Την ώρα που από παντού σκάνε βόμβες και «βόμβες», που οι προσωπικές ζωές μας θυμίζουν το τραγούδι του Πουλικάκου Σκόνη πέτρες λάσπη, που η βία χτυπάει κόκκινο… τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, τα σόσιαλ ασχολούνται με το αν θα γίνουν ή όχι οι τελικοί του Μπάσκετ ανάμεσα στους αιώνιους αντιπάλους.
Συνεδριάσεις, ανακοινώσεις, συνεντεύξεις, απόψεις, σχόλια, κείμενα. Για να μην το πολυκουράζουμε το θέμα, πολύ απλά οι «αγώνες» πρέπει να ματαιωθούν. Και ποιος θα βγει πρωταθλητής; Ο ΚΑΝΕΝΑΣ, όπως βγαίνει στην απάντηση ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό στα γκάλοπ. Ούτε κεκλεισμένων των θυρών, ούτε αναβολή, ούτε με διαπιστευμένους φιλάθλους.
Ήδη έχει παραχθεί υλικό βίας για την επόμενη τριαντακονταετία. Με όλα όσα συμβαίνουν δημιουργούνται τα επόμενα ραντεβού θανάτου, οι επόμενοι φόνοι, τα επόμενα αίσχη και τραγωδίες. Οι νέοι άνθρωποι στοιβάζονται στο όνομα ενός δήθεν αθλητισμού, στην αρένα της μαγκιάς, των ντου και του μίσους.
16χρονα οπλίζονται για να ξεχάσουν τη φτώχεια τους, 50χρονοι λεφτάδες εκτονώνονται αντί να πάνε σε ψυχιατρικές κλινικές, κυβερνήτες καμώνονται τους σοβαρούς και δίκαιους, δημοσιογράφοι πληρώνονται για να συσκοτίζουν.
Ο καθοδικός στροβιλισμός μας συνεχίζεται…
