Ο Θωμάς είναι από αυτούς τους ανθρώπους που γίνεται φίλος σου σε μία μόνο κουβέντα. Αυθεντικός καλλιτέχνης, δεξιοτέχνης μουσικός, δάσκαλος σε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο, η ζωή του Θωμά περιστρέφεται γύρω από τη μουσική. Μιλήσαμε μαζί του τόσο για τη μεγάλη του αγάπη, όσο και για τις εικόνες που έχει από παιδί και διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική του υπόσταση. Για εκείνον, όλα τα είδη μουσικής μπορούν να ανακατευτούν σε ένα live, αρκεί ο ερμηνευτής να βγάζει την αλήθεια του… από σκηνής προς το κοινό. Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν!
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Άρτα. Μοιράσου μαζί μας μια χαρακτηριστική εικόνα της καθημερινότητας από τα παιδικά σου χρόνια…Μια εικόνα που σε συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Ναι, έχω καταγωγή από Άρτα και πιο συγκεκριμένα είμαι γεννημένος στο χωριό Αθαμάνιο. Θα χαρακτήριζα το πατρικό μου εκεί ως το μικρό σπίτι στο λιβάδι, με ζώα, κήπους και δέντρα. Θυμάμαι ότι πριν πιάσω την κιθάρα στα χέρια μου ζωγράφιζα πολύ κάθε μέρα. Παράλληλα, είχα και μια αγάπη για τον Καραγκιόζη. Κατασκεύαζα, λοιπόν, μόνος μου φιγούρες και με ειδικά εξαρτήματα έφτιαχνα δικό μου μπερντέ και έπαιζα παράσταση είτε μπροστά στη μητέρα μου είτε στο σχολείο ή και εντελώς για πάρτη μου. Κάποιες ζωγραφιές και φιγούρες τις έχω ακόμα.
Στα live σου διηγείσαι με χιούμορ την ιστορία πίσω από το τραγούδι σου “Όμορφη Θεία”. Υπήρξε στ’ αλήθεια κάποια “θεία” με…ορέξεις στην εφηβεία σου;
Σε αυτό το κομμάτι τραγουδάω τα πάθη της εφηβείας γενικότερα και μάλιστα στο περιβάλλον της μικρής κοινωνίας ενός χωριού! Χωρίς την ευκολία της επικοινωνίας του σήμερα… Τέτοια πάθη υπήρξαν πάρα πολλά και απλά επικεντρώθηκαν συμβολικά για τις ανάγκες του τραγουδιού σ’ ένα πρόσωπο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.
Στους λογαριασμούς σου στα social media αποφεύγεις να παίρνεις θέση πάνω σε θέματα πολιτικής. Το κάνεις ενσυνείδητα ή απέχεις ούτως ή άλλως;
Καθόλου δεν απέχω, το αντίθετο! Έχω όμως ταυτίσει τα social με το να επικοινωνώ πιο πολύ τη δουλειά και τα τραγούδια μου. Μέσα σε πολλά κομμάτια υπάρχει η δική μου θεώρηση για τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα. Από κει και πέρα, παίρνω θέση μες την καθημερινότητα όπου χρειαστεί: στο δρόμο, στους συλλόγους, στις συζητήσεις με τον κόσμο για τα προβλήματα και τις λύσεις τους. Στον καθημερινό αγώνα που δίνουμε όλοι.
Εκτός από το να είσαι performer, διδάσκεις μουσική και φωνητική. Με αυτή σου την ιδιότητα πώς τα πας; Είναι κάτι που αντιμετωπίζεις αμιγώς βιοποριστικά ή αποκτάς βαθύτερη επικοινωνία με τους μαθητές σου;
Μεταφέρω ό,τι έμαθα κι εγώ και όσες γνώσεις συνεχίζω να παίρνω, σε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική. Από τα 25 μου, που για πρώτη φορά έκανα μάθημα σε παιδιά στο Ωδείο Άρτας όπου είχα φοιτήσει κι εγώ, μέχρι σήμερα. Εκτός του βιοποριστικού, είναι ευλογία να βλέπεις παλιούς μαθητές να’ ναι πια συνάδελφοί σου και να σε μαθαίνουν πλέον αυτοί νέες τεχνικές και νέα «κόλπα». Ή τους πιο νέους που έρχονται με τις παραγγελιές τους στο μάθημα… «Θωμά, να βγάλουμε αυτό, να μου δείξεις εκείνο». Άλλο πράγμα, άλλη αίσθηση. Με κάποιους ήδη παίζω μαζί σε live. Στο τραγούδι, είχα την τύχη να έχω δασκάλα όταν ήρθα στην Αθήνα την αείμνηστη Μίρκα Γεμεντζάκη. Σπουδαία σκηνοθέτις, δασκάλα φωνής και ηθοποιός, που γύρισε όλο τον κόσμο, έκανε μεγάλη καριέρα και παράλληλα μεγάλη έρευνα πάνω στις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής και αναπνοής. Πάνω και στο δικό της σύστημα δουλεύω κι εγώ με τους μαθητές.
Αν είχες τρεις λέξεις μόνο για να περιγράψεις την μουσική σου προσωπικότητα, ποιες θα ήταν αυτές;
Βάλτε να παίξουμε!
Από όλες τις συνεργασίες σου με “μεγάλα ονόματα”, θα ήθελα μία που ξεχωρίζεις.
Θα μου επιτρέψεις να αναφέρω δύο. Γιάννης Γιοκαρίνης: σχολείο πάνω στο πατάρι και τα live. Στέλλα Κονιτοπούλου: τολμήσαμε πειραματισμούς και ανταλλάξαμε μουσικές ιδέες και στυλ από διαφορετική αφετηρία. Και στο studio και στις εμφανίσεις.
Ξεκίνησες πρόσφατα έναν κύκλο εκπομπών στο youtube κανάλι σου υπό τον γενικό τίτλο “Στου Θωμά την εκπομπή”. Τι θα περιμένουμε από αυτό το project, λοιπόν;
Ξεκίνησε η ιδέα με απλά βιντεάκια όπου παίζαμε τραγούδια μου ζωντανά στο δρόμο σε πάρκα, αλλά και σε σπίτια με μια κιθάρα και μια κουρελού με φίλους συναδέλφους. Μετά μεγάλωσε η διάρκεια των βίντεο γιατί εκτός των τραγουδιών έκανα με τους καλεσμένους και μια μικρή κουβέντα-συνέντευξη και παρουσιάζαμε τη δουλειά τους. Έτσι, εξελίχθηκε σαν μια μικρή εκπομπή όλο αυτό και προέκυψε κι ο τίτλος. Να περιμένετε κυρίως νέα πρόσωπα από όλο το φάσμα της μουσικής και όχι μόνο. Επίσης και φίλους από την πιο παλιά φουρνιά καλλιτεχνών. Την εκπομπή θα τη βιντεοσκοπούμε και θα βγαίνει από το σπίτι μου, από ταράτσες , από το δρόμο, δεν θα υπάρχει στάνταρ σκηνικό. Όλα αυτά στο επίσημο κανάλι μου στο youtube! Αν θέλετε, κάντε subscribe!
Υπάρχει κάτι που σε έχει πικράνει όλα αυτά τα χρόνια στην μουσική σου πορεία; Συνεργασίες που δεν προέκυψαν, μικρές προδοσίες από συναδέλφους; Ξέρεις, αυτά που συμβαίνουν συνήθως στους καλλιτεχνικούς κύκλους…
Παντού συμβαίνουν. Από όλα έχει ο μπαξές και εννοείται έχω πικραθεί από διάφορα. Οι μικρές μας ήττες είναι αυτές που κουβαλάει ο καθένας. Έχω μια συνήθεια, όπως λένε και στην Ήπειρο: δεν το ”ψιλογνωμάω” πολύ, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ και ιδιαίτερα. Καλή καρδιά και προχωράμε.
Πώς κατορθώνεις να διατηρείς την εκλεκτική σου συγγένεια με τον τόπο σου κι όμως να μπολιάζεις το πρόγραμμά σου με αγγλόφωνα και όχι μόνο τραγούδια; Όλο αυτό δεν είναι ένα ρίσκο;
Το βασίζω πάνω σε δύο σημαντικά στοιχεία: τα ακούσματα και τα βιώματα που είχα και έχω. Ο παππούς να παίζει στο βιολί ηπειρώτικα, όλη η οικογένεια, οι θείοι μου στα πανηγύρια να στήνουν πρόγραμμα 10ωρο, ούτε λόγος για playlist και στάνταρ διάρκεια, μιλάμε για εξουθένωση σωματική, αλλά και για ψυχική ανάταση και έκδηλη αγάπη προς το παραδοσιακό. Από κοντά κι εγώ. Εν τω μεταξύ, στο ραδιόφωνο, οι Κατσιμιχαίοι και οι Τρύπες, οι Beatles, οι Dire Straits και οι a-ha στον δίπλα σταθμό. Ναι, είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία από πολύ μικρός στα 80s, άλλωστε είναι και η δεκαετία στην οποία υπήρξα παιδί και από την οποία φέρω τόσες και τόσες ζωντανές μνήμες. Και ύστερα, σε αντιγραμμένες κασέτες από το δισκάδικο, άκουγα τον Lou Reed , τον Chris Rea και τον BB King. Μετά, βίωσα από τα 18 μου την συναναστροφή με λαϊκές ορχήστρες.
Συμπέρασμα: Το Ξενιτεμένο μου πουλί και το Road tο hell μπορούν να μπουν στο ίδιο πρόγραμμα, αρκεί να με ταρακουνάνε να τα γουστάρω, ρε παιδί μου. Να βιώνω την δικιά μου αλήθεια μέσα απ’ την αλήθεια τους. Μαζί και με τα δικά μου, να τα παίζω στον κόσμο, γιατί πρώτα εγώ ο ίδιος θα τα άκουγα όλα μαζί σε μια εκπομπή ή σε live. Όλα ρίσκο είναι, πάντως, γιατί όλα ο κόσμος τα κρίνει και αναμένω κάθε φορά κι εγώ το αποτέλεσμα.
Τι ετοιμάζεις για μετά το καλοκαίρι, Θωμά Φώτη; Τι θα περιμένουμε από εσένα;
Έρχονται live με κιθάρες, πλήκτρα και κλαρίνα, εκπομπές στο youtube και δύο καινούρια τραγούδια σε δικούς μου στίχους και μουσική. Να’ μαστε καλά να ξεπεράσουμε τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε με δύναμη και αλληλεγγύη.
