Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τη συναυλία για τα Τέμπη στο Καλλιμάρμαρο, άρχισα να σκέφτομαι σχετικά με όλες εκείνες τις εκδηλώσεις που γίνονται προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για δικαστικά έξοδα, αλλά και για οποιονδήποτε άλλο λόγο ζητάει ένας φορέας, μία συλλογικότητα, μία ομάδα, ακόμη και ένα πρόσωπο, τη στήριξη του κόσμου μέσω χρημάτων.
Γνωρίζουμε ότι τα έξοδα, ειδικά τα δικαστικά, επιβαρύνουν τα εμπλεκόμενα μέλη σε τεράστιο βαθμό και είναι σημαντικό να βοηθάμε τους ανθρώπους αυτούς, όταν βέβαια το αίτημά τους μας βρίσκει σύμφωνους, δίνοντας ο καθένας μας ένα ποσό το οποίο για εμάς δεν είναι μεγάλο, αλλά στο σύνολό του μπορεί να βοηθήσει.
Μέχρι εδώ καλά.
Προφανώς, σε κάθε τέτοιο αίτημα, εκ των ων ουκ άνευ πρέπει να είναι οι σαφώς διατυπωμένοι από την αρχή λόγοι για τους οποίους ζητάει κανείς τα χρήματα: ποιος είσαι, τι θες, τι ζητάς, για ποιο λόγο, με ποιο στόχο.
Σε δεύτερο χρόνο, θεωρώ ότι είναι μέσα στις υποχρεώσεις σου και να ενημερώσεις τον κόσμο ο οποίος σε στήριξε α. για το χρηματικό ποσό που μαζεύτηκε, β. για την πορεία των σχετικών διαδικασιών, γ. για το πού δίνονται τα χρήματα (όταν αρχίσουν να δίνονται).
Αυτό λέγεται διαφάνεια και είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορείς να διατηρήσεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που αρχικά σε βοήθησαν και ταυτόχρονα να αποστομώσεις τους δύσπιστους.
Αλλά και εκτός αυτού, κατ’ εμέ είναι η αυτονόητη συνέχεια όταν έχεις ζητήσει από τον κόσμο να συμβάλει μέσω χρημάτων σε κάποια προσπάθεια, αγώνα κ.λ.π. Είναι δείγμα σεβασμού προς όποιον και όποια στήριξε.
Η διαφάνεια είναι θεμελιώδης διαδικασία, την οποία δε γίνεται να τη ζητάμε μόνο όταν και από όποιους μας συμφέρει και σε άλλες περιπτώσεις να την κάνουμε γαργάρα.