Σαν μάθημα αγγλικών σε ιθαγενείς προκειμένου να επιτύχουν στις εξετάσεις τού Lower έμοιαζε αυτή η δήθεν μεταμοντέρνα, λογιότατη, επιτηδευμένη, «αυταρχική» καθήλωση τού ευγενικού κοινού για ενενήντα (90) λεπτά τής ώρας προκειμένου να ακούνε ενορχηστρωμένες ανοησίες με ηχογραφημένα χειροκροτήματα τηλεοπτικού σώου και με την απόλυτη κακογουστιά τού ανενδοίαστου κιτς…
Κι όλα αυτά γιατί; Για να μας διδάξουν λέει την κατρακύλα τής κοινωνίας και τα αδιέξοδα τού Δυτικού Πολιτισμού. Μα αυτά τα ξέρουμε από τις αρχές τού περασμένου αιώνα!!! Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε και να συγκατανεύουμε πειθήνια σαν τα αρθρωτά κουκλάκια στο παρμπρίζ των πάλαι ποτέ λεωφορείων με εισπράκτορα!!!
Και η ανοχή έχει τα όριά της. Έφυγα στα εξήντα λεπτά, αφού βαρέθηκα τα ορθοφωνημένα αγγλικά και τα ξεφωνητά άνευ λόγου και αιτίας. Το κοινό έμοιαζε αποσβολωμένο. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Μόνον οι ταξιθέτριες με οδήγησαν θριαμβευτικά προς την έξοδο κινδύνου ανθυπομειδιώντας.
Εάν αυτό είναι Τέχνη και μάλιστα πανευρωπαϊκή και μάλιστα φιλοξενούμενη σε ένα από τα γνωστότερα φεστιβάλ τού κόσμου (με τα χρήματα τού φορολογούμενου πολίτη) οδηγούμε σε πικρές σκέψεις σε σχέση με την άνοδο τού επάρατου φασισμού στις πρόσφατες ευρωεκλογές. ΑΦΟΥ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΟΣΟ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΙ ΕΥΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ, οι αγράμματοι, αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι άνθρωποι στρέφονται πως εκεί που γυαλίζουν ψεύτικα μέταλλα. Εκεί καταντήσαμε. Απαξιώσαμε τις πανάρχαιες σταθερές, κατεδαφίσαμε όλα τα οριοθέσια τού Ορθολογισμού, απαρνηθήκαμε τον ίδιο τον απελευθερωτικό Διαφωτισμό και μετά κλαυθμιρίζουμε πάνω από τα χαλάσματα για την άνοδο τού όποιου τρομοκρατικού (και τρομοκρατημένου) φασισμού; Μα εμείς (με την ανεκτική συνενοχή μας) επιτρέψαμε και διευκολύναμε την κατεδάφιση των πάντων.
Τα λέω αυτά γιατί ως συνειδητοί πολίτες με εξασκημένη κριτική σκέψη και οξυμένη ενσυναίσθηση οφείλουμε να επανεξετάσουμε την συλλογική πανανθρώπινη λειτουργικότητα τής Τέχνης (ειδικά όταν φοράει τον μανδύα και ενδύεται την τήβεννο μεγαλεπήβολων θεσμών).
Προσωπικά, πιστεύω πως όλες οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από ιδέες όπως καλλιεργήθηκαν αποτελεσματικά μέσα από την Λογοτεχνία και την Τέχνη. Εάν τρέφουμε τις νέες γενιές με σκουπίδια, μην απορούμε μετά για τις αποχαυνωτικές, χαοτικές, φασίζουσες στάσεις και συμπεριφορές τους. Κακά τα ψέματα, είμαστε οι επιλογές μας. Οι επιλογές μας γίνονται έξεις, οι έξεις χαρακτήρας μας κι ο χαρακτήρας μοίρα μας.
Φεστιβαλικό παράδειγμα προς αποφυγήν.
Κρίμα και πάλι κρίμα.
Πήγα – όπως πάντα – με όλες τις καλές προθέσεις, αλλά τόση ντεκαντέντσα δεν την αντέχει ούτε ο διάβολος μήτε όποιος θεός πιστεύετε ακόμη… Έλεος παιδιά!!!
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Info:
https://aefestival.gr/festival_events/signal-to-noise/
Forced Entertainment
Signal to Noise
Εδώ και 40 χρόνια, η βρετανική κολεκτίβα Forced Entertainment, βιώνει τις ίδιες κοινωνικές εμπειρίες που βιώνουμε κι εμείς: τραγικές, σκληρές, αμφίσημες και κωμικές.
Στο Signal to Noise, παρακολουθούμε άτομα αποξενωμένα, στο μεταίχμιο μεταξύ φυσικού και τεχνητού· αιχμάλωτα φράσεων ηλεκτρονικών υπολογιστών, που τα ανθρώπινα σώματα μοιάζουν να αναπαράγουν χωρίς συναίσθημα σαν απρόσωπες κοινωνικές συμβάσεις. Πώς αντιδρά το σώμα όταν η φωνή, η γλώσσα, το περιεχόμενο και η έκφραση είναι προκαθορισμένα;
Τα σώματα των Forced Entertainment επιμένουν να παίζουν: φορούν κοστούμια και περούκες, αποδιοργανώνουν και αναδιοργανώνουν διαρκώς τη σκηνή, σε όλο και πιο άχρηστες και παράλογες διατάξεις, με απόλυτη σοβαρότητα – όσο πιο παράλογη είναι η διάταξη, τόσο πιο σοβαροί εκείνοι. Μια οδυνηρά κωμική χορογραφία ασυντόνιστης επικοινωνίας ανάμεσα στις λέξεις και τη γλώσσα του σώματος, που απηχεί θλιβερά ερωτήματα: Είναι αυτό το χέρι μου; Είναι αυτή η φωνή μου; Σε ποιο βαθμό, άραγε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που είμαστε, παράγεται από την τεχνητή νοημοσύνη; Το Signal to Noise σκιαγραφεί μια μεγαλειώδη και ανησυχητική εικόνα της περιορισμένης και αλλοιωμένης νοητικής μας κατάστασης.
Σύλληψη και επινόηση Forced Entertainment
Σκηνοθεσία Tim Etchells
Δραματουργία Tyrone Huggins
Σχεδιασμός φωτισμού Nigel Edwards
Σχεδιασμός ήχου Tim Etchells & John Avery
Σκηνικά Richard Lowdon
Οργάνωση παραγωγής Jim Harrison
Επινόηση – Ερμηνεία Robin Arthur, Seke Chimutengwende, Richard Lowdon, Claire Marshall, Cathy Naden, Terry O’Connor
Τεχνικός διευθυντής περιοδείας Alex Fernandes
Παραγωγή Forced Entertainment
Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Centre Pompidou (Γαλλία), Festival d’Automne à Paris, HAU Hebbel Am Ufer (Γερμανία), Holland Festival (Ολλανδία), Kunstler*innenhaus Mousonturm (Γερμανία), PACT Zollverein (Γερμανία), Theatre Garonne (Γαλλία)
