Πριν δύο ημέρες, έφυγε από την ζωή ο αείμνηστος μουσικός Παύλος Βασιλείου, ο εμπνευστής και δημιουργός της Ρεμπέτικης Ιστορίας.
“Τα τελευταία χρόνια είχε επιστρέψει και εγκατασταθεί μόνιμα στην Σκόπελο, λέγοντας: ‘Έκλεισα τον κύκλο μου με την μουσική, ξεκουράζομαι τώρα. Έχω κι ένα καΐκι, αυτό που πάντοτε είχα και πάω σχεδόν κάθε μέρα για ψάρεμα”. Η κόρη του Χρυσάνθη, έχει διαφορετική γνώμη: ‘Άστον να λέει. Το ρεμπέτικο τραγούδι για τον πατέρα μου μπορεί να είχε αρχή από τότε που ένιωσε τον κόσμο, όμως, τέλος δεν θα έχει ποτέ.’”
Αυτό διάβασα σε ανάρτηση της ραδιοφωνικής παραγωγού και συγγραφέως Χαριτίνης Ξύδη στο facebook.
Ο Παύλος Βασιλείου έζησε, στ’ αλήθεια, ρεμπέτικη ζωή, λιτή και προσγειωμένη. Από την ηλικία των 5 ετών ακολουθούσε τον πατέρα του στις εκκλησίες και άρχισε να ψέλνει. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως οικοδόμος και έπαιζε ερασιτεχνικά μπουζούκι σε ταβερνάκια και κέντρα.
Το 1981, παρέα με τον συντοπίτη του από την Σκόπελο και σπουδαίο κεφάλαιο του ρεμπέτικου, τον Γιώργο Ξηντάρη, έστησαν την Ρεμπέτικη Ιστορία στην Ιπποκράτους, ένα μαγαζί που έγραψε πραγματικά ιστορία μες στην αθηναϊκή νύχτα, από την μέρα που άνοιξε, μέχρι το 2014. Τα τελευταία χρόνια, ο Παύλος είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Σκόπελο και συνδικαλιζόταν, αγωνιζόμενος για τήρηση εργασιακών και όχι μόνο δικαιωμάτων, για ένα καλύτερο αύριο, όπως έλεγε και ο ίδιος.
Το 2013 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν με τον τίτλο «King – Chavez, Parks Visiting Professorship», για την συμβολή του στην ποικιλομορφία των κοινωνικών και πολιτιστικών προοπτικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τιμήθηκε επίσης με Βραβείο, το οποίο αποτελεί το δεύτερο που πήρε μουσικός από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (το πρώτο παρέλαβε η Nina Simone).