Η Χριστίνα Μαξούρη «παντρεύει» το θέατρο με το τραγούδι, το παραδοσιακό με έντεχνο και λαϊκό, το παρελθόν με το παρόν και μας ταξιδεύει με όχημα τη φωνή της.
Η τελευταία της παράσταση στον Σταυρό του Νότου, την πρώτη Δευτέρα του Μάρτη, είναι η αφορμή για να κάνουμε μία μικρή συζήτηση. Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, «Το άσπρο μαμά νοσταλγώ», που υπογράφουν η Ελένη Φωτάκη και ο Άγγελος Τριανταφύλλου και η οποία αποτέλεσε το «καύσιμο» για τις παραστάσεις. Η Χριστίνα Μαξούρη παρουσίασε στο κοινό –μεταξύ άλλων- τα τραγούδια της, που φαίνεται ότι ήδη έχουν κερδίσει τις καρδιές των ακροατών.
Συνέντευξη στη Στεφανία Τσολάκη
Λίγο πριν την εκπνοή των παραστάσεων σας στον Σταυρό του Νότου… Ποια είναι η αίσθηση που σας αφήνουν;
Την αίσθηση της πληρότητας, της ικανοποίησης και της ευγνωμοσύνης. Είναι μία συνθήκη που δημιουργήθηκε και υποστηρίχθηκε από σταθερούς πλέον συνεργάτες, των οποίων το ταλέντο και το ήθος εκτιμώ πολύ. Επιπλέον, το γεγονός ότι λειτούργησε και αγκαλιάστηκε ένα πρόγραμμα που αποτελείται από τα καινούρια τραγούδια του δίσκου κι από άλλα ευρέως γνωστά μεν, αλλά όχι και τόσο αναμενόμενα, μας δίνει χαρά, πίστη και δύναμη για την συνέχεια.
Στην συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάσατε την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά που έχει τίτλο «Το άσπρο μαμά νοσταλγώ». Ένας τίτλος που περιέχει δύο δυνατές λέξεις. «Μαμά» και «Νοσταλγώ». Μιλήστε μας γι΄ αυτές και την σημασία που έχουν στη δική σας ζωή.
Οι έννοιες που φέρουν αυτές οι δύο, διαφορετικής βαρύτητας λέξεις, περιέχουν το παρελθόν. Την απαρχή της ζωής η μία, την λαχτάρα του γυρισμού σε ευχάριστες αναμνήσεις περασμένων χρόνων, ηλικιών, συναισθημάτων, η άλλη. Ένα μέρος μου, προφανώς το πιο ώριμο, αποστρέφεται την παρελθοντολογία και αποζητά διακαώς το παρόν και το μέλλον κι ένα άλλο, αγκιστρώνεται από περασμένες φωτεινές καταστάσεις, ιδίως της παιδικής ηλικίας και βυθίζεται στην συγκίνηση και τον θαυμασμό.
Έχετε πει: «Αν θέλεις κάτι πολύ, όρμα!» Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που συμβάλλει στο να αναγνωρίσεις τον βαθμό της επιθυμίας σου;
Όταν η επιθυμία σου, κάνει ολοκληρωτική κατάληψη στην ψυχή και στη σκέψη σου. Όταν χάνεις τον ύπνο σου, ψάχνοντας να βρεις τον σωστό χρόνο και τρόπο να πας με φόρα προς τα εκεί.
Ο χώρος του θεάτρου έχει πληγεί όπως και ο χώρος της μουσικής. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο. Ποιο ήταν το δικό σας ερέθισμα για να ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Αυτό που αποτελεί το ερέθισμα για κάθε τι που ασχολούμαι: Μου το λέει η καρδιά μου. Κι εγώ την ακολουθώ.
Ζείτε την πόλη; Ποια σημεία είναι τα αγαπημένα σας και γιατί;
Αγαπώ πολύ το ιστορικό κέντρο, όπου συνυπάρχουν απομεινάρια της ιστορίας, πανέμορφα παλιά κτήρια καλοδιατηρημένα και ο καθημερινός παλμός της σύγχρονης ζωής. Αυτός ο αέναος συνδυασμός του τότε και του τώρα, είναι για μένα αστείρευτη πηγή συγκίνησης, έμπνευσης και παρατήρησης.
Λαϊκό, ρεμπέτικο, παραδοσιακό. Όλα τα έχει το πρόγραμμα! Σε ποιο είδος διακρίνετε μεγαλύτερη ερμηνευτική δυσκολία;
Για να φτάσω να πω ένα τραγούδι, σημαίνει πώς η θέλησή μου να βουτήξω μέσα σ’ αυτό, υπερισχύει του φόβου αν θα καταφέρω να το τραγουδήσω. Κατά αυτήν την έννοια, η ερμηνευτική δυσκολία εξαλείφεται. Τα τραγούδια που ενώ τα αγαπώ, με δυσκολεύουν προς το παρόν τόσο, ώστε να στερούμαι ελευθερίας κι ευχαρίστησης, προτίμησα να μην τα συμπεριλάβω στο πρόγραμμα.
Αν σας ρωτούσε κάποιος σε τι υπάρχει ένδεια, τι θ’ απαντούσατε;
Στη στοιχειώδη ευγένεια, την εγκράτεια θυμικού και διατύπωσης απόψεων.
Έχετε την δική σας κρυφή προσευχή;
Ασφαλώς! Θα παραμείνει κρυφή.
Σε μία άσκηση σας ζητούν να κοιτάξετε τον εαυτό σας βαθιά στον καθρέφτη, τι θα συμπληρώνατε στο «είμαι»;
Είμαι τυχερή που έχω την υγεία μου και τους δικούς μου ανθρώπους πάντα δίπλα μου.
Επιλέγετε να κρατάτε θεατρικά στοιχεία στις παραστάσεις ως ένδειξη «διάστασης» και όχι «διαζυγίου»; Έχετε δηλαδή την ανάγκη διατήρησης της σύνδεσης σας με αυτό;
Διατηρώ την αναπόσπαστη σχέση μου με το θέατρο, ασκώντας παράλληλα και αυτήν μου την ιδιότητα, παίζοντας στο θέατρο. Αν υπάρχουν θεατρικά στοιχεία στις μέχρι τώρα μουσικές παραστάσεις μου, είναι γιατί τα θεώρησα χρήσιμα είτε εγώ, είτε ο Γιάννης Καλαβριανός, όποτε επιμελήθηκε μια δουλειά μου, για να διασταλεί ή να διανθιστεί η συγκεκριμένη στιγμή σκηνικά, ανάλογα με το ύφος του τραγουδιού που προηγείτο ή ακολουθούσε.
Πείτε μας δυο λόγια για την συνεργασία σας με την Ελένη Φωτάκη και τον Άγγελο Τριανταφύλλου. Πως βιώσατε την περίοδο της προετοιμασίας του δίσκου και τις αγωνίες σας μέχρι την ολοκλήρωση του.
Ο Άγγελος και η Ελένη, εκτός του ότι διαθέτουν έναν αξιοθαύμαστο και συνταρακτικό τρόπο γραφής, πορεύονται τίμια και καθαρά σε σχέση με το αίσθημα και το ένστικτό τους. Συνεπώς απέχουν από συνταγές και πεπατημένες. Τρόπος που εκφράζει κι αντιπροσωπεύει κι εμένα. Έτσι η περίοδος της προετοιμασίας και ολοκλήρωσης του δίσκου ήταν γόνιμη και δημιουργική, καθώς το κάθε γραπτό που γινόταν τραγούδι και ύστερα ενορχηστρωνόταν, ήταν ένας καινούριος νεογέννητος κόσμος, έτοιμος να βγει ελεύθερος στο φως, χωρίς προκατασκευασμένη προσδοκία επιτυχίας. Το επόμενο στάδιο, όπου υπήρξε δυστοκία από την πλευρά της εταιρείας που αρχικά θα εξέδιδε το υλικό, μας προκάλεσε αβεβαιότητα, ενίοτε θυμό και απελπισία, μέχρις ότου φτάσει στα πολύ καλά χέρια της Μικρής Άρκτου, που από την πρώτη στιγμή που της απευθυνθήκαμε, αγκάλιασε με θέρμη την δουλειά μας και την εξέδωσε άμεσα.
Αδυναμία σε τραγούδι/α του δίσκου σας;
«Κάθε Κυριακή» και «Η αγάπη δεν είν’ έτσι»
Σας ευχαριστούμε πολύ!
