Χτες είχαν βγει τα αποτελέσματα των εξετάσεων των δικηγόρων και κοιτούσα με χαρά ότι οι πίνακες των επιτυχόντων ήταν γεμάτοι γυναίκες (επιτυχούσες; πώς να λέγεται στο θηλυκό;). Επίσης, χτες έγινε πρόεδρος του ΣτΕ μία πολύ σημαντική δικαστικός. Άρα, στις νομικές σχολές πάνε πάρα πολλές γυναίκες και πετυχαίνουν. Όλα καλά; Καμία σχέση.
Είναι απλώς γελοίο να νομίζει κάποιος ότι στη δικηγορία ή στο πανεπιστήμιο ή στο δικαστικό ή στη βουλή ή στο σπίτι τους αυτές οι γυναίκες δεν έχουν να πολεμήσουν κάθε μέρα ένα τρισεκατομμύριο μάχες που οι άντρες δεν τις φαντάζονται (ξεκινώντας απ’ το να ακούνε το εμετικό “δικηγορίνα” σαν κάτι που τις περιγράφει). Λίγα μόνο (απ’ το ένα τρισεκατομμύριο) που σου συμβαίνουν μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει.
1. Σε κοιτάνε όλοι σαν να μπήκες σε τούρκικο καφενέ, ενώ δουλεύεις. Χτενίστηκες; Έβαλες καλό παντελόνι; Καλό πουκάμισο; Κι αυτό θεωρείται όχι μόνο οκέι αλλά “επαγγελματισμός”. Οι γυναίκες το έχουν ενσωματώσει μάλιστα και γίνονται και αυτές φορείς ελέγχου και καταπίεσης για τις ίδιες και τις συναδέλφους τους.
2. Η Ελλάδα δεν έχει κοινωνική πολιτική για τις μαμάδες, μαμά δικηγόρος=superwoman. Δεν ξέρω πώς το κάνουν, δεν το διανοούμαι, αλλά αν δεν τα καταφέρνουν φταίνε αυτές, όχι το σύστημα που απαιτεί να κοιμούνται 4 ώρες και να εργάζονται 20, εντός κι εκτός σπιτιού.
3. Άπειρες δικηγορικές εταιρείες δεν ντρέπονται να σε ρωτήσουν με το σιχαμερό στόμα αυτού που σου κάνει τη συνέντευξη, που θες να πάει καλά για να έχεις να ζήσεις, άμα σκοπεύεις να κάνεις παιδί. Το ρωτάνε στη συνέντευξη ή έμμεσα, τύπου λίγο καιρό μετά. Καθόλου τυχαία άπειρες γυναίκες υποφέρουν μεταξύ καριέρας και παιδιών. Την ίδια ώρα, αν κάνουν παιδί, τις πατάνε στο φουλ κι από παντού, επειδή ξέρουν ότι έχουν ακόμη πιο πολύ ανάγκη τα λεφτά. Αν σ αυτό το σημείο ως γυναίκα αισθανθείς αλληλεγγύη για τις γυναίκες μαμάδες και πεις κάτι, μπορεί να σε κατηγορούν ότι βλέπεις τις γυναίκες ως ευάλωτες και κάνεις κακό, ενώ κάνουν καλό στην ισότητα όσοι βλέπουν τις γυναίκες ως έναν συνδυασμό Αινστάιν, Θάτσερ, Spiderman και Μονρό.
4. Οι ασκούμενες για πολλούς σιχαμένους μπαρμπάδες θεωρούνται ένα αξεσουάρ του δικηγορικού μεγαλείου τους, που κληρονόμησαν από τον μπαμπούλη τους μαζί με τα λεφτά και την αντίστοιχη αυτοπεποίθηση. Φυσικά θα βρεθεί πάντα το κοριτσάκι που θα δικαιώσει τις προσδοκίες τους κι έτσι η μπάλα θα πάρει κι όσες δεν θέλουν να κάνουν τις γλυκούλες. Τις έχουν να κάθονται στο γραφείο σαν τα κρύα τα νερά για 200 ευρώ ή να τους ακολουθούν από πίσω στα δικαστήρια όσο φουσκώνουν από περηφάνεια, χοληστερίνη και την αερολογία που αναλύουν εκείνο το λεπτό. Τις μοιράζονται και με τους συναδέλφους τους για να κάνουν πλύσιμο στα γέρικα μάτια τους, ενώ αυτές δουλεύουν για 200-700 ευρώ μαξ. Τις πειράζουν, τις “βοηθάνε”, τις “προωθούν” και κυρίως “κοντά μου θα μάθεις πολλά” όπως να ζεις σε μία κοινωνία ως needy ή ως παρακολούθημα και παράρτημα ποτέ αρχηγός με χαρακτήρα.
5. Έρχεται η ώρα που στη δικηγορική εταιρεία μπορεί να γίνεις αφεντικό. Αν είσαι τόσο σκληρή όσο οι άντρες συνάδελφοι σου σ αυτό το επίπεδο, εσύ είσαι αγάμητη αυτοί είναι απλά σκληροί. 6. Έρχεται η ώρα που γίνεσαι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο. Αν δεν είσαι κόρη ή γκόμενα ή σύζυγος κάποιου, θα πρέπει να χεις παλέψει φουλ γι αυτό και να αποδεικνύεις κάθε μέρα πόσο το αξίζεις ενώ η κόρη ή γκόμενα ή σύζυγος είναι χαλαρή κι όχι “υστερική καργιόλα”, γιατί πάντα όσοι δουλεύουν λιγότερο έχουν μία έμφυτη χαλαρότητα.
7. Το 2018 στη βουλή βλέπεις καράφλα και αντρίλα. Ακόμα τώρα. Και παντού. Μάλιστα έρευνες δείχνουν ότι όσο πιο ανοίκειο είναι στους εκλογείς να βλέπουν γυναίκες σε ηγετικές θέσεις άλλο τόσο λιγότερο πιθανό είναι να επιλέξουν μία γυναίκα απ’ το μενού των υποψηφίων. Εντωμεταξύ βγαίνουν γυναίκες οι οποίες τα σκατώνουν πολιτικά, αλλά αυτή είναι μία υπέροχη ευκαιρία για μία όμορφη γενίκευση: οι γυναίκες δεν κάνουν για την πολιτική. Οι γυναίκες δεν μπορούν να ηγούνται. Οι γυναίκες δεν μπορούν να καινοτομούν.
8. Με άπειρη θλίψη βλέπω πόσο παραπάνω δουλεύουν οι γυναίκες σε περιβάλλοντα εργασίας. Γιατί; όχι επειδή ντε και καλά είναι πιο εργατικές αλλά ίσως από έλλειψη αυτοπεποίθησης σε χίλια δυο πράγματα κι από υπερπροσπάθεια (όπως καλοί εργάτες είναι πάντα και οι μετανάστες).
9. Τέλος, όλο το ποστ βασίστηκε στο θέμα νομική-δικηγορία κλπ. Από τις πολύ πιο προσοδοφόρες ενασχολήσεις (It, engineering, coding) οι γυναίκες θα λείπουν για πολλά χρόνια, αφού δεν σπουδάζουν πληροφορική, μαθηματικά κλπ όσο τα αγόρια. Τέλος, από τις πολύ ευχάριστες και δημιουργικές, όπως η τέχνη, έλλειπαν για άπειρα χρόνια ή ήταν στη σκιά κάποιου άντρα, ενώ ακόμα και τώρα στα μουσεία βλέπουμε τα έργα αντρών και κάποιες τέχνες (σκηνοθεσία) είναι κυρίως αντρικό χόμπι.
Χτες κατέλαβε μία θέση ευθύνης και εξουσίας μία γυναίκα και χαιρόμαστε γι αυτό, επειδή σπάει (2018) φράγματα που υπάρχουν και δεν τα βλέπουν μόνο όσοι δεν κοιτάνε καλά ή δεν τους αφορούν, επειδή δεν τους σταματάνε από κάτι.
*Η Βίβιαν Στεργίου είναι δικηγόρος και συγγραφέας.
Discussion about this post