Αθηναίοι και Αθηναίες φωτογραφίζονται και συνομιλούν με σημεία της πόλης.

Όνομα
Νίκος Βέννερ

Ηλικία
28

Επάγγελμα
Πιανίστας

Γειτονιά
Άλιμος

Μότο
Ό,τι κι αν κάνεις, καν’το με πάθος

Εδώ κατοίκησε η Μαρία Κάλλας με την οικογένειά της από το 1936 μέχρι το 1945. Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πατησίων και Σκαραμαγκά. Χτίστηκε το 1925, με Αρ Νουβό επιρροές, σε σχέδια του αρχιτέκτονα και καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Κωνσταντίνου Κιτσίκη. Θεωρείται ένα εκ των  σπουδαιότερων μεσοπολεμικών οικημάτων της Αθήνας και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο.

Αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα.

Γύρω από την Ακρόπολή –είναι ζωντανό μουσείο η περιοχή– και για έξοδο Εξάρχεια και Πετράλωνα.

Σε ποιο σημείο της πόλης θα ήθελες να τοποθετηθεί ένα δημόσιο πιάνο και να παίζει όποιος θέλει;

Παντού θα μπορούσε να τοποθετηθεί ένα πιάνο. Σε αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, σε πάρκα –και πιο συγκεκριμένα στο πάρκο Ριζάρη– και σίγουρα θα ταίριαζε τέλεια στην Αρχαία Αγορά.

Ποια ήταν η πρώτη φορά που έκατσες σε πιάνο;

Η πρώτη μου επαφή με το πιάνο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Αλλά αυτό που με έβαλε στον κόσμο της κλασικής μουσικής, ήταν στα δεκάξι μου, στο σπίτι του αδελφικού μου φίλου. Ήταν ένα chappell (London) 180 χρόνων –το οποίο προηγουμένως βρισκόταν σε piano bar που παίζανε τζαζ– και με είχε γοητεύσει πολύ ο ήχος του.

Τι λείπει από την Αθήνα;

Επειδή έμεινα στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω σπουδών, εκεί κάθε εκκλησία έχει μέσα πιάνο όπου και γίνονται ρεσιτάλ, οπότε θα απαντήσω μουσικά και θα πω ότι αυτό λείπει από την Αθήνα.

Ποια «στάση» των σπουδών σου πάνω στο πιάνο θα επαναλάμβανες και γιατί;

Καμία. Επειδή το πιάνο θέλει «κυνήγι», πρέπει να κοιτάς το τώρα και το μετά. Τις πιο ωραίες και δημιουργικές αναμνήσεις όμως τις έχω από το μάστερ που έκανα στη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας πάνω στο music performance στο πιάνο.

Αν μπορούσες να συναντήσεις την Κάλλας, τι θα της έλεγες;

Επειδή είναι μία τόσο σπουδαία μορφή του 20ού αιώνα, και ως τραγουδίστρια της όπερας και ως άνθρωπος, θα επέλεγα να κάθομαι με τις ώρες να την ακούω να μιλάει και να μη μιλάω τόσο εγώ. Αλλά πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα να την ρωτήσω για ηχογραφήσεις και συνεργασίες που θεωρεί εκείνη σημαντικές στην καριέρα της.

Αν έβαζες ένα soundtrack να ακούγεται πάνω απ’ την Αθήνα ένα πρωινό Κυριακής, ποιο θα ήταν αυτό;

«Το βαλς των χαμένων ονείρων» του Χατζιδάκι.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου, τα όνειρά σου για το μέλλον;

Να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως πιανίστας, με σκληρή δουλειά και με θάρρος, και όσο προχωράω να έχω όλο και πιο πολλά ρεσιτάλ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό — και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται διαρκή αγώνα για να το πετύχεις.