Πώς να μην έχει γαλλικό τίτλο ένα κατάστημα που αντιπροσωπεύει τη γαλλική ζαχαροπλαστική, συνδυάζοντάς την με τη γαλλική φινέτσα σε παρουσίαση και διακόσμηση; Το Michel Patisserie κλείνει 14 χρόνια στον Υμηττό, χάρη στους αγαπημένους λάτρεις των γλυκών του.
Με όνομα-φόρο τιμής σε αγαπημένο συνεργάτη, ήρθε για να μας φέρει σε επαφή με τα γαλλικά γλυκά: ελαφριά σαν αφρός, χωρίς έξτρα προσθήκη ζάχαρης παρά μόνον αυτή που περιέχουν τα ίδια τα υλικά, φτιάχνονται στο εργαστήριο και έρχονται φρέσκα στη βιτρίνα και από εκεί στο σπίτι μας.
Πάστες και τούρτες (ό,τι βγαίνει σε μικρό, έρχεται σε οικογενειακό μέγεθος!), μπισκότα και τάρτες ανάλογα με τα φρέσκα υλικά της κάθε εποχής, μους, κέικ και πραλίνες, πασχαλιάτικα κλασικά τσουρέκια ή με γέμιση και επικάλυψη σοκολάτας και κάστανου είναι μόνο λίγα από όσα μπορείς να επιλέξεις. Φυσικά, δοκίμασε οπωσδήποτε τις αυθεντικές γαλλικές συνταγές: paris brest και madeleine είναι τα καλύτερα που θα βρεις στην Αθήνα.
Madeleine από Michel Patisserie
1. Εδώ, η γαλλική γαστρονομία συναντά τις πινελιές του Michel Patisserie. Βάση κέικ, montée λευκής σοκολάτας, βανίλια Μαδαγασκάρης, compote φράουλα βατόμουρο, λευκή crunchy επικάλυψη λευκής σοκολάτας με άρωμα φράουλας. Δεν έρχεται σε σχήμα αχιβάδας όπως η παραδοσιακή madeleine, αλλά σε σχήμα κέικ. Δύσκολο να βρεις άλλη madeleine, και μάλιστα τόνο νόστιμη, στην Αθήνα.
2. Λέγεται ότι το συγκεκριμένο γλυκό, πήρε το όνομά του προς τιμήν της μαγείρισσας της μαρκησίας Perrotin de Barmont, που ονομαζόταν Madeleine, αφού έσωσε από βέβαιη καταστροφή ένα δείπνο το 1755. Αν και υπάρχουν κι άλλες ιστορικές εκδοχές, το σίγουρο είναι ότι η madeleine είναι από τα δημοφιλέστερα γλυκά της Γαλλίας και είθισται να καταναλώνεται την ώρα του τσαγιού. Έστω, στο office break!
3. «[…] Έστειλε να φέρουν ένα απ’ αυτά τα κοντόχοντρα γλυκά που ονομάζονται Μικρές Μαντλέν και φαίνονται σαν νά ‘χουν χυθεί στην αυλακωτή φόρμα μιας αχιβάδας. Και σε λίγο, μηχανικά […], έφερνα στα χείλη μου μια κουταλιά τσάι όπου είχα αφήσει να μουλιάσει ένα κομμάτι μαντλέν. Από τη στιγμή που η γουλιά, ανακατεμένη με τα ψίχουλα του γλυκού, άγγιξε τον ουρανίσκο μου, σκίρτησα, προσέχοντας κάτι καταπληκτικό που συνέβαινε μέσα μου»./ Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ
