Τι κάνεις όταν γνωρίζεις ενδιαφέροντα εγχειρήματα, ενδιαφέροντες ανθρώπους και προσπάθειες, που με κάποιο τρόπο νιώθεις ότι κάτι πιο βαθύ τους ενώνει;
Η Πόλη είναι τοπίο που παράγονται διαφορετικές ιδέες. Όμως, όλα αυτά τα παραπάνω, σαν να τραβάνε κουπί προς την ίδια κατεύθυνση ή, τουλάχιστον, με τις ίδιες πάνω κάτω αξίες. Ως Πόλη Ζει βλέπουμε «τριήρεις» στους δρόμους της πόλης, στις γειτονιές, στα μυαλά. Βλέπουμε «τριήρεις» που καταφέρνουν να πλέουν στα περίεργα, άλλοτε ήρεμα άλλοτε ταραγμένα, νερά της πολιτείας.
Δίνουμε χώρο, λοιπόν, σε αυτά τα «πλεούμενα». Ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτό το ταξίδι!
Μουσική ξανά σε χαρτί
www.lungfanzine.gr
[email protected]
Περί Lung
Έχει λόγο ύπαρξης ένα έντυπο μουσικό περιοδικό στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του διαδικτύου; «Ναι», αναφωνήσαμε με πάθος απαντώντας στο συγκεκριμένο ερώτημα πριν 4 χρόνια και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του Lung Fanzine! 16 τεύχη μετά συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος και μεράκι αυτό που αποκαλούμε «φανζινική τρέλα». Στόχος μας είναι με κάθε τεύχος να προτείνουμε τις καλύτερες φρέσκες μουσικές αλλά και να ρίχνουμε ξανά τους προβολείς σε συγκροτήματα και μουσικούς από το παρελθόν και πάνω από όλα να αναζωπυρώνουμε την κουβέντα περί μουσικής.
Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ
Γράφει ο Βασίλης Μπέκας
Midlake – Winter Dies
[Album: The Courage Of Others, 2010]
«Καθώς ο χειμώνας πεθαίνει, η Γη ξανάρχεται στη ζωή και τα εμπορικά πλοία σαλπάρουν για να βρουν μια νέα φιλόξενη γη και να αρχίσουν ξανά, για έναν ακόμα χρόνο, για να καταφέρει ο άνθρωπος να αλλάξει την πορεία του».
Talk Talk – The Rainbow
[Album: Spirit Of Eden, 1988]
Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άλλο τραγούδι των Talk Talk εδώ, ακόμα και ολόκληρο το album Colour Of Spring. Όλα τους μοιάζουν σαν μια μουσική που αρχίζει ακριβώς μόλις τελειώσει η βροχή, την ώρα που τα σύννεφα απομακρύνονται ράθυμα.
Bill Callahan – Spring
[Album: Dream River, 2013]
Η Άνοιξη έρχεται πάντα χωρίς να βιάζεται, όσο και αν βιάζονται οι άνθρωποι. Ο Callahan αφήνει τις κιθάρες του να «πνιγούν» στο wah και στο delay και αυτές μοιάζουν με αποδημητικά πουλιά που γυρνούν εκεί που ξεκίνησαν. Στο καλειδοσκόπιο της αλλαγής των εποχών. «And all I want to do, is to make love to you. In the fertile dirt with a careless mind. With a careless mind». Άλλωστε, η αληθινή άνοιξη είναι μέσα σου.
O στίχος του μήνα: «And if you ‘re in love, then you are the lucky one, cause most of us are bitter over someone. Setting fire to our insides for fun, to distract our hearts from ever missing them-» [Daughter – Youth]
THE BEST BOY-GIRL
Βασίλης Μπέκας
Girl – Meg Baird
Η φωνή των Espers και των Heron Oblivion έρχεται να σώσει μουσικά τον πρώτο μήνα του 2023, που αποδείχτηκε μάλλον φτωχός, και στην εκπνοή του μας παραδίδει το Furling. Dream Pop και –ενίοτε ψυχεδελική– folk συνδυάζονται με υπέροχο τρόπο, καθώς η φωνή της Meg, εύθραυστη και μειλίχια, καθοδηγεί τον ακροατή. Μοιάζει με περίπατο κάτω από ψηλά δέντρα που αφήνουν τον ήλιο αραιά και πού να περνά ανάμεσα από τα κλαδιά και να φωτίζει τα πρόσωπά μας.
Boy – Daniel Rossen
O Rossen είναι μάλλον ο άνθρωπος που πήρε την υπέροχη folk των Grizzly Bear πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια και την μεταμόρφωσε στην απίστευτη dream-psychedelic-indie-prog folk που μας έδωσε διαμάντια σαν το Veckatimest, Shields κ.λπ. Ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας και πολυοργανίστας κυκλοφόρησε μέσα στο 2022 το You Belong There και, κατά τη γνώμη του γράφοντα, διεκδικεί τον τίτλο του πιο παραγνωρισμένου album της (περσινής) χρονιάς. Όσ@ αγαπήσατε τον μαγικό κόσμο των Grizzly Bear, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ανακαλύψτε το.
Θα πάω Black Angels
Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
Οι Black Angels αποτελούν αναμφίβολα το κορυφαίο σχήμα της νεοψυχεδελικής σκηνής που μας απασχολεί (πολλές φορές αδικαιολόγητα) τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η ποιότητα των δίσκων και των ζωντανών εμφανίσεων αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση της παραπάνω άποψης. Τι κι αν αυτή θα είναι η πέμπτη επίσκεψη των Τεξανών στη χώρα μας, οι πιστοί ακόλουθοί τους την περιμένουν με την ίδια ανυπομονησία της πρώτης φοράς και είναι βέβαιο πως θα γεμίσουν ασφυκτικά το venue. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε για πρώτη φορά ζωντανά τα κομμάτια του έκτου άλμπουμ τους Wilderness of Mirrors, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Αναμένουμε, λοιπόν, μια βραδιά γεμάτη ψυχεδέλεια, fuzz-αριστές κιθάρες, υπνωτικά φωνητικά και πάνω από όλα μια τρομερά δεμένη μπάντα, που βρίσκεται ακόμα στο ζενίθ της και καταθέτει την ψυχή της επί σκηνής.
Γουστάρω: τις άπειρες και συνεχώς ανανεούμενες επιλογές διασκέδασης της Αθήνα
Βαριέμαι: τον καθόλου χρήσιμο Μεγάλο Περίπατο
Φοβάμαι: πως το Κέντρο χρειάζεται γκρέμισμα και κατασκευή από την αρχή…
Στο Ouija Board με τον John Cale
Καταφέραμε αυτό που οι άλλοι δεν προσπάθησαν ποτέ.
Μιχάλης Κουρής
«Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να ασχοληθώ τόσο εκτενώς μαζί σας, ειδικά από τη στιγμή που ξεκουραζόμουν πάνω σε αυτό το ατονικό ατομικό σύννεφο. Αφού με καλέσατε όμως, τουλάχιστον ας σας απαντώ χωρίς ερωτήσεις, αφού μπορώ να τις προβλέψω. Έτσι δεν θα χρειαστεί να με ρωτήσετε ανούσια πράγματα.
Avant Garde το λέγατε μονάχα εσείς, για μένα και τους γύρω και κοντά μου όμως, από τη στιγμή που βγήκε από το μυαλό μας και καταγράφηκε με κάποιον τρόπο, ήταν ήδη πεπαλαιωμένο.
Πρώτη φορά εκτέλεσα το 4’33” στο σπίτι μου, όταν είχαν αρχίσει να με εκνευρίζουν πραγματικά οι καθαρές νότες. Στην αρχή όμως λεγόταν 1:67’8 και είχα στο νου μου πιο απρόσιτους ήχους, όπως το χρώμα μιας κλεψύδρας όταν βρυχάται ή την πέμπτη συλλαβή της λέξης “sandal” σε ύπτια θέση. Μετά έκοψα τα περιττά… et voila!
Εδώ που βρίσκομαι –δεν θα σας πω πού ακριβώς, δεν μου επιτρέπεται– ο χρόνος υπάρχει μόνο και μόνο για να θυμίζει ότι, αν κάποιοι σου πουν ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι, εσύ οπωσδήποτε πρέπει να προσπαθήσεις να το κάνεις, όπως έλεγε ο πατέρας μου. Σοφός άνθρωπος, κι εδώ που ξαναβρεθήκαμε συνεχίζει να είναι ανήσυχο πνεύμα — κυριολεκτικά (…μάλλον όμως δεν έπρεπε να το προδώσω αυτό, έτσι; :wink:)
Τώρα να με συγχωρέσετε, αλλά θα πρέπει να αποχωρήσω. Μελετούσα μπουζούκι μαζί με έναν πρώην δικό σας –Τσιτσάνης λέγεται, μπορεί να τον ξέρετε– και θα μου διαμαρτύρεται ότι λουφάρω στα μαθήματα».
Hχογραφώντας το βουητό της πόλης
www.fragilemag.gr
[email protected]
Το ηχητικό χάος των πόλεών μας είναι το soundtrack της ζωής μας. Να φέρω ένα παράδειγμα; Σίγουρα θα έχεις ακούσει τον ήχο που αφήνουν οι συρμοί του μετρό, όταν τρέχουν πάνω στις ράγες. Δεν έχεις αισθανθεί ποτέ πως αυτό το σύντομο καθημερινό ταξίδι έχει ρυθμό; Δεν έχεις ποτέ ξεχαστεί ακούγοντάς το; Ναι, η ανοργάνωτη βοή που παράγουμε ασυναίσθητα καθημερινά έχει το δικό της ενδιαφέρον και έχει αποτυπωθεί συχνά σε έργα τέχνης. Μας αρέσει; Δεν μας αρέσει; Άλλες φορές μας αρέσει και άλλες όχι; Όπως και να ‛χει, η πόλη έχει τους δικούς της κανόνες. Το Fragile ζει εντός τους.
Η διαταραχή του άγχους των ειδήσεων
(ή γιατί έχουμε όλοι φρικάρει)
Επιμέλεια: Ελένη Σωτάκη
Ποιος είναι ο ψυχολογικός αντίκτυπος της καθημερινής κατανάλωσης ειδήσεων; Όλοι συμμετέχουμε σε ένα καθημερινό επικοινωνιακό φεστιβάλ μηνυμάτων που προκαλούν άγχος. Η ακατάσχετη σκανδαλολογία. Ένας πόλεμος που πλησιάζει. Ένας πόλεμος που αναβλήθηκε. Τι μας συνέβη; Βρεθήκαμε χωρίς ομπρέλα σε χαλάζι πληροφοριών; Τελικά, στις μέρες μας, η είδηση πώς ορίζεται;
Άγχος από τις τρομακτικές ειδήσεις
Η «διαταραχή του στρες των τίτλων ειδήσεων» μπορεί να ακούγεται παράδοξη σε μερικούς αλλά η έρευνα προσφέρει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τα συναισθήματα που εκδηλώνονται στο άκουσμα της είδησης.
Σε γενικές γραμμές, διαπιστώνεται πως ορισμένα άτομα, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να είναι ευάλωτα σε δυνητικά επιβλαβή επίπεδα άγχους, εάν εκτεθούν σε συγκεκριμένους τύπους ειδήσεων.
Πολλοί άνθρωποι γίνονται ιδιαιτέρως ανήσυχοι με την ευρεία διανομή τρομακτικών ειδήσεων. Στην περίπτωση, δε, που το άτομο έχει διαγνωσμένη αγχώδη διαταραχή, κατάθλιψη ή αντιμετωπίζει κάποιο άλλο ζήτημα ψυχικής υγείας, η πιθανότητα οι τρομακτικές ειδήσεις να επιδεινώσουν και να πυροδοτήσουν εκ νέου τέτοια υποκείμενα ζητήματα φαντάζει σχεδόν βέβαιη.
Η έλλειψη ενσυναίσθησης θα μπορούσε να είναι μια πιθανή εξήγηση για μια τέτοια στάση.
Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η συστηματική συναισθηματική απονέκρωση, που παρατηρείται όταν οι άνθρωποι εκτίθενται καθημερινά στον κυνισμό της καταστροφής, της απώλειας και του ολέθρου ως μορφή κανονικότητας και καταγραφής της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που καλείται ο άνθρωπος να αποδεχτεί, να συνηθίσει και εντέλει να συνθηκολογήσει με τα νοσηρά της κομμάτια ως μέρος μιας κουλτούρας παθητικότητας και απάθειας.
Εξάλλου, ένας καταναλωτής ειδήσεων δεν καλείται να γίνει δημιουργός και εμπνευστής των γεγονότων. Περιορίζεται στον ρόλο του θεατή των αποφάσεων και ενεργειών που κάνουν οι άλλοι για εκείνον χωρίς εκείνον, στον ρόλο τελικά του θεατή της ζωής.
Εικόνες – Μια τηλεοπτική ταξιδιωτική εμπειρία που δεν βλέπεται
Γενικά, ο Τάσος Δούσης ταξιδεύει από επαγγελματική υποχρέωση, σχεδόν το ίδιο κάνουμε και εμείς. Παρακολουθούμε τις εκπομπές του από επαγγελματική διαστροφή.
Ο Τάσος, που παρουσιάζει την εκπομπή Εικόνες, στο κανάλι Open, ταξιδεύει και μαζί του ταξιδεύουμε σε τόπους χιλιοπατημένους από το τουριστικό κοινό. Το ότι σε κάθε προορισμό ποζάρει λες και θα μας δείξει κάτι που θα δούμε πρώτη φορά, δίνει τον τόνο στην εκπομπή του.
Γενικά δεν βλέπουμε τις Εικόνες για το ταξιδιωτικό περιεχόμενο. Βλέπουμε Εικόνες για την έξαψη που προσφέρει η αντίφαση. Ο Τάσος (Δούσης) που έχει πολλά μπουφάν –φορά ένα καινούργιο σχεδόν σε κάθε πλάνο– κινείται μπροστά στην κάμερα με αέρα μπαρουτοκαπνισμένου μύστη της περιπέτειας, την ίδια στιγμή που σε δεύτερο πλάνο άλλοι τουρίστες χλιαρής ταξιδιωτικής εμπειρίας κυκλοφορούν ανέμελα, γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν αυτούς.
Ο Τάσος είναι σταρ όχι για τον λόγο που, ίσως, ο ίδιος νομίζει ότι είναι. Αυτή η αντίφαση είναι περιπέτεια όχι τουριστική, αλλά της ανθρώπινης ψυχής.
Όπως έχουμε πει και άλλη φορά…τα δελτία τύπου της εκπομπής του φτάνουν με πολλές εικόνες. Όλες τους μας θυμίζουν τις selfies που βγάζουν ελαφρού ρεπερτορίου χίπστερς.
Η ατάκα του μήνα: Αδιευκρίνιστη ψήφος
Τοκ οφ δε ντάουν
Μια ημίαιμη ελληνική βερσιόν του λοβ στόρι τύπου Σερζ Γκενσμπούρ – Τζέιν Μπίρκιν. Ο θυελλώδης έρωτας Μπισμπίκη-Βανδή είναι για να διαφημίζεται. Προβάλλεται από επιλογή. Ίσως στην προβολή του βρίσκεται και η ύπαρξη της ερωτικής τους χημείας.
Η δίψα να γίνουν talk of the town σκεπάζει κάθε πιθανή αντίσταση. Τους φαντάζομαι, αμέσως μετά από κάθε δημόσιο φιλί τους, να σπεύδουν στα social media για να δουν πώς αποτυπώθηκε η αγάπη τους. Να μετρήσουν likes και angry faces. Στην εποχή της άυλης τέχνης, της άυλης δόξας, πρέπει να υπάρξει χώρος και για άυλο έρωτα.
Τι ήταν οι βραδιές στο Άλσος με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
Γιάννης Παναγόπουλος
Πήγα και εγώ στο Άλσος. Ήταν ωραία; Ναι, ήταν ωραία. Πόσο ωραία; Κοίτα, δεν ήταν μόνο εκείνη η αρμαθιά τραγούδια που ακούστηκε από σκηνής, έτσι στεγνά. Οι βραδιές του Σταμάτη Κραουνάκη είναι πια στάση ζωής.
Φαντάζομαι πως ξέρεις τι εννοώ. Σε μια εποχή που η τέχνη αποχαρακτηρίζεται από το κοινωνικό της περιεχόμενο, στο ιστορικό για τη διασκέδαση της Αθήνας σημείο το πράγμα πήγαινε ανάποδα. Η μουσική είχε σωστές διαστάσεις. Ήταν, επιτέλους, μεγαλύτερη από το πλαίσιο που παρουσιάζονταν.
Ο Κραουνάκης, η Σπείρα, η μουσική. Οι φαρμακουάζ ατάκες σαρκασμού και αυτοσαρκασμού για τον έρωτα, την πολιτική, τη ματαιότητα του εγωισμού, που ξέφευγαν εύκολα από το στόμα του πρωταγωνιστή της μουσικής παράστασης, ένωναν το κοινό δημιουργώντας μέθεξη. Ήταν κατανοητές, σε έκαναν να γελάς. Μπορεί να είναι γέλιο χαράς. Ή μπορεί γέλιο πίκρας. Όπως και να ‛χει, στο Άλσος ακούστηκαν μουσική και λόγος που αφορούσαν το παρόν. Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό πια σε μουσικές σκηνές της πόλης μας;
Let The Music Take Control
Το άλμπουμ που ακούμε non-stop αυτό το μήνα
Cayetano – A Million Faces
High Hop Records
Ο Cayetano κυκλοφορεί υπέροχα άλμπουμ. Ο πολύπειρος Έλληνας πολυμουσικός και μουσικός παραγωγός, στη νέα του δουλειά A Million Faces είναι εντός εποχής όσο δεν πάει άλλο. Οι μελωδικές του γραμμές μπλέκουν με το progressive rock, το experimental, την disco, τη reggae, ενώ μια αύρα κινηματογραφικής αίσθησης υπάρχει σε κάθε κομμάτι. Η electronica του «Got To Walk On» έχει τα φόντα να γίνει ένα πανίσχυρο ραδιοφωνικό χιτ. Η up to date φανερή reggae του «Sun City Creeps», με τα υπέροχα φωνητικά του Georges Perin, μπορεί ν’ ακουστεί σε κάθε after hours στιγμή. Την εποχή που η μουσική ακούγεται fast forward, το A Million Faces πάει «ανάποδα». Θέλει το χρόνο σου. Θέλει την ακουστική σου ανιδιοτέλεια. Αν του τα δώσεις, θα σε μαγέψει.
Θα πάω στον Άρη (θέατρο)
Η παράσταση που αγαπήθηκε και συγκίνησε κοινό και κριτικούς… «Άρης», της Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Σωτηράκη στον ομώνυμο ρόλο. Η παράσταση που παρουσιάστηκε στον Τεχνοχώρο Cartel για 4 σεζόν και σε περισσότερες από τριάντα πόλεις και Φεστιβάλ στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Ζυρίχη, επιστρέφει στο θέατρο OLVIO στην Αθήνα για 15 μόνο παραστάσεις!
Πριν γραφτεί το έργο από τη συγγραφέα Σοφία Αδαμίδου, ο Τάσος Σωτηράκης είχε ξεκινήσει να μελετάει τη ζωή και την ιστορική και πολιτική του πορεία του Άρη Βελουχιώτη. Την ανθρώπινη φύση του και τους αγώνες του. Ο Τάσος Σωτηράκης συναντήθηκε με τη Σοφία Αδαμίδου γύρω στο 2014, όταν και συζήτησαν για πρώτη φορά το θεατρικό «ανέβασμα» του «Άρη». Ο Τάσος πρότεινε στη Σοφία να φτιάξει έναν μονόλογο, όπως κι έγινε. Το 2017 η παράσταση πρωτοπαίχτηκε στον Τεχνοχώρο Cartel.
H Σοφία Αδαμίδου αποκαλούσε αυτό το θεατρικό έργο το αγαπημένο της παιδί. Ήταν ο παιδικός της ήρωας από τα χρόνια του σχολείου στην Κοζάνη, το σύμβολο που αγκάλιαζε, με το λόγο του, τους αγρότες και τους εργάτες. Ενα πανανθρώπινο σύμβολο. Η παράσταση έκανε μια μεγάλη και πολύ πετυχημένη διαδρομή. Δεν θα της άρεσε να λέμε απανωτά sold out, γιατί δεν έβλεπε την διαδρομή του «Άρη» ως εμπορική επιτυχία κι ας ήταν τέτοια. Ο Τάσος Σωτηράκης φέτος, από την 1η του Μάρτη, θα παρουσιάσει στο θέατρο OLVIO τον θεατρικό μονόλογο «Άρης» για 15 μόνο παραστάσεις. Ο Άρης με τον σύντροφό του, τον Τζαβέλα, ο Άρης με το πιστόλι στον κρόταφο. Ο πρωτοκαπετάνιος που θυμώνει, οργίζεται, ξεσπά.
Θέατρο OLVIO
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός
Τ: 210 34 14 118 (18:00 – 21:00)
Γουστάρω: Τους ποδηλάτες που ανεβοκατεβαίνουν την Πατησίων πιο γρήγορα από τα αυτοκίνητα
Βαριέμαι: Το J2US
(Ξανά)Γουστάρω: Που μπαίνει η άνοιξη και η μέρα μεγαλώνει
www.metronomos.gr
[email protected]
20+2 χρόνια από τον Μάρτιο του 2001, από τη στιγμή που το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Κοιτώντας πίσω, σου φαίνεται σαν χθες που έψαχνες συνεργάτες, τυπογράφο, να βρεις λύσεις σε πρακτικά θέματα, αφού όλα αυτά ήταν κάτι ξένο για σένα. Το πάθος όμως δεν σε άφηνε να ησυχάσεις και το τριμηνιαίο μουσικό περιοδικό Μετρονόμος βγήκε στην κυκλοφορία, με αφιερώματα και άρθρα που αγκάλιαζαν
το έργο Ελλήνων δημιουργών, το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, τη μελοποιημένη ποίηση, το ρεμπέτικο, την παραδοσιακή μουσική. Πολύ σύντομα ξεκίνησαν και οι εκδόσεις, με μουσικές βιογραφίες και μελέτες για τη μουσική και ακολούθησαν η πεζογραφία, η ποίηση, το δοκίμιο και η φωτογραφία, καθώς και η κυκλοφορία μουσικών cd.
20+2 χρόνια που τα μετράς με ατέλειωτα ξενύχτια, με δυσκολίες –που τις βάζεις στην άκρη– και όμορφες στιγμές.
20+2 χρόνια και συνεχίζουμε…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς τους αναγνώστες και σε όλους όσοι μας στήριξαν και συνεχίζουν να μας στηρίζουν με τον τρόπο τους, ξέρουν αυτοί.
«Εμένα πάντα με ενδιέφερε ο σοσιαλισμός, με την ευρύτερη έννοια. Δεν με ενδιέφερε η Δεξιά, ούτε τα άκρα, επειδή μου στένευαν το μυαλό. Τον Λουί Αραγκόν τον μελοποίησα επειδή ήταν σπουδαίος ποιητής, όχι επειδή ήταν αριστερός. Πολλοί μεγάλοι ποιητές ήταν αριστεροί. Τι να κάνουμε… δεν υπάρχουν δεξιά ποιήματα».
Γιάννης Σπανός
*Συνέντευξη στους Μάκη Γκαρτζόπουλο και Ηρακλή Οικονόμου, περιοδικό Μετρονόμος, τχ. 54, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2014
Η τυχαία φράση του μήνα… από ένα περιοδικό
«Η παρτίδα μας δεν παίχτηκε ακόμα. Και πιστεύω ότι δεν θα παιχτεί ποτέ, και μακάρι να μην παιχτεί ποτέ για να έχουμε τουλάχιστον να ελπίζουμε σε κάτι»
Αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο, περιοδικό Μετρονόμος
τχ. 62, Ιανουάριος – Μάρτιος 2017
Η ποίηση δεν είναι ούτε ρυθμός ούτε λογική
Σαίξπηρ
XVIΙ
Γιοβάννα «Φως… φως… φως…»
Εκδ. Μετρονόμος
Πρέπει να συναρμολογήσω τα όνειρα που / σπασμένα σε χιλιάδες κομμάτια / αδειάζονται στον κάδο μου / κάθε που / ξεφτίζει η νύχτα. / Ίσως τότε βρω το νόημα της ζωής που / προοριζόταν για μένα / χωρίς εμένα.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΙ
Κατερίνα Ντίνου «Πέτρα αιώνια»
Εκδ. Μετρονόμος
Η σκηνή ήταν από ξύλο. / Εξείχαν κάτι καρφιά / επισκευές επισκευών / να γίνεται πιο επικίνδυνα / η αναπαράσταση ζωής. / Η ζωή ήταν από καρφιά. / Εξείχαν κάτι ξύλινοι σταυροί σωτηρίας / κατασκευές ενός παράξενου Θεού / να γίνεται η αναπαράσταση κάθε θανάτου / χωρίς υποβολέα.
ΛΑΘΗ
Μαρία Μπεθάνη «Θαύμα»
Εκδ. Μετρονόμος
Πιο πολύ από όλα μεριμνώ για τα λάθη μου. / Από το πρωί τα ποτίζω / συχνά ενώ κοιμούνται τα φιλώ. / Έχω αφοσιωθεί σε αυτά. / Το δέχομαι. / Γι’ αυτό τα καλοκαίρια τα βλέπω ανάγλυφα στα κύματα / και συμφωνώ με τη θάλασσα / που μία τα ξυπνά και μία τα κοιμίζει.
Μουσική και λόγος από τις εκδόσεις Μετρονόμος
Στις 480 σελίδες του βιβλίου του Σταύρου Γ. Καρτσωνάκη Νίκος Γκάτσος – Δώστε μου μια ταυτότητα να θυμηθώ ποιος είμαι. Ποίηση και στιχουργική 1931-1991, θα βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος για τον σπουδαιότερο ποιητή στίχων της ελληνικής μουσικής.
Θάνος Μικρούτσικος – Κυνηγώντας την ουτοπία. 16 αναγνώσεις του έργου του, είναι ο τίτλος του βιβλίου που επιμελήθηκε ο Ηρακλής Οικονόμου και συγκεντρώνει δεκαέξι μελέτες που καλύπτουν το σύνολο του έργου του δημιουργού. Τα κεφάλαια κινούνται πάνω σε τρεις κύριους άξονες: κοινωνία, ποίηση, μουσική. Γράφουν οι: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, Σπύρος Αραβανής, Μιχάλης Γελασάκης, Μαρία Γεωργιάδου, Μάκης Γκαρτζόπουλος, Μανώλης Δαφέρμος, Τιτίκα Δημητρούλια, Δημήτρης Κουτσούμπας, Ανδρέας Μαράτος, Γιάννης Μηλιός, Αλεξάνδρα Μικρούτσικου, Γιώργος Β. Μονεμβασίτης, Ηρακλής Οικονόμου, Φώντας Τρούσας, Γιώργος Χαρωνίτης, Θανάσης Χουλιαράς. Πρόλογος: Μαρία Παπαγιάννη.
Δεύτερη, συμπληρωμένη έκδοση του βιβλίου Άλκης Αλκαίος – Πατησίων και Παραμυθιού γωνία. Μελοποιημένοι στίχοι, σε επιμέλεια: Μαρίας Γεωργιάδου, με το έργο «του ποιητή που παρίστανε τον στιχουργό», σύμφωνα με τον Θάνο Μικρούτσικο.
Μνήμες
Κυριακή του Θωμά, 27 Απριλίου του 1941, εισβάλλουν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Η Γαβριέλα των Εξαρχείων ξυπνά πλημμυρισμένη στα αίματα από το κουφάρι του ονειρικού τσολιά που γκρεμοτσακίστηκε από το Βράχο. Στο καφενείο των Αμπελοκήπων υπογράφεται η παράδοση της πόλης. Αυτοκτονεί η Πηνελόπη Δέλτα. Η Δασκάλα της Καισαριανής γράφει στον τοίχο το πρώτο αντιστασιακό σύνθημα. Ο Νικολάκης παίρνει το ξύλινο σπαθί και τραβάει για το μεγάλο ρεσάλτο. Παραδίδουν την Ακροναυπλία στους κατακτητές. Η Άννα χαράζει το όνομά της και ένα ακιδογράφημα στα μπουντρούμια της Κοραή 4.
Το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Τσιαντή Χάραμα Καισαριανής αποτελεί ένα χρονικό της κατοχικής Αθήνας και κυρίως της Καισαριανής, μέσα από ορόσημες αλλά και παραμερισμένες σελίδες της ιστορίας, όπως ζυμώθηκαν και χαράχτηκαν στα προσφυγικά, στις μάχες των γειτονιών, στις ταβέρνες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα φριχτά κρατητήρια της Κομανταντούρ. Μαζί και ένα cd με 15 νέα τραγούδια και ανάλογη θεματολογία, που ερμηνεύουν οι Ελένη Δήμου, Γιώργος Ξηντάρης, Κατερίνα Τσιρίδου, Βιβή Βουτσελά, Φώτης Βεργόπουλος, Ιουλία Καραπατάκη Βασίλης Κορακάκης, Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης, Σωτήρης Παπατραγιάννης, Γιάννης Τσιαντής, Γιάννης Χαραλαμπάκης. Από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Γουστάρω: το ξεφύλλισμα των βιβλίων
Βαριέμαι: τις συζητήσεις περιαυτολογίας
Φοβάμαι: αυτούς που δεν βλέπουν δίπλα τους
