Ένα τσουπ έξω από την Πρέβεζα

Πέμπτη 09/04 και ώρα 18:30. Σκάει μήνυμα στο messenger από την Γεωργία,η οποία με ρωτά τι θα κάνω και πού θα βρίσκομαι στις 11 Αυγούστου. Μα είσαι καλά κουκλίτσα μου; Γιατί δεν ρωτάς Τσιόρδα, Χαρδαλιά, Λίτσα Πατέρα καλύτερα; Με τα σενάρια των κρατούντων την εξουσία άγνωστο. Ήξεις αφίξεις, κάτι σαν τις μάσκες ένα πράγμα. Πρέπει να την φοράω, δεν πρέπει να την φοράω. Εδώ την Μ. Εβδομάδα λένε στείλε sms για super market και πετάξου μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, μεγάλη η χάρη του, κι άναψε ένα κερί. Κι εσύ με περίσσιο θράσος και τσαχπινιά μου λες που θα βρίσκομαι στις 11 Αυγούστου; Είμαστε σοβαροί;
Αν πιστέψουμε τους ηγέτες, δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει Ελλάδα, ΕΕ, Αμερική, ο κόσμος ολόκληρος. Αν δώσουμε βάση σε αυτά που λένε, το πιο πιθανό είναι να βρεθούμε σε κάποια σπηλιά κι όχι στα Μάταλα δυστυχώς, με μια προβιά να καλύπτει τα απαραίτητα κι ένα ρόπαλο να κυνηγάμε την τροφή μας. Κάτι σαν τους Flintstones ένα πράγμα.

Μα του Boemian o τράχηλος ζυγό δεν υπομένει. Σιγά μην πάω σε σπηλιά. Στα Αρτολίθια θα βρίσκομαι, ένα τσουπ έξω από την Πρέβεζα, σε μία μαγευτική παραλία. Θα κάνω ετοιμασίες για το μεγάλο party. 16 Αυγούστου κλείνω τα 57. Nothing gonna stop me! Θα είναι όλοι οι αγαπημένοι μου εκεί. Θα φοράνε μέχρι σανδάλια το πολύ, θα ανάβουμε φωτιές και θα κολυμπάμε στα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου.

Τυχαίο που τώρα που γράφω, στο Boem Radio ακούγεται το Summertime με τον Billy Stewart;

Παύλος Λάμπρου, ιδρυτής-ραδιοφωνικός παραγωγός Boem Radio

Στην πιο κατάμεστη γωνία του Ψυρρή

Σε τρεις μήνες από τώρα , με βλέπω καθαρά: Φοράω την πουά πόδια μου και μόλις έχω φουρνίσει μπισκότα με σοκολάτα και αμύγδαλα. Ψιλοκόβω φρέσκες φράουλες για να γαρνίρω το τσιζκέικ , περιχύνω με σοκολάτα το γλυκό της αγάπης και ακούω μια παραγγελία για ένα ακόμα… Έξω έχει κόσμο, η πλατεία Ψυρρή έχει γεμίσει γέλια και φωνές. Ανάβω τσιγάρο στην πόρτα,να χαζέψω την κίνηση, εκείνο το μεγάλο το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και κρατώ κι ένα ποτήρι κρασί παγωμένο. Λέω να ανάψω άλλο ένα…

Νάνσυ Κατσικάρη, “Το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυ”

Στην Κέρκυρα την εκθαμβωτική

Στις 11 Αυγούστου θα ήθελα, ιδανικά – αν το επιτρέψουν οι ερευνητικές υποχρεώσεις –, να βρίσκομαι στο αγαπημένο μου νησί, την Κέρκυρα, απολαμβάνοντας το εκθαμβωτικό φυσικό της κάλλος, καθώς και τις καλλιτεχνικές της ομορφιές που δρουν συμπληρωματικά εξευγενίζοντας με εξαίσιους ήχους ακόμα περισσότερο αυτό το ονειρεμένο φυσικό τοπίο.

Η Αθήνα, φυσικά, είναι η πρώτη μου μεγάλη αγάπη (θα μπορούσε να καταθέσει κάτι διαφορετικό ένας πλατωνιστής;) και, ακόμα και την καλοκαιρινή περίοδο, είναι μαγική, αν έχεις δίπλα σου αγαπημένα πρόσωπα. Η αλλοφροσύνη των υπολοίπων μηνών – αναφέρομαι στην ιλιγγιώδη ταχύτητα της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα – χάνεται για μερικές στιγμές και επανερχόμαστε σε μια κατάσταση ειλικρινούς ηρεμίας. Με λίγα λόγια, ευελπιστώ μέχρι τότε η ανθρωπότητα – και όχι, απλώς, η χώρα μας· είμαστε όλοι μαζί σε αυτό – να έχει υπερκεράσει την παροντική δύσκολη συνθήκη του κορωνοϊού.

Ας είμαστε αισιόδοξοι, διότι η αισιοδοξία, ούσα συγκερασμένη αρμονικά με την φαντασία, τροφοδοτεί την ανθρώπινη ύπαρξη με αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις. Θα συμβουλεύσω τον κόσμο να μην ανησυχεί υπερβολικά: κάθε καινούργια κατάσταση είναι καταδικασμένη στην φθορά, η οποία, ασφαλώς, θα αντικατασταθεί από μια νέα γέννηση. Το σύμπαν είναι καταδικασμένο στην αιώνια κίνηση, σύντομα όλο αυτό θα περάσει. Μέχρι τότε, όμως, ας αντιμετωπίσουμε αυτήν την αλλαγή όχι ως θετική ή αρνητική εξέλιξη, αλλά απλώς ως αλλαγή. Σαν τον ήλιο που αντικαθιστά την βροχή, χωρίς περιττές αναλύσεις που αγχώνουν το μυαλό.

Σταύρος Χ. Αναστασόπουλος, Υποψήφιος Δρ. Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ & Συγγραφέας

Σε μια αυστηρά προσωπική “καραντίνα”

Η πρώτη, αυθόρμητη απάντηση που μου έρχεται είναι: “Να βρίσκομαι στην Κούβα, με ένα φίλο και ένα mojito, τι άλλο;”

Πέρα από την πλάκα, νομίζω πως θα ήθελα ξεκάθαρα τη δική μου  «καραντίνα» εκείνες τις ημέρες.  Σε κάποιο νησάκι, στη θάλασσα, να μαζεύω ήλιο μαζί με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα που τώρα δεν μπορώ να δω και να αγκαλιάσω από κοντά! Προτιμώ ίσως κάποιο νησί που θα έχει πανηγύρι εκείνη την εβδομάδα για το Δεκαπενταύγουστο, και γίνεται χαμός.  Και κάπου εκεί μεταξύ καφέ, ποτού και θάλασσας θα ετοιμάζω τα βήματα της σεζόν που θα πλησιάζει. Άλλωστε, τον Σεπτέμβριο έχω να ηχογραφήσω και το νέο μου τραγούδι.
Η καραντίνα μού μαθαίνει πως τα απλά είναι τα ομορφότερα, επομένως, μπύρα, καρπούζι και ο ήλιος να μας τσούζει! Ραντεβού στην θάλασσα με υγεία….

Υ.Γ. Σε περίπτωση που έχω δουλειά εκείνη την ημέρα, τίποτα δε θα ισχύει από αυτά και απλά θα μείνω σπίτι μου, κάτω από το κλιματιστικό και θα πίνω ice tea λεμόνι.

Στάθης Παπαγεωργίου, τραγουδιστής

Σε μια πτήση προς τ’ αστέρια

Στις 11 Αυγούστου του δίσεκτου έτους 2020 θα επιβιβάζομαι στο αστρόπλοιο Νώε με προορισμό τον φιλόξενο πλανήτη Άρη. Μια ευτυχής κλήρωση (είμαι Σαββατογεννημένος) στην διαπλανητική λοταρία που έγινε κατά την πανδημία της Νυχτερίδας, μου έδωσε το εισιτήριο. Θα πετάξω με άλλους είκοσι τυχερούς (σύνολο 21 –αντιλαμβάνεστε τον συμβολισμό) μακριά από τη Γη μας που έχει πλέον μπει σε φάση ολοκληρωτικής καραντίνας.

Μεταξύ μας, πάντα ήθελα να φύγω από εδώ. Δεν άντεχα άλλο τις άθλιες θεατρικές παραστάσεις, τον συνωστισμό με τα πρεζόνια στο μετρό, την κακόβουλη αισθητική της πρωτεύουσας, την αισχρή συμπεριφορά των ανθρώπων, την κινέζικη κουζίνα. Κοντολογίς, τόσες μέρες εγκλεισμού, ακολουθώντας πιστά το δόγμα Μένουμε Σπίτι, με είχε κάνει μισάνθρωπο. Οπότε, μου έπεσε ο πρώτος λαχνός.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, στις 11 Αυγούστου θα ήμουν στη νότια Κρήτη, στον Ξερόκαμπο συγκεκριμένα, όπου θα κάναμε διακοπές με την κόρη μου. Θα κολυμπούσαμε στα τροπικά νερά του Λιβυκού πελάγους, θα τρώγαμε σκάρους και ροφούς, θα κοιμόμασταν κάτω από τ’ αστέρια. Τώρα όμως, στις 11 Αυγούστου του δίσεκτου έτους 2020, θα πετάω προς τ’ αστέρια. Επιχείρησα, είναι η αλήθεια, να πείσω την Επιτροπή κληρώσεων της λοταρίας ώστε να μεταβιβάσω τον τυχερό λαχνό στην κόρη μου, να σωθεί εκείνη, όμως οι Σοφοί αντέτειναν λέγοντας ότι το πεπρωμένο είναι προσωπική υπόθεση –όπως κι ο λαχνός. Δεν επέμεινα. Εξάλλου, καθώς εξήγησα ήδη, ήθελα να φύγω.

Όσο για την κόρη μου, όπως κάθε καλός πατέρας, θα την βλέπω από ψηλά.

Άρης Σφακιανάκης, συγγραφέας

Στην σπουδαία αφήγηση του φωτός

Αν μπορώ να φανταστώ κάπου τον εαυτό μου τον Αύγουστο είναι σ’ ένα μικρό ελληνικό νησί, με γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, να γιορτάζω τη νίκη του ανθρωπότητας, κερνώντας τσίπουρα, δίπλα από το κύμα και να κουρνιάζω στο απέραντο γαλάζιο σαν μεθυσμένο κοτσύφι, να περπατώ ξυπόλητη στην αμμουδιά και ν’ ακούω με προσοχή τα τζιτζίκια,  να σουλατσάρω μ’ ένα παγωτό στο χέρι, στην περατζάδα της χώρας, με τον ανθισμένο βασιλικό στα παραθύρια να ευωδιάζει τον αέρα, να παίζω τάβλι με τον παππού στο καφενέ, με συνοδεία γλυκού του κουταλιού και καφέ στη χόβολη, να γέρνω το σούρουπο στον τοίχο με τα γιασεμιά και να μοσχοβολά η ψυχή μου, να τσιμπολογώ σταφύλια σε μεξικάνικη αιώρα, μετρώντας τ’ άστρα στην ασπρισμένη αυλή, ν’ αγκαλιάζω ανθρώπους που αγαπώ και να τους λέω πόσοι πολύτιμοι είναι, να νιώθω το θάλπος της αφής και ένα άγγιγμα-χάδι από αγαπημένο χέρι, να εισπνέω ελευθερία και να εκπνέω σεβασμό για το φυσικό περιβάλλον και κάθε γήινο ον, να ταΐζω γάτες και να κολυμπώ με τα δελφίνια,  ν’ αναζητώ παντού και μόνο την ομορφιά, ακόμη και μέσα στην ασκήμια, να νιώθω την ευγνωμοσύνη να γονατίζει μέσα μου και να απλώνεται σα δέντρο, ν’ απλώνεται, ώσπου να γίνουμε ένα, να το λέω σε άλλους και να επεκτείνεται ακόμη περισσότερο, ν’ απολαμβάνω τον θρίαμβο της απλότητας, της αγάπης και της αλληλεγγύης,  κάτω από το φως του ήλιου.

Γιατί το φως είναι αφήγηση. Μάρτυς μου, ο Αυγουστιάτικος ήλιος.

Βανέσσα Λαμπροπούλου, συγγραφέας

Στα παντός καιρού Φαλάσαρνα

Στις 11 Αυγούστου θα βρίσκομαι στα Χανιά σε κάποια παραλία…ή μάλλον στα Φαλάσαρνα! Θα είναι Άνοιξη , Πάσχα και καλοκαίρι μαζί! Θα έχω ξαναμπεί υγιεινή διατροφή γιατί δυστυχώς αντιμετώπισα την καραντίνα μαγειρεύοντας ! Δουλειές , μαγείρεμα , διάβασμα , ταινίες , ύπνος κι από την αρχή… Είχα χάσει για λίγο τις ημέρες της εβδομάδας. Τώρα όλες μου φαίνονται πιο σημαντικές: όσο πιο απλά και ασήμαντα απολαμβάνω ,τόσο πιο σημαντική κι η στιγμή…Πλένω πιο συχνά τα χέρια μου και βλέπω ειδήσεις μόνο μια φορά την ημέρα.

Ζητώ συγγνώμη από την φύση που την έχουμε βλάψει εμείς οι άνθρωποι… Διαβάζω περισσότερο και τραγουδώ που τόσο μου έχει λείψει! Παίρνω αγκαλιά τους ανθρώπους μου και τη μανούλα μου που νόμιζε ότι την είχαμε εγκαταλείψει κι όχι ότι την προφυλάξαμε μένοντας μακριά της. Όλα μου φαίνονται πιο όμορφα,πιο ήσυχα. Σα να σώπασα και να ακούω καλύτερα τους ανθρώπους μου και την φύση. Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω τον ήλιο, ευγνωμονώ για το δώρο της ζωης, πάω για βουτιά! ( Πήραμε τη ζωή μας λάθος /Κι αλλάξαμε ζωή)

Ερωφίλη, τραγουδίστρια

Στο σπίτι, από επιλογή

Στις 11 Αυγούστου υπόσχομαι ότι θα βρίσκομαι στο σπίτι μου.
Από επιλογή.

Μέχρι τότε σταδιακά θα έχουν αρθεί όλα τα μέτρα και ήδη θα’ χω κάνει πολλές βόλτες, πολλά ταξίδια, θα’χω βρεθεί με πολύ κόσμο, θα’χει επιστρέψει η ζωή μου στην κανονικότητά της. Και στις 11 Αυγούστου θα θυμηθώ αυτήν την υπόσχεση που δίνω τώρα και θα μείνω μέσα.

Θα μπορώ να βγω, να πάω όπου θέλω, να κάνω ο.τι θέλω αλλά εγώ θα μείνω σπίτι. Θ’ ανοίξω ένα μπουκάλι κρασί και θα θυμηθώ όλες αυτές τις μέρες, όλες αυτές τις εβδομάδες του φόβου, της αγωνίας και της απομόνωσης. Θα κάτσω με τον εαυτό μου θα τα πούμε, όπως τότε… όπως τώρα.

Και θα νιώσω ευγνώμων στην ζωή που μου επιφύλασσε ένα τέτοιο δώρο.
Ευγνώμων που με έκανε να γνωρίσω τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω.
Και θα το κάνω κάθε χρόνο, στις 11 Αυγούστου.

Εις μνήμην!

Ευδόκιμος Τσολακίδης, ηθοποιός, σκηνοθέτης, acting coach

Στην μαγική χώρα της Αφής και της Αγκαλιάς

Λέτε να έχει τελειώσει παιδιά όλο αυτό και να λέμε στά παρεάκια μας ότι δεν πάθαμε και τίποτα;
Εντάξει, εντελώς τίποτα χλωμό μου φαίνεται. Κατ’αρχήν, έχουμε λίγο γίνει σαν μπαλώτσες,ε ναι, στρογγυλέψαμε κάπως με τον εγκλεισμό, αλλά λες άντε δεν πειράζει. Με την πείνα τώρα που θά πέσει, μέχρι να ισιώσουμε κάπως οικονομικά,εμείς προνοήσαμε και αποθηκεύσαμε λίπος για τις δύσκολες μέρες.

Και μέχρι του χρόνου τον Αύγουστο θα έχουμε γίνει συλφίδες σου λέω, ναι!

Τον Αύγουστο γενικά θέλουμε να είμαστε με πολύ λίγο κόσμο και να αδειάζει το μυαλό μας από την τρεχάλα τού χειμώνα, όμως φέτος νομίζω πως θα θέλω να είμαι με πολύ κόσμο, να τους αγγίζω, να είμαι διαχυτική και να τους αγκαλιάζω με μικρές αφορμές.

Ενώ είμαι μοναχικό άτομο, τώρα κατάλαβα τελικά πόσο ανάγκη έχω τους ανθρώπους.

Ωραία τα σκυλιά, ωραία τα γατιά, τα λατρεύω,μα χωρίς εσάς όλους τους φίλους, κολλητούς και μη, λείπει το αλατοπίπερο και ο αγώνας να σας κατακτώ, να νιώθω την αγάπη μας σε όλες τις μορφές.
Το παραδέχομαι, δεν ζω χωρίς εσάς  και τώρα που θέλω να πιστεύω πως θα ξεκορωνιαστούμε σύντομα, το καλοκαίρι έρχεται,πλησιάζει, θα ευχηθώ να μιλάμε για καλοκαίρια με κιθάρες στις παραλίες. Να ατενίζουμε τον ορίζοντά μας με ένα χαμόγελο και βλέπουμε…θα σας δω τριγύρω…

Σοφία Αρβανίτη, τραγουδίστρια

Στην Πράγα με τις ευλογίες του Κάφκα

Πριν αρχίσει όλη αυτή η ιστορία, σχεδίαζα να ταξιδέψω στην Πράγα. Θα έπαιρνα μια γενναιόδωρη άδεια από τη δουλειά και θα έμενα στην Πράγα τουλάχιστον δυο βδομάδες, φιλοξενούμενος συγγενικού προσώπου, για να ζήσω με άνεση και χαλαρότητα την αγαπημένη μου πόλη που δεν έχω επισκεφτεί ακόμα και να τελειώσω το επόμενό μου μυθιστόρημα συνοδεία τοπικής μπίρας, καφέ και των ευλογιών του αγάλματος του Κάφκα. Αυτές τις μέρες του εγκλεισμού έχω αναπάντεχα χρόνο για γράψιμο, όμως ήδη φαντασιώνομαι τις βόλτες ανάμεσα στα πανέμορφα κτίρια της Τσέχικης πρωτεύουσας και τα τραπεζάκια που θα σηκώνουν το βάρος του καφέ μου και του λάπτοπ μου. Τα ταξίδια είναι ανάμεσα στα 2-3 καλύτερα πράγματα που μπορείς να κάνεις σε αυτή τη ζωή. Και κάτι μου λέει ότι το συγκεκριμένο, εκεί στις αρχές του Αυγούστου, θα το απολαύσω μέχρι το μεδούλι.

Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, συγγραφέας

Σε μια θεατρική πράξη

“Η νέα τάξη πραγμάτων θα είναι ξανθιά και θα κρατάει μαστίγιο” , λέει η αγαπημένη μας συγγραφέας Μαρία Μαραγκουδάκη.

Η νέα τάξη πραγμάτων είναι ίδια πάντα. Κρατάει γερό μαστίγιο και αλλάζει περούκες και «δονητές». Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και ακόμη καλύτερα με τους φίλους μας , τους συνεργάτες μας, τους πιο δικούς μας ανθρώπους. Προσωπικά, θέλω να μπορώ να βλέπω την αλήθεια, να με οριοθετώ, να ζητήσω συγγνώμη για όσους πλήγωσα άθελά μου, να λέω τη δική μου αλήθεια χωρίς να πληγώνω, να μπορούν οι άλλοι να την αποδεχθούν και να «χωρίζουμε» ή να «συνεχίζουμε». Και έχοντας αυτά σαν πολεμοφόδια-και είναι πολύ δύσκολη έως ανέφικτη η απόκτησή τους χωρίς θεραπευτικές μεθόδους και ειδικούς, πιστέψτε με- ελπίζω πως θα μπορώ να παίξω στις 11 Αυγούστου ένα «Μαύρο Γιασεμί», μια «Άδεια Παρένθεση», είτε τον καινούργιο θεατρικό μονόλογο που, παρά τις αντίξοες συνθήκες, ετοιμάζουμε και πιστεύουμε με τον σκηνοθέτη μου ότι θα είμαστε έτοιμοι.

Στην πιο αρνητική έκφανση, επειδή η σπορά φόβου έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μας, θα δείξει τη «συστολή» της σε όλους τους τομείς. Έτσι, βλέπω ένα μπάνιο στην θάλασσα και 29 μπάνια στη μπανιέρα…Χαχα…θα παίζω στο μπαλκόνι και φυσικά όλη η γειτονιά θα μπορεί να παρακολουθεί με εισιτήριο που ποτέ δεν είχε τέτοια τιμή.

Θα ήθελα να παραθέσω μια προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο β, παράγραφος 20.

«Εν εκείνη τη ημέρα, θέλει ρίψει ο άνθρωπος εις τους ασπάλακας και εις τας νυχτερίδας τα αργυρά αυτού είδωλα, και τα χρυσά αυτού είδωλα τα οποία έκαμεν εις εαυτόν δια να προσκυνεί.»

Προτρέπω να μην πιστεύουμε τα καθοδηγούμενα Μ.Μ.Ε. Να αντισταθούμε στη μοιρολατρία, την τρομολαγνεία, τη χειραγώγηση. Κινδυνεύουμε όχι απλώς από τον «όποιο» ιό, αλλά από παράνοια εν μέσω λογισμών και παραλογισμών σαν όλα τ’ άλλα να είναι αμελητέα…

Κατερίνα Γκατζόγια, ηθοποιός