Η Ραπουνζέλ βγαίνει επιτέλους από το σπίτι. Ναι, για μένα λέω. Τα τελευταία δύο χρόνια δεν μπορώ να πω πως ήταν τα πιο χάι της ζωής μου (μάλλον το αντίθετο). Οι τελευταίοι 4 μήνες πάντως με κράτησαν εντελώς εντός σπιτιού κι έτσι δεν έκανα τις εβδομαδιαίες μου βόλτες. Αλλά μέχρι και η Ραπουνζέλ βγήκε κάποια στιγμή από τον πύργο, όταν η κατάρα έσπασε. Εκείνη βέβαια άπλωσε τα μαλλιά της στον πρίγκιπα. Εγώ λέω να τα απλώσω στην πόλη που ακόμη ζει.
Βολτάροντας με Χατζηφραγκέτα στα αυτιά (όταν μπαίνει η άνοιξη δεν ξέρω γιατί, αλλά πρέπει να ακούω Χατζηφραγκέτα) πιάνω τον ποδαρόδρομο και βουρ για Κολωνάκι, αφού πρώτα πάρω καφέ στο χέρι από το Let It Bee της πλατείας του Αγίου Γεωργίου. Γιατί αφού η πόλη έσπασε την κατάρα, θα βρεθώ στις 11 Μαρτίου στην Γκαλερί Σκουφά, όπου ο Παναγιώτης Μπελντέκος έρχεται με την έκθεση «Τοπία της Αθήνας». Η νέα σειρά έργων του, που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, αποτυπώνει αστικά τοπία της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής της Αττικής. Μέσα από εμβληματικά σημεία, χαρακτηριστικές σκηνές της πόλης και εικόνες που συνδυάζουν το παρελθόν με το παρόν, ο καλλιτέχνης αφηγείται τη συνεχή εξέλιξη του τοπίου, παρουσιάζοντας μια δυναμική εναλλαγή μεταξύ διαχρονικότητας και σύγχρονης πραγματικότητας.
Στο Μετς και συγκεκριμένα στο Half Note, η Φένια Παπαδόδημα έρχεται με τη συναυλία Women’s Prayers, όπου συναντιούνται η Μαρίκα Παπαγκίκα με την Edith Piaf και η Ρόζα Εσκενάζυ με την Billie Holiday, οπότε είναι και η πιο πιπεράτη μουσικά επιλογή για τις 12 Μαρτίου. Την Πέμπτη 13 Μαρτίου, ελληνικό σύγχρονο σινεμά στο Cinobo Πατησίων με Λούλα LeBlanc του Στέργιου Πάσχου.
Ξεκινώντας το Παρασκευοσαββατοκύριακο, το θέατρο έχει την τιμητική του: «Μαζί» στο θέατρο Altera Pars κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.30 για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μια γλυκόπικρη οικογενειακή ιστορία με απλά καθημερινά υλικά γεμάτη χιούμορ και τρυφερότητα, για να μιλήσει για ένα σύνθετο και μέχρι πρότινος θέμα ταμπού, την διαχείριση και κοινωνική συμπερίληψη των ατόμων με νοητική αναπηρία. Μια δυνατή, ανθρώπινη ιστορία που με συναισθηματική ένταση και αμεσότητα, μας προσκαλεί να αναλογιστούμε και ν’ απαντήσουμε: Υπάρχουν ζωές που δεν αξίζει να ζήσει κανείς και ποιος μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτό; Τι σημαίνει αγαπώ; Και ποια είναι η αξία της αυτοθυσίας σε μια κοινωνία με περιχαρακωμένα «εγώ»; Στη σύγχρονη ηθική όπου το «εγώ» θεοποιείται, πώς μπορεί να υπάρξει ουσιαστική συμπερίληψη στις κοινωνίες; Πότε σταματήσαμε να κάνουμε πράγματα «μαζί»; Κι εν κατακλείδι, πώς μπορούμε να γίνουμε «η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας» χωρίς την πολύτιμη ανταλλαγή που μας προσφέρει η ζωή «μαζί» με τους άλλους;
Το Σάββατο 15 Μαρτίου μεταμεσονύκτια εξόρμηση στο Γκάζι με το Tabula Rasa (κάθε Σάββατο στις 23.15) με αρκετά αινιγματικό θέμα: Μια κοπέλα αγνώστων στοιχείων θέλει να αγοράσει μια ιστορία προκειμένου να ορίσει μια «υπόσταση» στον εαυτό της. Δεν ξέρει αν βρίσκεται στο σωστό μέρος, αλλά συμφωνεί με τον έμπορο να δοκιμάσει αρκετές ιστορίες προκειμένου να ανακαλύψει ποια της ταιριάζει περισσότερο. Έτσι ξεκινά το δικό της ταξίδι αυτογνωσίας. Θα βρει άραγε αυτό που ζητά; Θα την βοηθήσουν οι άνθρωποι που θα συναντήσει;
Υ.Γ. Τελικά, αυτό που μετράει δεν είναι μόνο να βγεις από τον πύργο, αλλά να ζήσεις πραγματικά έξω από αυτόν.
