Βούτυρο από ποπκόρν. Αυτό είναι το μοναδικό άρωμα που τυλίγει τις προβολές στις αίθουσες και το σπίτι μας.
Υπήρχε βέβαια και η σατανική επινόηση του John Waters να δίνει το 1981 στους θεατές τού «Polyester» το Odorama, μία κάρτα με δέκα νούμερα που τα έξυνες όταν έβλεπες τον αντίστοιχο αριθμό στην οθόνη και μύριζες τριαντάφυλλα, πίτσα, βρόμικα παπούτσια αλλά και περιττώματα. Η ιδέα δεν ήταν καινούργια. Τη δανείστηκε από το Smell-O-Vision, ένα σύστημα που χρησιμοποιήθηκε μία μόνο φορά το 1960, απελευθερώνοντας τριάντα μυρωδιές κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας «Scent of Mystery».
Πριν από μερικές μέρες, η αμερικανική ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Α24 λάνσαρε μία σειρά αρωματικών κεριών που εμπνέονται από οκτώ κινηματογραφικά είδη, για να μη μένει ανενεργή η αίσθηση της όσφρησης κατά τη διάρκεια μίας προβολής. Βάζεις να παίζει το «Παρασκευή και 13», ανάβεις το κερί Horror και καθώς ακούς τσεκούρια να διαλύουν τις σάρκες και βλέπεις αίματα να τινάζονται, μυρίζεις μανταρίνι, γαρίφαλο, κυπαρίσσι, καστόρι και ξύλο κανέλλας. Το βρίσκω πολύ υπαινικτικό…
Το κερί για τις ρομαντικές κομεντί έχει τραγανές, βελούδινες και μελένιες νότες (αναμενόμενο αν σκεφτείς πόσοι τόνοι «σιροπιού» κυλάνε σε ταινίες όπως το «Ημερολόγιο»), ενώ εκείνο για τα γουέστερν είναι ένα μείγμα ελατοβελόνων, ευκάλυπτου, δερμάτινης σέλας, καυσόξυλου, βανίλιας μπέρμπον και γλυκού βάλσαμου, που φαίνεται απολύτως ταιριαστό για μια σκηνή μονομαχίας του Κλιντ Ίστγουντ στο «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος».
Θα ήθελα να φτιαχτεί ένα αρωματικό κερί που θα σιγόκαιγε καθώς θα έβλεπα μία λατρεμένη ταινία, το «Θείο Μου» του Ζακ Τατί. Θα μύριζε φρεσκοψημένη μπαγκέτα, καμαμπέρ και κρουασάν.
Αναρωτιέμαι πώς θα μύριζε ένα κερί για τα υπαρξιακά δράματα του Αντονιόνι: μήπως μπέρμπον και κόκκινο κρασί αφού τις εσωτερικές αναταραχές τις πνίγουμε συνήθως στο αλκοόλ; Μια αρωματική σύνθεση για το franchise των «Transformers» θα μπορούσε να περιέχει μεταλλικές νότες και μπαρούτι, ώστε να φτάνουν στη μύτη σου οι σπίθες από τις συγκρούσεις των εξωγήινων πλασμάτων.
Ελπίζω πάντως να μη βγει αρωματικό κερί για τη «Μεγάλη Απόφραξη» με τον Κώστα Τσάκωνα – ευτυχώς ο John Waters δεν έχει πάρει μυρωδιά τις ελληνικές βιντεοταινίες.
