Αυτός που είσαι, που νομίζεις ότι είσαι, που θα ήθελες να είσαι, που σου είπαν να είσαι, που φαίνεται ότι είσαι και τα διαστήματα ανάμεσά τους.
Το όραμα, η ψευδαίσθηση, η προσδοκία, η αυταπάτη, η [μία ή περισσότερες] πραγματικότητα και τα διαστήματα ανάμεσά τους.
[Στην επόμενη περιστροφή η νέα κανονικότητα θα είναι: ]
Screenshot. Autosaved.
Ο χάρακας που σου έδωσαν από μικρό. Αυτός που όχι μόνο ήταν πολύ κοντός για να μετρήσει κάτι αξιόλογο, αλλά και μετρούσε, παντελώς άσχετα πράγματα.
Η elegant σκέψη που γίνεται [συρρικνώνεται σε] διαχειρίσιμη πράξη.
Η elegant σκέψη που δε θα υλοποιηθεί ποτέ και της οποίας η μόνη τέλεια χρηστικότητα είναι η αυθάδης υπέρβαση που εκπέμπει.
Απ το “οὐδὲν οἶδα” στον υπεράνθρωπο, ένα τσιγάρο δρόμος.
Εκείνη η κοπέλα [όλα ξεκινούν με μια κοπέλα].
Το αλέγκρο αερικό που φαινομενικά η ζωή ξέχασε να σπάσει [ή απλά δεν έχει προλάβει ακόμη]. [love the way you piss on everything real].
Στέλνει ένα τέξτ που γράφει: I am here.
Εκείνος ο άντρας, που δείχνει να έχει τον έλεγχο, γιατί κάτι πρέπει να δείχνει μάλλον. Και από όλα, αυτό το abstraction είναι το καλύτερο.
Δύο περίεργοι, εναλλασόμενοι, εφήμεροι ρόλοι πάνω σε ένα σκηνικό που καταρρέει [κανένα σκηνικό δεν αντέχει για πολύ].
Και εγώ. Αυτόκλητος παρατηρητής [αντι]ήρωας, τολμώ να ισορροπώ πάνω στους φευγαλέους κόσμους που βλέπω να δημιουργούνται ή/και δημιουργώ.