Οτιδήποτε έλκει ρίζες από Ανατολή, αγαπιέται κάργα από τη φίλη σας την Πέρσα. Στην κουζίνα μου βρίσκεις κανέλες, μοσχοκάρυδα, κάρυ, κύμινα και τα συναφή…

Τα σάλια μου τρέχουν πάντα στη σκέψη ενός λαχματζούν, ενός φαλάφελ ή, ακόμα καλύτερα, ενός αυθεντικού, μικρασιατικού πεϊνιρλί με φρέσκα υλικά.Τι καλύτερο από αυτό ως κέρασμα σε φίλους για αυτά τα χειμωνιάτικα βράδια καθημερινής που το σπίτι είναι άνω κάτω, αλλά κανείς δε νοιάζεται γιατί έχετε τόσα να πείτε; Πρώτα τους βγάζεις καφεδάκι, ύστερα τα πεϊνιρλί με κρασάκι ή μπίρα και, στο τέλος, τραβιέται και ένα γλυκό. Για εκπτώσεις είμαστε τώρα; Και να σου οι αναλύσεις για έρωτες, για χωρισμούς, για το καλοκαίρι που σχεδιάζετε για πολλοστή φορά αλλά ίσως πάλι δεν σας βγει όπως το θέλατε…

Ξαφνικά, οι φίλοι σου γίνονται ποιητές της καθημερινότητας, κατανοείστε τόσο πολύ μεταξύ σας που τρέμεις από χαρά, υπάρχει αυτή η ανεκτίμητη οικειότητα στην ατμόσφαιρα, τα γέλια σας που χτυπιέστε κάτω, νιώθεις ευτυχία κι ας είσαι με τη μωβ, τρύπια φόρμα, το μαλλί πιασμένο σε άτσαλο κότσο και το πορτοφόλι με δέκα ευρώ που πρέπει να φτάσουν για τρεις μέρες τουλάχιστον.Όλα τούτα γύρω από μια πιατέλα με 3-4 λαχταριστά πεϊνιρλί, για τα υλικά των οποίων δεν ξόδεψες και πάρα πολλά.

Δώσε βάση στη ζύμη που θα σου περιγράψω, αν θες κι εσύ βραδιές αλά «Υπέροχα Πλάσματα» -να παραγγέλνεις απ’ έξω είναι πασέ, ιδίως τώρα που οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι στο Master Chef μας κάνουν να ντρεπόμαστε ακόμα και για την πιο φημισμένη μας σπεσιαλιτέ.

ΥΛΙΚΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΜΗ

• 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 250 γρ. γάλα, σε θερμοκρασία δωματίου (η γιαγιά μου και ο Πετρετζίκαρος βάζουν νερό, αλλά εγώ είμαι λιχούδω με κάθε λογής γαλακτοκομικό)
• 1 κ.γλ ελαιόλαδο
• 25 γρ. βούτυρο
• 1 κ.γλ. ζάχαρη
• 2 κ.γλ. αλάτι
• 1 φακελάκι ξερή μαγιά

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΜΙΣΗ

• 400 γρ. κασέρι τριμμένο (προσοχή, όταν λέμε κασέρι, εννοούμε κασέρι)
• Δέκα παχιές φέτες σουτζούκι (προτείνω ΜΙΡΑΝ)
• 150 γρ. βούτυρο
• Πιπεράκι (η Πέρσα βάζει και πάπρικα, μιαμ)
• Προαιρετικά: ντομάτα ή/και πιπεριά (υπόψη: το γνήσιο πεϊνιρλί το ζητά το αυγό του, αλλά αυτή η εκδοχή μού αρέσει περισσότερο για πρωινά Κυριακής)

Εκτέλεση α λα master chef:

Στον κάδο του μίξερ ρίχνω το γάλα, τη μαγιά, τη ζάχαρη και ανακατεύω με σύρμα χειρός. Μετά, βάζω το αλεύρι και το αλάτι. Χτυπάω για τουλάχιστον 5 λεπτά ακόμα μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει.

Βάζω το ζυμαράκι μου σε μπολ λαδωμένο και καλύπτω με πετσέτα. Αφήνω για καμιά ωρίτσα ώσπου να διπλασιαστεί η ζύμη. Όταν είναι έτοιμο, πασπαλίζω τον πάγκο μου με αλεύρι και αρχίζω να δουλεύω με το ζυμάρι.

Μοιράζω τη ζύμη σε 4 κομμάτια-μπαλάκια.

Ανοίγω με τον πλάστη τα μπαλάκια ελαφρά στο κλασικό σχήμα του πεϊνιρλί.

Προθερμαίνω, στο μεταξύ, τον φούρνο στους 200 βαθμούς.

Απλώνω πάνω στα 4 ζυμάρια το βούτυρο κι ύστερα πασπαλίζω το κασέρι και βάζω και το σουτζούκι. Όποιος θέλει, είπαμε, βάζει και λαχανικά.

Φτιάχνω με τα δάχτυλα «βαρκούλες» στα ζυμάρια μου, σηκώνοντας τα πλάγια του και διπλώνοντας τα προς τα μέσα. Τοποθετώ στο ταψί πάνω στη λαδόκολλα, φυσικά, και πασπαλίζω με αλεύρι από πάνω.

Σε ένα εικοσάλεπτο είναι έτοιμα. Μην τα βιαστείς, για να ψηθεί καλά η ζύμη στα πιο παχιά της σημεία.
Σερβίρω πασπαλίζοντας λίγη καπνιστή πάπρικα από πάνω. Οι φίλοι μου με αγαπούν περισσότερο από ποτέ.