Jenga's Mondays: Στην boulangerie-patisserie «Molonis»

Περιεχόμενα Σελίδας

Jenga’s Mondays

Αφού τις Δευτέρες δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε, ας τις ομορφύνουμε!

Πού; Molonis boulangerie patisserie
Περιοχή; Άνω Πατήσια
Πότε; Μεγάλη Δευτέρα 29/04/24 (✞Ιωσήφ του Παγκάλου, Ιάσονος και Σωσιπάτρου αποστόλων)
Θερμοκρασία: 25°C°, Υγρασία: 29%, Άνεμος: 35 km/h

Γλυκό Πάσχα, θαυματουργό

Μετά από χρόνια επίπονων δοκιμών και αποτυχιών, έμαθα επιτέλους πως τα θαύματα τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Και σήμερα έχω ανάγκη να ξαναπιστέψω για λίγο σε κάτι. Βγαίνω αποφασισμένη να το βρω –το πολύ πολύ να φάω τα μούτρα μου. Μεγαλοδευτεριάτικη ατμόσφαιρα. Κατανυκτική. Η πόλη πιο άδεια απ’ ό,τι συνήθως. Κάποιοι μάλλον το σκάσανε ήδη. Ανεβαίνω στον ηλεκτρικό. Έχει ζέστη. Κατεβαίνω στα Άνω Πατήσια και κατηφορίζω την Χαλκίδος. Είμαι ένας τέντζερης που κυλάει και κυλάει πεινασμένος για κάτι, αλλά για τι; Φως Πασχαλιάτικο. Στοπ. Ο Molonis. Να το! Το καπάκι μου είναι εδώ, πολύχρωμο, λαχταριστό, θαυματουργό. Μεγάλα χαμόγελα με υποδέχονται. Δεν έχει πια απλά ζέστη, έχει ζεστασιά. Θαύμα πρώτο.

Μη σε πιάνουν οι ντροπές. Ρώτα.

Θέλω ένα καφεδάκι κι ένα γλυκό και να υπάρξω ήσυχα ήσυχα και να ’μαι για λίγο νωχελική, αναστοχαστική και σιωπηλή, όπως νομίζω ότι ταιριάζει σε μια μέρα σαν τη σημερινή. Κοιτάω τα γλυκά -πολλά δεν τα ξέρω καν. Απ’ τη μια ντρέπομαι να ρωτήσω για όλα όσα με ιντριγκάρουν, απ’ την άλλη το θαύμα δεν κερδίζεται με αναστολές. Πελάτες μπαινοβγαίνουν χαμογελαστοί, χαιρετιούνται μεταξύ τους και μιλάνε με τα παιδιά που δουλεύουν. Δίνω και ξαναδίνω τη σειρά μου. Είμαι αναποφάσιστη σήμερα. Ευτυχώς, ο Μάριος με καταλαβαίνει και αρχίζει να μου εξηγεί για το κάθε τι, πως το φτιάχνουν, τι περιέχει. Αφιερώνει χρόνο σ’ εμένα και στις απορίες μου και στις περίεργες αλλεργίες μου, και μου φτιάχνει κι έναν καπουτσίνο με μια καρδιά πάνω. Μια καρδιά μεγάλη που αιωρείται. Θαύμα δεύτερο.

Όποια κι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι torta della nonna

Παίρνω την καρδιά μου και κάθομαι στα τραπεζάκια να γράψω, αλλά οι λέξεις έχουν φρακάρει. Καμία ιδέα. Θέλω μια μούσα να μου ψιθυρίσει στο αυτί την πρώτη φράση κι από εκεί και πέρα θα βρω εγώ πως να συνεχίσω. Πάνω που αρχίζω να ανησυχώ ότι δε θα μου έρθει καμία αξιοσημείωτη ιδέα, πιστή στο ραντεβού μας, η Τοσκάνικη, πληθωρική torta della nonna έρχεται και ποζάρει μπροστά μου. Δοκιμάζω. Τι ταπεραμέντο! Κρέμα λεμονιού, κουκουνάρι, ολόφρεσκη, χορταστική, ένα ποίημα από μόνη της. Να τη η μούσα μου! Μου ψιθυρίζει κάτι. Ξεκινάω το γράψιμο. Θαύμα τρίτο.

Ο Άγιος αρτοποιός

Παίρνω ένα προζυμένιο, χειροποίητο, χωριάτικο ψωμί για το σπίτι, αλλά προφανώς, δεν κρατιέμαι να μην το δοκιμάσω. Η εγκράτεια της Μεγάλης Εβδομάδας με προσπέρασε, μάλλον. Το τσιμπολογάω κρυφά κάτω απ’ το τραπέζι, όπως θυμάμαι πως έκανε συχνά η μαμά μου με τις αγαπημένες της γαλλικές μπαγκέτες.

Γιατί κρύβομαι; Λες να με κρίνει κανείς αν καταλάβει πως το τρώω σκέτο (και μάλιστα ενώ έχω καταβροχθίσει την τάρτα και έχω ανοίξει ήδη δειλά και το πολίτικο τσουρέκι με μαχλέπι και μαστίχα); Μπουκιά μπουκιά έχω φάει ήδη το μισό.

Το τσουρέκι μοσχοβολάει. Ναι, είναι αμαρτωλά νόστιμα και τα δύο, αλλά αν έπρεπε να κάνω την προσωπογραφία του δημιουργού-αρτοποιού, θα ζωγράφιζα ένα λαμπερό φωτοστέφανο πάνω απ’ το κεφάλι του. Ποιος να είναι αυτός ο άγιος άνθρωπος που ξύπνησε χαράματα Μεγάλης Δευτέρας κι έβαλε όλη του την τέχνη για να απολαμβάνω εγώ τώρα τέτοιες γεύσεις; Θαύμα τέταρτο· οι άνθρωποι που ξέρουν να φροντίζουν, τα μεγαλύτερα θαύματα αυτών των ημερών.

Υ.Γ. Τελικά και δεν έφαγα τα μούτρα μου, και έφαγα νοστιμιές και κατάφερα και να γράψω. Το σημερινό εγχείρημα στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία.
Υ.Γ. Τα λέμε την επόμενη Δευτέρα, μετά τις ατασθαλίες, για μερικές ακόμα.