Εμβληματική παράσταση που πρέπει να δουν όλα τα σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα τής χώρας, αφού τα φιλειρηνικά της μηνύματα είναι και διαχρονικά και επικαιροποιημένα από έναν διεθνή σκηνοθέτη που δικαίως έγινε Ακαδημαϊκός στην Έδρα τής Θεατρικής Τέχνης.
Είναι πραγματικά τιμή μας που η Ελλάδα μας ακτινοβολεί διεθνώς και με τον Σύγχρονο Πολιτισμό της.
Η Πολιτιστική Διπλωματία είναι το προσφορότερο μέσον προκειμένου να επιτευχθεί η ομόνοια, η ευδοκία, η πανανθρώπινη αλληλεγγύη κι έτσι τα Ιδανικά τού Διαφωτισμού να πρυτανεύσουν στη λογική των ιθυνόντων.
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ με την περίφημη «αποστασιοποίησή» του υπερέβη και τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και το επικό θέατρο και την απλή θεατρική αφήγηση.
Τόσο στον «Γαλιλαίο» όσο και στη «Μάνα Κουράγιο» διδάσκει δια του ιστορικού παραδείγματος. Και μάλιστα με έναν τρόπο έμμεσο, σωκρατικό.
Αυτό είναι και το μυστικό τής διαχρονικής και υπερτοπικής επιτυχίας έργων που συνδέθηκαν με τα συγκεκριμένα χωροχρονικά συμφραζόμενα τής πρώτης παραγωγής τους και συνδέθηκαν με μεγάλες ερμηνείες ηθοποιών που συγκλόνισαν σε όλους τους ρόλους, αφού όλοι είναι δημοκρατικώς ισότιμοι (και ισότιμες, ισότιμα μέλη μιας παγκόσμιας Κοινωνίας που τείνει στη Μονάδα, την Θηλυκή Ενέργεια, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει).
Πάνω στο ρηθέν υπό τού Ηρακλείτου «Πατήρ πάντων Πόλεμος» βασίζεται ο Μπρεχτ για να χτίσει αυτό το απομυθοποιητικό των πάντων μεγαλούργημα, επινοώντας ένα τέχνασμα: βάζει την συμβιβασμένη συμβολική Μάνα να επιχειρηματολογεί υπέρ τού πολεμικού κέρδους αλλά να πλήττεται ανεπανόρθωτα από την ίδια την πολεμοκαπηλεία της. Αφηγηματική δεξιοτεχνία που αναδεικνύεται και στην παράσταση χάρη στον εμπνευσμένο σκηνοθέτη που έπλασε αριστοτελικήν «όψιν» και «ηχητικό τοπίο» με πίστη, σεβασμό, επιμονή στο πρωτότυπο κείμενο, άριστα μεταφρασμένο από τον Γιώργο Δεπάστα.
Η Μπέτυ Αρβανίτη συνδημιούργησε (ακολουθώντας αυτολεξεί τις οδηγίες τού Λιβαθηνού) μία αλησμόνητη «Μάνα Κουράγιο», εφάμιλλη όσων προηγήθηκαν. Ο σπαραγμός τού τέλους πάνω στη νεκρή κόρη της θα μείνει αλησμόνητη στη μνήμη τού επαρκούς θεατή-αναγνώστη, καθώς επίσης και η χαμένη μοναχική οδοιπορία τού τέλους, ορφανή από παιδιά, αποστεωμένη από αγάπη….
Εύγε και πάλι εύγε σε όλους τους συντελεστές αυτού τού θαύματος.
Μοναδικές κι ανεπανάληπτες παραστάσεις όπως αυτή τιμούν το Εθνικό μας Θέατρο, την πρώτη θεατρική σκηνή τής παγκόσμιας χώρας μας.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ!!! ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΑΣΕΤΕ!!!!!!!!!!!!
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
Info από το Δελτίο Τύπου:
Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της | Σκην.: Στάθης Λιβαθινός | Κτήριο Τσίλλερ
Το αριστούργημα του σπουδαίου δραματουργού, συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, κάνει πρεμιέρα στις 4 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του κτηρίου Τσίλλερ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό αλλά ταυτόχρονα εξόχως παραβολικό για τον αγώνα για επιβίωση, για την πιο τραγική απώλεια –αυτή που συνιστά ο θάνατος των παιδιών– και το πάντοτε ακριβό τίμημα του κέρδους.
Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της γράφτηκε στη Σκανδιναβία το 1938-1939. Βασίζεται στη Βιογραφία της αρχιαπατεώνισσας και τυχοδιώκτριας Κουράσσε (1669), μέρος του ογκώδους μυθιστορήματος Σιμπλίκιος Σιμπλικίσιμος του Χανς Γιάκοπ Κριστόφελ φον Γκρίμελσχάουζεν, που περιγράφει τον κόσμο της εξαπάτησης και της περιπλάνησης σε καιρούς πολέμου. Θέλοντας να παρουσιάσει «την κοινωνία ως ικανή να αλλάξει», όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, ο Γερμανός συγγραφέας περιγράφει συμβάντα που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου στην Ευρώπη ως κραυγή αγωνίας για τον επερχόμενο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ξέσπασε έναν μόλις χρόνο αργότερα. Παρά την προφανή αντιπολεμική του διάσταση και το σαφές του μήνυμα για τα δεινά που φέρει ο καπιταλισμός, «Το έργο του Μπρεχτ αποφεύγει το κήρυγμα, γι’ αυτό γίνεται πιο δυνατό!», όπως αναφωνεί με ενθουσιασμό ο Ρολάν Μπαρτ στην πρεμιέρα του έργου στο Παρίσι.
Το έργο ακολουθεί την τυχοδιώκτρια Άννα Φίρλινγκ –γνωστή στα πεδία των μαχών ως Μάνα Κουράγιο– στον αγώνα της για επιβίωση. Μια αδίστακτη γυρολόγος, που πουλά αγαθά στους στρατιώτες, ενώ μάταια προσπαθεί να προστατεύσει από την καταστροφική δίνη του πολέμου, τα τρία της παιδιά: τον μεγάλο της γιο Άιλιφ, τον μικρότερο Έμενταλ και τη μουγκή της κόρη Κατρίν. Για τη δαιμόνια αυτή γυναίκα, το κέρδος θα έρχεται πάντα πάνω και από την οικογενειακή της ευτυχία. Κι ας πληρώνει το υψηλότερο τίμημα: την τραγική απώλεια των ίδιων της των παιδιών, αλλά και τη θυσία κάθε αξίας, που τα πλάσματα αυτά αντιπροσωπεύουν: το θάρρος, την τιμιότητα, την ειλικρίνεια. Σε καιρό πολέμου κάθε έννοια ηθικής και δικαίου καταστρατηγείται. Ή μήπως όχι μόνο τότε;
Ο Στάθης Λιβαθινός, στην πρώτη του σκηνοθεσία στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου καταπιάνεται –για πρώτη φορά επίσης– με τον Μπρεχτ. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της υπογράφει σε μια νέα τους εκδοχή –και όχι εκείνη του Πάουλ Ντεσάου– ο στενός του συνεργάτης, Θοδωρής Αμπαζής, ενώ τον θίασο απαρτίζουν –στην πλειοψηφία τους– νέοι χαρισματικοί ηθοποιοί.
Για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ:
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) ήταν Γερμανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, καθώς και ένας από τους σημαντικότερους μεταρρυθμιστές του θεάτρου. Τα έργα του απηχούν τις αντιμιλιταριστικές και τις μαρξιστικές θέσεις του, φανερώνοντας τις επιρροές που δέχτηκε από το κινεζικό και το ρωσικό θέατρο, καθώς και από το έργο των Φρανκ Βέντεκιντ και Έρβιν Πισκάτορ. Κατά τη διάρκεια της ανόδου του ναζισμού, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική. Εκεί συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά το Χόλυγουντ δεν τον αποδέχτηκε ποτέ. Το 1949, μετά την επιστροφή του στη Γερμανία, ίδρυσε μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του Χελένε Βάιγκελ, το Μπερλίνερ Ανσάμπλ, έναν από τους σπουδαιότερους παγκοσμίως γερμανικούς θιάσους. Ανέπτυξε τη δική του μορφή επικού θεάτρου, σύμφωνα με το οποίο οι θεατές –μέσα από κατάλληλες τεχνικές– «αποστασιοποιούνται» από τους ήρωες και τα δρώμενα, ώστε η παράσταση να μην αποτελεί ψευδαίσθηση της πραγματικότητας ή αποκλειστικά και μόνο έναυσμα συγκίνησης, αλλά αφορμή για προβληματισμό και κριτική σκέψη. Πέθανε στα 58 του χρόνια από καρδιακή προσβολή, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη στο θέατρο του 20ου αιώνα.
Συντελεστές:
Μετάφραση-στίχοι: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Κίνηση: Άντι Ζούμα
Σχεδιασμός βίντεο: Αλέξανδρος Αβρανάς
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Συνεργάτις δραματουργός-Δραματολόγος παράστασης: Έρι Κύργια
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Μπερντέ
Βοηθός μουσικού: Γιώργος Καρούμπαλος
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη
Β’ Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Ελίνα Αλουπογιάννη
Γ’ Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαριαλένα Τριγκλίδα
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Νίκος Αλεξίου, Μπέτυ Αρβανίτη, Αντώνης Γιαννακός, Γιάννης Δενδρινός, Πάνος Καμμένος, Φώτης Κουτρουβίδης, Πάρης Λεόντιος, Άννα Μάγκου, Βασίλης Ντάρμας, Βασίλης Παπαδημητρίου, Άγγελος Παππάς, Αντώνης Παρχαρίδης, Ιάκωβος Παυλόπουλος, Θεοδοσία Σαββάκη, Εύα Σιμάτου, Ιωάννης Σύριος, Χρήστος Σωνάκης, Βασίλης Τσαλίκης, Σταμάτης Φακορέλλης
Έναρξη παραστάσεων: Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου
Χώρος: Κτήριο Τσίλλερ | Κεντρική Σκηνή
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Τετάρτη έως Σάββατο 20:30 και Κυριακή στις 18:00
Τιμές εισιτηρίων: Σάββατο, Κυριακή Διακεκριμένη Ζώνη 25€, Α’ Ζώνη 22€,
Β’ Ζώνη (Α’ Εξώστης) 18€, Γ’ Ζώνη (Β’ Εξώστης) 10€, Τετάρτη & Πέμπτη, Διακεκριμένη Ζώνη 19€, Α’ & Β’ Ζώνη 17€, Α’ Εξώστης 15€, Παρασκευή Γενική είσοδος 14€
Διάρκεια: 150 λεπτά (με διάλειμμα)
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο 2107234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας)
Πληροφορίες: Ταμεία Κτηρίου Τσίλλερ & Θεάτρου Rex (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24 & Πανεπιστημίου 48), τηλ.: 2105288170-171
Φωτογραφίες παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Βίντεο παράστασης: Χρήστος Δήμας.