Άλλο αδράξτε, άλλο αράξτε
Το «αδράξτε την ημέρα» έγινε γνωστό από την ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Ήταν το κάλεσμα ενός αντισυμβατικού καθηγητή προς τους νέους, να αφήσουν στην άκρη τα στερεότυπα και τη στείρα, άνευρη στάση στην ζωή και να ζήσουν τη μέρα, την ώρα και τη στιγμή.
Έγινε σύνθημα στους τοίχους, οδηγός προς ναυτιλομένους, αναπαράχθηκε με όλους τους τρόπους και για κάθε περίσταση. Στην πραγματικότητα απογειώθηκε τόσο πολύ, που μοιραία ξεκίνησε και η αποδόμησή του. Το «Δ» απωλέσθη, το έκλεψε η εντατικοποίηση, το ξεθέωμα στη δουλειά, το κυνηγητό του χρόνου.
Φανταστείτε έναν κούριερ, 8.30 το πρωί, την ώρα που προσπαθεί να βάλει το αδιάβροχο, να μη βραχεί το κινητό, να μην κρυώσει ο καφές, να μην στραβώσει το αφεντικό, να του πείτε με καλλιτεχνικό-κουλτουριάρικο στόμφο «ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ»… Πιθανόν να «αδράξει» εσάς ή να σας κοιτάξει με πραγματική απορία σα να σας λέει «από που κατέβηκες ρε φιλαράκι;».
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν μερίδες ανθρώπων, έχοντας λύσει τα βασικά τους (αλλά και μη βασικά προβλήματα, όπως που θα κάνουν διακοπές το Πάσχα και το καλοκαίρι του 2020, σε ποιο κομμωτή θα πάνε το σκυλάκι τους κ.ά.) επιχειρούν να «αδράξουν τη μέρα» και μας χαρίζουν ανείπωτες στιγμές γέλιου, «πολιτιστικής δράσης», χιλιάδων ομφαλοσκοπήσεων και άλλα πολλά.
ΑΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΔΡΑΧΝΟΥΝ και χτυπούν στην πλάτη, καλώντας τους υπολοίπους να αδράξουν και αυτοί. Έτσι όλα αυτά, που είναι πλευρές της πραγματικότητας, μας οδηγούν στην αποξένωση από την ίδια τη ζωή μας ή χειρότερα καταντούν τη ζωή ένα ανελέητο κυνηγητό, με στιγμές αράγματος. Και μάλιστα δικαιολογούν το «αράξτε» και υποτιμούν το «αδράξτε».
Τις προάλλες (πραγματική μικρή ιστορία) μέσα στην νεροποντή, μία κοπέλα από το γραφείο, πήγε στην καφετέρια και πήρε τον καφέ της, ενώ συνήθως τον παρήγγελνε τηλεφωνικά. Τα «παπάκια» άρχισαν να την χειροκροτάνε, της κέρασαν τον καφέ, της έκαναν πλάκα και την ευχαρίστησαν.
Αλήθεια ποιοι άδραξαν, ποιοι άραξαν;
Η πόλη και οι άνθρωποί της ενίοτε παράγουν πολιτισμό και δημιουργούν ουσιώδεις μικρές ανθρώπινες στιγμές. Άλλοτε τις αποδομούν και δυσκολεύουμε την ζωή μας.
Μην περιμένουμε το μεγάλο και το σύνθημα, ας κάνουμε το μικρό και όμορφο.
