Απτάλικο. Παραδοσιακό Μικρασιάτικο. Πρώτη εκτέλεση η Ρόζα Εσκενάζυ.
Μια σειρά ρεμπέτικων τραγουδιών είναι αδίστακτα όσον αφορά την ερωτική σχέση και την λαχτάρα του ενός προς την άλλη ή και τούμπαλιν. Είναι σκληρά, κοροϊδευτικά και δεν αφήνουν την παραμικρή ελπίδα στον διεκδικούντα. Λίγα λόγια, απότομα, σε καθαρίζουν στεγνά, χωρίς οίκτο, μπρος πίσω και φλυαρίες. Εδώ έχουμε μια παραδοσιακή σμυρνέικη μελωδία που ντύνεται άριστα από κοφτερούς στίχους απόρριψης.
Το ”εφέ” μου που αναφέρεται μάλλον είναι σύντμηση του ”αφέντη” μιας και πολλές φορές έτσι προσδιορίζοταν ο άντρας σε μια σχέση απέναντι στην γυναίκα.
Το δυνατό σημείο είναι σαφώς το ”περνάς δεν περνάς” τ΄ίδιο μου κάνει και για να το γειώσει ακόμα περισσότερο ρίχνει και τα παπούτσια που λιώνουν από το πήγαινε έλα του αγαπητικού. Ας πρόσεχε… η εξήγηση της χυλόπιτας δίνεται λιτά και άμεσα στον τρίτο δίστιχο για τον δύστυχο. Ποιος ή ποια έγραψε τον στίχο δεν γνωρίζουμε, το σίγουρο όμως είναι πως ο στίχος αυτός ωρίμασε από την πραγματική ζωή!
Ο χορός είναι απτάλικος, δηλαδή αλέγκρα φάση. (το χειρότερο είναι να υποτάσσονται αυτά τα κομμάτια στα μετρημένα βήματα των χορευτικών δογμάτων!). Οι στίχοι είναι τόσο περιπαικτικοί που είναι ότι πρέπει να το χορέψει κοπέλα ανάλαφρα και με αρχαϊκό μειδίαμα… και να το αφιερωσει στον ”ετσι” της. Φανταστείτε να βάλει και την φίλη της ή φίλο της (αλλά μην σκοτωθούμε κιόλας ε;) να το τραβήξει βίντεο και να του σκάσει μήνυμα στις 3 το πρωί χαράματα.