Ο Γιώργος Βιτωράτος ήξερε ότι είναι ένας ρομαντικός ταξιδιώτης κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν μου έστειλε το βιβλίο του “Η Γυναίκα με τα Τέσσερα Ονόματα” το διάβασα μέσα σε ένα βράδυ την ίδια μέρα. Πρόκειται για μια γλυκιά και νοσταλγική αφήγηση ζωής δια στόματος της ηρωίδας του, της γιαγιάς του, που δημιουργήθηκε για να κρατήσει για πάντα ζωντανή την μνήμη της. Μια γυναίκα που αφηγείται τα τέσσερα ονόματα της ζωής της και τι σημαίνουν για αυτήν. Είναι η Αγγελική, η Κικίτσα, η Γιώργαινα και η Μπουμπού. Ένα ταξίδι στα χρόνια της ως παιδί, γυναίκα, χήρα και γιαγιά. Η ζωή μιας κοσμικής γυναίκας περιγράφεται μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, γεμισμένες από συναισθήματα, πότε χαράς πότε λύπης και πότε αγωνίας. Μια ζωή, όχι βγαλμένη από παραμύθι, αλλά αληθινή που σκοπός της ήταν να βρει το περιβόητο νόημα. Αν υπάρχει ένα αντικειμενικό νόημα ή αν αυτό είναι κάτι υποκειμενικό για τον καθένα.
Πώς αποφάσισες να προχωρήσεις στην έκδοση ενός βιβλίου με τα λόγια και τις αφηγήσεις της γιαγιάς σου;
Μια ιδέα που δημιουργήθηκε δυο καλοκαίρια πίσω, σε μια περίοδο που μόλις είχαμε γυρίσει από το καθιερωμένο καλοκαιρινό μας ταξίδι στην Καλαμάτα και που κανονίζαμε τα επόμενα ταξίδια μας. Η γιαγιά μου ήταν ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος και οι ιστορίες της ένιωθα πως έπρεπε να ακουστούν. Την θυμάμαι να λέει πως «να ζήσω να το δω και αυτό και τι στον κόσμο». Δεν αστειευόμουν στιγμή και ήξερε πως δεν θα της χαλούσα χατίρι με τίποτα.
Πότε άρχισε η συλλογή του υλικού;
Πήρε μήνες να δεθεί σαν ιδέα και να πάρει σάρκα και οστά αυτό το διήγημα. Πες το ότι ήμουν πρωτάρης, πες του ότι δεν ήθελα να γίνει κάτι πρόχειρο ή κοινότυπο, ξεκίνησε η περισυλλογή κοντά έναν χρόνο μετά. Η Γεωργία Δρακάκη έγινε κυριολεκτικά «κολλητή» με την γιαγιά μου και μέρα με την μέρα, καφέ με καφέ, συλλέξαμε όλο το υλικό που αργότερα έγινε και η ιστορία αυτού του βιβλίου.
Εσύ πώς θα την περιέγραφες ως άνθρωπο; Τι αποτύπωμα σου έχει αφήσει;
Μια γυναίκα έξω καρδιά, πάντα ευσεβής και διακριτική, τίμια, σκληρή αλλά συνάμα ο πιο γλυκός άνθρωπος στον κόσμο. Έδινε ατελείωτη αγάπη, ήταν πάντα εύθυμη και μου έμαθε και εμένα πως να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι εκτός από συγγενείς και αυτό θα το φυλάω για πάντα στην καρδιά μου.
Τι πιστεύεις πως θα κερδίσει κάποιος που δεν την ήξερε ως προσωπικότητα από την ανάγνωση του βιβλίου;
Το βιβλίο έχει γραφτεί με αφηγηματικό τρόπο και ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μια εποχή πιο αθώα, πιο ξέγνοιαστη και πιο ρομαντική. Είναι μια ιστορία όχι σαν όλες τις άλλες, μιας και η Αγγελική δεν ήταν ένα δημόσιο πρόσωπο ή μια επαναστάτρια, αλλά μια νοικοκυρά που μόνο νοικοκυρά δεν την έλεγες κρίνοντας τη ζωή της. Ας αφήσουμε όμως και τους αναγνώστες να πουν μια γνώμη για αυτό…
Είσαι άνθρωπος των ταξιδιών και της περιπέτειας, ενώ μέσα στο βιβλίο αναφέρεται ότι έχεις κάνει πολλά ταξίδια και με τη γιαγιά σου. Ποιο θυμάσαι ως αγαπημένο; Έχεις κάποια ιστορία να μας διηγηθείς;
Έχουμε ταξιδέψει σε πολλά μέρη μαζί, σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια είδαμε πολλές πόλεις μαζί και η χαρά της έδινε διπλή χαρά σε εμένα. Οι πιο αστείες ιστορίες γράφτηκαν στην Βουδαπέστη, ή όπως θα έλεγε η ίδια, στην Βούδα και την Πέστη, αλλά η μεγαλύτερη της αγάπη ήταν το Δουβλίνο, ο τόπος που ζω, που ερχόταν μια-δυο φορές τον χρόνο και την γύρναγα παντού. Δεν ήταν άνθρωπος του καθισιού, και εδώ της έμοιασα, αλλά όταν καθόταν θα έπαιρνε την ίδια θέση πάντα στο τραπέζι της κουζίνας μου και θα φώναζε κάθε φορά που έβλεπε ένα αεροπλάνο να προσγειώνεται. «Ωπ, κι άλλο έρχεται» και γελούσε σαν μωρό παιδί. Οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου γράφτηκαν ακριβώς στην ίδια θέση, με εμένα να κοιτάζω το παράθυρο μέχρι να προσγειωθεί κάποιο αεροπλάνο.
Ποιο είναι το πιο συγκινητικό σχόλιο που άκουσες για το βιβλίο;
«Αληθινό, πνευματώδες, σκληρό, αστείο, συγκινητικό και τρυφερό. Ένα θαύμα!» όπως είπε ο συγγραφέας και φίλος Γιώργος Γιώτσας. Ήταν το πρώτο σχόλιο και, κατόπιν άδειάς του, το χρησιμοποίησα και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μαζί με άλλες κριτικές από σπουδαίους ανθρώπους. Με συγκινούν τα σχόλια και δεν σου κρύβω πως θέλω να τα ακούω, ίσως καλύτερα να πω πως τα χρειάζομαι για να νιώσω πως ανταμείφθηκε η δουλειά μας.
Έχεις και το δικό σου ταξιδιωτικό site FollowGeorge.gr . Πώς αισθάνεσαι που έχεις κάνει την αγάπη σου επάγγελμα; Από τα σχόλια των αναγνωστών, θεωρείς ότι βοηθάς τον κόσμο να ανακαλύψει τον επόμενο προορισμό;
Όταν πραγματοποιείς το όνειρό σου δεν μπορείς παρά μόνο να νιώθεις χαρά για αυτό που κάνεις, αλλά και ευγνωμοσύνη για την ανταπόκριση που έχει. Με την ομάδα του FollowGeorge.gr δουλεύουμε όλοι για ένα ωραίο τελικό αποτέλεσμα και καθημερινό, φρέσκο υλικό. Τα ταξίδια παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο άλλωστε για την έμπνευση των άρθρων αυτών και χαίρομαι να τα μοιράζομαι με τον κόσμο. Τα σχόλια και τα μηνύματα των αναγνωστών είναι ο μεγαλύτερος κριτής μας και μας δίνουν έμπνευση για ακόμα πιο επίκαιρο υλικό. Θα μπορούσα να σου πω ακόμα πολλά, αλλά προτιμώ να μιλάει η δουλειά μου για εμένα.
Εσύ έχεις αγαπημένο προορισμό;
Είναι η αγαπημένη ερώτηση όλων σας και εγώ όμως και πάλι καταφέρνω να σας ξεφεύγω! Αστειεύομαι! Έχω πολλούς αγαπημένους προορισμούς και πάντα όπου πάω προσπαθώ να βλέπω μόνο τα καλά… ακόμα και στα δύσκολα. Ένα μέρος που γυρνάω κάθε χρόνο είναι το Παρίσι και αν είχα τη επιλογή να περνάω ένα μήνα τον χρόνο σε κάποιο μέρος θα ήταν το νησί Μινόρκα της Ισπανίας. Η μεγαλύτερη μου αγάπη όμως δεν παύει να είναι η Ελλάδα και όλα τα μαγευτικά χωριουδάκια αλλά και οι «άγνωστες» παραλίες της.
Τώρα με τον κορωνοϊό, πόσο σου έλειψαν Γιώργο τα ταξίδια; Και ποιο θα είναι το πρώτο μέρος που θα πας;
Προσπαθώ να σκέφτομαι πως θα ταξιδέψουμε όλοι σύντομα για να μην με καταβάλλει όλη αυτή η κατάσταση. Από το να ταξιδεύεις μονίμως, το να βρίσκεσαι έγκλειστος στο σπίτι είναι μεγάλη αλλαγή, αλλά όχι κάτι που πρέπει να μας απογοητεύει. Ταξιδεύω μέσα από άρθρα, μέσα από εικόνες και μέσα από τα βιβλία. Ανυπομονώ να επισκεφτώ την Καλαμάτα, την Κεφαλλονιά, την Ρόδο και την Κρήτη αυτό το καλοκαίρι και εύχομαι να ξεκλέψω μια εβδομάδα στην Μινόρκα. Αυτά για αρχή και βλέπουμε!
Τι εύχεσαι για το μέλλον;
Ελευθερία! Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό. Να είμαστε υγιείς και να μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε…
