Ποιοι ήταν εκείνοι που βρήκαν τα μέτρα υπερβολικά σε σχέση με άλλους που τα βρήκαν άκρως απαραίτητα; Παίξαν ρόλο τα τετραγωνικά των σπιτιών μας στον βαθμό κατά τον οποίο αισθανθήκαμε να φτάνουμε στα όριά μας; Αυτά και όχι μόνο εξετάζουμε στο πρώτο κείμενο δημοσίευσης αποτελεσμάτων του ερωτηματολογίου μας.

*Το ερωτηματολόγιο του ΗΠΖ απαντήθηκε την περίοδο 28/4-8/5, από 1.410 άτομα συνολικά, τα οποία απαρτίζουν δυναμικό μέρος του κοινού του ΗΠΖ.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιό μας (68%) βρήκαν τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν το προηγούμενο διάστημα απαραίτητα και ελάχιστοι (6%) τα βρήκαν ανεπαρκή. Ένα όχι ασήμαντο ποσοστό (18%) τα χαρακτήρισε υπερβολικά.

Αναλύοντας τις απαντήσεις, διαπιστώσαμε ότι ήταν περισσότερες οι γυναίκες οι οποίες θεώρησαν τα μέτρα απαραίτητα έναντι των αντρών. (72% και 63% αντίστοιχα), όμως ήταν αυτές που αισθάνθηκαν να φτάνουν περισσότερες φορές στα όριά τους σε σχέση με τους άντρες. (17% και 13% αντίστοιχα)

Ως προς τον παράγοντα της ηλικίας, μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι νέοι ηλικίας 18-24 ήταν αυτοί που σε ποσοστό κοντινό με τους 50-65, αλλά και με τους 65+ εξέλαβαν τα μέτρα ως απαραίτητα. Το ποσοστό των νέων άγγιξε το 74%, ενώ αυτό των μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων κινήθηκε γύρω στο 70%. Η ηλικιακή ομάδα που βρήκε τα μέτρα ανεπαρκή σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι όλες οι υπόλοιπες ήταν αυτή των 36-49 ετών (8%). Και εδώ, το ποσοστό των πολύ νέων (18-24) ήταν ίδιο με αυτό των 65+, ήτοι 3%.

Λίγες φορές έφτασαν οι άνθρωποι κάθε ηλικίας, από ό, τι απάντησαν, στα όριά τους (34%). Δεν ήταν ασήμαντο το ποσοστό αυτών που απάντησαν ότι έφτασαν αρκετές φορές στα όρια (25%), ισάριθμο με αυτό εκείνων που δήλωσαν ότι δεν έφτασαν καθόλου. Πάντως, ανάμεσα στον πληθυσμό που έφτασε τις περισσότερες φορές σε οριακή κατάσταση, συγκαταλέγονται οι νέοι. Οι 18-24 ζορίστηκαν κατά 21% και οι 25-35 κατά 16%, ενώ οι 36-49 κατά 17%. Όχι ότι οι μεγαλύτεροι έμειναν παντελώς ψύχραιμοι, αφού τα ποσοστά των μεγαλύτερων ηλικιακών ομάδων προσέγγισαν το 14%.

Από τους ανθρώπους που απάντησαν ότι έφθασαν λίγες φορές στα άκρα, που όπως είδαμε ήταν η πιο δημοφιλής απάντηση, το 40% ήταν οι νέοι ηλικίας 18-24 και το 39% οι 25-35. Είναι οι ομάδες με την συχνότερη χρήση του διαδικτύου για ψυχαγωγικό σκοπό, οπότε αυτό ίσως συνδέεται με τις απαντήσεις τους, ίσως πάλι όχι.

Αναρωτηθήκαμε αν έπαιξαν ρόλο τα τετραγωνικά της οικίας των ατόμων ως προς το πόσο αντέδρασαν ψυχολογικά απέναντι στα μέτρα και τους περιοριστικούς κανόνες. Ανεξαρτήτως, όμως, τετραγωνικών, η πλειοψηφία των ανθρώπων που απάντησαν βρήκαν τα μέτρα απαραίτητα, όπως είδαμε. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι που τα βρήκαν απαραίτητα σε ποσοστό 75% δήλωσαν ότι ζουν σε χώρο μεγαλύτερο των 100 τετραγωνικών, ενώ και αυτοί που ζουν σε μεγάλα σπίτια των 75 έως 100 τετραγωνικών θεώρησαν σε ποσοστό 69% ότι τα μέτρα υπήρξαν απαραίτητα. Αυτές οι δύο κατηγορίες, κατοίκων δηλαδή σε μεγαλύτερα οικήματα, ήταν και που βρήκαν τα μέτρα υπερβολικά σε μικρότερο βαθμό από ό, τι οι άνθρωποι που ζουν σε σπίτια έως 50 τετραγωνικών (22%), και σε σπίτια 51-70 τετραγωνικών (21%). Οι διαφορές, όμως, είναι ανεπαίσθητες μεταξύ των ποσοστών που διαμορφώθηκαν.

Στα όριά τους, έφτασαν λίγες φορές σε ίσο ποσοστό οι διαμένοντες σε πολύ μικρά σπίτια και αυτοί σε πολύ μεγάλα. Οι κάτοικοι μεσαίων χώρων, 51-70 τετραγωνικών, συγκέντρωσαν το μικρότερο ποσοστό στην απάντησή τους ότι έφτασαν λίγες φορές στα όριά τους. Ένα 20% των κατοίκων μικρών σπιτιών δήλωσε ότι καμία φορά δεν έφτασε στα όρια και ένα 31% ανθρώπων που απολαμβάνουν περισσότερα από 100 τετραγωνικά δήλωσε το ίδιο ακριβώς. Μια διαφορά σχετικά προβλέψιμη, αλλά όχι δραματική.

Το ίδιο ισχύει και για τις διαφορές που διαμορφώθηκαν στις κατηγορίες των ανθρώπων ανάλογα με το πώς χαρακτηρίζουν οι ίδιοι την οικονομική τους κατάσταση. Από τους ανθρώπους με κακή οικονομική, το 57% δήλωσε ότι βρίσκει τα μέτρα απαραίτητα και το ίδιο έκανε το 71% των ανθρώπων με μέτρια οικονομικά, όπως επίσης και το 69% αυτών με καλή οικονομική κατάσταση. Μόνο ένα 17% αυτών που κρίνουν πως έχουν μέτρια οικονομική κατάσταση βρήκε τα μέτρα υπερβολικά, έναντι του 24% των ασθενέστερων και του 20% των πιο εύρωστων.

Οι μικρές αυτές διαφορές καταδεικνύουν, σε μια πρώτη ανάγνωση, ότι οι συνθήκες περιορισμού ως αποτέλεσμα ενός άγνωστου και επικίνδυνου ιού, άμβλυναν τις διαφορές των ανθρώπων σε μεγάλο βαθμό. Δεν είχε τεράστια σημασία πόσο μεγάλο ήταν το σπίτι τους, γιατί αναγκάζονταν να μείνουν σε αυτό όλη μέρα.

Και ναι, ένα μεγάλο σπίτι μπορεί να είναι πιο βολικό για να ζεις σε περιορισμό, έχει όμως και απαιτήσεις συντήρησης και καθαριότητας, ενώ μοιάζει πιο άδειο όταν δεν φιλοξενεί κόσμο και καλεσμένους. Ένα μικρό σπίτι, από την άλλη, που μοιράζονται δύο άτομα ή μια οικογένεια, μπορεί να μοιάζει ζεστό σαν φωλιά, ενώ την ίδια ώρα να μοιάζει σαν πεδίο μάχης: όλοι μαζί να κάνουν τα πάντα σε έναν χώρο που μοιάζει να τους πνίγει.

Η οικονομική κατάσταση σίγουρα επηρεάζει την ματιά των ανθρώπων πάνω σε οιοδήποτε πρόβλημα, όμως το συγκεκριμένο ήταν σε μεγάλο βαθμό πρωτόγνωρο. Ακόμα και άνθρωποι με άνεση, όπως επιχειρηματίες, εισοδηματίες κλπ, είδαν το budget τους να μειώνεται κατακόρυφα. Από την άλλη, αρκετοί ασθενέστεροι οικονομικά είδαν για πρώτη ίσως φορά στον τραπεζικό τους λογαριασμό το ποσό των 800 ευρώ, το οποίο το έλαβαν ακόμα και άτομα με μισθό 400 ευρώ το μήνα.

Ο κορωνοϊός έφερε κοντά ακόμα και τους πολύ νέους (18-24) με τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους: οι περισσότεροι είδαν τα μέτρα απαραίτητα και το ίδιο λιγοστοί σε κάθε κατηγορία τα βρήκαν ανεπαρκή. Αυτές οι δύο ομάδες είναι, πιθανώς, οι πιο συναισθηματικοί και ίσως λιγότερο κριτικοί δέκτες των ειδήσεων, κι ας ενημερώνονται από διαφορετικά μέσα και με διαφορετικούς τρόπους.

Στην επόμενη δημοσίευση, θα ασχοληθούμε με πτυχές της καθημερινότητας και πώς επηρεάστηκαν από την όλη κατάσταση.