Πίνακας περιεχομένων
Η Nostalgia Generation, η Βάσια Ατταριάν και η ομάδα Ντουθ ξαναχτυπούν στο θέατρο 104, αυτή τη φορά χωρίς να μετακομίζουν.
Οι κούτες έφυγαν, τη θέση τους έλαβαν μια πίστα, κάτι καρέκλες, κάτι ροτόντες, μεζέδες και τσουγκρίσματα. Farewell/ Εν τόπω χλοερώ και σε μια παράξενη σάλα με πολλά μπαλόνια γίνεται ένας γάμος ή μία κηδεία. Σε αυτό το event, μπαινοβγαίνεις ξανά, πίνεις ποτά, χορεύεις ή κουνάς το πόδι. Οι θεατρικές νόρμες σπάνε – “δεν είναι παράσταση, είναι εμπειρία”. Και αν είδες την περσινή παράσταση, ξέρεις τι εννοούμε. Αν όχι, μάλλον ήρθε η ώρα να απαντήσεις στο προσκλητήριο, εσύ και ο plus one σου. Φέτος, ο χωροχρόνος, η συνθήκη, το κάλεσμα, το γεγονός αλλάζει. Αινιγματικά ή όχι, παραπάνω να σου πω δεν μπορώ. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι κι εγώ αποφάσισα να σπάσω τις συνεντευξιακές νόρμες. Δεν το κάνω συχνά, αλλά τα ‘χουμε πει. Η Βάσια Ατταριάν, ως άτομο και ως άτομο που κοσμεί την ταλαιπωρημένη ζωή μου, είναι ό,τι χρειάζεται για να σπας κανόνες. Παρακάτω λοιπόν, μία συνέντευξη, ένα ερωτηματολόγιο, ένα σχολικό τεστ. Κάτι που δεν έχει όνομα γιατί βαρεθήκαμε με τις ταμπέλες. Και κυρίως… ποιος είπε ότι μία συνέντευξη δεν είναι ένα τεστ, ένα σχολικό τεστ, που δεν σε νοιάζει τι βαθμό θα πάρεις;
Cheers darlings!
Τα τυπικά
Για ποιο λόγο θέλεις να λες ιστορίες;
Γιατί πλήττω με την πραγματικότητα και γιατί έχω την τύχη να έχω φίλες και φίλους που λένε ωραία τις ιστορίες. Γιατί πιστεύω ότι η μυθοπλασία είναι η μόνη λύση. Γιατί ακόμη και στην ζωή νομίζω ότι λέμε ιστορίες και μετά τις αλλάζουμε, και κάνουμε πολλά πράγματα προς χάριν μιας καλής αφήγησης!
Τι πρέπει να περιέχει μία ιστορία για να είναι «καλή»;
Εξαρτάται ποιος/α/ο την λέει και ποιος/α/ο ακούει. Κάποιοι θα πουν σασπένς, κάποιοι πλοκή, κάποιες χαρακτήρες, κάποιοι εικόνες, συμπυκνωμένο νόημα κλπ κλπ Όλα σωστά μου φαίνονται. Για εμένα την δεδομένη χρονική στιγμή μια ιστορία για να είναι καλή πρέπει να είναι γεμάτη φαντασιώσεις και μουσική και να έχει ρυθμό – δεν εννοώ γρήγορο ρυθμό, αλλά να έχει εσωτερικό ρυθμό. Και να μπορείς να πηγαινοέρχεσαι μέσα κι έξω από αυτήν κατά βούληση. Να μπορείς να γίνεις μέρος της για λίγο χωρίς το αίτημα ότι πρέπει κάτι να σου διδάξει, αλλά με το αίτημα η ιστορία να είναι ζωντανή.
Η ιστορία επηρεάζεται από χρόνο και τόπο. Αν αυτός ο τόπος και ο χρόνος άλλαζε, θα παρέμενε στην ουσία της η ίδια ιστορία;
Λένε ότι υπάρχει μια ιστορία που επαναλαμβάνεται σε παραλλαγές από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και αλλάζουν οι τρόποι, οι τόποι, τα ονόματα των ηρώων. Και αν το καλοσκεφτείς ισχύει. Αν όμως πρέπει να απαντήσω με το αίσθημα κι όχι με την λογική, μην μου πειράξεις το αν ήταν καλοκαίρι ή άνοιξη, μην μου πειράξεις το τι μουσική έπαιζε στο μαγαζί άρα τι χρονιά είχαμε, μην μου πειράξεις σε ποιο νησί ήμασταν ή αν ήμασταν στο Παγκράτι ή στην Κρήτη. Τα θέλω, τα χρειάζομαι για να θυμηθώ το βλέμμα ή για να πεισθώ ότι η ιστορία ισχύει, υπήρξε ή θα μπορούσε να έχει υπάρξει.
Ξεπερνάμε τα θεωρητικά και ρωτάμε ευθέως. Τι θα δούμε στο Farewell/Εν τόπω χλοερώ; Πού βρίσκεται η γενιά της Νοσταλγίας σε αυτό το έργο; Θα το χαρακτήριζες ως σίκουελ;
Θα δείτε γλυπτά πάγου, υπερθεάματα, χορούς, τραγούδια, catering, μπαρ, σερβίτσια, μονολόγους, φαντασιώσεις και πολλά άλλα. Δεν θα το δείτε θα το ζήσετε. Η γενιά της Νοσταλγίας εκεί είναι επειδή είναι τα ίδια πρόσωπα. Κατά τα άλλα ξεχάστε τα ντίσκμαν και τα κασετόφωνα, περασμένα ξεχασμένα κι όλα καλά, αφήστε τα παλιά, κεραστείτε κουφέτο, να μας ζήσουν σε όποια γενιά και αν ανήκετε.
Είναι σίκουελ γιατί είναι τα ίδια πρόσωπα που διαπραγματεύονται μέσα σε μια κωμωδία διαρκείας όπου το κοινό μπορεί να μπαινοβγαίνει την έννοια του χρόνου. Κατά τα άλλα είναι ένα αυτοτελές επεισόδιο άλλης ατμόσφαιρας και δεν χρειάζεται να έχετε δει το προηγούμενο για να δείτε αυτό.
Κρίση ηλικίας ποιοι θεωρείς ότι παθαίνουν; Εσύ έχεις;
Πολύς κόσμος το παθαίνει. Σε άλλη ηλικία και αλλιώς το κάθε πρόσωπο. Νομίζω η πλειονότητα το παθαίνει όταν νιώσει ότι η επόμενη γενιά αρχίζει να ανατρέπει την πραγματικότητα πια ή όταν αρχίσει να πέφτει η αντοχή. Εγώ έχω μόνιμα εδώ και χρόνια, από πολύ νωρίς, πράγμα εξαιρετικά γελοίο. Συνέχεια νομίζω ότι μεγάλωσα και κάτι έχασα. Γι’ αυτό και στο Farewell συγκινούμαι, γιατί με πείθουν τα πρόσωπα για ένα μεγάλο ΤΩΡΑ Η’ ΠΟΤΕ.
Πού πιστεύεις ότι πηγαίνουν οι εποχές που πέρασαν για πάντα;
Εδώ είναι. Στις φίλες και τους φίλους σου, στα πρόσωπα των άλλων, στα κτίρια της πόλης, στα όνειρα σου, στις νυχτερινές αφηγήσεις σου, στον τρόπο που μιλάς και καπνίζεις, στο πώς ερωτεύεσαι, στο τι μουσική ακούς, στο τι αποφάσεις παίρνεις. Εδώ είναι οι εποχές γιατί ο χρόνος είναι σχετικός όπως και η μνήμη, όπως και η πραγματικότητα. Μην τις πενθείς τζάμπα, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Εδώ είναι κρυμμένες με τα καλά τους ευτυχώς και τα κακά τους δυστυχώς.
Ποια είναι η δική σου πρόποση όπου κι αν βρίσκεσαι;
Υψώστε τα ποτήρια σας και ας πιούμε στο αγαπημένο μας νησί, με το αγαπημένο μας τραγούδι, στο όνομα της φιλίας και των χαμένων ερώτων, στις φαντασιώσεις, στο καλοκαίρι, στις νύχτες, στους χορούς που δεν χορεύτηκαν και σε αυτούς που θα χορέψετε, στα μεγάλα λόγια και στις ματαιώσεις, στα γκραν γκινιόλ, σε όσα πιστεύετε ότι θα συμβούν ενώ συμβαίνουν μόνο σε ταινίες, στην Μαίρη Χρονοπούλου, στο νερό με μπαμπλ, στα βιντεοκλίπ που συμμετέχετε στον ύπνο σας, στις χαμηλές πιθανότητες, στο 1 στο εκατομμύριο, στο σήμερα, στο απόψε, στο τώρα, στο όλα ή τίποτα.
Σαν σχολικό τεστ
Γράψτε μας ομοιότητες και διαφορές σε μία κηδεία και έναν γάμο.
Αντίθετα
Κηδεία: Κάποιος σίγουρα θα λείπει
Γάμος: Δεν θα λείπει κανείς! (αν και πάντα ακούς – που είναι ο τάδε; Δεν ήρθε)
Όμοια
- Τα λουλούδια
- Μαζεύονται οι ίδιοι ανθρωποι
- Η τελετουργία μοιάζει σε πολλά σημεία και σε πολλούς πολιτισμούς
- Κάτι τρως, κάτι πίνεις
- Και στα δύο έχεις δικαίωμα να μεθύσεις, να γελάσεις και να κλάψεις
- Η θεία ή ο θείος που έρχεται να σου ευχηθεί και δεν φεύγει
Περιγράψτε μας έναν γάμο που έχετε πάει, όπως και μία κηδεία
Α ΓΑΜΟΣ
Ένα μπάτσελορ στα Κουφονήσια, ένα ολόφωτο εφηβικό πάρτι στα όρια πάνω στην θάλασσα βασισμένο σε μια αδιαμφισβήτητη αγάπη που ξεπέρασε το φράγμα του χρόνου.
Β ΓΑΜΟΣ
Ένας τέλειος, γρήγορος κεφάτος, πολυαναμενόμενος γάμος στο δημαρχείο πριν από 10 μέρες –μοίραζα το ρύζι- κι ένα πάρτι μετά με κόκκινα φώτα. Γάμους με ροτόντες δεν περιγράφω – δεν αντέχω.
ΚΗΔΕΙΑ
Μετά από μεγάλο ταξίδι, πρώτου βαθμού, πρώτη σειρά, ο παπάς προτάσσει το χέρι του να το φιλήσω, η Α κάθεται δίπλα, με σπρώχνει, το φιλάει κι εκείνη, μας πιάνει νευρικό γέλιο. Και το τσίζμπεργκερ του Τσινετσιτά, ενός μαγαζιού στην Πεύκη που κάποτε για μένα ήταν ο παράδεισος με όλους μου τους φίλους και τις φίλες που είναι ακόμη ο παράδεισος. Mετά μια τελετουργία με τορτελίνια με πέστο και τον Νονό το 2 – εκείνα τα βράδια μάλλον κάτι έπαθα με τα σίκουελ.
Δώστε μας γλαφυρά, πρακτικά και ποιητικά την έννοια του αποχαιρετισμού και την έννοια της αναχώρησης.
Αποχαιρετισμός
πρακτικά: Α bientot / εις το επανειδείν
Ποιητικά: αν μια μερα σε χάσω, θα πάψω να υπάρχω, θα πάψω να ζω
Αναχώρηση
Πρακτικά: παρακαλουνται οι επισκέπτες όπως εξέλθουν
Ποιητικά: σε λίγα λεπτά φτάνουμε στο λιμάνι της…. Οι οδηγοί των ΙΧ να προχωρήσουν στα γκαράζ, το πλοίο θα αναχωρήσει αμέσως. Ευχαριστώ.
Χαρακτηριστικά του Πάσχα, Χαρακτηριστικά των Χριστουγέννων.
Πάσχα: άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι, ο επιτάφιος, Τζεφιρέλι, οι πασχαλιές, μπορείς να κάτσεις έξω και να ντυθείς απλά, βάψιμο αυγών, μια σπασμένη σούβλα στον κήπο, πέτυχε.
Χριστούγεννα: οφείλεις να κάνεις ότι έχεις κέφι, μια κάποια πίεση, τι χειμώνας βαρύς, όχι άλλη παγέτα, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς είναι το πιο ισχυρό ταξίδι που υπάρχει – πού το θυμήθηκα αυτό τώρα.
Ενώστε το ουσιαστικό με το κατάλληλο επίθετο/φράση
Η ομάδα Ντουθ σηκώνει χέρι και απαντάει
Η Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, ο Σεραφείμ Ράδης, η Μυρτώ Μακρίδη, η Κατερίνα Ρουσιάκη, η Ιωάννα Ραμπαούνη, η Κέλλυ Παπαδοπούλου, η Κατερίνα Μαυρογεώργη, η Μαρία Φιλίνη η Ειρήνη Γεωργαλάκη, ο Προμηθέας Nerattini Δοκιμάκης και η Βάσια Ατταριάν απαντούν γρήγορα και αυθόρμητα στο σημαντικό ερωτηματολόγιο της ΗΠΖ. Οι υπόλοιποι θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν πρόλαβαν ένεκα πασχαλινών διακοπών.
Ποιος είναι ο ρόλος σου σε έναν γάμο και σε μία κηδεία;
Β.Α. Τι σημαίνει ρόλος; Πάντως πολύ επίσημα ρούχα δεν έχω και δεν ξέρω να βαφομαι καλά – θα κάνω όμως ό,τι καλύτερο μπορώ – το κονιάκ μ’ αρεσει και το κρασί θα το πιω ευχάριστα, και το τζιν τόνικ στο μπαρ.
Ε.Α. Να φεύγω τελευταία και όρθια.
Σ.Ρ. Και στα δυο ελπίζω όχι το τιμώμενο πρόσωπο.
Μ.Μ. Έχοντας πια ένα δυνατό βιογραφικό σε γάμους και κηδείες νομίζω πως μπορώ ταυτόχρονα και με επιτυχία να ψήνω καφέδες και να χορεύω το ωραία που είναι η νύφη μας.
Κ.Ρ. Να κατευνάζω αυτά που δεν κατευνάζονται ή να δυναμιτίζω αυτά που κρύβονται.
Ι.Ρ. Σε γάμο, έχω υπάρξει κουμπάρα, στενή φίλη του ζευγαριού και μακρινή καλεσμένη, τις περισσότερες φορές είμαι άβολα. Σε κηδεία δεν έχω πάει ποτέ ως μακρινή καλεσμένη, αλλά μου φαίνονται πάντα πιο απλές.
Κ.Π. Αυτός της παρατηρήτριας
Κ.Μ. Δεν είμαι η νύφη, ούτε η θανούσα . Είμαι μια φιγούρα που αρχικά έχει αναλάβει κάτι πρακτικό, και σίγουρα μετά κάπου πάει να κάτσει λίγο μόνη της .
Μ.Φ. Νομίζω ότι έχουν κάτι κοινό στη βάση τους κ αυτό είναι ότι τιμας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ανθρώπους κ τη ζωή. Απλά σε διαφορετικό στάδιο της.
Ε.Γ. Συνήθως βοηθάω πολύ στις στιγμές αμηχανίας και το σπάσιμο του πάγου. Το μυστικό είναι πότε πρέπει να μιλάς πολύ και πότε καθόλου. Αυτό δεν το καταφέρνω πάντα.
Π.Ν.Δ. Τρώω και πίνω.
Προτιμάς την περσινή ή τη φετινή παράσταση;
Ε.Α. Αντιπαθώ τα διλήμματα. Τη φετινή!
Σ.Ρ. Την φετινή.
Μ.Μ. Μα δεν γίνεται να διαλέξω. Αν δεν κάναμε την μετακόμιση πέρσι δεν θα υπήρχε φέτος χώρος για να γίνει ο γάμος.
Κ.Ρ. Άλλο να βλέπεις κι άλλο να είσαι.
Ι.Ρ. Δεν προτιμώ κάποια, πέρυσι κάναμε μια μετακόμιση και ξεφορτωθήκαμε διάφορα, φέτος βάζουμε τα καλά μας και συνεχίζουμε.
Κ.Π. Προτιμώ την φετινή παράσταση γιατί πάντα ελπίζω στα σίκουελς.
Κ.Μ. Τη φετινή γιατί περσυ ήμουν γκεστ ενώ φέτος παίζω κανονικά.
Μ.Φ. Νομίζω προτιμώ την φετινή. Μου φαίνεται πιο προσωπική και πιο περίπλοκη.
Ε.Γ. Προτιμάω να δουλεύω με τους φίλους μου, ειδικά όταν είναι τόσο ταλαντούχοι και έχουν κάτι να πουν. Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στις δυο. Μάλλον θα πρέπει να απαντήσω στην ερώτηση όταν θα ολοκληρωθεί η τριλογία. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, θα έχει πάντα μια παράσταση που κάναμε το 2018, “τις γυναίκες έντυσε το Εθνικό Θέατρο”.
Π.Ν.Δ. Δεν έχω κάποια προτίμηση.
Β.Α. Την φετινή σίγουρα! Λιγότερες κούτες, περισσότερες ευχές, εξίσου πολλή μουσική! αλλά κυρίως την επόμενη! Το 3ο μέρος, αυτό που δεν έχει γραφτεί ακόμη, αλλά είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου!
Η νοσταλγία σου μετριάστηκε σε έναν χρόνο;
Ε.Α. Η νοσταλγία μας πρέπει να έχει πια μετριαστεί από την πραγματικότητα. Η ακροδεξία επιμένει, η Παλαιστίνη σφαγιάζεται, η φτώχεια εξαπλώνεται και η “λύση” των κρατών παγκοσμίως περιορίζεται στην αστυνομική βία. Η νοσταλγία μόνο μας μουδιάζει.
Σ.Ρ. Όχι, υπάρχει μέσα μου πιο δυνατή από πότε.
Μ.Μ. Η νοσταλγία μου μεγαλώνει μαζί μου. Απλά σε στιγμές / χρονιές/ καταστάσεις αλλάζει το focus.
Κ.Ρ. Έγινε ανυπομονησία.
Ι.Ρ. Δε θυμάμαι πώς ήμουν πέρυσι.
Κ.Π. Προσπαθώ να την κρατάω πάντα σε μέτρια επίπεδα
Κ.Μ. Νομίζω χειροτέρεψε λίγο
Μ.Φ. Προσπαθώ να μη νοσταλγώ ναι.
Ε.Γ. Γιγαντώθηκε.
Π.Ν.Δ. Όχι.
Β.Α. Νομίζω ναι, εκτονώθηκε στο nostalgia generation και τώρα στο farewell/εν τόπω χλοερώ νιώθω σήμερα – σήμερα, άσε με να σ’ αγαπάω σήμερα.
Μπαλόνια: τι αίσθημα σου δημιουργούν;
Ε.Α. Αγωνία μη σκάσουν.
Σ.Ρ. Αισθημα ελαφρότητας.
Μ.Μ. Μάλλον με ξετρελαίνουν.
Κ.Ρ. Αίσθημα αναμπουμπούλας.
Ι.Ρ. Παιδικού πάρτι.
Κ.Π. Μου θυμίζουν μια από τις πρώτες παραστάσεις που έπαιξα, στο ίδιο θέατρο που φιλοξενείται φέτος το farewell.
Κ.Μ. Με ανατριχιάζουν λίγο.
Μ.Φ. Εορτασμου ελαφρότητας κ παροδικοτητας.
Ε.Γ. Τα αγαπώ. Μου αρέσουν κυρίως όταν είναι χρωματιστά, πολλά μαζί και πετάνε. Αλλά και τα διάφανα με τα φωτάκια είναι φανταστικά ή τα άλλα με το καλαμάκι που όταν ξεφουσκώνουν κάνουν κύκλους κι έναν αστείο ήχο. Και τα μακρόστενα που φτιάχνουν σκυλάκια και σπαθιά είναι τέλεια κι εκείνα που μου έφερνε ο παππούς μου που ήταν σαν τεράστιες καραμέλες 2 μέτρα ύψος και δεν χώραγαν να τα κλείσω στην αγκαλιά μου. Ήταν κι αυτά πολύ εντυπωσιακά. Έχω να τα δω χρόνια.
Π.Ν.Δ. Γιορτινό.
Β.Α. Το καλύτερο!
Γιατί στις κηδείες γελάμε και στους γάμους κλαίμε;
Β.Α. Γιατί έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις.
Ε.Α. La vita va avanti!
Σ.Ρ. Δεν ξέρω. Εγώ συνήθως κλαίω στις κηδείες και γελάω στους γάμους.
Μ.Μ. Δεν ξέρω αλλά βρίσκω και τις δύο περιπτώσεις φοβερά ανακουφιστικές.
Κ.Ρ. Γιατί τα συναισθήματα φτάνουν στο πικ και πάλι από την αρχή.
Ι.Ρ. Εγώ πάντως γελάω και κλαίω και στις δύο περιπτώσεις, αν δεν είμαι μακρινή καλεσμένη.
Κ.Π. Γιατί σε τέτοιες περιστάσεις κυριαρχεί κατά βάθος η αμηχανία
Κ.Μ. Γιατί είμαστε πολύπλοκα όντα με ασυνείδητο
Μ.Φ. Για την ισορροπία της καρδιάς πιστεύω.
Ε.Γ. Στις κηδείες γελάμε γιατί ανήκουμε ακόμα στους ζωντανούς. Στους γάμους κλαίμε γιατί κάτι ολοκληρώνεται, τελειώνει. Κλείνει ένας κύκλος για να ανοίξει ένας καινούργιος.
Π.Ν.Δ. Γιατί όταν είμαστε μόνοι μας ντρεπόμαστε να γελάσουμε αλλά δεν ντρεπόμαστε να κλάψουμε; Δεν ξέρω.
Ροτόντα ή ορθογώνιο τραπέζι και γιατί;
Ε.Α. Ροτόντα. Για να μπορούμε να κοιτάζουμε όλα τα άτομα που κάθονται στο τραπέζι.
Σ.Ρ. Ορθογώνιο τραπέζι γιατί πάντα μου άρεσαν οι γωνίες.
Μ.Μ. Ροτόντα. Κουράστηκα να πρέπει να επιλέγω ποιος/ποια θα κάτσει στην κεφαλή.
Κ.Ρ. Ροτόντα δαγκωτό, πολύ πιο χαριτωμένο τραπέζι.
Ι.Ρ. Αν ξέρεις τον κόσμο, σε ροτόντα, αλλιώς σε ορθογώνιο για να έχεις και την ησυχία σου αν θες.
Κ.Π. Μέχρι πρόσφατα δεν ήξερα τι σημαίνει ροτόντα, οπότε ορθογώνιο τραπέζι για να κρατιούνται και οι απαραίτητες αποστάσεις.
Κ.Μ. Ροτόντα γιατί μου θυμίζει παιχνίδια επιτραπέζια και πόκερ
Ε.Γ. Πάντα ροτόντα. Φτάνεις από όπου κι αν κάθεσαι όσα υπάρχουν πάνω στο τραπέζι, και είναι πιο δύσκολο να σπάσει η παρέα σε πηγαδάκια. Βάζουν τέλος στη μάστιγα του ‘μου περνάτε λίγο το αλάτι’ και ‘εγώ θέλω να κάτσω στην κεφαλή’.
Π.Ν.Δ. Ροτόντα γιατί είναι πιο άνετη.
Β.Α. Ροτόντα, βολεύει για τη σαλατα στο κέντρο, μου θυμίζει και νυχτερινό παλιό μαγαζί, στο ορθογώνιο δεν θα φτάνω όλα τα φαγητα, το τασάκι, το μπουκάλι το κρασί.
Μπουφές ή a la carte;
Β.Α. Μπουφές, μίξη των πάντων μέχρι σκασμού.
Ε.Α. Μπουφές!
Σ.Ρ. Μπουφες. Σεραφείμ Ράδης
Μ.Μ. Μπουφές.Όλα μπλεγμένα μέσα στο πιάτο και κανένα όριο πουθενά. Μυρτώ Μακρίδη
Κ.Ρ. Ποιότητα κι ας διψάμε για ποσότητα. Κατερίνα Ρουσιάκη
Ι.Ρ. Μπουφές χωρίς δεύτερη σκέψη. Ιωάννα Ραμπαούνη
Κ.Π. Πάντα μπουφές. Κέλλυ Παπαδοπούλου
Κ.Μ. Μπουφές. Κατερίνα Μαυρογεώργη
Μ.Φ. Μπουφές μαρεσει να διαλέγω. Μαρία Φιλίνη
Ε.Γ. Φυσικά μπουφές! Είναι υπέροχο να έχεις την ψευδαίσθηση της επιλογής του τι θα φας. Το πόσο επίσης θα φας και αν η μακαρονοσαλάτα είναι καλύτερα να ακουμπάει στο χοιρινό με τα δαμάσκηνα ή την κολοκυθόπιτα. Ειρήνη Γεωργαλάκη
Π.Ν.Δ. Μπουφές. Προμηθέας Nerattini Δοκιμάκης
Ψαρόσουπα ή αρνάκι;
Β.Α. Ο,τι και να πω ψέμα θα είναι.
Ε.Α. Τζιν τόνικ σε κάθε περίσταση.
Σ.Ρ. ΑρνΆκι.
Μ.Μ. Πρώτο πιάτο ψαρόσουπα δεύτερο το αρνάκι. Το ψάρι είναι φρούτο και μετά θα πεινάω.
Κ.Ρ. Κάτι γλυκό, παρακαλώ.
Ι.Ρ. Ψαρόσουπα.
Κ.Π. Ψαρόσουπα για πρώτο πιάτο, αρνάκι για κυρίως
Κ.Μ. Ψαρόσουπα
Μ.Φ. Είμαι βιγκαν.
Ε.Γ. Και τα δυο ανάλογα τη συνθήκη. Το χειμώνα σε κάποιο ορεινό καταφύγιο μπροστά στο τζάκι, θα προτιμήσω αρνίσια παϊδάκια με τζατζίκι και τσίπουρο. Το καλοκαίρι δίπλα στο κύμα σε κάποιο μικρό νησί, κακαβιά -με το ψάρι χώρια- ταραμοσαλάτα και τσίπουρο. Το τσίπουρο πάει με όλα.
Π.Ν.Δ. Αρνάκι.
Τι θα μου έλεγες για να έρθω να δω την παράσταση;
Β.Α. Καλησπέρα είμαι η Βάσια και αυτή την άνοιξη μπορείς αν θες να με συναντησεις, να με βρεις Παρασκευές Σάββατα και Κυριακές να ζω κατι πολύ κοντά σ’ αυτό που ονειρευόμουν και να πιούμε μαζί ένα σφηνάκι. – Το ζευγάρι το ξέρω από πολύ παλιά – να μας ζήσουν! Τους κοντινούς καλεσμένους και καλεσμένες τα ξέρω επίσης από πολύ πολύ παλιά, και να είναι πάντα άξιοι και άξιες! Έλα να υψώσουμε τα ποτήρια μας και να πιούμε μαζί στα φαντάσματα, στην παραγωγή και προς τιμήν της, και στις πιθανότητες που απλώνονται μπροστά μας! Θάρρος!
Ε.Α. Να βάλεις τα μεταξωτά και θα φυσάει!
Σ.Ρ. Έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις από το να έρθεις σε αυτό το υπερθέαμα; Αν ναι, ξανασκέψου το.
Μ.Μ. Καλησπέρα είμαστε η Βάσια, ο Δημήτρης , η Έλενα ,η Αλεξία, ο Αντώνης, η Κέλλυ, η Κατερίνα, ο Σεραφείμ, η Μαρία, ο Προμηθέας, η Κατερίνα, η Ευδοξία ,ο Ρωμανός, η Ιωάννα , η Ειρήνη και εγώ και μέχρι να έρθει το ζευγάρι ελπίζουμε να πιστέψεις πως η ζωή απλώνεται μπροστά σου (απλά κάποιες φορές σαν χαράδρα).
Κ.Ρ. Τα παιδιά είναι single.
Ι.Ρ. Έλα να πιεις το ποτό σου μια Παρασκευή, Σάββατο ή Κυριακή, στο θέατρο 104, θα είναι μια ωραία βραδιά, ένα χαλαρό γλέντι γάμου που δε θα χρειαστεί να κάνεις κάτι ή να είσαι κάπως, ούτε να φέρεις δώρο – μπορεί και να κερδίσεις ένα, μπορείς αν θες να τραγουδήσεις, να χορέψεις στην πίστα, με ό,τι διάθεση κι αν έχεις, είσαι ευπρόσδεκτ@.
Κ.Π. And here we go again, we know the start, we know the end/ Master of the scene/ We’ve done it all before and now we’re back to get some more/ You know what I mean.
Κ.Μ. Ότι θα παίξει για πολύ λίγο καιρό κι ότι οι θέσεις είναι περιορισμένες. Κι ότι θα αφου τη δεις, θα φύγεις απο το θέατρο λίγο πιο ελαφριά.
Μ.Φ. Δεν θα σου έλεγα τίποτα.
Ε.Γ. Δεν είναι παράσταση. Είναι εμπειρία. Θα φάτε, θα πιείτε, θα χορέψετε, θα τραγουδήσετε, θα κλάψετε, θα γελάσετε, θα δείτε το υπερθέαμα θα μπείτε στην κλήρωση για τα δώρα, θα μάθετε επιτέλους αν ο Άμλετ ζει, υπάρχει ή είναι και πολλά άλλα που είναι κρίμα να αποκαλύψω τώρα.
Π.Ν.Δ. Έλα να δεις την παράσταση.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή έως Κυριακή στις 21:15
Χώρος: Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41 – Κεραμεικός, 2103455020)
Διάρκεια παράστασης: 180’
Καθόλη τη διάρκεια της παράστασης επιτρέπεται η κατανάλωση ποτού και η είσοδος/έξοδος των θεατών.
Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ, 15 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων στο more.com
