Επιτέλους, ήρθε ο καιρός να αποκατασταθούν και θεατρικώς τα αξιαγάπητα, τα ηρωικά, τα αυτοθυσιαστικά ζώα συντροφιάς, που τόσο πιστά μάς υπηρετούν.
Στην Καλιφόρνια κυκλοφορεί ένα ρητό που λέει «ο σκύλος σου δεν ψεύδεται ποτέ σε θέματα αγάπης».
Πόσα και πόσα ζωάκια δεν στάθηκαν δίπλα στο νεκρό, τραυματισμένο, ανήμπορο ή άρρωστο αφεντικό τους ουρλιάζοντας σπαρακτικά προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή των περαστικών και να σωθεί ο άνθρωπός τους.
Γιατί έτσι μάς βλέπουν τα ταλαίπωρα εκείνα, τα αποκομμένα από τη Φύση, τα κλεισμένα σε μπετονένια κλουβιά, που παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να μας κοιτάνε με τα τεράστια αθώα ματάκια τους γεμάτα λατρεία κι απορία συνάμα κάθε φορά που συννεφιάζουμε, σκοτεινιάζουμε και δεν τους αντιγυρίζουμε την άπειρη τρυφερότητα με την οποία εκείνα μάς περιβάλλουν συνεχώς, ούτως ή άλλως.
Αγάπη άνευ όρων (“unconditional love”) το λένε αυτό το ευλογημένο αγαθό που δεν μπορούν να το αγοράσουν ούτε όλα τα λεφτά τού κόσμου, εάν η ψυχή, η ατομική και συλλογική Ψυχή δεν είναι ανοικτή στο θαύμα τού Κόσμου (έξω και μέσα μας).
Εάν δεν υπάρχει ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τα άπειρα δώρα της, ο άνθρωπος γίνεται δυστυχισμένος και μαζί με αυτόν/αυτή/αυτό μιζεριάζει και το αξιαγάπητο ζωάκι τους.
Λένε συχνά πως το ζωάκι μιμείται και αντιγράφει τη συμπεριφορά τού ανώτερου εκείνου όντος, που φαντάζει ίσως θεός στα μάτια του. «Κατ’ εικόνα και ομοίωσιν…». Από την ανάποδη.
Εάν θέλουμε να ελεηθούμε από το Ανώτερο Όντως Όν θα πρέπει να είμαστε κι εμείς ελεήμονες στα λιγότερο προνομιούχα όντα που βρίσκονται στην ανάγκη μας.
«Υπέρ αδυνάμου» ο λόγος, πάντα.
Έχοντας γράψει και κυκλοφορήσει (σε ελληνικά και ισπανικά) τις «25 προσευχές αδύναμων όντων (το καθένα προς τον δικό του θεό)» προσήλθα ευμενής κι ευθυτενής στο πάντα φιλόξενο και οικείο «Θέατρο τής Ημέρας», όπου υπηρετείται πάντα η ποιότητα, η υψηλή ποίηση και το καλλιτεχνικό ήθος προκειμένου να απολαύσω το φιλοζωικό έργο τού Γιώργου Α. Χριστοδούλου και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων από την διπλή ερμηνεία τής εκπληκτικής Γιούλης Ζήκου, που ήξερε πώς να ζωντανέψει και την υποθετική φωνή τού πολυαγαπημένου της σκύλου. «Αληθινή ιστορία», όπως μου εξομολογήθηκαν οι συντελεστές αυτής τής μεταφυσικής παράστασης με τις βιντεοπροβολές που παραπέμπουν σε γνωστά αναγεννησιακά και ρομαντικά μοτίβα αιθερικών πτήσεων στον έβδομο ουρανό κι ακόμα πέρα…
Το μελοδραματικό στοιχείο απαιτεί συγκεκριμένες αφηγηματικές ισορροπίες επί σκηνής και δεν είναι δύσκολο να υποπέσει στο αμάρτημα ή στην αστοχία τής καρικατούρας, της γελοιογραφίας… Κάτι που δεν συνέβη εδώ επ’ ουδενί. Μην το χάσετε. Είναι σαν να ανάβουμε ένα κεράκι για όλες εκείνες τις ψυχές που τις αγαπήσαμε και μας αγαπήσανε ανιδιοτελώς. Γιατί τα γλυκά ζωάκια μάς υπενθυμίζουν σταθερά πως κάπου εκεί βαθιά μέσα μας υπάρχει η συναλλαγματική τού Παραδείσου…
Αξιαγάπητοι, αξιολάτρευτοι όλες και όλοι οι συντελεστές:
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Γιούλη Ζήκου και Μάριος Τζανακάκης.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : Γιώργος Α. Χριστοδούλου.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Γιάννης Μόρτζος.
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ : Γεωργία Ελένη Ζήκου.
ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ : Λαμπρινή Καρδαρά.
ΜΟΥΣΙΚΗ : Τάκης Μπινιάρης.
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Μελίνα Μάσχα.
VIDEO ART – : Βαγγέλης Καλαϊτζής.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ : Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης.
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ : Αλέξανδρος Τζανακάκης.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : Εκδόσεις Αιγόκερως.
ΣΤΙΧΟΙ – ΕΡΜΗΝΕΙΑ στο τραγούδι του ζεϊμπέκικου : Μάριος Τζανακάκης.
Γιατί υπάρχει και ποιοτικό θέατρο και off-off-Broadway, πέρα πολύ, μακριά από το επαχθές και επάρατον main-stream των πολυδιαφημισμένων και ακριβοπληρωμένων μετριοτήτων.
Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΉΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ κι όχι τιμής (με την χρηματοθηρική έννοια). Από τιμή κι από φιλότιμο όμως, δυστυχώς, μόνον κάποια ζωάκια κατέχουν…
Αισιοδοξών απαισιοδόξως,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Info:
https://www.athinorama.gr/theatre/performance/to_zeimpekiko_tis_tzokontas-10074869/
Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας
Διάρκεια: 90′
Δράμα
του Γιώργου Α. Χριστοδούλου
Σκηνοθ.: Γ. Μόρτζος
Ένα έργο-ύμνος για τη σχέση ανθρώπου και σκύλου.
Ερμηνεύουν: Γ. Ζήκου, Μ. Τζανακάκης. Σκην.-κοστ.: Λ. Καρδαρά. Μουσ.: Τ. Μπινιάρης. Φωτ.: Μ. Μάσχα.
https://www.viva.gr/tickets/theater/to-zeimpekiko-tis-tzokontas-1/
“Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας” μια παράσταση ύμνος στη μαγική σχέση ανθρώπου και σκύλου μέσα από τη σπαρακτική φωνή του σκύλου. Του βραβευμένου συγγραφέα Γιώργου Α. Χριστοδούλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου.
Όσοι στη ζωή τους αγάπησαν παράφορα μπορούν να αντισταθούν στο θάνατο , να επιστρέψουν στη γη και να συναντήσουν το αγαπημένο τους πρόσωπο. Ένας απ’ αυτούς είναι και η Τζοκόντα. Μετά τριάντα χρόνια από το θάνατό της επιστρέφει στη γη. Έχει μόνο επτά μέρες προθεσμία για να δει ‘ΕΚΕΊΝΟΝ’ που αγάπησε τόσο πολύ για μια ακόμα φορά και να ζήσει και πάλι για λίγο κοντά του. Περιμένοντας την κατακλύζουν οι μνήμες. Μα εκείνο που της έχει χαράξει την ψυχή είναι το καθοριστικό ζεϊμπέκικο. Και οι μέρες περνούν. Η έβδομη μέρα πλησιάζει αλλά αυτός δεν έχει φανεί ακόμα. Θα τον συναντήσει τελικά; Και η λύτρωση; Ένα έργο με ωκεάνια συγκίνηση. Μια συγκίνηση που θα αγκαλιάσει και τον πιο σκληρό θεατή!