Χρειάζεται να αποσυνδέσουμε επιτέλους την εικόνα από την γνώμη. Χρειάζεται να επαναφέρουμε το βάρος της πραγματικότητας που επιτυχώς διαστρεβλώνεται ελέω και τεχνητής νοημοσύνης, αλλά κυρίως ελέω τεχνηέντων ανοήτων.
Ας δώσουμε ένα ψεύτικο πράδειγμα: φανταστείτε μια εικόνα με έναν άστεγο που τρώει ένα μπέργκερ από τα McDonalds, απολαμβάνοντάς το. Αυτή η εικόνα μπορεί να γεννήσει εκατό απόψεις, εκατό θεωρήσεις. Ο καπιταλισμός και το σκληρό του πρόσωπο. Η σκληρή κοινωνία. Το καλό πρόσωπο της κοινωνίας που εκπροσωπείται από έναν πολίτη που κέρασε έναν άστεγο συμπολίτη του φαγητό. Φανταστείτε αυτήν την φωτογραφία να αναπαράγεται κατά ριπάς προξενώντας οχετό συναισθημάτων, μέχρι που αποκαλύπτεται πως είναι μια τολμηρή, διαφημιστική καμπάνια των McDonalds. Σε φάση, ότι ακόμα και κάποιος που δεν έχει καν σπίτι, θέλει να φάει ένα big mac μια στο τόσο.
Χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, για μια σειρά από λόγους. Κάποιοι από εμάς θαρρούν πως ζούμε σε έναν κόσμο ασπρόμαυρο, που κατοικείται από Κακούς και Καλούς. Κάποιες από εμάς έχουν μπερδέψει την αληθινή ζωή με κόμικ και ταινία φαντασίας. Αφορμώμαι από την πρόσφατη περίπτωση της φωτογραφίας με το κορίτσι στην διαδήλωση για τα Τέμπη, γενναία και υπερήφανη απέναντι στη ρίψη νερών από τις αστυνομικές δυνάμεις -η περίφημη «αύρα».
Ο μόνος άνθρωπος που στο μυαλό μου κάπως δικαιολογείται να εκπέσει σε συναισθηματισμούς, τύπου «κόρη μου» και «ηρωίδα», είναι ο χαροκαμένος πατέρας, κύριος Πλακιάς. Για να είμαι ειλικρινής, μου φαίνονται υπερβολικοί και αστείοι οι χαρακτηρισμοί της κοπέλας ως ηρωίδας από μεγάλο μέρος των χρηστών του διαδικτύου. Όχι όμως περισσότερο αστείοι από τους ψευδείς χαρακτηρισμούς της ως Γερμανίδας πενηντάρας αναρχικής σεσημασμένης.
Χιλιάδες κορίτσια και γυναίκες βρίσκονταν εκείνη την μέρα στους δρόμους. Δεκάδες εξ αυτών βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή. Μία, την συγκεκριμένη, την τράβηξε η κάμερα του φωτορεπόρτερ Μιχάλη Καραγιάννη για λογαριασμό της EUROKINISSI. Παρόμοιες λήψεις της ίδιας διαδηλώτριας, πραγματοποιήθηκαν από πληθώρα Ελλήνων φωτορεπόρτερ, όπως το Νίκο Ραζή για το CNN Greece, το φωτογραφικό πρακτορείο ΙΝΤΙΜΕ και την Τατιάνα Μπόλαρη για την EUROKINISSI.
Κυρίαρχη μεταξύ των χρηστών των social media ήταν και η χρήση του γνωστού hashtag #Τεμπη_εργαλειοποιηση. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν σοβαρά ότι κάποια ομάδα ατόμων χρησιμοποιεί άλλα άτομα για να έχει κέρδος πολιτικό ή οικονομικό. Ότι δηλαδή σκηνοθετήθηκε το σκηνικό με την κοπέλα. Άλλοι άνθρωποι πιστεύουν εξίσου σοβαρά και συγκινούνται κιόλας ότι αυτή η κοπέλα είναι το σύμβολο της επανάστασης με αφορμή τα Τέμπη. Γενικώς, δεν είμαστε και πολύ στα καλά μας.
Παλιά, μια φωτογραφία άξιζε χίλιες λέξεις. Τώρα, μια φωτογραφία χρησιμεύει στην ύφανση ενός σωρού αφηγημάτων που βολεύουν διάφορες πλευρές και βοηθούν διάφορα άτομα να εκτονωθούν τζάμπα και βερεσέ πίσω από το πληκτρολόγιο.
Όποια άτομα βρεθήκαμε στους δρόμους εκείνη την ημέρα, την 28η της γενιάς μας όπως ειπώθηκε, ξέρουμε τι ζήσαμε. Είδαμε αρκετές κοπέλες και αγόρια να κλαίνε, να φωνάζουν, να προσπαθούν να αποτρέψουν την αστυνομία από το να χρησιμοποιήσει βία. Ας αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε ξανά τις αισθήσεις μας, τα μάτια μας, τ’ αυτιά μας. Και ας επαναφέρουμε την αξία της γνώμης που πηγάζει από κάποια γνώση κι όχι από την θέαση μιας εικόνας.
Σε λίγο, θα δούμε μια φωτογραφία περιστεριών έξω από την Βουλή και θα λέμε πως αναλαμβάνουν τα πτηνά την εξουσία από τους ανθρώπους. Τώρα που το γράφω, αυτό ίσως θα ήταν καλό, αφού τόσοι άνθρωποι, μα τόσοι πολλοί, αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία πόσο κοκορόμυαλοι είναι, πόσο εύκολα διαχειρίσιμοι από κάθε λογής κέντρο, παράκεντρο ή απόκεντρο να νιώσουν και να εκφράσουν κάτι που λίγη επαφή έχει με την απρόσβλητη, ευτυχώς, από κάθε ηλιθιότητα ή/και χαμέρπεια, Αλήθεια.
