Μιλήσαμε με τον βαρύτονο Γιώργο Ιατρού, λίγο πριν ερμηνεύσει για ακόμα μία φορά (αλλά αλλιώς) τον επιδέξιο Φίγκαρο, στην επερχόμενη πρεμιέρα του έργου «Ο Κουρέας της Σεβίλλης», στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας».
Μιλήστε μας λίγο για τις σπουδές σας, για το πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το τραγούδι και τι ήταν αυτό που σας κέρδισε σ’ αυτό.
Σπούδασα τραγούδι στο Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης (όπου έκανα παράλληλα το πτυχίο μου στη μοριακή βιολογία), πήρα δίπλωμα τραγουδιού στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια Bachelor στην μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και Master στην ακαδημία Robert Schumann. Επίσης έκανα πολλά σεμινάρια με σπουδαίους τραγουδιστές και συνεχίζω να έχω δασκάλους που φροντίζουν τη φωνή μου.
Τραγουδάω διάφορα είδη από μικρή ηλικία. Όταν γνώρισα την πρώτη μου δασκάλα με μύησε στον κόσμο της όπερας κι αυτό το ταξίδι δεν είχε επιστροφή. Νομίζω αυτό που με κέρδισε στην όπερα είναι το ότι είναι κάτι άπιαστο ή άφταστο. Συνδυάζει τον πρωταθλητισμό με την τέχνη κι αυτό κάνει αδύνατη την τελειότητα… Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουμε να την κυνηγάμε. Νομίζω την όπερα δεν θα τη βαρεθώ ποτέ.
Αγαπάει η Ελλάδα την όπερα; Το κοινό της μεγαλώνει ή συρρικνώνεται;
Πιστεύω ότι η Ελλάδα αγαπάει το θέατρο, άρα θα έπρεπε να αγαπάει και την όπερα, κάτι που δε συμβαίνει στο βαθμό που θα μπορούσε. Η όπερα έχει τα μέσα να κερδίσει τον οποιονδήποτε, αρκεί να γίνει η γνωριμία. Ο Κουρέας, για παράδειγμα, είναι ιδανικό εναρκτήριο λάκτισμα. Πάντως στην Ελλάδα υπάρχει ένα μικρό, αλλά πολύ φανατικό κοινό όπερας.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες χαρές και ποιες οι μεγαλύτερες προκλήσεις στη δουλειά σας;
Η μεγαλύτερη χαρά είναι οι καλές συνεργασίες σε ανθρώπινο και σε δημιουργικό επίπεδο και η αίσθηση του κατορθώματος ενός δύσκολου ρόλου. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι το να παραμένεις υγιής και σε φόρμα και το να μη μένεις στάσιμος καλλιτεχνικά. Επίσης ως ελεύθερο επάγγελμα έχει όλες τις δυσκολίες της εύρεσης εργασίας, της ανασφάλειας και δυστυχώς, στην Ελλάδα, των χαμηλών αποδοχών.
Αν είχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε με οποιονδήποτε εν ζωή συνθέτη (ή και όχι), ποιον θα επιλέγατε και γιατί;
Με τον Μάλερ, τον Βέρντι και τον Τσαϊκόφσκι γιατί αγαπώ τη μουσική τους και θα ήθελα να μάθω τι περιμένουν να ακούσουν στα έργα τους.
Ποια θεωρείτε την πιο καθοριστική στιγμή της πορείας σας ως τώρα;
Το πρώτο μου συμβόλαιο στην όπερα του Έσσεν όπου και τραγούδησα τον «Κουρέα» για πρώτη φορά. Αυτό μου άνοιξε πολλές πόρτες για το μέλλον.
Σύντομα θα σας δούμε στον Κουρέα της Σεβίλλης, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου και Νικολέτας Φιλόσογλου και μουσική διεύθυνση Γιώργου Ζιάβρα. Πώς εξελίχθηκε η σχέση σας με την ομάδα και με τον χαρακτήρα του Φίγκαρο από την πρώτη φορά που τον αναλάβετε μέχρι σήμερα;
Είναι μεγάλη χαρά να έχουμε έναν τόσο σπουδαίο θεατράνθρωπο, τον Βασίλη Παπαβασιλείου και την φρέσκια και κοφτερή ματιά της Νικολέτας Φιλόσογλου στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Στην αρχή μου άφησαν πολύ χώρο να φέρω τις δικές μου ιδέες και εμπειρίες πάνω στον Φίγκαρο κι όσο περνούσε ο καιρός άρχισαν να τον σμιλεύουν στην κατεύθυνση της δικής τους οπτικής. Είναι η τέταρτη παραγωγή του Κουρέα που κάνω και νιώθω ότι αυτός ο «Κουρέας» έχει κάτι μοναδικό. Μία παιδικότητα που δεν είχαν οι προηγούμενοι.
Επίσης, είναι μεγάλη τύχη η συνεργασία μου με τον Γιώργο Ζιάβρα, με τον οποίο σπουδάσαμε μαζί στην Κολωνία και είμαστε χρόνια συνεργάτες και φίλοι και έχουμε μία κοινή γλώσσα και αντιμετώπιση της όπερας και της μουσικής εν γένει. Μεγάλο δώρο οι σταθεροί συνεργάτες!
Πώς θα περιγράφατε τον Φίγκαρο ως χαρακτήρα;
Καταφερτζής, καταφατικός, πεινασμένος κι ευτυχής.
Ποια είναι η σημασία της μουσικής του Ροσσίνι για την ερμηνεία του συγκεκριμένου ρόλου;
Ο «Κουρέας» είναι ένα καθαρά θεατρικό έργο. Είναι λες και όλη η σκηνοθεσία να έχει αποτυπωθεί στη μουσική. Αυτό κάνει τη δουλειά μας πιο εύκολη αρκεί να έχουμε ανοιχτά αυτιά να ακούσουμε τι μας δώρισε ο συνθέτης.
Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» και συμμετέχει και η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων. Τι προσδίδουν ο χώρος και τέτοιου είδους συνεργασίες επί σκηνής στην απόδοση των ρόλων;
Είναι μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι ξανά με τα σύνολα του δήμου. Νομίζω είναι η τρίτη φορά και χαίρομαι να τραγουδάω με εξαιρετικούς μουσικούς και καλούς συνεργάτες. Είναι σημαντικό να υπάρχει αυτή η αίσθηση ασφάλειας πάνω στη σκηνή κι αυτό κερδίζεται εκ νέου σε κάθε παραγωγή. Επίσης, χαίρομαι πολύ που τραγουδάω στο ιστορικό αυτό θέατρο και που μου εμπιστεύθηκε σημαντικά πρότζεκτ της σεζόν 24/25 ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής, Τάσης Χριστογιαννόπουλος. Είναι ένας βαρύτονος που θαυμάζω και εκτιμώ βαθιά και το ότι με επέλεξε με τιμά ειλικρινά.
Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή στο έργο και γιατί;
Μουσικά το τρίο με τον Κόντε και τη Ροζίνα, σκηνικά η σκηνή του ξυρίσματος του Μπάρτολο και φυσικά όταν λέω «Φίγκαρο, Φίγκαρο, Φίγκαρο» στην γνωστή άρια.
Υπάρχει κάποιος ρόλος τον οποίο έχετε όνειρο ζωής να ερμηνεύσετε;
Επόμενος στόχος είναι ο Posa στον Don Carlos του Verdi.
Η σχέση σας με τη μουσική εκτός δουλειάς; Αγαπημένοι καλλιτέχνες, είδη, στιγμές ακρόασης;
Ακούω πολύ όπερα, ιδίως παλιές ηχογραφήσεις από το 1900 μέχρι το 1960. Εκτός από την όπερα αγαπώ την μουσική από διάφορες χώρες πχ το Fado, τη βαλκανική ποπ, μου αρέσει πολύ η Yasmin Levi, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Jelena Karleusa και η Τζένη Βάνου. Αχταρμάς.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ