Σε μια έρευνα που έγινε επί αμερικανικού εδάφους διαπιστώθηκε πως πολλοί περισσότεροι άνθρωποι έτρεξαν να βοηθήσουν μια γυναίκα που φώναζε σε έναν τύπο «Φύγε, δεν ξέρω ποιος είσαι…» παρά μια άλλη που φώναζε «Φύγε, δεν ξέρεις ποια είμαι!». Σας λέει κάτι αυτό; Σκεφτείτε το λίγο… Εσείς όταν διαπληκτίζεστε με κάποιον προτιμάτε να μιλάτε για σας ή για κείνον;

Για να μην ανησυχείτε θα σας πληροφορήσουμε πως και στις 2 περιπτώσεις επρόκειτο για κάτι που έμοιαζε με επίθεση αλλά δεν ήταν παρά ένα θεατρικό δρώμενο οργανωμένο από μια ομάδα κοινωνικής έρευνας και διεκπεραιωμένο από επαγγελματίες ηθοποιούς. Και στις 2 περιπτώσεις η γλώσσα σώματος, η κινησιολογία, η εκφορά του λόγου, το ύψος της φωνής δεν άλλαξαν παρά ελάχιστα.

Το μόνο διαφορετικό ήταν τα λόγια της γυναίκας-ηθοποιού. Στην πρώτη περίπτωση μίλησε για τον επιτιθέμενο. Στην δεύτερη για τον εαυτό της. Φυσικά δεν είναι αυτό μόνο που καθόρισε τον βαθμό κινητοποίησης των παριστάμενων.

Τυχαίνει σε έναν τσακωμό -ακόμα κι αν δεν γίνεται ενώπιον τρίτων- να απευθύνεσαι σε ένα αόρατο κοινό. Για την ακρίβεια μπορεί να μην είναι μόνο τσακωμός αλλά και οτιδήποτε άλλο : φλερτ, διεκδίκηση, αντιδικία, ακόμα και διαδικασία συμφιλίωσης.

Ποιόν άραγε επικαλούμαστε όταν φωνάζουμε δυνατά στον άλλον «έφταιξες!» ή όταν ξεστομίζουμε ενώπιον του «συγνώμη»; Αυτοί που δήθεν μας παρακολουθούν είναι πρόσωπα αυστηρά επιλεγμένα από εμάς ή στις αόρατες κερκίδες έχουν παρεισφρήσει και κάποιοι άγνωστοι που ,ενδεχομένως, αντιλαμβάνονται πως είμαστε υπερβολικοί ή λέμε ψέματα ή το μόνο που μας νοιάζει είναι το δίκιο μας;

«Φύγε, Φύγε, είσαι Τρελός!» είναι μια κουβέντα που μόνο δυνατά αξίζει να την ξεστομίσεις. Είναι παράξενο να γίνεται Σύνθημα και να εκπίπτει στον γραπτό λόγο διότι διέπεται από θεατρικότητα, είναι ατάκα που την πετάς για να την ακούσουν οι ¨άλλοι¨ και πιθανώς τη συνοδεύεις με μια δυναμική κίνηση των χεριών.

Θα μου πεις: μπορεί και να βρίσκεσαι σε μια γωνία στο μισοσκόταδο με τον απαγορευμένο σου έρωτα να σε έχει στριμώξει απαιτώντας ένα φιλί. Και πάλι όμως ο ψίθυρός σου θα είναι εκκωφαντικός. «Φύγε, Φύγε, είσαι Τρελός!» σημαίνει πως ρίχνεις όλα τα φώτα στον άλλον. Δεν μιλάς για τον εαυτό σου αλλά για κείνον προκαλώντας έτσι τα αόρατα μάτια να πάρουν μια θέση ευνοϊκή, να κατανοήσουν την παθητική σου στάση μέσα στο δρώμενο (αφού άλλος διαμορφώνει την κατάσταση κι αυτός -είπαμε- είναι τρελός) αλλά και τον απέναντι, τον τρελό, να αναλάβει ενδεχομένως την ευθύνη να …λογικευτεί.

Μπορείς να ξανάρθεις αν βάλεις μυαλό.