Εποχή αποχής από τα καλώδια. Θερμοκρασία ακατάλληλη για θυμό.  Μυρωδιά παντρεμένη με την εποχή του παιδιού, ανεμελιά δεμένη με κλωστή σε όλους τους κόκκους άμμου που θα βρεις τον Σεπτέμβρη. Χώρος δε χωρεί για πολλά ταξίδια πια.

Όμως, η απόδραση είναι θέμα αυστηρά προσωπικό.

Πολλοί διαλέγουν το Αιγαίο, γιατί είναι σκούρο μπλε μεταξωτό μαντήλι τυλιγμένο στο όμορφο κεφάλι της Ελλάδας και, δίχως αυτό το μαντήλι, η μικρή μας χώρα θα ήταν στεγνή και δίχως γούστο.

Άλλοι προτιμούν το Ιόνιο το καρπερό, το ιταλοπαγωτένιο με τις πελώριες αγκαλιές της άμμου στη θάλασσα.

Υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τα βουνά και τα λαγκάδια, αφήνουν τα σώματά τους στη φιλόξενη επαρχία της χώρας, μεθώντας τα σωθικά τους με τσίπουρα και οξυγόνο.

Είναι κι αυτοί που αρχίζουν τις εξερευνήσεις εκτός συνόρων γαλανόλευκων και αμολιούνται στις πλατείες της Ευρώπης και τις αμερικανικές γέφυρες και στις αιώρες διάφορων εξωτικών παραλιών.

Αλλά, η Αθήνα δεν αδειάζει ποτέ εντελώς. Υπάρχουν ορισμένοι ελάχιστοι πιστοί της που, ίσως, αποδρούν άνοιξη ή φθινόπωρο για λόγους αισθητικούς.

Και, φυσικά, διάφοροι ατυχο-τυχεροί που συνέβη μια, δυο ή περισσότερες φορές στη ζωή τους να επέλεξαν ή να αναγκάστηκαν να μείνουν στα τσιμέντα που κρύβουν εκπλήξεις και οάσεις.

Μερικοί από αυτούς ποτίζουν με το φανελάκι και το βρακί τις ιδρωμένες γλάστρες στο μπαλκόνι ή πηγαίνουν με το τραμ για μπάνιο στις κοντινές ακτές.

Επεξεργάζονται την έννοια του Καλοκαιριού με πιο προχωρημένο τρόπο, αποσυνδέοντας το από τις εφήμερες ηδονές της υπερκατανάλωσης, την οποία συχνότατα προκαλεί ο παραθερισμός…

Εκτιμούν καλύτερα τις αγαπημένες γωνιές και τα διάσημα μνημεία της πόλης.  Έχουν να διηγούνται για χρόνια ανέλπιστες στιγμές προσωπικής χαλάρωσης και υποδέχονται τον χειμώνα με πιο ακονισμένα αντανακλαστικά.

Αυτές και αυτούς που υπήρξαν μία ή παραπάνω φορές στη ζωή τους «ορκισμένοι Αθηναίοι» ανακρίναμε στην Πατησίων Ζει του θέρους και του έρωτα.

Η εφημερίδα μας, χειμώνα καλοκαίρι, βρίσκει σταθερά στέκι στις πτυχές της πόλης.  Κι, αν καμιά φορά, βρέθηκε σε καμιά ακτή εκτός Αττικής, θα ήταν κατά τύχη. Από κάποιον Αθηναίο που πρόδωσε στιγμιαία την πόλη που βαστά τις αλήθειες του, κινώντας να τις ξεπλύνει με τ’ αλάτι. (Συγχωρεμένος!)