Εννιά απλές και δύσκολες ερωτήσεις στο κορίτσι Λίνα, στην πολυκαλλιτέχνιδα Φουντόγλου, στη γυναίκα, στη φίλη, στην ερωμένη, στην επί πάλκου και χάρτου κρεμάμενη, στην άχρονη μεγαλωμένη άγουρη, στην συν-αθηναίισσα και συντρόφισσα στους πόνους και τα πάθη της ζωής αυτής. Σα να πίναμε έναν καφέ στο Frau, όπως μια φορά παλιά.
Ποια θεωρείς την πιο σπουδαία καλλιτεχνική στιγμή σου μέχρι στιγμής;
Έχω βιώσει πολύ συγκινητικές στιγμές με δυνατή ανταπόκριση και αποδοχή. Όμως, το «σπουδαίο» δεν θεωρώ ότι ταιριάζει στην τέχνη. Μου φαίνεται κάπως μάταιο, ίσως και καταστροφικό. Σπουδαίο είναι να συνεχίζει η αναμέτρηση, να εμβαθύνει το ερώτημα. Και η μεγαλοσύνη βέβαια, ανήκει μόνο στη ζωή.
Ποια είναι η δική σου, προσωπική αυτοχειρία σε χρόνο εξακολουθητικό; Τι σκοτώνεται καθημερινά μέσα σου;
Η αυτοχειρία είναι πράξη με τα χέρια όπως και η γραφή. Οι λέξεις της συλλογής είναι οι δικές μου μαχαιριές. Κάθε λέξη και μια απώλεια. Κάθε ποίημα, μια ανάσα λίγο πριν σβήσει.
Θέατρο, σινεμά, ποίηση. Όλα ή κάτι από όλα πιο πολύ;
Το σώμα του θεάτρου, το βλέμμα του κινηματογράφου, η σιωπή της ποίησης. Τα φέρω μαζί, σαν αποσκευές ενός ταξιδιώτη στη ζωή.
Τι προσπαθείς να αλλάξεις στον εαυτό σου και στον κόσμο γύρω σου;
Μαθαίνω να μην αδειάζω για να γεμίσει ο άλλος. Να μην χαρίζω χώρο και χρόνο σε ανθρώπους που δεν επιθυμώ. Να σιωπώ όταν δεν χρειάζεται να μιλήσω. Να σκέφτομαι λιγότερο όσα δεν αξίζουν. Κι απέναντι στον κόσμο; Να πάψει να κρίνει από το περιτύλιγμα. Να κοιτάξει το ασήμαντο, το ά-σχημο, το τρομαχτικό, από μιαν άλλη γωνία. Αυτό προσπαθώ με την δημιουργία: να στρέψω το βλέμμα. Να δείξω το αλλιώς. Κι αυτό κάνω και στη ζωή μου, με όσους με περιβάλλουν.
Ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα σου;
Δεν θέλω να την γνωρίζει κανείς.
Τι διαβάζεις, τι γράφεις, τι σχεδιάζεις, τι παρακολουθείς αυτή την άνοιξη;
Παρακολουθώ ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στο εξωτερικό. Ξεκινώ το σχεδιασμό μιας παράστασης για του χρόνου. Διαβάζω φιλοσοφία. Γράφω σε άγνωστους παραλήπτες. Αδημονώ να ταξιδέψω στη Θεσσαλονίκη για τη συμμετοχή μου στο 11ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών στη ΔΕΒΘ.
Ποια εμπειρία της ζωής σου σε άλλαξε ως άνθρωπο ή/και ως γυναίκα;
Πολλές στιγμές με σοκάρισαν και με ανασυνέθεσαν. Είμαι σε μια μεταβατική περίοδο που τις αξιολογώ. Ως γυναίκα, ξέρω καλύτερα από ποτέ τον εαυτό μου. Είναι υπέροχη αίσθηση.
Πες κάτι στη Λίνα των 5 ετών και στη Λίνα των 50. Αν θέλεις…
Στη μικρή Λίνα: Όλα θα πάνε καλά.
Στη μεγάλη Λίνα: Εύχομαι όλα να είναι καλά.
Και πες κάτι σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη – από τύχη ή από επιλογή. Σε όσους ψάχνουν κάτι όμορφο και αληθινό μέσα σε μια πόλη που μοιάζει σκληρή και αβίωτη.
Μην πολεμάτε τα σκοτάδια σας. Μην τραβάτε τους δαίμονές σας από τα μαλλιά. Αποδοχή ζητούν. Ζήστε μαζί τους, εν ειρήνη.
*Η «Αυτοχειρία σε χρόνο εξακολουθητικό», η τελευταία ποιητική συλλογή της Λίνας Φουντόγλου, κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις ΣΜΙΛΗ.
