Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας καθημερινότητας στο πάντα οικείο «Θέατρο Φούρνος», δραματοποιημένο διήγημα σε σκηνοθεσία Μ. Σάββα.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα των δολοφονικών σκουπιδιών που βλέπουμε στην βραδινή ζώνη b-movies και σήριαλ δευτέρας διαλογής αλλά ευρείας καταναλώσεως.
Η πολιτισμική κρίση είναι βαθιά κι όχι μόνον οικονομική.
Η ρωμαϊκή αρένα αναβιώνει σε όλες τις καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές (δυστυχώς) εφαρμογές, εκφάνσεις, εκφράσεις, διαπιδύσεις [με γιώτα και ύψιλον]…
Έτσι η καθημερινή παθολογία τής ασφυκτικής οικογένειας επιτείνεται έξωθεν με παράπλευρες απώλειες τού τεχνητού εκβιομηχανισμού παραισθησιογόνων, αγχολυτικών, ψυχότροπων, υπνωτικών, χαλαρωτικών ή διεγερτικών ουσιών (εναλλάξ).
Αυτή η κατάπτωση δεν είναι ηθική αλλά ΒΙΟΧΗΜΙΚΗ. Η μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση τής Ανθρωπότητας προς έναν ζοφερό Μεσαίωνα τόσο δυσοίωνο που ο προηγούμενος μοιάζει απλώς γραφικώς (αν και οι ανθρώπινες …λαμπάδες συναγωνίζονται τα σημερινά καμένα μυαλά).
Κάπου μεταξύ παραίσθησης και ψυχεδελικής αφηγηματικής «οικονομίας» κινείται αυτή η σπονδυλωτή παράσταση που δεν θα την ζήλευε μήτε ο Κάφκα μήτε ο Όργουελ μήτε (φυσικά) η Έμιλυ Ντίκινσον…
Κι αυτό γιατί είναι τόσο ακραία η παρακμή που καταντάει αντιαισθητική. Εκτός… εκτός κι εάν ειδωθεί από την ομοιοπαθητική, δραματοθεραπευτική της πλευρά, οπότε… τότε καλώς έχει αυτός ο βελονισμός στα ανακλαστικά κέντρα τής Συλλογικής Συνειδητότητας.
Αν κρίνω όμως από την ομαδική αποχώρηση του 50% των θεατών στο σύντομο διάλειμμα [τι το ήθελαν;] μάλλον το μισό κοινό ψηφίζει ψυχική υγεία, ισορροπία, αισιοδοξία, δημιουργικότητα…
Τώρα, ποιος κάνει …κυβέρνηση είναι άλλο θέμα.
Αν ψηφίζαμε έξω από τις πόρτες των θεάτρων με το πέρας των θεαμάτων που απολαμβάνουμε ή ΔΕΝ απολαμβάνουμε θα είχαμε ίσως ασφαλή στατιστικά στοιχεία για τους μελλοντικούς ερευνητές και μελετητές τού θεατρικού φαινομένου στις 3 πρώτες δεκαετίες τού ρομποτικού, κβαντικού κι Αναγεννησιακού (ελπίζω) 21ου αιώνα. Εκτός εάν τα άστρα σκοτεινής και μαύρης ύλης που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα (βλ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1475066/anakalyfthike-to-proto-astro-skoteinis-ylis/) πληθύνουν τόσο πολύ και μας κατακλύσουν βυθίζοντάς μας στην απόλυτη επίγεια Κόλαση.
Συγχωρέστε με συμπαθείς θεατράνθρωποι, αλλά δεν μπορώ να αντέξω μία σκηνική περσόνα που τρώει ζωντανά και ωμά (με τα φτεράκια τους) πτηνά τού κλουβιού (ουχί απαταιτήτως ωδικά)!!! Αυτή η φρίκη με υπερβαίνει!!! Θυμάμαι μιαν ακατανόμαστη που στις αρχές τής δεκαετίας τού 1980 έκανε μια εντυπωσιακή Performance κάπου στου Μακρυγιάννη όπου ΈΠΝΙΓΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΣΙΜΕΝΤΟΛΙΘΑ!!! ΈΛΕΟΣ!!!
Προτιμώ τις ποιητικές παραστάσεις. Ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνω. Ακόμα κι όταν με βυθίζουν σε ύπνο λυτρωτικό…
Παράδειγμα προς αποφυγήν η δυστοπία αυτή. Κρίμα!!!
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΣΜΕΝΩΣ, ΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΆΠΟΨΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕΤΑ.
Μην πείτε όμως μετά ότι ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ, ως κριτικός συνετός και συγκεκριμένος.
Κρίμα τόσο καλό και φιλότιμο ανθρώπινο δυναμικό να αναλωθεί σε σκηνικά ράκη. ΜΑ ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΑ ΚΑΛΑ ΈΡΓΑ, νεοελληνικά ή διεθνή; Το κλασικό φοριέται πάντα στην θεατρική πιάτσα. Κι είναι μετά να αδικείς τους θεατρικούς παραγωγούς που μας έχουν ταράξει στον Ίψεν, στον Σαίξπηρ και στον Μολιέρο; Κι ο Ευριπίδης (δεν μπορώ να πω) έχει την τιμητική του, ειδικά τα καλοκαίρια με τον καύσωνα να μας χτυπάει κατακούτελα.
ΑΓΑΠΗΤΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΡΙΜΑ Ο ΚΟΠΟΣ ΣΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΕΪΚΗ ΣΑΣ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΑΠΟ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΣΕ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΚΟΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΦΥΣΙΚΟΤΗΤΑ!!!
Μα πού ζούμε τέλος πάντων; Θα φτάσουμε να θεωρήσουμε τις οικογένειές μας ιδανικές; Παρ’ όλα τα προβλήματά τους δεν φτάσαμε ποτέ σε τέτοιες ακρότητες. ΜΗΠΩΣ, ΤΕΛΙΚΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ;
Ίδωμεν, ιδέτε, δέστε (τους/τις/τα)!!!
Με σωτήριο χιούμορ (ελπίζω),
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Info:
https://www.viva.gr/tickets/theater/desmoi-istories-anoikeias-kathimerinotitas/
Βασισμένο σε ιστορίες της βραβευμένης Samantha Schweblin από το βιβλίο της “Mouthful of Birds”, για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Ένα οδικό ταξίδι γεμάτο εκπληκτικά και σουρεαλιστικά pit stops,
με χαρακτήρες που αιωρούνται στο όριο της φαντασίας και της οικειότητας
Από την Εταιρεία θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ
Σκηνοθεσία Μαρία Σάββα
Η Εταιρεία θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ, συνεχίζοντας την έρευνα της ανάπτυξης της μικρής φόρμας στο θέατρο, ανεβάζει τη παράσταση «Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας καθημερινότητας», μια σύνθεση διηγημάτων της βραβευμένης συγγραφέως Samantha Schweblin [Σαμάνθα Σβέμπλιν] που επιλέχτηκαν από το βιβλίο της “Mouthful of Birds” (Βραβείο: Man Booker International Price 2019), σε μετάφραση και σκηνοθεσία Μαρίας Σάββα.
Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 3 Απριλίου 2023 στο θέατρο Φούρνος και θα διαρκέσουν έως το τέλος Μαΐου (30/5). Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9:00 μ.μ.
Η Samantha Schweblin, έργο της οποίας παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, χτίζει πυκνούς και παράξενους κόσμους, διερευνώντας την ψυχολογία των ανθρώπινων σχέσεων και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη και ερμηνεύουμε τον πολιτισμό, με σκοτεινό χιούμορ και κοφτερά δόντια. Οι ιστορίες της καταφέρνουν να διαλύσουν τους αποδεκτούς κανόνες της κοινωνίας και να μας κάνουν να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσαμε να περιηγηθούμε στην ηθική χωρίς αυτούς και γιατί τους αποδεχθήκαμε κάποτε.
Samantha Schweblin, συγγραφέας
Η Samantha Schweblin έχει χαιρετιστεί ως μια από τις μεγαλύτερες Αργεντινές διηγηματογράφους των τελευταίων δεκαετιών. Με το ξεχωριστό ταλέντο της να συνδυάζει τον σουρεαλισμό με τo συναίσθημα, η ευφυής συγγραφέας συνθέτει ιστορίες που βρίσκονται κάπου ανάμεσα σε μικροσκοπικά μυστήρια και παραμύθια. Η Schweblin μέσα από αυτές αναρωτιέται αν είμαστε αρκετά δυνατοί για να κοιτάξουμε τα σκοτεινά πράγματα στον κόσμο. Οι ιστορίες της παράστασης οδηγούν τους θεατές σε ένα road trip γεμάτο εκπληκτικά και σουρεαλιστικά pit stops, με χαρακτήρες που αιωρούνται στο όριο της φαντασίας και της οικειότητας.
«Οι αδερφοί Γκριμμ και ο Φραντς Κάφκα επισκέπτονται την Αργεντινή, στις σκοτεινές χιουμοριστικές ιστορίες της Samantha Schweblin για ανθρώπους που έχουν γλιστρήσει μέσα από ρωγμές ή έχουν πέσει από τρύπες σε εναλλακτικές πραγματικότητες», γράφει για το έργο της ένας από τους σπουδαιότερους διηγηματογράφους παγκοσμίως, ο JM Coetzee (Τζον Μάξγουελ Κούτσι, Nobel 2003).
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Η δραματουργία εστιάζει στους δεσμούς των προσώπων, στη σύνδεση αλλά και στην αλληλεξάρτηση. Η Schweblin αναμετριέται με την επιθυμία να αγαπήσει, με την μητρότητα και την πατρότητα, με το τραύμα του παιδιού, με τη διαφορετικότητα -δεν είναι καθόλου ασυνήθιστα θέματα- και τα αναδεικνύει με μια φρέσκια ματιά. Η σκηνοθεσία αναδεικνύει την ατμόσφαιρα του μυστηρίου των σχέσεων μέσα από εικόνες που καθρεφτίζουν τον κάθε χαρακτήρα, ο καθένας στο δικό του προσωπικό βάθρο. Τέσσερις ηθοποιοί εναλλάσσουν ρόλους, η αφήγηση γεννά παράξενες μορφές, που μεταλλάσσονται σε εικόνες οι οποίες προκύπτουν μέσα από σωματικούς και λεκτικούς αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών και υποδεικνύουν τους κρυμμένους συμβολισμούς. Video-προβολές ενσωματώνονται στην κάθε ιστορία προσθέτοντας τα στοιχεία που είναι αναγκαία για την εξέλιξή της και λειτουργούν συμπληρωματικά με την θεατρική δράση». [Μαρία Σάββα]
Οι ιστορίες της παράστασης
Στην ιστορία «Η Μεγάλη προσπάθεια» ένας άντρας βλέπει ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο. Όνειρο ανεξήγητο, αλλά τα αποτελέσματά του, βαθιά ανησυχητικά και παρατεταμένα, φανερώνουν το παιδικό του τραύμα.
Η ιστορία «Μια μπουκιά πουλιών» διερευνά τη γοητεία ενός πατέρα και την αδυναμία του να αποδεχθεί τις νέες συνήθειες της έφηβης κόρης του, η οποία επιλέγει να τρέφεται αποκλειστικά με ζωντανά σπουργίτια.
Στο «Ίρμαν», σε ένα μοναχικό εστιατόριο στην άκρη του δρόμου, η γυναίκα ανακαλύπτει την ανεξήγητη βία του συντρόφου της προς κάποιον πιο αδύναμο από αυτόν.
Στην ιστορία «Απελπισμένες γυναίκες», οι νεόνυμφες ανακαλύπτουν ότι αποτελούν μέρος μιας παράδοσης εγκατάλειψης. Κάποιες από αυτές αποφασίζουν να σπάσουν τον κύκλο και να φύγουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Στην ιστορία «Η βαριά βαλίτσα του Μπεναβίδες» ο ήρωας σκοτώνει τη γυναίκα του, όμως για κάποιους η βάναυση βία φαντάζει και μετατρέπεται σε φρικτή, έντονα βιωμένη τέχνη. Ο κόσμος της τέχνης αποδεικνύεται σχεδόν ακόρεστα άπληστος για «έργα Τέχνης» και ενσωματώνει τις πιο βίαιες πράξεις που μπορεί να πέσουν στα χέρια του. “Τρόμος και ομορφιά!” φωνάζει η επιμελήτρια Τέχνης.
Συγγραφέας: Σαμάνθα Σβέμπλιν (από τη συλλογή διηγημάτων: Mouthful of birds)
Μετάφραση – δραματουργία – σκηνοθεσία: Μαρία Σάββα
Διασκευή: Μαρία Σάββα με τη συμβολή της ομάδας
Σκηνικά – κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άρτεμις Παπαδάκη, Αιμιλία Κεφαλά
Ηθοποιοί: Λευτέρης Καταχανάς, Αιμιλία Κεφαλά, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Σάββα
Επικοινωνία: Δέσποινα Ερρίκου
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ:
https://www.facebook.com/PAIKTESTheatreCompany
https://www.facebook.com/mar.savva
https://www.athinorama.gr/theatre/performance/desmoi_istories_anoikeias_kathimerinotitas-10077688/
Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας καθημερινότητας
Διάρκεια: 120′
Δραματοποιημένο Διήγημα
Σκηνοθ.: Μ. Σάββα
Η παράσταση βασίζεται σε ιστορίες από το βιβλίο της βραβευμένης διηγηματογράφου Σαμάντα Σβέμπλιν «Mouthful of birds» και διερευνά τα παιδικά τραύματα, την εφηβεία, τη βία και τα στερεότυπα.
Από την Εταιρεία Θεάτρου Παίκτες.
Παραστάσεις έως: 30/5/2023.
