Η συνάντησή μου με την προπονήτρια και δύο μέλη της ομάδας των ενηλίκων Βόλεϊ του Πανελλήνιου έγινε στην αγαπημένη καφετέρια-στέκι και χορηγού της ομάδας στην Κυψέλη, το “Kypselaki”. Έξω από γήπεδα κι αθλητικές εγκαταστάσεις.
Έτσι μπόρεσα να μπω απευθείας στο κλίμα της ομάδας και να καταλάβω ότι πρόκειται περισσότερο για μια παρέα, παρά για κάτι οπαδικό. Μια παρέα πλέον που τους συνδέει η απόλαυση για το βόλεϊ, η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός για τις προπονήσεις και εξελίσσεται μέσω της διαφορετικότητας του κάθε μέλους.
Η Παυλίνα, μια από τις πρώτες αθλούμενες στην ομάδα βόλεϊ του Πανελληνίου, μου μιλά με ενθουσιασμό για το πως μπήκε στην ομάδα αυτή τον Σεπτέμβριο του 2018, μέχρι και τη συμμετοχή της στο πρώτο τουρνουά της ομάδας το 2020, λίγο καιρό πριν το πρώτο λοκντάουν.
Λίγο αργότερα φτάνει στο Kypselaki και ο Μιχάλης, ένα από τα βασικά μέλη της ομάδας. Με ιδιαίτερα εύθυμη διάθεση, μοιράζεται μαζί μου ότι τα μέλη της ομάδας των ενηλίκων Βόλεϊ του Πανελληνίου δεν είναι απλά συναθλούμενοι, αλλά φίλοι του.
Μαζί μας είναι η Eva Šilhanová, η προπονήτρια των τμημάτων Βόλεϊ του Πανελληνίου και πρωταθλήτρια της Εθνικής Ομάδας της Τσεχίας, η οποία κατάφερε να οργανώσει την ομάδα βόλεϊ ενηλίκων, που μετρά όλο και περισσότερα ενεργά μέλη. Εκτός όμως από ψυχή της αθλητικής ομάδας, έγινε η ψυχή μιας παρέας που ξέρει να περνά καλά εντός και εκτός γηπέδου. Και κάπως έτσι βρέθηκε η χρυσή τομή. Εκεί που η πειθαρχία του αθλητισμού συνάντησε την εκτόνωση και τη χαρά της προπόνησης.
Εva, πώς οργάνωσες την ομάδα του Πανελληνίου Vintage Volleyball;
Εva: Γενικά προπονώ ερασιτεχνικές ομάδες βόλεϊ παιδιών. Στον Πανελλήνιο ήταν η πρώτη φορά που ανέλαβα να προπονήσω ενήλικες. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, γιατί πρόκειται για άτομα που προέρχονται από διαφορετικό υπόβαθρο. Είναι φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι. Ο καθένας έχει διαφορετική καθημερινότητα κι όλους αυτούς καλούμαι να εντάξω στην ίδια ομάδα. Χαρακτήρες, ηλικίες, επαγγέλματα ποικίλουν. Αλλά προπόνηση με την προπόνηση οι διαφορές αμβλύνονται και μένει η αγάπη για τον αθλητισμό.
Πόσο δύσκολο είναι να προπονείσαι μετά από μια κουραστική ημέρα στη δουλειά;
Παυλίνα: Είναι αρκετά δύσκολο έπειτα από μια γεμάτη ημέρα. Το βλέπουμε όμως σαν ψυχαγωγία, σαν αγχολυτικό. Ερχόμαστε στην προπόνηση και ξεδίνουμε. Η ομάδα αυτή λειτουργεί ως αφορμή για να υπερβούμε προσωπικά μας θέματα και προβλήματα.
Μιχάλης: Η ομάδα αυτή είναι μια μορφή κοινωνικοποίησης για μένα. Όταν ήρθα στην Αθήνα το 2017 εγκαταστάθηκα στην Κυψέλη και ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος ήταν κοντά. Από τα αθλήματα που προσφέρονταν με τράβηξε το βόλεϊ, επειδή είναι ομαδικό άθλημα. Κάπως έτσι γράφτηκα στην ομάδα του Πανελληνίου, χωρίς καμία προηγούμενη ενασχόληση με το άθλημα.
Πώς διαχειρίζεσαι, Εva, αυτή την πολυμορφία της ομάδας;
Εva: Κάθε παίκτης είναι μοναδικός, ξεχωριστός και απρόβλεπτος όπως και ο κάθε πόντος στο βόλεϊ. Τους αντιμετωπίζω όλους με τον ίδιο τρόπο, χωρίς εξαιρέσεις. Η προπόνηση είναι κοινή και όλοι είναι ίσοι.
Υπάρχει ξεχωριστή ομάδα ανδρών και γυναικών;
Παυλίνα: Όχι, προπονούμαστε όλοι μαζί στο γήπεδο. Μόνο στα τουρνουά και τα πρωταθλήματα χωριζόμαστε σε γυναικεία και ανδρική ομάδα. Είναι σημαντικό ότι εκτός των προπονήσεων ο Πανελλήνιος μας υποστηρίζει παρέχοντάς μας το γήπεδο ως έδρα για τους αγώνες και τα φιλικά. Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία και επικοινωνία με τους υπευθύνους και όσο πιο οργανωμένοι είμαστε εμείς σαν ομάδα τόσο μεγαλύτερη υποστήριξη έχουμε!
Στα τουρνουά πώς περνάτε; Υπάρχει καθόλου άγχος ή ένταση;
Παυλίνα: Μπορεί να υπάρξουν εντάσεις ή απογοήτευση όταν χάνεται ένας αγώνας που θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα. Αλλά γενικά αγωνιζόμαστε για τη διασκέδαση, για εμάς.
Μιχάλης: Ανάμεσα στους αγώνες υπάρχουν διαλλείματα ανασυγκρότησης και ηρεμίας. Μπορώ να θυμηθώ μια ιστορία, όταν είχαμε πάει στο τουρνουά βόλεϊ στο Λουτράκι, τον Ιούνιο του 2021. Η Eva δεν μας είχε συνοδεύσει. Σε ένα κενό βρήκαμε την ευκαιρία να πάμε για μπάνιο στην παραλία μέχρι που μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Εva που μας ρωτούσε αν βρισκόμασταν ήδη στο γήπεδο. Έτσι όπως ήμασταν, αρχίσαμε να τρέχουμε προς τον αγωνιστικό χώρο!
Οι προπονήσεις της ομάδας γίνονται στο κλειστό γήπεδο του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στην Κυψέλη (Ευελπίδων 2), όμως οι αθλούμενοι έρχονται από κάθε γωνιά της Αθήνας. Είναι λοιπόν το βόλεϊ που κάνει τους μεγάλους να χαίρονται σαν παιδιά που παίζουν στο προαύλιο του σχολείου ή είναι η καλή παρέα που μας κάνει όλους να γυρίζουμε πίσω στα χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας; Πιθανόν και τα δύο! Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του Πανελλήνιου Vintage Volleyball δίνουν τις δικές τους απαντήσεις:
“Όταν ήμουν 15 χρονών, έπαιζα βόλεϊ με την τότε οικογένειά μου, τους συμμαθητές μου. Πού να φανταζόμουν ότι 28 χρόνια μετά, θα βρισκόμουν σε μία άλλη οικογένεια, αυτή του Πανελληνίου, στην ομάδα ενηλίκων, με την προπονήτριά μας την Εva και τους πλέον φίλους, την Έλια, την Παυλίνα, τον Μιχάλη, τον Μάριο και όλα αυτά τα παιδιά, που μας έχει δέσει ένα κοινό σημείο: η αγάπη μας για το βόλεϊ. Ένα σκληρό άθλημα, που θέλει ομαδικότητα, προπόνηση και συντονισμό. Μα πάνω απ’ όλα, ένα άθλημα που ενώνει όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητου ηλικίας, εθνικότητας ή φύλου με μοναδικό στόχο το παιχνίδι και τη φιλία. Και όλα αυτά, εδώ, στη μεγάλη και ανοιχτή παρέα του Πανελληνίου!”
Γεωργία Σ.
“Μάθαμε για την ομάδα από στόμα σε στόμα. Ξεκινήσαμε για τη γυμναστική. Μας κέρδισε σαν παρέα και για να μην ξεχνιόμαστε μας ξαναπάθιασε με το βόλεϊ! Και η Π. είναι φοβερή αρχηγός!”
Μάριος Γ.
“Το 2019 είχα απευθυνθεί σε μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, όπου ο κοινωνικός λειτουργός με έγραψε στον Πανελλήνιο για την εξάσκηση βόλεϊ, που είναι το αγαπημένο μου άθλημα. Μετά από μια επίσκεψη στο γραφείο κινήσεως, πήγα στο γήπεδο, γνώρισα την κυρία Εva, που με καλωσόρισε στην ομάδα. Κάθε φορά που πήγαινα, πέρα από το να παίζω βόλεϊ και να μαθαίνω τις διάφορες τεχνικές, έμαθα όλα αυτά τα ουσιαστικά πράγματα και πήρα αυτά τα εφόδια που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να αισθάνεται χαρά. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συμμετοχής μου στην ομάδα αισθάνθηκα ότι πλαισιώνομαι από ανθρώπους που με αποδέχονται και με παρακινούν να υπερβαίνω τα εμπόδια στο παιχνίδι της ζωής και να συμπεριφέρομαι σε κάθε άνθρωπο με γνώμονα την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό. Ευχαριστώ την προπονήτρια και όλη την ομάδα για αυτό!”
Νοσράτ
“Τι σημαίνει για μένα ομάδα; Ομάδα για μένα σημαίνει αλληλεπίδραση με πολλές διαφορετικές προσωπικότητες, εκτόνωση και πάθος. Είναι κάτι που με γεμίζει ζωή, παίρνει τις άσχημες σκέψεις μου και με τονώνει. Το ομαδικό αυτό κλίμα, μου υπενθυμίζει πως είμαστε όλοι άνθρωποι με τα ελαττώματά μας, ωστόσο δεν ξεχνάμε να είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε στιγμή που κρίνουμε απαραίτητο.”
Μαριεντίνα A.
“Μέσα στον παραλογισμό της καθημερινότητας, η προπόνηση με την ομάδα αποτελεί μια εξαιρετικά λυτρωτική δραστηριότητα. Ξεφεύγω από τα προβλήματα που με απασχολούν και λίγο η κούραση της προπόνησης, λίγο η πλάκα με τους συναθλητές, φεύγει η πίεση της ημέρας. ”
Ζωή Γ.
“Για μένα η ομάδα βόλεϊ είναι: απόδραση από την καθημερινότητα, θετική εκτόνωση, διάθεση να γίνω λίγο καλύτερος κάθε φορά!”
Γιώργος Π.
“Χαρούμενοι, αγαπημένοι με χιούμορ και αγωνιστικότητα!”
κα Σούλα, ιδιοκτήτρια «Kypselaki», χορηγός της ομάδας
fb: Πανελλήνιος Vintage Volleyball
