Ταξίδι στη Νορβηγία. Μια χώρα εμπειρία.
Χέρι με χέρι ερωτευμένοι, στόμα σε στόμα
σκοντάφτουμε μέσα από ψυχαλισμένα μονοπάτια: το
χρώμα του δάσους χτυπάει στις βατταρίσιες καρδιές
μας, είμαστε δέρμα και μάτια στη γη. Φεύγουμε.
Ποίημα από το «Μελισσοβουίσμα Σολομοπέταγμα» του Νορβηγού Κnut Odegaardhe
Μια απρόσμενη ευκαιρία ήταν να ταξιδέψω για δεκατέσσερις ημέρες στη Νορβηγία.
Η εμπειρία ήταν τριπλή. Συμμετείχα ως επιτελείο σε μία μεγάλη δράση Ανιχνευτών της 40ης Κοινότητας Ανιχνευτών του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, όπου ο γηραιότερος πριν από μένα ήταν εικοσιπέντε ετών ενώ όλοι οι άλλοι συμμετέχοντες από 16 έως εικοσιτεσσάρων.
Η δεύτερη εμπειρία ήταν η σωματική μου αντοχή στα εξήντα ένα μου χρόνια. Δεν ήταν κάτι εύκολο και αυτονόητο. Πορείες, σακίδιο δεκαοκτώ κιλά, στήσιμο σκηνής, περπάτημα αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αλλά τα κατάφερα. Ίσως φταίει η εμμονή με το να γνωρίζω κάθε στιγμή κάτι καινούργιο.
Η τρίτη όμως εμπειρία είναι η εξερεύνηση αυτής της χώρας.
Η Νορβηγία είναι μια χώρα που αγωνιά να αποκτήσει ιστορία. Να δημιουργήσει παρελθόν.
Τέτοια δεν έχει. Έχει όμως ένα φυσικό περιβάλλον το οποίο είναι μοναδικό.
Ένα φυσικό περιβάλλον που ερεθίζει τις πέντε αισθήσεις σε κάθε κάδρο που οριοθετεί το βλέμμα του ανθρώπου.
Στον ουρανό οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι, κυριολεκτικά. Στη γη οι πενήντα αποχρώσεις του πράσινου, στα νερά οι πενήντα αποχρώσεις του γαλάζιου και τα σπίτια οι επτά αποχρώσεις των παραμυθένιων σπιτιών. Συναντάς παντού μόνο άσπρα, κόκκινα, μαύρα, κίτρινα, μπλε, καφέ και μπορντώ σπιτάκια κουκλίστικα.
Αντικατοπρισμοί των βουνών όπου τα νερά είναι ήρεμα, άσπρα αφρισμένα ατίθασα νερά στους αμέτρητους καταρράκτες. Γαλάζια, γαλαζοπράσινα, μπλε στη θάλασσα και τα ποτάμια.
Ο τρόπος που μπλέκονται ποτάμια, λίμνες και θάλασσα τις περισσότερες φορές δεν είσαι σίγουρος περί τίνος πρόκειται.
Για να κολυμπήσεις στη Νορβηγία αν και η εικόνα των νερών σε προκαλεί, θέλει γερή καρδιά και θάρρος.
Οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές. Πολύ χαμηλές. Όλες τις μέρες που περιπλανήθηκα στην ύπαιθρο της χώρας είδα μόνο εικοσιένα Έλληνες να κολυμπούν ( όσοι συμμετείχαν στη Μεγάλη Δράση).
Τα φιόρδ κλέβουν όλη τη φήμη της νορβηγικής φύσης λόγω της μοναδικότητας, αλλά όλη η νορβηγική φύση δίνει στο είναι του επισκέπτη μια θεϊκή εμπειρία.
Το Μπέργκεν είναι μια όμορφη πόλη , άνετη με απλωσιά, λιμάνι που εμπνέει να γράψει κανείς ιστορίες για ναυτικούς και μακρινά ταξίδια. Αξίζει να περιπλανηθεί κανείς χωρίς στόχο και προορισμό στους δρόμους της.
Γραφική αρχιτεκτονική, μπροστά στο λιμάνι κάποια ξύλινα καταστήματα τα οποία πωλούν αναμνηστικά και νορβηγικά προϊόντα, δείγμα της αρχιτεκτονικής και των χρωμάτων της Νορβηγίας.
Κάθετα μια υπαίθρια αγορά στριτ φουντ. Πολλές καντίνες,με τραπεζάκια κάποιες από αυτούς, σε παροτρύνουν να δοκιμάσεις ψαρικά, κινέζικη, ταϋλανδέζικη, ελληνική και πολλές άλλες κουζίνες.
Γκρικ σουβλάκι περίπου 17 ευρώ.
Στο Μπέργκεν, την πιο βροχερή πόλη της Ευρώπης, εξ αιτίας των βουνών που περικλείουν την πόλη και εγκλωβίζουν εκεί τα σύννεφα υπάρχει το Πανεπιστήμιο το οποίο είχαμε την τύχη να επισκεφθούμε και να ξεναγηθούμε από την Άννα, διδακτορική φοιτήτρια. Μας μίλησε για τις θαλάσσιες έρευνες που πραγματοποιεί το γεωφυσικό ινστιτούτο του Πανεπιστημίου και το μετεωρολογικό σταθμό του που βρίσκεται στη στέγη του ινστιτούτου.
Στη Νορβηγία ο καιρός έχει δύο εκφάνσεις. Ή ετοιμάζεται να βρέξει ή βρέχει. Βρέχει τόσο πολύ που έχουν αναγάγει το σχεδιασμό και τη παραγωγή των αδιάβροχων σε υψηλή ραπτική και το δεύτερο ότι οι Νορβηγοί δεν κρατούν ομπρέλα παρά σπανίως. Έτσι συμπεραίνουμε ότι όντως «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται».
Οι Νορβηγοί είναι αδύνατοι, δεν είδα ούτε έναν παχύσαρκο όλες τις μέρες της περιπλάνησης μου εκεί. Είναι ευγενέστατοι και ανέκφραστοι. Αν πιούν κάμποσες μπυρίτσες γίνονται χαρούμενοι, αστειεύονται και ανοίγονται, σε κάθε άλλη περίπτωση είναι σαν να έχουν κάνει μπότοξ. Επίσης η Νορβηγία είναι , μάλλον, η χώρα με τη μεγαλύτερη ανεκτικότητα σε όποια διαφορετικότητα.
Οι μετανάστες είναι πλήρως ενσωματωμένοι, όπως φαίνεται από τον τρόπο που κινούνται.
Τα λεωφορεία είναι πεντακάθαρα οι οδηγοί φορούν στολή με γραβάτα και αν μπει γονιός με παιδάκι, ο οδηγός θα κατέβει θα πάρει από το πορτ-μπαγκάζ το ειδικό κάθισμα και θα το προσαρμόσει σε μια θέση για να καθίσει το παιδί.
Η Νορβηγία έχει πάρα πολλές σήραγγες. Μέσα στις σήραγγες υπάρχουν κυκλικοί κόμβοι φωτισμένοι με λάμπες που παραπέμπουν σε ντισκοτέκ.
Κάθε Νορβηγός που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα τροχόσπιτο και κάθε Σαββατοκύριακο πηγαίνει στην πιο εξοχή, μια και όλη η Νορβηγία είναι εξοχή, και απολαμβάνει το ψάρεμα, το ποδήλατο, το παραπέντε, το περπάτημα.
Στα χωριά τους είναι όλα τακτοποιημένα. Δρόμοι, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, όχθες ποταμών, πάρκα και ιδιόκτητοι κήποι βρίσκονται σε μια απόλυτη αρμονία.
Στα πάρκα παντού υπάρχουν ρομποτάκια που κουρεύουν το χορτάρι συνεχώς.
Ποδήλατα, πατίνια, ηλεκτρικά αυτοκίνητα , τα περισσότερα ταξί είναι μάρκας Tesla, και πεζοί που έχουν απόλυτη προτεραιότητα παντού. Οι ΑΜΕ έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης.
Αξίζει να ο επισκέπτης να φτάσει μέχρι κάποιο παγετώνα, ως εμπειρία. Να καταλάβει και τι σημαίνει παγετώνας. Να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του ότι παγετώνας είμαι μια μάζα χιονιού μερικών χιλιάδων ετών και όχι ότι χιονίζει στην Κηφισίας δυο μέρες.
Αν θέλετε να διασκεδάσετε σε ξέφρενους ρυθμούς τα κλαμπ ανοίγουν στις 19:30 το απόγευμα.
Φεύγοντας από τη Νορβηγία πήρα μαζί μου το τι σημαίνει σεβασμός του κράτους προς τον πολίτη. Το τι σημαίνει σεβασμός του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον, φυσικό και αστικό.
Οι τουαλέτες ακόμη και στα λαϊκότερα και πιο πολυσύχναστα μέρη είναι παντού πεντακάθαρες. Σε κάποιες βέβαια η επίσκεψη κοστίζει από 0,80 έως 1 ευρώ.
Μερικά σαλάμια από τάρανδο και φάλαινα. Την εικόνα τις τεράστιες ορτανσίες.
Δεν πήρα μαζί μου πουλόβερ και αδιάβροχα, αν και υπέροχα τι να τα κάνεις στην Ελλάδα. Ειδικά τα πουλόβερ τους είναι μόνο για χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.
Αχ Νορβηγία μου έκανες τη διάθεση φιόρδ.
Από το You Tube ακουγόταν του Grieg, το «In the Hall of the Mountain King».
