Υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα για τον Κώστα Μπακογιάννη. Μετά από 9 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην περιφέρεια στερεάς Ελλάδας έρχεται να δοκιμαστεί στον κεντρικό Δήμο της χώρας.
Το στοίχημα δεν είναι τόσο στο αν εκλεγεί όσο στο τι θα κάνει εάν εκλεγεί. Και είναι στοίχημα γιατί -και σε αυτήν και σε άλλες συνεντεύξεις- δίνει απαντήσεις που είναι αρκετά απόλυτες και δεν χωρούν παρερμηνείες και “ναι μεν αλλά”, “δεν εννοούσα ακριβώς αυτό”, κλπ κλπ.
Ε, αυτό από μόνο του είναι στοίχημα και για τον ίδιο και για την πόλη.
Συνήθως καταγγέλλουμε. Πείτε μου τρία θετικά που αναγνωρίζετε στην θητεία του κου Καμίνη.
Η δική μου λογική δεν η καταγγελία, δεν είναι ότι όλοι αφήνουν «καμένη γη» πίσω τους. Αυτά είναι παλαιοκομματικά τεχνάσματα που καλύτερα είναι να τα αφήσουμε στο παρελθόν. Ας κρατάμε τα καλά, να προσπαθούμε να χτίζουμε πάνω τους και να προχωράμε. Τιμώ και σέβομαι τον κ. Καμίνη, και όντως έγιναν κάποια θετικά πράγματα στις θητείες του. Από κει και πέρα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση των πολιτών η απογοητευτική εικόνα της παρακμής της πόλης.
Έχετε μιλήσει καθόλου μαζί του; Έχετε ζητήσει την γνώμη του;
Μιλάω μαζί του από το 2010, όταν μπήκαμε και οι δυο στην τοπική αυτοδιοίκηση, εγώ στο Καρπενήσι και εκείνος στην Αθήνα. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση και επικοινωνία, και δεν θα διστάσω να ζητήσω τη γνώμη του αν υπάρξει λόγος.
Πέρα από ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες, η Αθήνα είναι μία υποφερτή πόλη με συγκεκριμένα προβλήματα. Οι προηγούμενες Δημοτικές αρχές, πού ηττήθηκαν;
Μην παίζουμε με τις λέξεις, το ερώτημα είναι αν συμβιβαζόμαστε με την εικόνα παραίτησης της Αθήνας. Είναι τόσα τα στραβά και τα παράλογα σε κάθε σου βήμα, όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Γιατί τέτοιος θησαυρός, τέτοιες δυνατότητες και δυναμική να έχουν θαφτεί στο γκρίζο και τη μιζέρια; Το παιχνίδι χάθηκε στη καθημερινή σχέση του πολίτη με την πόλη, σε αυτό που εμείς έχουμε θέσει ως στόχο να επαναφέρουμε, τον «πολιτισμό της καθημερινότητας». Να απολαμβάνουμε, να χαιρόμαστε, να γεμίζει τη ζωή μας μια πόλη ασφαλής, ανθρώπινη, λειτουργική.
Τι θεωρείτε εσείς υποβαθμισμένη μια περιοχή; Είναι όρος που πρέπει να χρησιμοποιείται διότι εκεί ζουν και έχουν επιχειρήσεις άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν;.
Υποβάθμιση είναι οι ανισότητες και οι αδικίες που υπάρχουν μέσα στην πόλη, από περιοχή σε περιοχή, από γειτονιά σε γειτονιά, από δρόμο σε δρόμο. Ανισότητες και αδικίες σε βάρος ανθρώπων και επιχειρήσεων που δεν έφυγαν αλλά παρέμειναν, και συνεχίζουν να παλεύουν και να τα βάζουν καθημερινά με τα θηρία. Και νιώθουν ότι δίνουν αυτόν τον αγώνα μόνοι και αβοήθητοι.
Ένας πρώην υπουργός, δεν έχει σημασία ποιας κυβέρνησης, σε μία πρόταση για να γίνει μουσείο το σπίτι που έζησε η Μαρία Κάλλας, Πατησίων 61, απάντησε πως βρίσκεται σε υποβαθμισμένη περιοχή και δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Θέλω να το σχολιάσετε!
Το ποιος έχει κάνει αυτή τη δήλωση δεν θα άλλαζε την άποψή μου, από όπου και αν προέρχεται είναι απαράδεκτη. Μα, επειδή ακριβώς η κατάσταση είναι αυτή που είναι, πρέπει να δώσουμε τη μάχη να την αλλάξουμε. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι από τις ανοικτές πληγές αυτής της πόλης. Άλλο ένα υπέροχο διατηρητέο που αντί να ρημάζει, θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης πολιτισμού και τουρισμού. Αυτό που έχει ανάγκη η πόλη είναι από επιθέσεις πολιτισμού, σε κάθε γωνιά, σε κάθε γειτονιά. Και γι’ αυτές μας τις επιθέσεις θα χρησιμοποιήσουμε ως «ορμητήριό» μας το μοναδικό σε αρχιτεκτονική αξία και ομορφιά κτηριακό απόθεμά της. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι πρέπει η πόλη να πάρει πίσω τους δημόσιους χώρους της και ζητάμε από το κεντρικό κράτος τη διαχείρισή τους.
Μην παίζουμε με τις λέξεις, το ερώτημα είναι αν συμβιβαζόμαστε με την εικόνα παραίτησης της Αθήνας.
Κοιτώ τα ονόματα των προηγούμενων Δημάρχων. Είτε προέρχονται από την κεντρική πολιτική σκηνή, είτε καταλήγουν εκεί. Έχει άδικο ο κόσμος να υποστηρίζει πως είναι εφαλτήριο για αλλού;
Είμαι λοιπόν χαρούμενος που αυτό δεν αφορά εμένα, και επιτρέψτε μου να το πω, είναι τιμή μου και καμάρι μου που είμαι αυτοδιοικητικός, που προέρχομαι και καταλήγω στην αυτοδιοίκηση.
Σας άκουσα σε μία συνέντευξη στην ΕΡΤ σχεδόν να αποκλείετε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για εσάς. Παρερμήνευσα ή όχι; Δεν είναι “σκληρή” επιλογή για έναν νέο πολιτικό σαν εσάς;
Επειδή ακριβώς είμαι νέος, και έχω πάθος και έρωτα με την αυτοδιοίκηση, αυτή η απόφαση δεν είναι «σκληρή» για μένα.
Ένας φίλος μου υποστηρίζει πως όλοι οι πολιτικοί έχετε συνηθίσει να δίνετε συνεντεύξεις είτε σε εχθρικά είτε σε φιλικά μέσα. Είναι αλήθεια αυτό;
Να σας πω την αλήθεια, εγώ συνομιλώ με τους πάντες, και κυρίως τους ακούω, δημότες και πολίτες, είτε ως Δήμαρχος είτε ως Περιφερειάρχης. Και δεν υπήρξε ποτέ κριτήριό μου για να δώσω κάποια συνέντευξη αν το μέσο είναι εχθρικό ή φιλικό απέναντί μου.
Η κομματοκρατία στην Ελλάδα έχει αγκαλιάσει το Κράτος, το δημόσιο, την αυτοδιοίκηση. Είστε έτοιμος να πάτε κόντρα σε μία τέτοια πρακτική;
Είμαι στην κόντρα, στην πράξη και όχι στη θεωρία, εδώ και εννιά χρόνια. Φυσικά και δεν έχω κρύψει ποτέ από που προέρχομαι και που ανήκω. Σε όλη μου, όμως, την πορεία στην αυτοδιοίκηση πάντα επιδίωξα τη σύνθεση, υπερβαίνοντας κομματικά και ιδεολογικά στεγανά. Και θα δείτε σύντομα, ότι και ο συνδυασμός με τους υποψηφίους συμβούλους που θα παρουσιάσουμε για τον Δήμο Αθηναίων δεν γίνεται να είναι πιο υπερκομματικός.
Προέρχεστε από οικογένεια πολιτικών. Άρα έχετε ακούσει κριτική, πως είστε ένας ακόμα κρίκος μιας αλυσίδας. Θεωρείστε πως σας το λέει ένας απλός δημότης – πολίτης και όχι “ένας πολιτικός αντίπαλος”. Τι σκέφτεστε;
Δεν προέκυψα από παρθενογένεση και ότι ανήκω σε αυτήν την οικογένεια δεν το κρατάμε κρυφό. Τα πεζοδρόμια στο Καρπενήσι, όμως, δεν τα έφτιαξε η Ντόρα, και το φυσικό αέριο στην Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας δεν το έφερε ο Κυριάκος. Το μόνο που με απασχολεί είναι να δίνω χειροπιαστές και οριστικές λύσεις στα προβλήματα των πολιτών, από αυτό θέλω να κρίνομαι και έτσι θα συνεχίσω.
Θα ήθελα να μου πείτε 2-3 ατάκες που σας είπαν φίλοι και γνωστοί όταν τους ανακοινώσατε πως θα διεκδικήσετε την Δημαρχία. Δεν σας ρωτώ τα πρόσωπα, τα λεγόμενα θέλω!
Θυμάμαι τις αντιφατικές αντιδράσεις των παιδιών μου, του γιου μου του Παύλου να μου λέει «μείνε στην Περιφέρεια που όλοι σ’ αγαπούν, γιατί στην Αθήνα όλοι θα σε βρίζουν, δεν αλλάζει ποτέ, τίποτα», και πριν προλάβω να αντιδράσω να γυρνάει η κόρη μου η Δανάη και να απαντάει «πάντως, αν είναι να το κάνεις, διάλυσε τα όλα και φτιάξτα από την αρχή».
Που ζήσατε τα παιδικά σας χρόνια; Πείτε μας 2-3 αναμνήσεις από την πόλη.
Είμαι γέννημα θρέμμα του κέντρου και μεγάλωσα σε διαμέρισμα. Ανήκω στη γενιά των 80s και 90s, και αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι τότε δεν υπήρχε φόβος και ανασφάλεια όταν βγαίναμε για βόλτα ή πηγαίναμε απέναντι από το σπίτι μας, στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι. Και θυμάμαι ακόμα ότι δεν υπήρχαν τόσο μεγάλες διαφορές και ανισότητες μεταξύ των συνοικιών της Αθήνας, όπως η Κυψέλη και το Παγκράτι, τα Σεπόλια και το Κουκάκι, τα Πατήσια και οι Αμπελόκηποι. Η Αθήνα είχε ακόμα μια γοητευτική ανεμελιά και αθωότητα. Οι συνοικίες διατηρούσαν τον χαρακτήρα τους, κουβαλούσαν μνήμες και παραδόσεις των οικογενειών και των ανθρώπων τους, η γειτονιά, οι πλατείες, τα σχολεία και οι παιδικές χαρές ήταν ζωντανό κομμάτι τους.
Πότε σκεφτήκατε για πρώτη φορά την περίπτωση της Δημαρχίας;
Το πότε ακριβώς δεν το θυμάμαι, αλλά ήταν απόφαση ζωής. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί γνωρίζω πολύ καλά το βάρος της ευθύνης και το μέγεθος της πρόκλησης, και γιατί τρέφω απεριόριστο σεβασμό στο όνομα και στην ιστορία της πόλης. Πιστέψτε με, δεν τρέφω αυταπάτες. Πολλοί με είπαν τρελό όταν άφηνα μια καλή, άνετη, ζωή στην Αθήνα για να πάρω τα βουνά, στο Καρπενήσι. Τώρα πάλι το ίδιο λένε.
Τι σας φοβίζει περισσότερο εάν εκλεγείτε Δήμαρχος;
Ειλικρινά δεν με φοβίζει να μην εκλεγώ, αλλά με φοβίζει να εκλεγώ και να αποτύχω. Θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά ανάμεσα στους πολίτες, να μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια, όχι γιατί τα κατάφερα όλα, άλλα γιατί, τουλάχιστον, προσπάθησα όσο και όπως μπορούσα.
Το μόνο που με απασχολεί είναι να δίνω χειροπιαστές και οριστικές λύσεις στα προβλήματα των πολιτών, από αυτό θέλω ΝΑ κρίνομαι και έτσι θα συνεχίσω.
Διαβάζουμε για κοινό μέτωπο με τον Κο Γερουλάνο και τον κο Ηλιόπουλο για το θέμα των ναρκωτικών. Δεν είναι συνηθισμένο είναι αλήθεια. Ελπίζετε πως θα υλοποιηθεί; Εάν υπάρχουν αντιδράσεις από κατοίκους τι θα κάνετε;
Νομίζω ότι υπερτιμάτε το ενδεχόμενο να υπάρξουν αντιδράσεις από τους κατοίκους. Η αντιμετώπιση της μάστιγας αυτής μπορεί για κάποιους να είναι μια θεωρία, όμως για άλλους συνανθρώπους μας είναι τραγική καθημερινότητα και αδυσώπητη πραγματικότητα. Για τους ίδιους τους χρήστες και τους ανθρώπους τους πρώτα πρώτα, που μπορεί να είναι κάποιος συγγενής μας, μια ξαδέλφη, ένας συνεργάτης, αλλά και εκείνους που ζουν καθημερινά το πρόβλημα στις πόρτες των σπιτιών τους. Χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο η Αθήνα, που δεν θα βάζει το πρόβλημα κάτω από χαλί και δεν θα το σπρώχνει στην παρακάτω γειτονιά. Που θα βασίζεται στην εμπειρία, τη γνώση και τις προτάσεις των ειδικών και των φορέων που δουλεύουν στον δρόμο, δίνοντας εκεί την αληθινή μάχη.
Το σύνηθες και άκρως τυποποιημένο, είναι ένας “δεξιός” να μιλά για την ασφάλεια και ένας “αριστερός” για τα δικαιώματα. Μιλήστε μας για τα δικαιώματα λοιπόν.
Με συγχωρείτε, αλλά έχει κάποια σημασία αν τα θύματα βιασμών ή ληστειών στο κέντρο της Αθήνας είναι «δεξιοί» ή «αριστεροί»; Ή μήπως διαφοροποιούνται οι ανάγκες των άνεργων και όσων ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση; Ωστόσο, αυτή η παραδοσιακή ορολογία, όσο και αν διεγείρει ιστορικές και συναισθηματικές μνήμες σε κάποιους από εμάς, δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές συνθήκες και ανάγκες των κοινωνιών μας.
Υπάρχουν διαφορετικές οπτικές ανάμεσα σε έναν υποψήφιο με νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό σε σχέση με έναν αριστερό και έναν σοσιαλδημοκράτη ή όλα αυτά είναι ξεπερασμένα;
Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς για ποιο πράγμα μιλάμε, πείτε μου αν κάνω λάθος, νομίζω ότι κουβεντιάζουμε για την αυτοδιοίκηση. Όποτε όποιες διαφορές υπάρχουν, δεν αφορούν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και εγώ, ως αυτοδιοικητικός, σας διαβεβαιώ ότι οι πολίτες ζητούν λύσεις, να μαζευτούν τα σκουπίδια και να καθαρίσουν και να φτιαχτούν τα πεζοδρόμια, δεν τους ενδιαφέρει αν η γάτα που θα πιάσει τα ποντίκια έχει κόκκινη ή μπλε ουρά.
Ζητάτε να περάσει το Πεδίον του Άρεως στην δικαιοδοσία του Δήμου; Συμφωνούν οι άλλοι υποψήφιοι; Εσείς τι θέλετε να κάνετε; Υπάρχουν και άλλοι χώροι που νομίζετε πως πρέπει να δοθούν στον Δήμο;
Ναι το έχω ζητήσει, δεν μπορεί ένας από τους βασικούς πνεύμονες πρασίνου της πόλης να μην ανήκει στον Δήμο, είναι τουλάχιστον πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία, ένα από τα πολλά παράλογα. Έχω ζητήσει από τους συνυποψηφίους μου να συμφωνήσουμε προεκλογικά σε μια σειρά από διεκδικήσεις προς την κεντρική εξουσία και μια από αυτές είναι να αποδοθεί η ευθύνη όλων των χώρων πρασίνου εντός των γεωγραφικών ορίων της πόλης στον Δήμο. Σήμερα, από τα 4.596 στρέμματα πρασίνου στην Αθήνα, η αρμοδιότητα για τα 3206 τμ, δηλαδή το 70% ανήκει στον Δήμο και το υπόλοιπο 30% είναι αρμοδιότητας άλλων φορέων. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό.
Τα μαγικά ραβδιά είναι πλέον δυσεύρετα. Όσοι θεωρούν ότι θα εκλεγεί ο Μπακογιάννης ή όποιος άλλος και την επόμενη μέρα θα αλλάξουν όλα, ας αλλάξουν καλύτερα πλευρό.
Σε μία υποθετική περίπτωση που ένας επιχειρηματικός όμιλος ζητήσει το Πεδίον για την ανέγερση Mall, με διαφανή κριτήρια. Πως το σκέφτεστε;
Εντάξει, γιατί να μην κάνουμε τότε και ένα μοντέρνο μπουτίκ ξενοδοχείο πάνω στον λόφο του Άρειου Πάγου να έχει ανεμπόδιστη θέα στον Παρθενώνα; Σοβαρά τώρα, υπάρχουν και άλλα μέρη στην Αθήνα, αν θέλει κάποιος να φτιάξει εμπορικό κέντρο. Το Πεδίον του Άρεως έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία και μπορεί να διαδραματίσει τον δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της πόλης ως χώρος πρασίνου και πολιτισμού.
Σε μία συνέντευξή σας δείξατε να είστε αντίθετος με τα “φαραωνικά” έργα, πράγμα που πολλές φορές το καυτηριάζουμε και στα κείμενά μας. Μιλήστε μας για αυτό περισσότερο.
Είμαι εμμονικός με τα πολλά μικρά που μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Αυτά τα πολλά μικρά εμείς τα ονομάζουμε πολιτισμό της καθημερινότητας, που σημαίνει στοχευμένες παρεμβάσεις για να λυθούν συγκεκριμένα ζητήματα που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Είναι η ασφάλεια, που είναι προϋπόθεση για κάθε τι άλλο στην πόλη, είναι η καθαριότητα, ο φωτισμός, το πράσινο, είναι να απελευθερώσουμε και να επιστρέψουμε τον δημόσιο χώρο στην πόλη και τους ανθρώπους της. Τα «φαραωνικά» έργα ανήκουν σε άλλες εποχές, σε άλλες νοοτροπίες.
Πείτε μου τρία σημεία που σας πληγώνουν στην πόλη. Είτε χωροταξικά, είτε σαν πρακτικές.
Αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι αυτή η εικόνα εγκατάλειψης της πόλης, και τα σημάδια της είναι, δυστυχώς, παντού και τόσο πολλά. Τα διατηρητέα κτήρια της πόλης που ρημάζουν και καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, η γενική αίσθηση που σου δίνει η πόλη ότι είναι βρώμικη και απεριποίητη, το ότι υπάρχει σε ολόκληρο τον Δήμο Αθηναίων μόνο μια παιδική χαρά με πρόσβαση για ΑμΕΑ.
Συνήθως πριν τις εκλογές οι υποψήφιοι χαϊδεύουν τα αυτιά στους ψηφοφόρους. Θέλετε να κριτικάρετε τις συνήθειες του άγνωστου καθημερινού δημότη;
Τα μαγικά ραβδιά είναι πλέον δυσεύρετα. Όσοι θεωρούν ότι θα εκλεγεί ο Μπακογιάννης ή όποιος άλλος και την επόμενη μέρα θα αλλάξουν όλα, ας αλλάξουν καλύτερα πλευρό. Η πόλη δεν θα αλλάξει μόνο αν ο Δήμαρχος, οι Αντιδήμαρχοι και οι συνεργάτες τους κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όση ευθύνη έχει ο Δήμαρχος άλλη τόση έχει και ο δημότης, 50%-50%.
Άδικοι ή δίκαιοι οι φόβοι για τις κοινές περιπολίες Δημοτικής και κεντρικής Αστυνομίας στις γειτονιές της Αθήνας πως κάτι τέτοιο θα επιβάλλει αστυνομοκρατία;
Αυτή τη στιγμή ο φόβος που υπάρχει στην Αθήνα είναι για τους σκοτεινούς δρόμους, την ανομία, την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα. Δεν μπορεί να βλέπουμε φαντάσματα σε παραδείγματα και πρακτικές που ακολουθούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Θέλουμε τον Δήμο σε ρόλο συντονιστή ενός σύγχρονου σχεδίου δράσης για την ασφάλεια, με πυλώνες τη συνεργασία Δημοτικής και Ελληνικής Αστυνομίας και τη δημιουργία Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου. Προτεραιότητά μας, όμως, είναι και η πρόληψη, με έμφαση στην αποκατάσταση του φωτισμού και την επαρκή φύλαξη των κοινόχρηστων χώρων, αλλά και με «επίθεση» πολιτισμού σε κάθε γειτονιά της πόλης.
Τι θα κάνετε με το παρεμπόριο;
Να σας πω, το πρόβλημα με το παρεμπόριο είναι διπλό. Καταρχάς δεν μπορεί οι καταστηματάρχες να πληρώνουν τόσους φόρους και λίγα μέτρα πιο κάτω να πωλούνται παράνομα προϊόντα και απομιμήσεις με τεράστια ζημιά για εκείνους και το κράτος. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα προϊόντα του παραεμπορίου εγκυμονούν πολλές φορές μεγάλους κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών. Το παρεμπόριο διασυνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα και είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές μεγάλες πόλεις παγκοσμίως. Αποτελεί βασική αρμοδιότητα της Δημοτικής Αστυνομίας, που δεν μπορεί να γράφει μόνο κλήσεις.
Υπάρχει στοχοποίηση των μεταναστών από μια μερίδα πολιτών. Και δεν εννοώ την Χρυσή Αυγή, που την θεωρείτε εάν δεν κάνω λάθος εγκληματική οργάνωση. Εννοώ τον μέσο καθημερινό πολίτη. Σας προβληματίζει η βία και ο θυμός;
Σωστά, θεωρώ τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση. Δεν συμφωνώ, όμως, ότι η βία και ο θυμός αφορούν τον μέσο καθημερινό πολίτη. Οι Αθηναίοι, και στο σύνολο τους οι Έλληνες, έχουν δείξει απίστευτη ανθρωπιά απέναντι στο δράμα των προσφύγων, σε μια περίοδο που και οι ίδιοι δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση. Αυτό που με προβληματίζει είναι η παντελής έλλειψη σχεδίου στη χώρα μας που αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές πύλες εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη, τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαθέσει πάνω από 1.6 δις ευρώ στη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο ως μια πραγματικότητα με την οποία πρέπει να ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Κλειδί είναι επομένως να αποκτήσει ο Δήμος ένα δικό του συνολικό σχέδιο, που θα εστιάζει αφενός στην ένταξη, εφαρμόζοντας βέλτιστες πρακτικές όπως η «ανταποδοτική στέγαση» – όπου οι ίδιοι οι μετανάστες δεσμεύονται για τη συμμετοχή τους σε προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης, συμβουλευτικής, υποστηριζόμενης απασχόλησης και, εντέλει, στην ομαλή και στοχοθετημένη μετάβασή τους στην αγορά εργασίας.
Επίσης, ο σχεδιασμός πρέπει να στοχεύει στην αποφυγή της απομόνωσης των μεταναστών και των προσφύγων σε κάποιες περιοχές της πόλης, όπως στο Άμστερνταμ όπου τα παιδιά μεταναστών και αιτούντων άσυλο μοιράστηκαν ισόρροπα σε 114 σχολεία. Τέλος, ο σχεδιασμός περιλαμβάνει τον συντονισμό της δράσης όλων των φορέων και των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην πόλη, όπως για παράδειγμα στη Βαρκελώνη όπου ο Δήμος συντονίζει το δίκτυο για την υποδοχή και υποστήριξη προσφύγων και μεταναστών στο οποίο συμμετέχουν ΜΚΟ και φορείς, με το δίκτυο να αξιολογεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες ένταξης.
Εμείς στο πρόγραμμά μας προτείνουμε να αξιολογούν οι ίδιοι οι πολίτες τον Δήμο, καθημερινά.
Γιατί δεν γίνονται δημοψηφίσματα στον Δήμο της Αθήνας για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας; Εσείς πως το σκέφτεστε;
Εμείς στο πρόγραμμά μας προτείνουμε να αξιολογούν οι ίδιοι οι πολίτες τον Δήμο, καθημερινά. Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, ακολουθούμε το παράδειγμα μεγάλων πόλεων όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση το Κάνσας, που παρέχει αυτή τη δυνατότητα στον πολίτη μέσω του διαδικτύου. Θα ζητάμε από τον πολίτη να μας λέει αφενός πόσο ικανοποιημένος είναι από τις παρεμβάσεις μας αλλά και αφετέρου τι θεωρεί ότι πρέπει να κάνει ο Δήμος ως προτεραιότητα.
Πως σκέφτεστε την αποκέντρωση υπηρεσιών και πως την συνεργασία με τις κοινότητες;
Να ακούει ο Δήμος κάθε Δημότη, να έχει ο Δημότης λόγο για κάθε τι που αφορά στη γειτονιά του, αυτό σημαίνει αποκέντρωση. Η ενίσχυση του ρόλου των Δημοτικών Κοινοτήτων, πέρα από τα στενά όρια που θέτει ο νομοθέτης, είναι βασική προτεραιότητά μας. Εμείς θέλουμε κάθε κοινότητα να γίνει ένας μικρός Δήμος, όχι όμως μόνο στα χαρτιά, αλλά με αποκέντρωση στην πράξη, που σημαίνει πόροι, αυτονομία και αρμοδιότητες. Κάνουμε, όμως, και ένα βήμα παραπάνω, να οργανώσουμε τοπικά συμβούλια στις 129 γειτονιές της Αθήνας, που θα δίνουν τη δυνατότητα σε όσους ζουν και δραστηριοποιούνται στην πόλη να προτείνουν τις παρεμβάσεις που θεωρούν οι ίδιοι σημαντικές αλλά και να έχουν τα μέσα και την δύναμη να τις θέσουν σε εφαρμογή.
Ο Δήμος Αθηναίων μέσω του ΟΠΑΝΔΑ πήρε τη διαχείριση του θεάτρου Ολύμπια κι έτσι η Αθήνα απέκτησε Δημοτικό Θέατρο. Θεωρείτε ότι ο δήμος, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, θα μπορέσει να διαχειριστεί το υψηλό του κόστος;
Η Αθήνα χρειάζεται να αποκτήσει σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα. Ο πολιτισμός της πόλης δεν είναι μόνο η Ακρόπολη. Η πόλη διαθέτει αστείρευτο ταλέντο, έμπνευση και δημιουργικό πνεύμα που ψάχνει να δεθεί μαζί της. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, και εγώ δεν έχω τέτοια κολλήματα, ότι η ενίσχυση των πολιτιστικών υποδομών του Δήμου με εμβληματικούς χώρους όπως το θέατρο Ολύμπια είναι κέρδος για όλους. Όσο για το κόστος, όλα εξαρτώνται από το μοντέλο διαχείρισης και την αποτελεσματικότητά του. Παίζει σημαντικό ρόλο ο καλλιτεχνικός διευθυντής, οι παραστάσεις που θα επιλεγούν, το μάρκετινγκ. Υπάρχουν επίσης σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιηθούν, για παράδειγμα σε εκπαιδευτικού χαρακτήρα δράσεις. Η μεγάλη πρόκληση θα είναι να εμπλουτιστεί η λειτουργία αυτού του θεάτρου με έργα και προγράμματα που θα ανταποκρίνονται στο διεθνές εκτόπισμα της πόλης αλλά, παράλληλα, να έχει τη δυνατότητα ο Αθηναίος και ο επισκέπτης της πόλης να απολαμβάνουν αξιόλογο και ποιοτικό καλλιτεχνικό περιεχόμενο.
Η Ομόνοια είχε την “μπλε” εποχή της (συντριβάνια), την “πράσινη” (δέντρα) και τα τελευταία χρόνια την “γκρι”… Εσείς πως την θέλετε;
Εμείς θέλουμε να ξαναγίνει η Ομόνοια πλατεία συνάντησης ανθρώπων και όχι συγκοινωνιακός κόμβος. Και μπλε, με σιντριβάνι, και πράσινη, με όσα δέντρα γίνεται. Και γι’ αυτό, προτείνουμε να προκηρυχθεί διεθνείς αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με διαφανή κριτήρια.
Μιλάτε για τον «πολιτισμό της καθημερινότητας» για εσάς οι υπηρεσίες όπως της καθαριότητας θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ή να υπάρχει συνεργασία με ιδιώτες και σε ποιά βάση; Πως θα ενισχύσετε την ανακύκλωση;
Σε όλες τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές για την Αθήνα η καθαριότητα ήταν πάντα από τα κυρίαρχα ζητήματα για τους πολίτες. Έτσι και τώρα. Η καθαριότητα δεν είναι ζήτημα προσωπικού αλλά μηχανισμού. Αλλά για να είμαι ξεκάθαρος, ακόμα μια φορά, δεν μιλάω για ιδιωτικοποιήσεις, δεν μιλάω για απολύσεις, δεν είμαι ανθρωποφάγος. Θέλουμε να μπορεί ο Δήμος να αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο για να κάνει τη δουλειά του καλύτερα. Αυτό που συμβαίνει άλλωστε σε άλλους 170 δήμους στην Ελλάδα. Το ζήτημα να αποκτήσουν οι Αθηναίοι επιτέλους μια πόλη ανθρώπινη, μια πόλη καθαρή. Αν δεν συμβεί αυτό, σε 4 χρόνια θα είμαστε πάλι εδώ να συζητάμε προεκλογικά πάλι τα ίδια.
Όσο για την ανακύκλωση είναι καταρχάς ζήτημα παιδείας. Δεν πρέπει να μάθουμε μόνο να ανακυκλώνουμε αλλά πρέπει να μάθουμε να ανακυκλώνουμε και σωστά. Στην Αθήνα παράγουμε κατά μέσο όρο 440 κιλά σκουπίδια τον χρόνο. Από αυτά μόλις 9% συλλέγουμε χωριστά για ανακύκλωση, και μόλις το 1/3 από αυτά ανακυκλώνεται τελικά. Είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Και ας μην ξεχνάμε ότι πίσω από την ανακύκλωση υπάρχει και μια ολόκληρη αγορά που αφήνουμε τελείως ανεκμετάλλευτη.
Η Αθήνα χρειάζεται να αποκτήσει σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα. Ο πολιτισμός της πόλης δεν είναι μόνο η Ακρόπολη. Η πόλη διαθέτει αστείρευτο ταλέντο, έμπνευση και δημιουργικό πνεύμα που ψάχνει να δεθεί μαζί της.
Ασκείται από αρκετούς κριτική για την εμπορευματική χρήση της Τεχνόπολης. Πως κρίνετε συνολικά το έργο σε αυτόν τον χώρο και πως θα συνεχίσετε εάν εκλεγείτε;
Είναι τυχερή η πόλη που διαθέτει έναν τέτοιο χώρο. Σίγουρα υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να μπει πιο δυναμικά η Τεχνόπολη στη ζωή του Αθηναίου και της πόλης αλλά και να ενισχύσει την ευρωπαϊκή και διεθνή της εμβέλεια. Ως προς το θέμα της εμπορευματοποίησης, πρέπει να προστατεύσουμε τον χώρο και την αποστολή που έχει, χωρίς όμως παρωπίδες και δαιμονοποίηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι η Τεχνόπολη έχει όλες τις προϋποθέσεις να αποτελέσει σημαντικό βραχίονα ενίσχυσης της πολιτιστικής και δημιουργικής προβολής της πόλης.
Ποιά η άποψή σας για την σύσταση της νέας κρατικής εταιρείας «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ»;
Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Δεν χρειαζόμαστε έναν άλλο δήμο που θα λειτουργεί μέσα στον Δήμο και θα τον υποκαθιστά. Και ούτε δεχόμαστε να είναι ο Δήμος περιορισμένης ευθύνης και αρμοδιοτήτων. Γι’ αυτό και προτείνουμε την κατάργησή του, σήμερα, όχι αύριο.
Σε πόλεις του εξωτερικού ήδη υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με το Airbnb. Πως το προσεγγίζετε; Και πως στέκεστε στην κριτική πως διαλύονται οι γειτονιές και ο κοινωνικός ιστός;
Το προσεγγίζω με ψυχραιμία. Γιατί πέρα από τις εύλογες ανησυχίες για την ανεξέλεγκτη λειτουργία μιας ολόκληρης αγοράς, την αύξηση του κόστους των ενοικίων και τον περιορισμό των διαθέσιμων ακινήτων για μακροχρόνια χρήση, υπάρχουν και θετικά, ας μη ξεχνάμε ότι αναστήθηκε η οικοδομική δραστηριότητα στην πόλη, δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας και εισόδημα κατά την περίοδο της κρίσης. Εμείς προτείνουμε να εφαρμοσθεί ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο που θα βάλει τάξη και θα φέρει ισορροπία στην αγορά, μελετώντας την προσέγγιση άλλων μεγάλων πρωτευουσών και πόλεων όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ και η Βαρκελώνη.
Πόσο σας ελκύει η Αθήνα να γίνει πρωτεύουσα του Παγκόσμιου Τουρισμού; Σας προβληματίζει η απώλεια της ταυτότητας;
Το ερώτημα πρέπει να είναι πως γίνεται η Αθήνα να μην είναι πρωτεύουσα του Παγκόσμιου Τουρισμού με όλο αυτόν τον θησαυρό που διαθέτει. Συμπεριφερόμαστε φοβικά σε έναν τομέα που δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε, αλλά μόνο να κερδίσουμε. Να αναφέρω για παράδειγμα ότι κάθε 1 εκ. ευρώ τουριστικών εσόδων, σημαίνει περίπου 50 νέες θέσεις εργασίας. Στο δικό μας σχέδιο ο πολιτισμός και η ιστορία της πόλης θα δίνουν προστιθέμενη αξία στα ποικίλα τουριστικά προϊόντα που πρέπει να αναπτύξουμε.
Πείτε μου πέντε λέξεις που έχουν φθαρεί και εάν μπορούσατε θα τις εξαφανίζατε από την καθομιλουμένη της πολιτικής.
Ορίστε πέντε λέξεις: «δεν είναι δική μου αρμοδιότητα»
