– Το 2014 εκλεχθήκατε δημοτική σύμβουλος με την «Ανοιχτή Πόλη», του Σύριζα. Τι άλλαξε από τότε; Πώς προέκυψε η απόφαση για την υποψηφιότητά σας με τη στήριξη της «Λαϊκής Ενότητας»;

Το Μέτωπο Ανατροπής για την Αθήνα δημιουργήθηκε από πολίτες ενεργούς, που ζουν και εργάζονται στην πόλη μας, ενώ παράλληλα αγωνίζονται ενάντια στην φτωχοποίηση, την κοινωνική περιθωριοποίηση, για την υπεράσπιση της κατοικίας και των ελεύθερων χώρων ενάντια στις μνημονιακές εφαρμογές μέσω του Καλλικράτη και του Κλεισθένη, όπου στραγγαλίζουν το αυτοδιοίκητο του Δήμου και της Περιφέρειας. Η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει την προσπάθεια αυτή γιατί πιστεύει ότι το πρόγραμμά μας μπορεί να υπηρετήσει την Αθήνα και να υπηρετήσει τις ανάγκες των κατοίκων της. Γιατί γνωρίζει ότι όσοι και όσες συμμετέχουμε στο Μέτωπο Ανατροπής έχουμε δώσει δείγματα αντίστασης, συνέπειας και εργατικότητας.

-Τι αποκομίσατε από τις δύο θητείες σας ως δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων; Θα κάνατε κάτι διαφορετικά; Υπάρχει κάτι που μετανιώσατε;

Είχα εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος στο 5ο διαμέρισμα του Δήμου για δύο θητείες. Η εμπειρία μου ήταν σημαντική. Έζησα την αγωνία των κατοίκων, των συλλόγων, των συμπολιτών μου για την επίλυση προβλημάτων της περιοχής που αφορούσαν την παιδεία, την υγεία, την έλλειψη πρασίνου, την διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την βελτίωση της καθημερινότητας. Να αγωνίζονται και να διεκδικούν ισότιμη πρόσβαση στη ζωή της πόλης οι συνάνθρωποι μας με κινητικά προβλήματα. Οι ηλικιωμένοι να σκοντάφτουν στα πεζοδρόμια. Οι νέοι και οι νέες να μην έχουν χώρους έκφρασης και δημιουργίας. Οι ερασιτεχνικοί αθλητικοί σύλλογοι να ζητάνε επίμονα χώρους για άθληση. Οι κάτοικοι να διεκδικούν επαρκή φωτισμό, καθαριότητα και ασφάλεια.

Έζησα, πολέμησα μέσα στις θητείες αυτές και συνεχίζω μέχρι σήμερα να πολεμώ τη λογική των πελατειακών σχέσεων και την άνιση αντιμετώπιση των πολιτών. Όλοι οι πολίτες είναι ισότιμοι για εμάς, ανεξαρτήτως πολιτικής πεποίθησης.

Αγωνισθήκαμε για την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων του Δημοτικού Συμβουλίου και του Δημάρχου. Στόχος μας παραμένει η άσκηση της εξουσίας να είναι όσο πιο κοντά στον πολίτη και να συνδιαμορφώνονται οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων με τη συμμετοχή των πολιτών. Παρά τις αποφάσεις των συνεδρίων των διαμερισματικών σωμάτων, αυτό δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Εμείς υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα και θα το πετύχουμε. Εκείνο που έχω διαπιστώσει μέχρι σήμερα είναι ότι κανένα πρόβλημα δεν έχει λυθεί χωρίς τη σθεναρή πίεση του κινήματος.

Ναι, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα αλλά χρειάζεται να μας δώσουν μεγαλύτερη δύναμη εκπροσώπησης στο Δημοτικό Συμβούλιο και στα διαμεριματικά συμβούλια . Εκτός από το καλό, υπάρχει και το καλύτερο και αυτό ισχύει για όλους και για όλα.

-Υποστηρίζετε ιδιαίτερα την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και των ελεύθερων χώρων στο Δήμο της Αθήνας. Ποια είναι τα μεγαλύτερα λάθη πού έχουν γίνει στους συγκεκριμένους τομείς τα τελευταία χρόνια και πώς διορθώνονται;

Το βασικό είναι ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρον από τις Δημοτικές Αρχές την τελευταία 25ετία και φυσικά δεν υπήρχε κανένας πολεοδομικός σχεδιασμός. Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και διάσωσης των ελεύθερων χώρων είναι από τις βασικές μας προτεραιότητες. Αγωνιζόμαστε χρόνια τώρα για να διασώσουμε και να αξιοποιήσουμε το πολιτιστικό «απόθεμα» όλων των εποχών αλλά και να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση χώρων πολιτισμού και ψυχαγωγίας αλλά και υποδομές για νέους δημιουργούς. Η Αθήνα για να είναι μια πολύ φιλόξενη και φιλική για τους κατοίκους της θα πρέπει να τους δίνει και τη δυνατότητα να ανασαίνουν. Με την άναρχη και κερδοσκοπική λογική ανάπτυξης μέχρι σήμερα, έχει ουσιαστικά περιορίσει τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο αλλά και τους μειωμένους χώρους άθλησης. Οι αγώνες των κατοίκων στους οποίους συμμετείχαμε ενεργά είχαν ως αποτέλεσμα να διασωθούν κάποιοι πνεύμονες πρασίνου όπως το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, η Ακαδημία Πλάτωνα, Ελαιώνας , ΒΙΟΠΑ Προμπονά, Βίλλα Δρακόπουλου στα Πατήσια, Κουντουριώτικα.

Η Δημοτική αρχή και η κεντρική εξουσία κανένα ενδιαφέρον δεν έδειξαν και τις περισσότερες φορές ήταν κόντρα στις διεκδικήσεις αυτές ενώ ταυτόχρονα ήταν συνοδοιπόροι και υπέρμαχοι των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων που λυμαίνονται την πόλη. Τα λάθη του παρελθόντος δεν είναι εύκολο να διορθωθούν σε ό,τι αφορά τους ελεύθερους χώρους. Η λύση είναι να μην επιτρέψουμε να χαθούν όσοι ελεύθεροι χώροι υπάρχουν. Σε διαφορετική περίπτωση χρειάζεται μια δημοτική αρχή και κυβέρνηση ανατρεπτική, που να κάνει σχεδιασμό και πράξη, ακόμα και γκρέμισμα οικοδομικών τετραγώνων για να σωθεί η πόλη.

-Ασφάλεια στους δρόμους, στα σχολεία, στις παιδικές χαρές. Ενώ έχει αυξηθεί το αίτημα για την ασφάλεια, οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να αγανακτούν με την έλλειψη σχετικών μέτρων. Ποιες οι προτεραιότητες σας για μια ολιστική αντιμετώπιση ζητημάτων ασφάλειας που αφορούν την καθημερινή ζωή στην πόλη;

Κανείς σήμερα δεν αισθάνεται ασφαλής, είτε βρίσκεται στους δρόμους είτε ακόμα και στο σπίτι του. Το θέμα της ασφάλειας γενικότερα είναι θέμα της πολιτείας. Όμως ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία θα συμβάλλουν στη λύση του προβλήματος. Πεζοδρόμια ικανά να μπορούν οι κάτοικοι να περπατήσουν. Φύλαξη των σχολείων με ειδικές περιπόλους της δημοτικής αστυνομίας, ειδική φύλαξη των σχολικών εγκαταστάσεων με μέριμνα του Δήμου. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τις παιδικές χαρές οι οποίες είναι ελάχιστες και θα πρέπει να λειτουργούν βάσει των απαιτούμενων προδιαγραφών. Σήμερα υπάρχουν 70 παιδικές χαρές, όταν χρειάζονται τουλάχιστον 120 προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της πόλης. Ο επαρκής και σωστός φωτισμός είναι επίσης μία βασική και ουσιαστική προϋπόθεση για την ασφαλή ζωή των πολιτών της.

-Μιλήστε μας για την προσπάθειά σας να δημιουργηθεί Δημοτικό Μουσείο της Ελληνικής Μουσικής Δισκογραφίας στο πρώην εργοστάσιο της Columbia, στον Προμπονά. Τι δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει; Πώς οραματίζεστε την υλοποίηση του έργου;

Το πρώην εργοστάσιο της Columbia στον Προμπονά (Λ. Ηρακλείου 127) ξεκίνησε να λειτουργεί το 1930 τυπώνοντας τον πρώτο του δίσκο στις 20/12. Έκτοτε λειτουργούσε σαν καθετοποιημένη μονάδα με 8 κτίρια που όλα συμμετείχαν στη λειτουργία του. Κορυφαίου ενδιαφέροντος ήταν το Στούντιο ΙΙΙ (κτίριο Ε). Το 1983 σταματούν οι φωνοληψίες και το 1991 κλείνει το εργοστάσιο. Έχουν παραχθεί πάνω από 200.000 δίσκοι όλων των ειδών μουσικής καθώς και δίσκοι με ιστορικά, πολιτιστικά και πολιτικά ντοκουμέντα. Το 1999 αγοράζεται από την εταιρεία ΜΑΡΜΙΝ. Με προτροπή του Δημήτρη Υφαντή το έβαλα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο του 5ου Διαμερίσματος για να χαρακτηρισθεί πολιτιστικό μνημείο αλλά δεν έγινε αποδεκτό. Συνεχίσαμε την προσπάθεια δημιουργώντας την Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Διάσωση και Αξιοποίησή του. Καταφέραμε να χαρακτηρισθεί ως μνημείο μόνο η πύλη και το κτίριο Α (ΚΣΝΜ 21-2-2006 και 3-7-2008). Αμέσως μετά, με συνοπτικές διαδικασίες Δήμος και Υπ.Πο. συμβάλλουν στην κατεδάφισή του. Αντιστεκόμαστε και σώζονται και άλλα δύο κτίρια.

Ο Δήμος Αθηναίων ενδίδει στην πρόταση των ιδιοκτητών και προχωράει στην δημιουργία εμπορικού κέντρου τύπου Mall, δηλαδή αποφασίζει ουσιαστικά την τσιμεντοποίηση της περιοχής. Είναι όμως υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν μουσείο στο Κτίριο Α. Για την είσοδο του εργοστασίου, την ιστορκή πύλη που έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέα, βρέθηκαν κάποιοι πρόθυμοι και αφαίρεσαν τις νότες της επιγραφής. Αν και το καταγγείλαμε έχοντας και φωτογραφίες του ανθρώπου που τις ξήλωνε, ούτε το υπουργείο αλλά ούτε και ο ιδιοκτήτης ενδιαφέρθηκαν.

Συνεχίζουμε την προσπάθειά μας να γίνει Δημόσιο ή Δημοτικό Μουσείο της Ελληνικής Μουσικής και Δισκογραφίας γιατί το εργοστάσιο της Columbia αποτελεί συστατικό στοιχείο της ιστορίας , της μνήμης, της φυσιογνωμίας και της ταυτότητας της Αθήνας αλλά και συνολικά της Ελλάδας.

Μιλάμε για Δημόσιο ή Δημοτικό Μουσείο γιατί πιστεύουμε ότι η μελέτη, η έρευνα και η παρουσίαση της ιστορίας της μουσικής δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός ιδιώτη ή μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων με άγνωστα ή εμπειρικά κριτήρια και μεθοδολογία σχετικά με τον πολιτισμό και τη μουσική.

Θέλουμε ένα χώρο που εκτός από τα εκθέματα του παρελθόντος θα περιλαμβάνει κέντρο τεκμηρίωσης, αρχείο ελληνική και βαλκανικής δισκογραφίας, στούντιο για νέους μουσικούς, χώρους συναυλιών και συνεδρίων, δημοτική βιβλιοθήκη. Ένα ζωντανό χώρο, συνδυασμένο με χώρους πρασίνου και ανάπλασης.

-Με τι είδους δράσεις και συντονισμό υπηρεσιών μπορεί να αντιμετωπιστεί έμπρακτα ο ρατσισμός και η ξενοφοβία στην Αθήνα, που βρίσκονται ψηλά στις προτεραιότητές σας ως προβλήματα προς επίλυση;

Ο ρατσισμός είναι η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, οι πρόσφυγες αλλά και άτομα με ειδικές ανάγκες, χρήστες ουσιών και άλλες κοινωνικές ομάδες. Υπάρχει όμως και ο ο εθνικός και θρησκευτικός ρατσισμός, ο οικονομικός, σε βάρος των γυναικών κ.ά. και αυτή η ανάπτυξη του ρατσισμού έχει ως αποτέλεσμα την ξενοφοβία. Για να αντιμετωπισθεί απαιτούνται ουσιαστικές παρεμβάσεις και μέτρα όπως η ανάπτυξη της ανθρωπιστικής παιδείας και η υπεράσπιση της ισότητας της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της διαφορετικότητας αλλά και την ένταξη αυτών των κοινωνικών ομάδων στη ζωή της ελληνικής κοινωνίας. Ο Δήμος μπορεί να αναπτύξει δομές υποδοχής, απασχόλησης και συμμετοχής στην εκπαίδευση αυτών των ομάδων. Πολιτεία, δήμος και κοινωνικοί φορείς μπορούν να συνεργαστούν για την μείωση και την εξάλειψη των ρατσιστικών φαινομένων.

-Εστιάζετε πολύ στην εξάλειψη της αστεγίας. Είναι στόχος που μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί, το να μην υπάρχουν άστεγοι στην Αθήνα; Με ποιους τρόπους;

Πρώτη προτεραιότητα για εμένα και το Μέτωπο Ανατροπής είναι ο άνθρωπος. Δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει κανένας συνάνθρωπός μας που να διανυχτερεύει στα πεζοδρόμια και στα παγκάκια και να αναγκάζεται να αναζητά την τροφή του από τους κάδους σκουπιδιών. Κανένα νοικοκυριό να μην μείνει χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα. Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας από τον Δήμο Αθήνας. Είναι πρωταρχικός μας στόχος να μην υπάρχει κανένας άστεγος στην Αθήνα. Ο Δήμος άλλωστε έχει στην κατοχή του περισσότερα από 500 ακίνητα. Κάποια από αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών ανήμπορων συμπολιτών μας, ενώ μπορεί να αναπτυχθεί ένα σχέδιο κοινωνικής κατοικίας για τους φοιτητές που δεν καλύπτονται από τις φοιτητικές εστίες.

-Πώς μπορούν οι δημοτικές αρχές να συμβάλλουν στην προστασία της πρώτης και μοναδικής κατοικίας ή ακόμα και να την εξασφαλίσουν; Τι είδους συνεργασία χρειάζεται να επιτευχθεί με την κεντρική εξουσία ή και τι είδους σύγκρουση;

Το πρώτο που πρέπει να κάνει η διοίκηση του Δήμου είναι να μην βγάλει καμία πρώτη κατοικία σε πλειστηριασμό για χρέη στον Δήμο. Να υπερασπιστεί τους δημότες σε περίπτωση που κινδυνεύσει η κατοικία τους. Να δημιουργήσει ένα δίκτυο κοινωνικής κατοικίας όπου με χαμηλό ενοίκιο θα μπορεί να χορηγεί σε κατοίκους που δυσκολεύονται να βρουν κατοικία αλλά και να την πληρώσουν, όταν μάλιστα η μεγάλη έξαρση της βραχυχρόνιας μίσθωσης έχει εκτοξεύσει ψηλά τις τιμές ενοικίου. Η κεντρική εξουσία αποδείχθηκε τελικά αδίστακτη απέναντι στο βασικό αγαθό που λέγεται κατοικία. Χιλιάδες σπίτια, αυτοκίνητα ή και άλλα περιουσιακά στοιχεία πλειστηριάζονται προς όφελος των τραπεζών, οι οποίες αν και ευθύνονται για τον υπερδανεισμό σε ιδιώτες και επιχειρήσεις, έχουν την στήριξη της πολιτείας που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να μεγαλώσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών και η Δημοτική Αρχή να στηρίζει και να πρωτοστατεί σε αυτό.

-Υποστηρίζετε έμπρακτα το αίτημα γυναικείων συλλογικοτήτων για ένα «Σπίτι Γυναικών». Πώς οραματίζεστε τη λειτουργία του; Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η προστασία των γυναικείων δικαιωμάτων με πρωτοβουλίες που θα αναλάβει ο Δήμος;

Η ισότητα των φύλλων συνιστά θεμελιώδες δικαίωμα για όλους και όλες καθώς και στοιχειώδη αξία για κάθε δημοκρατία. Εκτός από τη νομική θεσμοθέτησή της το σημαντικότερο είναι η εφαρμογή σε όλους του τομείς της ζωής –πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο. Η ισότητα των φύλλων ακόμα και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Ο Ευρωπαϊκός χάρτης της τοπικής αυτοδιοίκησης του 1985 του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο οποίος έχει υπογραφεί και επικυρωθεί από τα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη, δίνει τη δυνατότητα και το δικαίωμα στις τοπικές αρχές, να ρυθμίζουν τέτοια θέματα στο πλαίσιο του νόμου.

Ο Δήμος σε συνεργασία με τις γυναικείες οργανώσεις θα αγωνισθεί για την προστασία της μητρότητας, της ισότητας των γυναικών στην πράξη, για την ίση αμοιβή, ίσες ευκαιρίες εργασίας και υπηρεσιακής εξέλιξης και την ανάδειξη των γυναικών σε θέσεις ευθύνης του Δήμου, κοινωνικές υποδομές, διευρυμένο ωράριο παιδικών σταθμών και σχολεία για όλα τα παιδιά.

Προβλήματα ενδοοικογενειακής βίας οδηγούν τις γυναίκες σε εγκατάλειψη της στέγης τους . Για αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός σπιτιού που θα λειτουργεί με όλες τις απαραίτητες δομές για να καλύψει τις ανάγκες αυτές.

-Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη δημιουργία Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης. Ποια είναι η θέση σας; Αποτελεί, πράγματι, προτεραιότητα στην υποστήριξη των χρηστών ή μήπως η δημιουργία περισσότερων κέντρων απεξάρτησης θα έπρεπε να βρίσκεται στον πυρήνα της αντιμετώπισης του προβλήματος;

Το πρόβλημα των εξαρτήσεων είναι τεράστιο θέμα και απαιτεί σχεδιασμό τόσο στον κομμάτι της πρόληψης όσο και της θεραπείας. Και φυσικά ιδιαίτερη σημασία έχει το κομμάτι της επανένταξης. Ο Δήμος θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην πρόληψη με την ενίσχυση των δράσεων των 7 κέντρων πρόληψης της Αθήνας. Χρειάζεται ενίσχυση σε προσωπικό και υποδομές, πρόσβαση στα σχολεία και συνεργασία με τις δομές απεξάρτησης και με τους εξειδικευμένους φορείς. Χρειάζεται να διεκδικήσουμε από την πολιτεία κλινικές αποτοξίνωσης και σύμπραξη για τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας εξαρτημένων χρηστών. Παρεμβάσεις στα σημεία συγκέντρωσης εξαρτημένων με στόχο την φροντίδα και τη θεραπεία τους.

Δεν μπορώ να πω ότι οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης θα λύσουν το πρόβλημα. Υπάρχει μια αντίφαση σε αυτό. Δηλαδή, θα πηγαίνουν οι χρήστες να αγοράζουν παράνομα την ουσία και μετά θα πηγαίνουν σε ένα χώρο για να κάνουν νόμιμα τη χρήση; Αν όλο αυτό δεν είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο, τότε οι φορείς που ασχολούνται με τις εξαρτήσεις θα πρέπει να τοποθετηθούν.