Γνωστός ως Μύθος, από το όνομα του κεντρικού ήρωα της ομώνυμης σειράς κόμικ μυθολογικής φαντασίας, έχει εικονογραφήσει επίσης Μπλεκ, Μικρό Ήρωα και Μικρό Καουμπόυ.
Οι μυημένοι στον χώρο των κόμικ, τον έχετε συναντήσει σίγουρα σε κάποιο comic convention, σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη και έχετε μιλήσει μαζί του ή έχετε πάρει αυτόγραφο. Ο Κώστας Φραγκιαδάκης είναι το όνομα πίσω από τον Μύθο και μας μιλάει για τα ελληνικά εικονογραφημένα, τη δουλειά του εικονογράφου και τα ερωτικά κόμικ.
Πώς μυηθήκατε στον κόσμο της εικονογράφησης κόμικ;
Καταρχάς ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Ξεκίνησα να διαβάζω κόμικ από όταν ήμουν 7-8 χρόνων και οι γονείς μου μού αγόρασαν το πρώτο “Μπλεκ” και το πρώτο “Αγόρι”. Μετά ανακάλυψα τα superhero κόμικ της Marvel των εκδόσεων Καμπανά και έτσι μπήκε το νερό στο αυλάκι. Επειδή ζήλευα (κυριολεκτικά) πάρα πολύ αυτά που διάβαζα, από την πρώτη στιγμή αποφάσισα ότι ήθελα κι εγώ να φτιάχνω τέτοιες ιστορίες. Αμέσως σχεδόν, άρχισα να σχεδιάζω, αντιγράφοντας ό,τι διάβαζα επάνω σε σχολικά βιβλία, θρανία, χαρτοπετσέτες κτλ.
Η πρώτη σας δουλειά ως εικονογράφος;
Αν δεν κάνω λάθος, (γιατί πάνε κάποια χρόνια) πρέπει να ήταν 1-2 τεύχη με ερωτικά κόμικ που είχαν εκδοθεί από μία θυγατρική εκδοτική της Κόμπρα Πρες (που έβγαζε τότε τον Κόναν τον Βάρβαρο). Βέβαια είχα σχεδιάσει πολλά κόμικ μέχρι τότε, αλλά τότε πήρα τα πρώτα μου λεφτά. Τα κόμικ αυτά νομίζω λέγονταν Harem ή κάτι τέτοιο…
Πόσο εύκολο είναι να ασχοληθεί κάποιος με τη δημιουργία των κόμικ σήμερα και να ζει από αυτό;
Ααχχχ.. η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Εγώ πιστεύω ότι είναι εύκολο, επειδή για μένα είναι κάτι μεταξύ ψυχανάλυσης/διαλογισμού συνδυασμένα με χαλάρωση/ αυτοϊκανοποίηση. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η φράση: “Αν αγαπάς τη δουλειά που κάνεις, δεν θα αισθανθείς ότι δούλεψες ποτέ στη ζωή σου”. Δουλεύω 8 ώρες στο νοσοκομείο και επιστρέφω στο σπίτι μου πτώμα από τη κούραση και για να ξεκουραστώ κάθομαι και σχεδιάζω 5-6 ώρες. Όμως…. Είναι πολύ κουραστικό, πολύ χρονοβόρο, πολύ μοναχικό και ασφαλώς είναι κυριολεκτικά αδύνατο να βιοποριστεί κάποιος μόνο από αυτό, ειδικά αν δουλεύει μόνο σε εγχώρια projects και εκδοτικές.
Σήμερα πολλοί συνάδελφοί σας κυνηγούν συνεργασίες με εξωτερικό. Παρόλο που γενικά οι δουλειές σας είναι σχεδόν πάντα με ελληνικές εκδοτικές, είστε ένας από τους δύο Έλληνες που έχουν εικονογραφήσει και τεύχη του διάσημου ιταλικού Μπλεκ.
Ναι, ήμουνα πολύ τυχερός σε αυτό. Πριν από χρόνια, γνωρίστηκα με τον εκδότη Λεοκράτη Ανεμοδουρά των εκδόσεων “Μικρός Ήρωας” και από τότε συνεργαζόμαστε σε πολλά projecrs. Σε ένα από αυτά, που ήταν το βιβλίο “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” μου ζητήθηκε να εικονογραφήσω δύο νέες ιστορίες του Μπλεκ σε σενάρια δύο Ελλήνων συγγραφέων, των Νίκου Νικολαΐδη και Γιώργου Παπαδάκη. Πράγματι η συνεργασία πήγε πολύ καλά και εκτός από το βιβλίο, οι ιστορίες αυτές εκδόθηκαν και στην Ιταλία μεταφρασμένες από τις εκδόσεις If Edizioni, που έχουν και τα δικαιώματα του ήρωα.
Την τελευταία δεκαετία είστε και ο εικονογράφος του Μικρού Ήρωα και του Μικρού Καουμπόυ. Πόσο πιστές στο κλασικό στυλ είναι οι νέες κυκλοφορίες αυτών των τίτλων;
Είναι πολύ πιστές. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς γιατί μιλάμε για τα δύο “ιερά τέρατα” της ιστορίας των Ελληνικών εικονογραφημένων περιοδικών. Μιλάμε για τα δύο μοναδικά Ελληνικά περιοδικά που εκδίδονται έστω και με διακοπές εδώ και σχεδόν 50 χρόνια! Αυτό που κάνω εγώ (πάντα σε συνεργασία με τους δύο εξαιρετικούς συγγραφείς που συνεργάζομαι τους Γιώργο Βλάχο στον “Μικρό Ήρωα”, και Κώστα Ρωμοσιό στον “Μικρό Καουμπόυ”), είναι να διατηρώ με ευλάβεια τα βασικά χαρακτηριστικά των ηρώων αλλά να προσαρμόζω την εικονογράφηση και το storytelling σε πιο σύγχρονες μορφές.
Γενικά το στυλ σας έχει ρετρό χαρακτηριστικά. Άλλοτε φέρει επιρροές από γκραβούρες και άλλοτε από το δυτικό κόμικ των ‘80s και ‘90s. Το συναντάμε τόσο στις αφίσες σας όσο και στον δικό σας ήρωα, τον Μύθο. Είστε λοιπόν οπαδός του retrowave ή απλά νοσταλγός της “χρυσής” εποχής των κόμικ;
Πολύ καλή ερώτηση. Μάλλον η σωστότερη απάντηση είναι και τα δύο. Τα κόμικ των δεκαετιών 80 και 90 ήταν τουλάχιστον για μένα, η δική μου χρυσή εποχή των κόμικ. Προφανώς, γιατί αφενός ήταν δύο δεκαετίες που στα κόμικ δημιουργήθηκαν αθάνατα αριστουργήματα και αφετέρου επειδή εγώ τότε ήμουν στην ηλικία 10-30 ετών όπου ενδεχομένως ό,τι διάβαζα κατά κάποιο τρόπο “εντυπωνόταν” μέσα μου και μάλλον παρέμεινε εκεί πολύ βαθιά ριζωμένο.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ΜΥΘΟ.
Ο Μύθος είναι το πρώτο μου μεγάλο project, το πρώτο μου μεγάλο στοίχημα, και το πρώτο μου πνευματικό παιδί. Πρόκειται για μια ιστορία με κεντρικό ήρωα έναν Αρκάδιο πολεμιστή που περιοδεύει στη μυθολογική αρχαία Ελλάδα και ζει διάφορες περιπέτειες σε στυλ του Κόναν. Στις ιστορίες του συνάντησε τον Ηρακλή, τους 13 θεούς του Ολύμπου και πολλά μυθολογικά τέρατα και στοιχεία σε συνδυασμό με sci-fi επιρροές. Ήταν σε σενάριο και σχέδιο δικό μου και έβγαινε στην αρχή περίπου διμηνιαία σε τεύχη των 48 σελίδων από τις εκδόσεις “Κόμπρα Πρες”. Αργότερα συνέχισε από τις εκδόσεις “Της ψυχής τα Λαμπυρίσματα” και σταμάτησε στο 12ο τεύχος. Από τότε (2005) μέχρι σήμερα έχω υιοθετήσει και το ψευδώνυμο “Μύθος” ως σχεδιαστής, μιας και τότε όλοι οι φίλοι και συνάδελφοι με αποκαλούσαν έτσι.
Κεφάλαιο ερωτικά κόμικ:
Kατά καιρούς έχετε σχεδιάσει σχετικές αφίσες όπως και το art book Guilty Pleasures. Πείτε μας για τα ερωτικά κόμικ στην Ελλάδα και την απήχηση στο κοινό.
Το ερωτικό στοιχείο είναι κάτι που πάντα με ιντρίγκαρε. Φανατικός οπαδός των κόμικ του μαέστρου Μilo Manara και άλλων αντίστοιχων, ανέκαθεν θεωρούσα ότι στα ερωτικά κόμικ υπάρχει μια “ακομπλεξάριστη ελευθερία” και μια “ένοχη απόλαυση” να δημιουργήσει κάποιος καλλιτέχνης εικόνες και ιστορίες, που είναι πιο δύσκολο να κάνει πχ. στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση, όπου θα χαρακτηριστεί με τον ενοχλητικό όρο της πορνογραφικής δημιουργίας. Κάπως έτσι ξεκίνησε και εκδόθηκε και το Guilty Pleasures που είναι ένα artbook με εικονογραφημένες σε ας πούμε αισθησιακές πόζες γνωστές ηρωίδες των κόμικ, του animation ,του σινεμά κτλ. Μάλιστα άρεσε τόσο πολύ στον κόσμο, που με οδήγησε στο να ετοιμάσω και τη συνέχειά του το “Guilty Pleasures Vol 2”.
Δηλαδή να το περιμένουμε σύντομα;
Nαι είναι ήδη έτοιμο, απλά περιμένω να το παρουσιάσω στο επόμενο comic convention που θα γίνει.
Πείτε μας για τα comic convention. Σας έχουμε δει παντού, από το AthensCon έως το «Με Πενάκι και Σκαπάνη». Πώς είναι η επαφή με τον κόσμο και ειδικά με τις νεότερες ηλικίες;
Τα τελευταία 10 χρόνια τα comic conventions έχουν αλλάξει πάρα πολύ τον χώρο των κόμικ αλλά και της ποπ κουλτούρας γενικότερα. Πραγματικά όλα αυτά τα events έδωσαν ένα τεράστιο boost τόσο σε εμάς τους δημιουργούς, όσο και στους εκδότες, καταστηματάρχες κτλ. Κάθε convention, είναι για εμάς τους καλλιτέχνες ένα διήμερο ή τριήμερο γιορτής και προσωπικά κάθε φορά μου θυμίζει την αίσθηση που είχα στην πενταήμερη εκδρομή της 3ης Λυκείου: γλυκιά προσμονή μέχρι να γίνει, απόλαυση και κούραση όσο διαρκεί, και μαράζωμα/κατάθλιψη όταν τελειώνει. Όσον αφορά την επαφή με τα νέα παιδιά, πραγματικά είναι μια συναρπαστική εμπειρία να νιώθεις ότι έχεις βάλει κι εσύ ένα λιθαράκι στο να έρθουν σε επαφή και να αγαπήσουν περισσότεροι νέοι άνθρωποι τους ήρωες και τις ιστορίες με τις οποίες μεγάλωσες κι εσύ.
Έχετε κάποιο αστείο περιστατικό να μας διηγηθείτε από εκεί;
Λοιπόν μιας και αναφέραμε τα νέα παιδιά. Θυμάμαι ότι σε ένα event, μία από τις αφίσες που είχα στο τραπέζι μου ήταν του Flash της DC comics. Εγώ τον είχα σχεδιάσει με την κλασική στολή που όλοι γνωρίζουμε από τα κόμικ. Ένας νεαρός λοιπόν πλησιάζει στο τραπέζι μου και με ρωτάει αν έχω κάποια αφίσα με την κλασσική στολή του Flash και όχι με αυτήν την παράξενη. Τον ρωτάω τι εννοεί και μου απαντάει ότι εννοούσε τη στολή που φορά ο ήρωας στην αντίστοιχη τηλεοπτική σειρά. Όταν του λέω ότι η στολή που εγώ σχεδίασα είναι η στολή που συνήθως φοράει ο ήρωας στα κόμικ φωνάζει την κοπέλα του και της λέει: “Είδες που στα έλεγα? Η σειρά έχει τόσο μεγάλη τηλεθέαση που θα τον κάνουν και κόμικ τώρα»!
Συμμετείχατε στο #ArtVsPoliceBrutality;
Ναι άμεσα κιόλας. Είναι μια καταπληκτική ιδέα του συνάδελφου Τάσου Μαραγκού, που αμέσως όλοι οι σκιτσογράφοι αγκαλιάσαμε. Νομίζω ότι η συμμετοχή είναι τεράστια, έχω δει καταπληκτικές δημιουργίες και πιστεύω ότι θα είναι κρίμα κάποια στιγμή όλη αυτή η προσπάθεια να μην εκδοθεί από κάποιον εκδοτικό οίκο.
Άρα είστε από τους δημιουργούς που εμπνέονται από την επικαιρότητα;
Ασφαλώς. Άλλωστε μία από τις δουλειές μου για την οποία είμαι πολύ περήφανος είναι το graphic novel «Ο Τετρακοσάρης», που εκδόθηκε το 2016 και είναι κυριολεκτικά μία κοινωνικοπολιτική ιστορική αναδρομή των ετών 2014-2015 της οικονομικής κρίσης, μέσα από τα μάτια ενός λογιστή που αμείβεται με 400 ευρώ.
Η κανονική σας δουλειά είναι σε νοσοκομείο και είστε προϊστάμενος σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ποια η κατάσταση με τον κόβιντ στην Αθήνα αυτή τη στιγμή;
Τα πράγματα τις τελευταίες ημέρες είναι κρίσιμα. Βρισκόμαστε στο υψηλότερο σημείο της καμπής του 3ου κύματος και το σύστημα υγείας είναι στα όριά του. Είναι μια μόνιμη κατάσταση συνεχούς πολέμου με τον ιό. Δυστυχώς τελικά αποδείχτηκε ότι ο ιός έπιασε την ανθρωπότητα στον ύπνο και την τιμώρησε παραδειγματικά.
Τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;
Εκτός από το Guilty Pleasures Vol.2, μόλις ολοκλήρωσα την εικονογράφηση του 13ου τεύχους Μικρού Καουμπόυ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άγρια Δύση», στο οποίο θα περιέχεται για 1η φορά στα χρονικά, και ένα 16σέλιδο κόμικ με τον ήρωα Τζιμ Άνταμς. Επίσης ολοκλήρωσα ένα κόμικ που θα μπει μαζί με άλλες δουλειές εξαιρετικών συναδέλφων σε μία πολυτελή έκδοση/ανθολογία για την οποία δεν μπορώ να πω περισσότερα, πλην του ότι πρόκειται για κάτι που συνδυάζει το κόμικ με μία ακόμη διάσημη μορφή τέχνης, και θα συζητηθεί πολύ.
Πού μπορεί να βρει κάποιος τη δουλειά σας;
Εκτός από τους εκδοτικούς οίκους με τους οποίους συνεργάζομαι σχεδόν μόνιμα τα τελευταία χρόνια, δηλαδή τις εκδόσεις Λιβάνη, Μικρός Ήρως και Άγρια Δύση, μπορεί να τα βρει κανείς στο επαγγελματικό μου site στο διαδίκτυο: www.mythoscomics.gr, ή στη σελίδα μου στο Facebook: The Art of Mythos.
