Στις 25 Ιουνίου έσκασε η είδηση ότι κλείνει το ημερήσιο φύλλο της ΑΥΓΗΣ, μιας εκ των ιστορικότερων εφημερίδων της χώρας. Από τότε, όχι απλά δεν έχω δει σχετική αναφορά σε (μεγάλα) μέσα, αλλά είναι λες και η είδηση μεταδόθηκε, πήραμε τα κλικ και πήγαμε παρακάτω. Ο δίαυλος επικοινωνίας με τους εργαζομένους στην ΑΥΓΗ και ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ φαίνεται να είναι πια μόνο το Facebook και τα social media γενικώς. Τα υπόλοιπα μέσα αναλώνονται στις ανακατατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, στο ξεκατίνιασμα περί Προεδρίας, στα social media Κασσελάκη (όπως συνέβη από όταν ανέλαβε) και σε διάφορα άλλα πράγματα που ουδεμία σχέση έχουν (πάλι) με την ουσία των πραγμάτων – ένα απλό google search θα σας πείσει. Και συγχωρείστε μου τη λαϊκότητα των εκφράσεων.
Όταν ήμουν φοιτήτρια, είχα διαβάσει πάρα πολύ καλά το κομμάτι της διάλυσης της ΕΣΣΔ. 5 χρόνια μετά, κλήθηκα να συμμετάσχω σε μία παράσταση με κεντρικό θέμα τη μετανάστευση τη δεκαετία του ’90 έως τις αρχές του 2000, ως αποτέλεσμα αυτής της διάλυσης. Για να στήσουμε αυτή την παράσταση, μίλησα με πολλές οικογένειες, κυρίως Βούλγαρων, για το πώς αναγκάστηκαν να έρθουν στη χώρα μας (ή να πάνε σε κάποια άλλη). Ενώ λοιπόν ήξερα πάρα πολύ καλά το πολιτικό σκάκι που οδηγήσε το «σιδηρούν παραπέτασμα» να «λιώσει», συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τελικά τίποτα απολύτως. Γιατί η ιστορία γράφεται, οι άνθρωποι είναι όμως αυτοί που τη ζουν.
Το ίδιο συναίσθημα μου γεννιέται και τώρα. Γιατί όσο ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει πρήξει (μην πω τι) με όλες αυτές τις ανοησίες και τα ρεζιλίκια, οι εργαζόμενοι του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ και της εφημερίδας ΑΥΓΗ παραμένουν πέντε μήνες απλήρωτοι – συγκεκριμένα οι εργαζόμενοι του Ρ/Σ έχουν λάβει κάτι δόσεις της πλάκας. Και απεργία στην απεργία, επιμένουν, χάνοντας και μέρες/μεροκάματα από αυτά ΘΑ πληρωθούν. Πότε; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως όταν σταματήσουν να κονταροχτυπιούνται για την καρέκλα.
Η σχετική ανακοίνωση των εργαζομένων ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ έχει ως εξής:
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ) ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105.5, 91.4 & 107.7
Η συνέλευση των εργαζομένων Στο Κόκκινο 105.5 (Αθήνα), 91.4 (Θεσσαλονίκη) & 107.7 (Πάτρα) που συνεδρίασε την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, έλαβε ομόφωνα τις ακόλουθες αποφάσεις:
- Μπαίνουμε στον πέμπτο μήνα κατά τον οποίο μας οφείλονται δεδουλευμένα προηγούμενων μηνών. Παρά τη δέσμευση ότι αυτό θα τελείωνε, αρκετές ημερομηνίες που μας δόθηκαν ως όριο καταπατήθηκαν. Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη και αρνούμαστε να σκεφτούμε ότι ο βασικός μέτοχος (ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.) προτεραιοποιεί άλλα πράγματα από την καταβολή των δεδουλευμένων μας. Ιδιαίτερα καθώς μαθαίνουμε ότι άλλοι εργαζόμενοι -πλην των Μέσων- έχουν εξοφληθεί (και καλώς).
- Επαναλαμβάνουμε την πάγια θέση μας ότι δεν πρόκειται να καλύψουμε εσωτερικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. απλήρωτοι και μάλιστα ότι δε μπορούμε να δεχθούμε να γίνει οποιοδήποτε έξοδο για αυτές τις διαδικασίες πριν αποπληρωθούμε.
- Ζητάμε άμεση και πλήρη ενημέρωση για σχεδιασμό που διαβάζουμε σε άλλα ΜΜΕ περί εκμίσθωσης του σταθμού που συνιστά επαναφορά του σχεδίου του τέως διευθυντή που συνοδεύτηκε τότε από απολύσεις. Θυμίζουμε ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία λύση η οποία δεν προστατεύει τα εργασιακά μας δικαιώματα, περιλαμβάνει απολύσεις και αλλάζει την κινηματική και κοινωνική φυσιογνωμία του σταθμού.
- Ζητάμε από όλους τους υποψήφιους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. να ξεκαθαρίσουν ποιες είναι οι προθέσεις τους αναφορικά με τα κομματικά Μέσα.
- Καταδικάζουμε απερίφραστα το χυδαίο δημοσίευμα του ιστότοπου ieidiseis το οποίο στοχοποιεί συναδέλφισσά μας δίνοντας στη δημοσιότητα τα προσωπικά της δεδομένα. Χυδαιότητες τέτοιου είδους και όσοι τις δημοσιεύουν ή τις αναπαράγουν θα βρουν απέναντί τους τη συλλογική μας δύναμη.
- Προκηρύσσουμε απεργιακή κινητοποίηση για την Τετάρτη 30 με απεργιακό πρόγραμμα από τις 10:00 έως τις 13:00 και την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου με αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων και την κανονικοποίηση της μισθοδοσίας.
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι του 105,5 Στο Κόκκινο παραμένουμε ενωμένες/ οι με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες της ΑΥΓΗΣ και του avgi.gr για να διασφαλίσουμε τη διατήρηση μιας ενημέρωσης στο πλευρό της κοινωνίας. Σε πείσμα των αντιξοοτήτων, θα νικήσουμε!
Σε αρκετά σημεία της ανακοίνωσης θα ήθελα να σταθώ:
- «…άλλοι εργαζόμενοι -πλην των Μέσων- έχουν εξοφληθεί (και καλώς).»
Δηλαδή οι άνθρωποι των Μέσων κάνουν χόμπι, ενώ οι υπόλοιποι πιο σοβαρή δουλειά; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Το κάνουν εκδικητικά επειδή – όπως αναφέρεται σε συνέχεια της ανακοίνωσης: «Επαναλαμβάνουμε την πάγια θέση μας ότι δεν πρόκειται να καλύψουμε εσωτερικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. απλήρωτοι και μάλιστα ότι δε μπορούμε να δεχθούμε να γίνει οποιοδήποτε έξοδο για αυτές τις διαδικασίες πριν αποπληρωθούμε»; Που και πολύ κάνουν. Εξάλλου, οι δημοσιογράφοι οι σωστοί, αυτοί που ακόμη έχουν ως βασικό στόχο την ενημέρωση και την ελευθερία του λόγου ώστε να λειτουργεί σωστά κάτι που ονομάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, δεν θα κάτσουν να ασχοληθούν με πράγματα που ντροπιάζουν όλους όσοι κάποτε πιστέψαμε στην αλλαγή που θα έφερνε η Αριστερά. Αλλά ποια Αριστερά, παιδιά; Εμένα αυτό που μου έμαθε η Αριστερά είναι πρωτίστως η αλληλεγγύη. Πού είναι η αλληλεγγύη όταν άνθρωποι με οικογένειες, ενοίκια, λογαριασμούς κ.λπ. μένουν απλήρωτοι;
- «Θυμίζουμε ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε καμία λύση η οποία δεν προστατεύει τα εργασιακά μας δικαιώματα, περιλαμβάνει απολύσεις και αλλάζει την κινηματική και κοινωνική φυσιογνωμία του σταθμού».
Και πράγματι αυτή είναι η φυσιογνωμία του σταθμού. Είναι από τους λίγους σταθμούς που η βεντάλια της θεματολογίας ανοίγει τόσο πολύ και δίνεται βήμα σε ανθρώπους να μιλήσουν για πτυχές της καθημερινότητας που ίσως εμείς δεν ξέρουμε. Κι αν ο αντίλογος είναι ότι πρόκειται για «κομματικό μέσο», έχω να απαντήσω ότι α) λίγα είναι τα μη «κομματικά» μέσα στη χώρα και β) οι συνάδελφοι που εγώ ξέρω δεν έκαναν έκπτωση στη δουλειά τους λόγω αυτού. Και ένα άλλο σχόλιο: μπράβο τους που προσπαθούν να κρατήσουν κάτι όρθιο. Προσωπικά, θα τα είχα παρατήσει από καιρό.
- «Ζητάμε από όλους τους υποψήφιους προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. να ξεκαθαρίσουν ποιες είναι οι προθέσεις τους αναφορικά με τα κομματικά Μέσα».
Εδώ να πω ότι αν αυτό γίνει πριν τις εκλογές για Πρόεδρο, θα μείνω με το στόμα ανοιχτό. Δεν τους συμφέρει να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους, συνάδελφοι. Αφήστε που από δηλώσεις και προθέσεις, χορτάσαμε.
Εύχομαι από καρδιάς ο αγώνας να αποδώσει καρπούς. Εύχομαι να μην χρειάζονται πια αγώνες. Και κυρίως εύχομαι εμείς οι ίδιοι, όταν πειράζει κάποιος τον διπλανό μας, να μην το ξεχνάμε. Να επιμένουμε, να ζητάμε, να μιλάμε χωρίς να μας παίρνει η μπάλα της καθημερινότητας.
