Η συνέντευξη που θα διαβάσεις παρακάτω πραγματοποιήθηκε μια περίοδο διάσπαρτη από νότες, βιβλία, περιοδικά, σινεμά, βόλτες. Μια περίοδο κατάμεστη από αθωότητα πηγαία, από ουσιαστικό έρωτα για την τέχνη και για την ζωή.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, θεωρώ ότι η συνέντευξη έχει και σήμερα αναγνωστική αξία, γιατί φωτίζει μια πολύ αγνή πλευρά της Ελεάνας πριν γίνει η Βραχάλη. Αυτό το κορίτσι κατάφερε να δει τα τραγούδια της να γίνονται χρυσά, επειδή, βασικά, η ίδια είναι καμωμένη από το υλικό αυτό.
Πριν λίγες μέρες, έγραψα ένα κείμενο σχετικά με το πώς γνωριστήκαμε με την Ελεάνα Βραχάλη. Δες το εδώ.
Είναι συγκινητικό να ανοίγεις το ραδιόφωνο πρωί, μεσημέρι, βράδυ και να παίζουν τραγούδια που τα έχει γράψει ένα οικείο σου πρόσωπο. Εσύ, Ελεάνα πριν ασχοληθείς επαγγελματικά με τη στιχουργική, εργαζόσουν και συνεχίζεις να εργάζεσαι στο ραδιόφωνο, πότε ξεκίνησες;
Το ραδιόφωνο το ξεκίνησα στα δεκαεννιά μου ,μετά το σχολείο στον 9,84 παράλληλα με τις σπουδές μου στο Deree, και μετά ο Πέτρος Κωλέτης μού έδωσε την ευκαιρία που με πήρε στον Seven και ασχολήθηκα με την πλευρά που μου ταίριαζε περισσότερο, την καλλιτεχνική.
Από κει και ύστερα άφησα το δημοσιογραφικό μέρος και ασχολήθηκα με τη μουσική επιμέλεια στον Alpha, όπου και δουλεύω τα πέντε τελευταία χρόνια.
Στίχους πότε άρχισες να γράφεις;
Στίχους για τραγούδια τελευταία.
Γενικά, έγραφα από το σχολείο και πάνω στα βιβλία μου στιχάκια άλλων από τα τραγούδια που μου άρεσαν και με είχαν συγκινήσει και σιγά σιγά τότε άρχισα να γράφω και τις δικές μου σκέψεις, τα μάζεψα σε ένα τετράδιο και αργότερα ανακάλυψα ότι θα μπορούσαν να γίνουν τραγούδια, τελείως τυχαία όμως .
Τι ώρες γράφεις και πού συνήθως;
Βράδυ κυρίως, αλλά μου έχει τύχει να γράψω και πρωί ή να ξυπνήσω πέντε το πρωί και να πάρω το μπλοκάκι μου και να σημειώσω κάτι που είδα στον ύπνο μου, όπως έγινε με τους στίχους από το τραγούδι ‘’Ο βυθός σου’’.
Επίσης πολλές φορές μου έρχονται σκέψεις όταν είμαι στον δρόμο και τις γράφω στο κινητό μου. Νομίζω πάντως ότι αυτό δεν έχει ώρα, μπορούν να σου ‘ρθουν σκέψεις σε οποιαδήποτε στιγμή.
Το βράδυ όμως εμένα μου αρέσει πιο πολύ να γράφω, γιατί συγκεντρώνομαι καλύτερα.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου στιχουργοί;
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Νίκος Γκάτσος, η Λίνα Νικολακοπούλου και η Μαριανίνα Κριεζή που υπήρξε δασκάλα μου και με βοήθησε πάρα πολύ στα πρώτα μου βήματα. Η Λίνα όμως ήταν η αφορμή για να γράψω.
Με ποιους συνθέτες θα ‘θελες να συνεργαστείς;
Με πολλούς θα ‘θελα να συνεργαστώ. Με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Γιάννη Σπανό, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, είναι πολλοί οι συνθέτες που θαυμάζω και που θα ήθελα να συνεργαζόμουν μαζί τους.
Υπάρχουν κάποιοι που σε βοήθησαν στα πρώτα σου βήματα; Που σε στήριξαν;
Βέβαια! Η Άννα Παναγιωτοπούλου αρχικώς που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μεσολάβησε για να μπω στο χώρο του τραγουδιού. Έκανε εκπομπές στον Seven η Άννα κι εγώ έκανα τις μουσικές επιμέλειες των εκπομπών της.
Ο Πέτρος Κωλέτης που ήταν διευθυντής στου σταθμού είχε διαβάσει κάποια στιχάκια που είχα γράψει, του άρεσαν και το είχε συζητήσει μαζί της, έτσι μου ζήτησε να τα διαβάσει και εκείνη.
Της εξήγησα πως δεν είναι στίχοι για τραγούδια, απλά κάποιες σκέψεις μου που τις είχα σημειώσει, ντρεπόμουν πολύ και καταλαβαίνεις.
Κράτησε το τετράδιό μου με τη συμφωνία ότι δεν θα τα δείξει πουθενά, γι’αυτό άλλωστε της το ‘δωσα.
Πήγε σπίτι της όμως εκείνη και πήρε τηλέφωνο την κολλητή της τη Μαριανίνα Κριεζή, της τα διάβασε και η Μαριανίνα ζήτησε να συναντηθούμε για να μου πει κάποια πράγματα από κοντά, να μου εξηγήσει πως γράφονται τα τραγούδια, την τεχνική και να μιλήσουμε τέλος πάντων για όλα αυτά.
Συναντηθήκατε, λοιπόν; Πώς ένιωσες;
Συναντηθήκαμε, η χαρά μου όπως φαντάζεσαι ήταν μεγάλη, μιλήσαμε, μου εξήγησε τι πρέπει να προσέχω για να γράφω σωστά και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι.
Με γνώρισε στον Μιχάλη Χατζηγιάννη γιατί η Μαριανίνα είχε ήδη συνεργαστεί μαζί του με το ‘’Δεν έχω χρόνο’’, και αυτό που μας είχε πει είναι πως θα της άρεσε να δουλέψουμε μαζί, γιατί είμαστε συνομήλικοι και νέοι στο χώρο και πίστευε πως θα τα βρούμε και θα δουλέψουμε περίφημα, όπως και έγινε δηλαδή.
Σα να το ήξερε!Κι έτσι αρχίσαμε με το Μιχάλη να δουλεύουμε τα πρώτα μας τραγούδια, Το «σ’ αγαπώ», τον «Καπνό», το «Θέλω να αφεθώ» και την «Εκδρομή».
Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν όπως η Λίνα Νικολακοπούλου, που από πριν ξεκινήσω με το τραγούδι με συμβουλεύει κι αυτό είναι το πιο δυνατό στήριγμα.
Θέλω να μου μιλήσεις περισσότερο για τη συνεργασία σου με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, αλλά και με την σπουδαία τραγουδοποιό Μαρία Παπαδοπούλου.
Με τον Μιχάλη γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε πέντε χρόνια τώρα και θα έλεγα ότι είναι σχέση ζωής αν σκεφτεί κανείς ότι έχουμε γράψει τόσα πολλά τραγούδια μαζί κι έχουμε μια τόσο κοινή πορεία.
Σχέση ζωής δεν το λέω επειδή ερμηνεύει τα τραγούδια που έχω γράψει, απλά επειδή είναι σημαντική η σχέση αυτή και θα είναι πάντα νομίζω.
Με την αγαπημένη μας Μαρία Παπαδοπούλου γνωριζόμαστε επίσης αρκετά χρόνια, είμαστε φίλες, συζητάμε πολύ, και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις συνθέσεις της, είναι ξεχωριστή όπως ξεχωριστές είναι και οι μουσικές που γράφει.
Τρεις νέους τραγουδιστές θαύμαζα στην εφηβεία μου, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, Τη Μαρία Παπαδοπούλου και τον Μιχάλη, και η τύχη τα έφερε να συνεργαστώ με του δύο απ’ τους τρεις κι είναι μεγάλη τύχη αυτό.
Το λέω ειλικρινά, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη και γεμάτη από αυτό, γιατί κυρίως είμαστε φίλοι με τα παιδιά, και μετά για όλα τ’ άλλα που είναι εξίσου σημαντικά γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Έχεις συνεργαστεί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Δήμητρα Γαλάνη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Από ποιους άλλους ερμηνευτές θα ήθελες να ακούσεις τον λόγο σου;
Από πάρα πολλούς, κατ’ αρχήν από τη Δήμητρα Γαλάνη, γιατί με τη Δήμητρα έχουμε συνεργαστεί μόνο για δημιουργία τραγουδιού. Αυτό που γράψαμε πριν δύο χρόνια στην Ελευθερία, το ‘’Δεν έχει επιστροφή’’, και θα ήθελα πολύ να τραγουδήσει κάτι δικό μου η Δήμητρα.
Επίσης, θα ήθελα να συνεργαστώ με την Τάνια Τσανακλίδου ή -ποιος δεν θα ήθελε να συνεργαστεί- με τη Χαρούλα Αλεξίου!
Έχεις ασχοληθεί και με το θέατρο,αναλαμβάνοντας τη μουσική επιμέλεια παραστάσεων, με σκηνοθέτη τον Πέτρο Ζούλια. Αυτή η συνεργασία;
Αυτή η συνεργασία ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια, από τις «Δύο Ορφανές» όταν η Άννα Παναγιωτοπούλου μου πρότεινε να κάνω τη μουσική επιμέλεια της παράστασης σε σκηνοθεσία του αγαπημένου μου Πέτρου Ζούλια.
Στους βασικούς ρόλους ήταν η Άννα και η Νένα Μεντή. Με τον Πέτρο η χημεία μας ήταν ακαριαία και κεραυνοβόλα και από τότε κάνουμε πολύ παρέα κι είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι , συγγενείς θα έλεγα πια.
Δουλέψαμε παρέα και φέτος με τον Πέτρο το μιούζικαλ ‘’Rocky Horror Show’’ που ανέβηκε το χειμώνα που μας πέρασε, όπου έγραψα τους ελληνικούς στίχους των τραγουδιών της παράστασης και έκανα τη μουσική επιμέλεια στην παράσταση που ανέβασε τώρα την Άνοιξη με τη Βάνα Μπάρμπα «Αιδοίων Μονόλογοι», στη θεατρική σκηνή Tessera.
Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Απλά γράφω συνέχεια χωρίς να ετοιμάζω κάτι συγκεκριμένο. Μαζεύω τραγούδια να υπάρχουν και για να είμαι έτοιμη για την επόμενη δουλειά.
Υ.Γ. Η κουβέντα μας έγινε ένα ωραίο ζεστό απόγεμα της Άνοιξης, πίνοντας καφέ και καπνίζοντας στο Box στα Εξάρχεια τον Μάιο του 2006.
‘’Εγώ σ’ ευχαριστώ
που κολυμπάω στον βυθό σου,
σαν κύμα φτάνω στον λαιμό σου,
εγώ σ’ ευχαριστώ,
και ας πνιγώ για το καλό σου.’’
