Το όνομα του είναι Αριστόδημος που ετυμολογικά σημαίνει άριστος + δήμος δηλαδή ο άριστος του λαού. Ο Δήμος Αβδελιώδης διαθέτει αρχαιοελληνικό όνομα το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτούργησε ως προάγγελος για όλα όσα θα του όριζε η μοίρα στο επαγγελματικό του μέλλον. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Δίδαξε Κινηματογράφο στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου (1993-1998).
Μέσω της -έως σήμερα- ποιοτικής δουλειάς που έχει επιδείξει στα καλλιτεχνικά δρώμενα έχει αποσπάσει την αγάπη του θεατρικού κοινού και πολλά βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ενώ φέτος τιμήθηκε με το «Αριστείο» δηλαδή το 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν(2019) για τον «Επιτάφιο Λόγο του Περικλή», έργο το οποίο ερμήνευσε επιτυχημένα η Ηωάννα Σπανού. Η συζήτηση μαζί του είναι εντυπωσιακή, γεμάτη από ελληνικό λόγο που αποπνέει την βαθιά και διαρκή αναζήτησή του για την επόμενη ποιοτική δουλειά που θα υλοποιήσει για να την προσφέρει στο κοινό του.
Η αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στο ipolizei.gr είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική αφού -εκτός των άλλων- πρώτη φορά μας μιλά για το βιβλίο που ετοιμάζει αλλά και για το παιδικό θέατρο που πρόκειται να ανεβάσει την επόμενη σεζόν. Αυτή την περίοδο η Θεσσαλονίκη απολαμβάνει την παράσταση-έκπληξη «Ομμάτια δακρωμένα-Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα» που έχει ανεβάσει και η οποία σημειώνει μεγάλη επιτυχία εισπράττοντας κάθε φορά πολλά και θερμά χειροκροτήματα.

Θεωρείτε την ελληνική γλώσσα ενδιαφέρουσα και γοητευτική ως προς την ιστορία και την σπουδή της ή αποτελεί μία γλώσσα που τείνει να «νεκρωθεί» στο πέρασμα των χρόνων;
Γνωρίσαμε την μετατροπή της ελληνικής γλώσσας σε πνευματικό εργαλείο από τον Όμηρο ο οποίος έζησε τον 8ο αιώνα π.Χ. και είναι ο αυθεντικός δημιουργός της τέχνης της αφήγησης. Εξ αιτίας του καταγράφηκε ο πρώτος ουμανιστικός πολιτισμός στον πλανήτη. Ο επικός μας ποιητής Όμηρος συνθέτει με τα έργα του όλους τους αλγόριθμους για μια κοινωνία που αναζητά την ευημερία των ανθρώπων.
Αυτό εξάλλου είναι το βαθύτερο νόημα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, τα έργα που ενέπνευσαν όλο το φάσμα του Ελληνικού Πολιτισμού. Το αρχαίο ελληνικό δράμα, η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα οφείλονται σε αυτόν. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι επειδή η τέχνη γέννησε την πολιτική και όχι η πολιτική την τέχνη, μέσω του Ομήρου γεννήθηκε ακόμα και η Δημοκρατία.
Η αρχαία ελληνική γλώσσα γεννήθηκε χιλιάδες αιώνες πριν. Σήμερα όσοι μιλούν ελληνικά μιλούν την σημερινή εξέλιξή της μέσα στο χρόνο. Η γλώσσα αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός που έχει ενσωματώσει και εξακολουθεί να ενσωματώνει όλα τα αισθήματα, όλη την ιστορική, επιστημονική ή καλλιτεχνική εμπειρία που βίωσαν οι κάθε λογής άνθρωποι που την μιλούσαν και δημιούργησαν τον λεγόμενο Ελληνικό Πολιτισμό. Είναι μια διαχρονική κιβωτός ανεκτίμητης αξίας την οποία ο κάθε συγγραφέας ή ο καθένας που την χρησιμοποιεί σαν εργαλείο γνώσης και έκφρασης για την αξιολόγηση και την παραγωγή νοήματος, έχει διαθέσιμο μπροστά του όλο τον αμύθητο πλούτο της μέσα από τα υπάρχοντα κείμενα ή τα λεξικά.
Επομένως όχι μόνο δεν κινδυνεύει να αφανιστεί αλλά είναι μια ολοζώντανη γλώσσα που διαρκώς ανανεώνεται περιέχοντας όλα τα κλαδιά και τα παρακλάδια αμέτρητων καταγεγραμμένων διαλέκτων. Ακόμα κι η πρωτότυπή της μορφή που είναι και ο κορμός της εάν απαγγελθεί ορθά με τις μουσικές παραμέτρους της, μπορεί να μεταφέρει ζωντανά τα πρωτογενή αισθήματα που έχει καταγράψει.
Τα οποία είναι;
Η ελληνική γλώσσα έχει το πλεονέκτημα να περικλείει την ερμηνεία και την ιστορία της εξήγησής της. Επειδή αυτή η δυνατότητα ανίχνευσης είναι αποκαλυπτική των σημασιών που κρύβονται μέσα σε κάθε λέξη, μπορεί να συμβουλεύει και να θεραπεύει ταυτόχρονα από καταστροφικές εμμονές ή από παρερμηνείες που οδηγούν μαθηματικά στην αποτυχία. Εάν κάποιος γνωρίζει την ετυμολογία των λέξεων τότε η θεραπεία ενεργοποιείται σχεδόν αυτόματα.
Για παράδειγμα η λέξη «φθόνος» προέρχεται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει χάνω τις δυνάμεις μου, εξαντλούμαι, αρρωσταίνω. Το ρήμα «φθίνω» μας εξηγεί λοιπόν εδώ πως εάν φθονούμε, αν μισούμε δηλαδή κάποιον που βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση από εμάς τότε αυτός που αρρωσταίνει δεν είναι εκείνος που μισούμε αλλά εμείς οι ίδιοι. Εάν δεν γνωρίζουμε το μυστικό της κάθε λέξης το οποίο μπορούμε να το μάθουμε μόνο μέσα από την ετυμολογία της τότε καθιστούμε την γλώσσα ανενεργή και χάνουμε το πιο σημαντικό της πλεονέκτημα.
Επίσης είναι μοναδική και αθάνατη γιατί όλες οι κύριες λέξεις που χρησιμοποιούνται κάθε στιγμή παγκοσμίως όπως πολιτισμός, αθλητισμός, δημοκρατία κι ακόμα άλλες πενήντα χιλιάδες λέξεις έχουν ενσωματωθεί μέσα στις ευρωπαϊκές γλώσσες σαν αναντικατάστατα εργαλεία για όλες τις επιστήμες και όλες τις τέχνες.
Η γλώσσα μας δεν κινδυνεύει, εμείς κινδυνεύουμε αν δεν χρησιμοποιήσουμε δημιουργικά αυτό το μοναδικό εργαλείο του πνεύματος και της ελευθερίας. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως κατοικούμε μέσα στην πιο πλούσια και δημιουργική γλώσσα που μας παρέχει παραδεισένια τοπία που εμείς όμως δεν τα βλέπουμε γιατί δεν κάνουμε τον κόπο να ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα της στο φως.

Πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την αρχαία ελληνική σήμερα;
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ορθή διαχείριση του Λόγου είναι η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη που δίνει τις λύσεις σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε κοινωνία. Το να είναι κάποιος πολυμαθής δεν είναι σημαντικό γιατί η πολυμάθεια που επικράτησε σαν σκοπός της εκπαίδευσης ξόδεψε την υπομονή των παιδιών με μια ψυχαναγκαστική ποσότητα χωρίς να έχει καθόλου ποιότητα που αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Η ποιότητα προσφέρει απόλαυση, χαρά και λύτρωση από τα σκοτάδια ενώ η ποσότητα επιβαρύνει με άγχος, κατάθλιψη και το κυριότερο έλλειψη ουσιαστικού σκοπού άρα απόλυτη σύγχυση. Οποιαδήποτε επιστήμη ή επάγγελμα κι αν ακολουθήσει κάποιος αν δεν καταλάβει από την κλασική παιδεία ποιος είναι, που είναι και γιατί υπάρχει δηλαδή να κατέχει την αυτογνωσία και τα κριτήρια αξιολόγησης που έχουν τα κλασικά κείμενα, ποτέ δεν θα μπορέσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό, εργαλεία που λειτουργούν ως βάσεις για να εργαστεί και να δημιουργήσει είτε πνευματικά είτε υλικά αλλά και να χαρεί τη ζωή.
Τα κλασικά κείμενα όπως είναι πχ η Απολογία του Σωκράτη, ο Επιτάφιος του Περικλή, η Αντιγόνη του Σοφοκλή, ο Προμηθέας του Αισχύλου, οι Ικέτιδες του Ευριπίδη και βεβαίως ο Όμηρος πρέπει να διδάσκονται σαν τα κυριότερα μαθήματα στην εκπαίδευση. Ακόμα και ένα από τα μεγάλα κλασικά κείμενα αν κατανοήσει ένα παιδί είναι σίγουρο πως θα έχει κατανοήσει τα πάντα. Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει το πλεονέκτημα της γλώσσας της και να το εντάξει σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης προσελκύοντας ακόμα και όσους ξένους ανά την υφήλιο έλκονται από την διαχρονική γοητεία του ελληνισμού.
Η τέχνη του Θεάτρου επίσης μπορεί να συναρπάσει τα παιδιά και να αφομοιώσουν μέσω αυτής όλες τις χρηστικές πληροφορίες που θα συγκροτήσουν την πνευματική εξέλιξή τους σε στέρεες και αναμφισβήτητες βάσεις με πραγματικό πνεύμα ελευθερίας και αυτοσεβασμού. Θα μπορούσαν να υπάρχουν και βιντεοσκοπημένες παραστάσεις αυτών των έργων για το μάθημα όπου θα ακούγεται ο λόγος στα αρχαία ελληνικά με υπότιτλους στα νέα ελληνικά.
Η Ελλάδα με την ιστορία της πρέπει να γίνει παγκοσμίως η ανοχύρωτη χώρα του πολιτισμού. Είναι η χώρα που γέννησε τον παγκόσμιο ουμανιστικό πολιτισμό και έχει το προνόμιο να μιλά ακόμα την γλώσσα που γέννησε αυτό το είδος πολιτισμού. Είναι ένα ζωντανό μνημείο σε κάθε σπιθαμή γης. Αυτή είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αναπτύξει εάν το θέσουμε ως σκοπό για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την εύνοια και τον σεβασμό από τη Διεθνή Κοινότητα μέσα από τον δρόμο του πολιτισμού που δεν είναι ανταγωνιστικός αλλά αφοπλιστικός και λυτρωτικός.
Πόσο σημαντική ήταν η γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην επαγγελματική σας διαδρομή;
Αγάπησα την αρχαία ελληνική γλώσσα από το σχολείο ακόμα. Η ενασχόληση με τα αρχαία κείμενα που υπήρχαν στη διδακτέα ύλη, μου έδινε μεγάλη ευχαρίστηση. Απέκτησα ευχέρεια γιατί είχα την τύχη να τα διδαχθώ από καλούς δασκάλους οι οποίοι στέκονταν περισσότερο στο βαθύτερο νόημα και στην οικονομία της γλώσσας και αυτό αναιρούσε τον «τιμωρητέο» χαρακτήρα της τότε διδασκαλίας που ήταν η επιμονή στο Συντακτικό και στην Γραμματική.
Όταν τέλειωσα το σχολείο πέρασα στη Φιλοσοφική Σχολή αλλά έχοντας σκοπό να ασχοληθώ αποκλειστικά με το θέατρο διέγραψα μέσα μου τα αρχαία αλλά και τα λατινικά τα οποία επίσης γνώριζα πολύ καλά και δεν ασχολήθηκα ποτέ ξανά μαζί τους. Όταν όμως λόγω του Θεάτρου βρέθηκα μπροστά στον «Προμηθέα Δεσμώτη» και στους «Πέρσες του Αισχύλου» που έπρεπε να μεταφράσω και για να καταλάβω τι έλεγαν, όλη αυτή η μνήμη που νόμιζα ότι έσβησα επανήλθε μαζί με την βεβαιότητα μου ότι τα κείμενα της κλασικής ποίησης και της φιλοσοφίας είναι ηδονικά και θεραπευτικά.
Το 2012 αποφάσισα να κάνω παράσταση την «Απολογία του Σωκράτη» και δίδαξα με τη μέθοδό μου τον τρόπο της απαγγελίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ώστε το άκουσμα να γίνεται συναρπαστικό. Το αποτέλεσμα είχε θερμότατη αποδοχή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είμαι σίγουρος πως θα συμβεί όταν θα μου δοθεί η δυνατότητα να κάνω το ίδιο με την «Ιλιάδα».

Το 2019 πήρατε το 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν για το θεατρικό σας έργο «Επιτάφιος του Περικλή». Αυτό σημαίνει ότι ο πήχης ανεβαίνει ψηλότερα για κάθε επόμενη δουλεία σας;
Η βράβευση αυτή ήταν η αναγνώριση της δουλειάς μου στο θέατρο και για τις 27 παραστάσεις που έχω κάνει με την συγκεκριμένη μέθοδο. Μια δουλειά που εισάγει κανόνες ώστε να υπάρξει έντεχνο θέατρο που να μην είναι αφημένο στην αίσθηση αλλά να υπάγεται πρώτα στην έλλογη δραματουργική διαχείριση του κειμένου και κατόπιν στην μουσική εκτέλεση αυτής της διαχείρισης.
Το θέατρο υπάγεται σε μουσικούς και λογικούς κανόνες τους οποίους αν δεν τους γνωρίζουμε δεν μπορούμε να είμαστε ούτε ακριβείς ούτε παραγωγικοί. Πιστεύω ότι η μέθοδος την οποία εισάγω στο Ελληνικό Θέατρο είναι χρήσιμη όχι μόνο στους ηθοποιούς ή στους σκηνοθέτες αλλά και στους εκπαιδευτικούς για να μπορέσουν να έχουν συναρπαστικά αποτελέσματα μέσα στις τάξεις.
Γιατί όταν ο δάσκαλος απαγγείλει σωστά ένα κείμενο λογοτεχνικό ή ένα ποίημα και συναρπάσει τα παιδιά, κερδίζει τον σεβασμό τους επειδή η ορθή απαγγελία ενός σημαντικού κειμένου μπορεί να παράξει νόημα δηλαδή την βεβαιότητα πως αυτό που ακούνε είναι κάτι καλό και σπουδαίο όχι μόνο γιατί είναι απολαυστικό αλλά και γιατί τους αποκαλύπτει μια χρήσιμη αλήθεια για τη ζωή τους.
Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου δεν μου έχει επιτρέψει ακόμα να ολοκληρώσω το βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω το οποίο είναι μια θεωρητική και ταυτόχρονα πρακτική του Θεάτρου έτσι όπως το υπηρετώ, μέσα από 24 κεφάλαια που θα εξηγούνται όλα όσα έχουν σχέση με την γνώση και την καλλιέργεια της θεατρικής τέχνης. Ελπίζω να είναι έτοιμο στο τέλος του επόμενου χρόνου.
Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε ανεβάσατε τις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε μετάφραση δική σας το οποίο στέφτηκε με επιτυχία. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση αυτή.
Ήταν από τις πιο δημιουργικές στιγμές της ζωής μου. Ευχαριστώ το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και την κ. Καλδάρα για την πρόσκληση της να ανεβάσω αυτό το έργο το οποίο νόμιζα πως θα το έκανα σχετικά εύκολα υπολογίζοντας πως θα βρω κάποια καλή μετάφραση. Απογοητεύτηκα όμως γιατί δεν βρήκα και ο χρόνος ήταν ελάχιστος. Αναγκάστηκα να ξεκινήσω να μεταφράζω ο ίδιος και έμεινα έκπληκτος με το έργο που είχα μπροστά μου. Σαν να ανακάλυπτα ένα μοναδικό θησαυρό.
Μέσω της μετάφρασης κατάλαβα την ουσία. Τέτοιου είδους έργα έχουν ενσωματώσει όλο το πνεύμα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και του Πολιτισμού με έναν ασύλληπτα μοναδικό τρόπο υψηλού επιπέδου.
Πράγματι η παράσταση ήταν επιτυχής. Κατά την άποψή μου οι «Ικέτιδες» είναι το πιο σημαντικό έργο του Ευριπίδη.
Απορώ πως αυτό το έργο περιφρονήθηκε μέχρι τώρα και παρουσιάστηκε ελάχιστες φορές απ’ οποιοδήποτε άλλο έργο του ρεπερτορίου του Αρχαίου Δράματος ενώ είναι το μόνο έργο απ’ όλα το οποίο συνοψίζει το απίστευτο επίπεδο της συνειδητότητας και αυτογνωσίας της πολιτικής και της ποιητικής ελίτ όπου συνυπήρξε κι ο Ευριπίδης.
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν η ελίτ αυτή είχε κατανοήσει πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα δημιουργικό και τίποτα που να μας δώσει ευημερία εάν δεν ακούμε την εσωτερική φωνή που λέγεται Συνείδηση, η οποία έχει έναν μετρονόμο μέσα της που διαχωρίζει τάχιστα το καλό από το κακό.

«Ομμάτια δακρωμένα-Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα». Γιατί την αποκαλούν «έκπληξη» την παράσταση που ανεβάζετε τώρα στην Θεσσαλονίκη;
Η παράσταση αυτή έγινε με πολύ μεγάλη βιασύνη μετά από μια πρόσκληση συνεργασίας που μου έγινε από την Τάνια Χαροκόπου και την ευχαριστώ. Υπήρξαν μεγάλες δυσκολίες που νομίζω ότι δημιουργήθηκαν κυρίως λόγω της αφόρητης πίεσης του χρόνου. Την τελευταία στιγμή μόλις πριν ένα μήνα μου παραχωρήθηκε η δυνατότητα να ξαναγράψω ένα έργο με μια εντελώς διαφορετική αντίληψη που ήταν εμπνευσμένο από το ομότιτλο έργο της Τάνιας Χαροκόπου.
Η στρατηγική που ακολούθησα η οποία δημιούργησε την έκπληξη, ήταν να δοθεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας στον κόσμο και όχι να ανακυκλωθεί ο πόνος της απώλειας για να κλάψουμε τις Χαμένες Πατρίδες. Είναι ένα μήνυμα για να αναδιοργανώσουμε την στάση μας. Έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τωρινούς κινδύνους, που θα πάψουν να είναι κίνδυνοι όταν εμείς αποδεσμευτούμε από την αισθηματική εμπλοκή του παρελθόντος -που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να διορθώσουμε.
Όπως επίσης δεν μπορούμε να επανασχεδιάσουμε δημιουργικά και θετικά τις ζωές μας ως πρόσωπα και ως κοινωνία αφαιρώντας τον εγωισμό και το ψυχαναγκαστικό σύνδρομο ενός απωθημένου μεγαλείου το οποίο ποτέ δεν το βιώσαμε εκτός από τους Αθηναίους μετά τους περσικούς πολέμους. Το μεγαλείο αυτό οδήγησε μόνο σε εμφύλιους πολέμους λόγω του εγωισμού στο να επιβάλουμε και όχι να εξηγήσουμε υπομονετικά, διαλλακτικά και σοβαρά στους υπόλοιπους το σχέδιο μας στις εθνικές καταστροφές.
Αυτό το έργο ζωής δυστυχώς παίζεται και επαναλαμβάνεται διαρκώς στην ελληνική ιστορία και μας καθηλώνει κάνοντάς μας ανίκανους να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο μοντέρνο πολιτισμό.

Τι περιμένουμε να δούμε από εσάς στην συνέχεια;
Εκτός από την παράσταση «Ομμάτια δακρωμένα -Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα» που θα παίζεται έως τις 15 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στις 2, 3, 4 και 5 Δεκεμβρίου πάλι στη Θεσσαλονίκη θα έχουμε την «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου με την Βερόνικα Αργέντζη στο Θέατρο Αυλαία. Θα συνεχίσουμε την ίδια παράσταση αργότερα στη Γερμανία και στη Νίκαια της Γαλλίας.
Επίσης ο στόχος μου είναι να κάνω την ταινία που έχω σχεδιάσει «Το Σατυρικό Δράμα των Αθηνών» μέσα στο 2020.Τέλος θα ανεβάσω μία παράσταση για παιδιά με τίτλο «Το Μελωδίνι και το φίδι», που θα γίνει την επόμενη σεζόν, τον Οκτώβριο του 2020. Είναι ένα έργο του Ιωάννη Κουλάνη, που αναφέρεται στο bullying. Είναι μια πρωτότυπα δοσμένη σύλληψη πάνω σ’ αυτό το θέμα με ανατρεπτικό τρόπο, που δίνει τη δυνατότητα για μια μαγική παράσταση.
Θα ήθελα…
…όπως σχεδιάζουμε μια παράσταση για ένα έργο που επιλέξαμε και μετά το κάνουμε πράξη με επιτυχία να γινόταν έτσι ο σχεδιασμός κι η υλοποίηση του κάθε έργου της ζωής μας και της Χώρας μας.
Φωτογραφίες: Βίκη Κουτρή
Φωτογραφίες από την παράσταση «Ομμάτια δακρωμένα-Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα»: Κορνηλία Σιδηρά
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
«Oμμάτια δακρωμένα – Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα»
Θέατρο ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ
κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως τις 15 Δεκεμβρίου
Πρωταγωνιστούν με αλφαβητική σειρά:
Βερόνικα Αργέντζη
Τάκης Βαμβακίδης
Λευτέρης Δημηρόπουλος
Fide Kioksal
Ορφέας Παπαδόπουλος
Ειρήνη Παπαδοπούλου
Νίκος Πολοζιάνης
Μαζί τους οι Γεωργία Ζώη και Δημήτρης Πετρόπουλος
Φιλική συμμετοχή: Χριστίνα Σαχινίδου.
Στον ρόλο του Κωνσταντή ο Δήμος Αβδελιώδης (κινηματογραφημένη αφήγηση)
Τη μουσική συνθέτει και εκτελεί σε παγκόσμια πρώτη ο καλλιτέχνης Θεόφιλος Πουταχίδης “Εκεί όπου οι σκέψεις γίνονται λέξεις για να τις τραγουδήσουν τα χείλη των ερωτευμένων”.
Το τραγούδι « Ομμάτια Δακρωμένα » τραγουδούν ζωντανά οι Δέσποινα Φιλίππου και ο Θεόφιλος Πουταχίδης.
Συντελεστές παράστασης:
Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Στεφανία Βλάχου
Σχεδιασμός φωτισμού: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Καλλιτεχνικός σχεδιασμός– Σκηνογράφος– Επιμέλεια κοστουμιών: Ανθή Πετρουλάκη
Φωτογραφίες: Κορνηλία Σιδηρά, Πάνος Γιαννακόπουλος
Κομμώσεις – Μακιγιάζ – Μανικιούρ – Πεντικιούρ: Teta’s Beauty Salon
Οργάνωση παραγωγής: Τέτα Καμπουρέλη
Διεύθυνση παραγωγής: Χριστίνα Σαχινίδου
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΟΚΙΝΗΜΑ PRODUCTION – Βασίλης Γκουρούσης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή και Σάββατο 21.00, Κυριακή 19.00
Τιμές εισιτηρίων
VIP ζώνη 28 ευρώ, 25 ευρώ, 20 ευρώ, 18 ευρώ Β Πλατεία, 12 ευρώ φοιτητικό, ανέργων και τρίτης ηλικίας
Προπώληση εισιτηρίων στο εδώ και στο ταμείο του ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ| 2310 8249709 και 2130 819153