Καλοκαίριασε για τα καλά και, ασφαλώς, δεν θα σας έπεφτε άσχημα ένας μεσημεριανός υπνάκος, ακόμα και σήμερα, κάπου σαράντα χρόνια αφότου η καθιέρωση του συνεχούς ωραρίου τον στέρησε από τους παλιότερους, για τους οποίους αποτελούσε αναπόσπαστο και συστηματικό στοιχείο της
καθημερινής ρουτίνας τους.

Όλοι σας, όμως, ακόμα και οι νεότεροι, θα τον ορέγεστε ιδίως αν βρίσκεστε σε διακοπές “παράθιν’ αλός” και, γενικότερα, εις τα εξοχάς. Ντάλα μεσημέρι, με τον ήλιο να τσουρουφλίζει κάθε ζωντανό, είτε σε μία αιώρα, είτε σε μια ξαπλώστρα στην παραλία, είτε
στην βεράντα του εξοχικού, είτε, τέλος, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με τον κλιματισμό “στο φουλ” μια σιέστα ή, έστω, η αποχαύνωση από την υπνηλία σε μια καρέκλα θα σας είναι ό,τι πρέπει. Όπως κατά κανόνα και οι “εξάρες” στις πόρτες ή στο πλακωτό για αυτούς
και αυτές (πλέον) που το ρίχνουν στο τάβλι σε ένα καφενεδάκι όποια ώρα της ημέρας!
Γιατί και η σιέστα μια εξάρα είναι! Το όνομά της “siesta” είναι ισπανικό και δεν σχετίζεται αποκλειστικά με λατινοαμερικάνους που τον “παίρνουν” κρυμμένοι κάτω από τα καπέλα τους με τον χαρακτηριστικό υπερμεγέθη πλατύγυρο. Προέρχεται από το λατινικό “sexta”, δηλαδή έκτη. Γιατί ξεκινούσε την έκτη ώρα (hora sexta) της ρωμαϊκής εποχής, όταν το μέτρημα των ωρών δεν άρχιζε τα μεσάνυκτα, αλλά την αυγή. Την έκτη ώρα μεσημέριαζε και ο κόσμος ξαπόσταινε.
Σιέστα δε την αποκαλούν ακόμα και όσοι (λουφαδόροι της ζωής) την απολαμβάνουν νωρίτερα, αργότερα ή και όλη τη διάρκεια της ημέρας εν αναμονή της νυκτερινής ζωής τους. Ντρέπονται να την πουν π.χ. “κουάρτα”, δηλαδή τέταρτη. Άλλωστε τα (τούρκικα)
“ντόρτια” κατά το άσμα πάνε παρέα με τις “διπλές” και δεν χαίρουν της ίδιας εκτίμησης, αφού δεν προσφέρουν και τα ίδια πλεονεκτήματα, με τις “εξάρες”! Εμπρός λοιπόν: έξ(ι) και ξερός μας (σε ένα αναπαυτικό και δροσερό ανάκλιντρο)!
Photo Credits: @vectorpocket