Η Ντένια Κουρούση, στη νέα της δισκογραφική δουλειά, ανακαλύπτει και μας συστήνει το ομότιτλο τραγούδι «Μες στην παλιά την Κοκκινιά» που ηχογραφείται σε πρώτη επανεκτέλεση.

Η πρωτοτυπία και ιδιαιτερότητα αυτού του δίσκου είναι ότι περιλαμβάνει τραγούδια πριν και μετά από τη δεκαετία του 40, που θεωρείται η κλασική δεκαετία του ρεμπέτικου, με εξαίρεση τις Σεβιλλιάνες του Γ. Λαύκα (1947).

Η Ντένια αγαπάει το ρεμπέτικο και το καλό λαϊκό τραγούδι και έχει ατέλειωτες ώρες στο πάλκο όπως ο αθλητής που δεν σταματάει να ασκείται. Η φωνή της έχει το χάρισμα για τα γυρίσματα αλλά και για την ερμηνεία και τα ηχοχρώματα της, μας κάνει να την προσέξουμε και να την θαυμάσουμε .

Πάντα μαζί της παίζουν καλοί μουσικοί με το ίδιο πάθος για τα πιο αγαπημένα τραγούδια που λατρεύουν οι Έλληνες.

1. Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

”…Εις το βουνό ψηλά εκεί,
Είν’ εκκλησιά ερημική,
Το σήμαντρο της δεν χτυπά,
Δεν έχει ψάλτη, ούτε παπά,
ένα καντήλι φτωχικό,
Και ένα πέτρινο σταυρό…”
Έκλαιγα τόσο πολύ με το μοναχικό εκκλησάκι που ήταν μόνο του στη βουνοκορφή …δεν μπορείς να φανταστείς.
Έτσι όμως ήταν και η παιδική μου ηλικία. Μοναχική και θλιβερή με λίγες ακτίνες ευτυχίας…

2. Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;

Ακόμα μου αρέσει πολύ του Δροσίνη το ”Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά με τα χεράκια της…”.

3. Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;

Αγόρασα του Michael Jackson το ”Thriller”. Για πολλά χρόνια ήμουν θαυμάστρια του και συνέλεγα κάθε τι που τον αφορούσε. Αφίσες, κονκάρδες, μέχρι και γράμμα του είχα στείλει!

4. Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;

Κυρίως στην εφηβεία άκουγα ντίσκο. Όμως, δεν έλειπαν από το σπίτι τα λαϊκά τραγούδια της Μπέλλου, τα τραγούδια του Σαββόπουλου, του Μαμαγκάκη, η Τζαζ μουσική καθώς ήταν λάτρης ο πατριός μου.

5. Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;

Ναι ήμουν στο Ωδείο στη Σαλαμίνα. Έκανα θεωρητικά & πιάνο για περίπου πέντε χρόνια.
Μετά μετακομίσαμε στη Ρόδο και έγινα μέλος της χορωδίας παιδικής νεανικής του δήμου Ρόδου, με μαέστρο τον Σακελλαρίδη, με ευρωπαϊκά ταξίδια, βραβεία και δισκογραφία.
Σύντομα έκανα και μαθήματα τραγουδιού. Από αυτή τη φουρνιά βγήκαμε το 85% επαγγελματίες μουσικοί, μαέστροι και τενόροι. Ενδεικτικά αναφέρω την μαέστρο της παιδικής χορωδίας Ροζάρτε, της ΕΡΤ, Ρόζυ Μαστροσάββα, τον διεθνή τενόρο Δημ.Τηλιακό και τον Μιχάλη Καλαεντζή που συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Νίκο Παπάζογλου, με το βιολί του και τώρα είναι μαέστρος της χορωδίας Δήμου Ρόδου.

6. Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;

Ναι έφτιαχνα τέτοιες κασέτες, αλλά, κυρίως ήμουν αποδέκτης!!! Τις έχω ακόμα εννοείται.

7. Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;

Έχω κρατήσει κάτι σιντί, αλλά γενικά αποφεύγω να κρατάω παλιά αντικείμενα. Μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Γιατί αλλάζαμε συχνά σπίτια με τη μητέρα μου κι εγώ μετά από διάφορους χωρισμούς, θέλω να ελαχιστοποιώ ό,τι… σούρνω μαζί μου! Όλα αυτά που θέλω, τα κρατώ βαθιά στην καρδιά μου.

8. Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;

Θυμάμαι μια συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, πολύ παλιά που με είχε καθηλώσει και αργότερα πολύ, μια συναυλία του Ξαρχάκου, το ”Αμάν Αμήν”, η οποία και με συγκλόνισε τόσο, που ο δρόμος πια για το τραγούδι επαγγελματικά ήταν και μονόδρομος. Τότε έπαιζε και ο σπουδαίος Χρήστος Κωνσταντίνου που αργότερα συνεργαστήκαμε κιόλας, έχει φύγει από τη ζωή και τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη.

9. Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Νομίζω η εφηβεία μου ήταν τόσο πολύπλοκη, που ένα ΜΟΝΟ τραγούδι δεν χωράει να την εκφράσει.
Ίσως μια μίξη από κάτι πολύ χαρούμενο και ανοιξιάτικο, μέχρι κάτι βαρύ θλιμμένο και χειμωνιάτικο.

10. Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’ αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;

Πλέον συμβαίνουν και τα δύο, ανάλογα τη περίοδο που διανύω. Συνήθως πάντως ακούω ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας για κάπου ή μπορεί να ακούω ένα τραγούδι ή μια ερμηνεία που με συγκίνησε πολλές φορές την ίδια μέρα ,επί εβδομάδες.
Πάντως τα τελευταία χρόνια αποζητώ την ησυχία ,που έπειτα από κοντά τριάντα χρόνια ασταμάτητης δουλειάς ,την έχω πολύ ανάγκη και πίστεψέ με, με βοηθά να ακούω πολύ πιο καθαρά τις μελωδίες και τους στίχους, όταν ακούω πάλι μουσική…

11. Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο; Τι ξεχωρίζετε σήµερα;

Καθαρά μουσικό ραδιόφωνο ,εκτός αν η ενημέρωση αφορά κάτι πάλι μουσικό ή μια βιογραφία. Οι εκπομπές του Τσάμπρα ή της Φαληρέα ή του Αλέξη Βάκη π.χ. με εκφράζουν απόλυτα! Η ενημέρωση πλέον είναι τόσο κουραστική και μαύρη και χειραγωγούμενη, άλλωστε τρυπώνει με κάθε τρόπο στην καθημερινότητά μας, που την αποφεύγω συνειδητά!

12. Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;

Ναι βέβαια ψιθυρίζω και φωνάζω ανάλογα τα κέφια μου… Ένα ήταν εχθές που άκουσα, το ”Κράτησα τη ζωή μου” του Μίκη!

13. Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;

Όταν είμαι με οικείους μου τώρα που το σκέφτομαι δεν τραγουδώ. Προσπαθώ να απολαύσω άλλα πράγματα που μου λείπουν όπως μια συζήτηση, ένα καλό φαγητό.
Δίνω τόση ενέργεια όταν τραγουδώ στους διάφορους χώρους που εργάζομαι ,που το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω τον ελεύθερο χρόνο μου είναι να ξανατραγουδήσω!
Αποζητώ την ηρεμία, την ησυχία και την βαθιά επικοινωνία.

14. Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;

Πολλά τραγούδια, ένα που ξεχωρίζω είναι του Νίκου Τάτση, ”Μη χαράζεις βλέφαρό μου’‘, που πάλι μιλά για τη μοναξιά.

15. Ποια είναι η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;

Εννοείται έχω πάει και με έχουν πάει. Με συναρπάζει ιδιαίτερα η επαφή με αυτούς τους χώρους για πολλούς λόγους. Γίνομαι ένα με το περιβάλλον αυτό και κινούμαι άνετα και σε ακόμα πιο περιθωριακά ή σκοτεινά μέρη. Βγαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου ,που μου αρέσει ιδιαίτερα. Όλη μου τη ζωή έψαχνα την ποιότητα και τα υψηλά επίπεδα συναισθήματος και αισθητικής. Έχω σπουδάσει στην Βακαλό, έχω κάνει Κεραμική και με απασχολούσε πάντα η ομορφιά, η περιποίηση και ο ρυθμός, η σύνθεση χρωμάτων και σχημάτων, όμως, όπως λέει και ο μεγάλος Άκης Πάνου, έχει και η λάσπη ηδονή . Απ’ τη στιγμή που αποδέχτηκα τον εαυτό μου ως άνθρωπο με πάθη και λάθη, με καύλες και αδυναμίες, μου αρέσει πλέον να ζω την κάθε στιγμή μου όπου κι αν βρίσκομαι.
Από το Μέγαρο μουσικής ή σε μια εξαιρετική παράσταση και ταυτόχρονα σε ένα τελευταίο σκυλάδικο της εθνικής ή να συζητώ με μια τρανς στο δρόμο ενώ κάνει πιάτσα.
Συλλέγω εμπειρίες και γνωρίζω ανθρώπους ,που ενώ σε ένα πόστο καθωσπρέπει ,μπορεί να γνωρίσεις ένα κτήνος και στο τελευταίο μπουρδέλο να βρεις τον πιο ευαίσθητο άνθρωπο με καλοσύνη.

16. Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογή σας;

Με επηρεάζει 100% Μπορεί να ξενερώσω σε ένα καλό εστιατόριο αν ακούσω σκυλάδικο. Αμέσως δείχνει ότι αυτό που προσφέρουν δεν είναι αυθεντικό. Μπορεί να κάνω και λάθος, εγώ όμως έτσι το εισπράττω.

17. Κάνατε δώρα βινύλια ή cd; Το κάνετε ακόµα;

Μπα…. σπάνια πλέον… Παλαιότερα ναι!
Τώρα ίσως να κάνω δώρο μια δουλειά ενός συναδέλφου για να τον στηρίξω. Συνήθως προτιμώ βιβλία ή κάτι άλλο πιο προσωπικό…

18. Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;

Γκάτσος, Λειβαδίτης, Ρίτσος, Άκης Πάνου, Μαμαγκάκης, Σπανός, Τσιτσάνης, Κουγιουμτζής, Σκαρίμπας, Λοίζος… Μπορώ να γράφω ώρες είναι τόσοι πολλοί οι σπουδαίοι μας δημιουργοί!

19. Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;

Μαρίκα Νίνου! Με συγκλόνισε απ’ την πρώτη στιγμή που την άκουσα.
Αργότερα και άλλοι, όπως ο Καζαντζίδης, ο Τζουανάκος, η Αλεξίου, η Βιτάλη. Με συγκινεί πολύ και ιδιαίτερα η Μαρία Σουλτάτου και η Ασπασία Στρατηγού από τη νέα γενιά και τώρα που το σκέφτομαι από τις κλασικές μας του ρεμπέτικου μια άλλη που με καθηλώνει είναι η Μαρίκα Παπαγκίκα!

20. Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Δύσκολα μου βάζεις… Μετά από την πανδημία και τόσες δυσκολίες πλέον για να σταθούμε όρθιοι, δεν ξέρω ειλικρινά.

21. Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;

Δυστυχώς στέκομαι πολύ στη μελωδία. Είμαι καθαρά ακουστικός τύπος. Και λέω δυστυχώς γιατί εξίσου σημαντικός είναι και ο στίχος. Όμως, ανέκαθεν η μελωδία ήταν αυτή που έπρεπε να με συγκινήσει και να με συνεπάρει ,για να πάω σε δεύτερο χρόνο να δω και το στίχο και αν με εκφράζει. Ας πω ένα παράδειγμα, η μελωδία του ”Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω”, με συγκινεί, ενώ ο στίχος με αφήνει παγερά αδιάφορη, γι’ αυτό και αποφεύγω να το τραγουδάω. Όμως, αν το ακούσω κάπου έξω θα το σιγοτραγουδήσω, χωρίς να δίνω βάση στο νόημα του στίχου.

22. Σας κοίµιζε µε νανουρίσµατα η µητέρα σας; Το έχετε κάνει εσείς ποτέ; (σε παιδιά, σε ανίψια)

Μπα… που τέτοια τύχη… Όμως κοιμόμουν συχνά κάτω απ’ τα τραπέζια των μπουάτ ή των μαγαζιών που με κουβαλούσε η μάνα μου από μωρό και έτσι γαλουχήθηκα στην καλή ελληνική μουσική. Με έβαζε σε ένα Καναδέζικο παλτό που είχε, κάτω απ’ τα τραπέζια μέχρι τις πρωινές ώρες που γυρνούσε. Έτσι έμαθα να κοιμάμαι με φασαρία και ένιωθα σαν στο σπίτι μου, αργότερα που άρχισα να τραγουδώ…

23. Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…

Μια μέρα χωρίς μουσική, είναι μια μέρα χαμένη χωρίς χαμόγελο. Η μουσική είναι η γιορτή της ζωής, όπως και κάθε μορφή τέχνης. Μια μέρα χωρίς μουσική, είναι μια ζωή χωρίς έρωτα… γίνεται η ζωή χωρίς έρωτα;