Ο Κώστας Φασουλάς γεννήθηκε στα Ανώγεια της Κρήτης και από νεαρή ηλικία ήρθε σε επαφή με το έργο σπουδαίων Ελλήνων ποιητών.
Η ενασχόλησή του με τον στίχο ξεκίνησε στα εφηβικά του χρόνια ως «τράνταγμα ενός ονείρου», όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του, και σήμερα είναι ένας από τους σημαντικούς Έλληνες στιχουργούς, έχοντας υπογράψει τους στίχους πάνω από 200 τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας και έχοντας συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές. Εκτός από την ενασχόλησή του με την στιχουργική, εργάζεται και ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, κάθε Σάββατο και Κυριακή 11:00 – 13:00 στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Για τραγούδι δεν ξέρω, όμως γνωρίζω ότι η σχολική μου τσάντα που ακόμη με πληγώνει στον ώμο, έχει ακόμη στις λευκές επιφάνειές της, κάτι λεξούλες που δεν λένε να μου εξηγήσουν την ανεξίτηλη παρουσία τους. Τις άφησα κι εγώ, να με κάνουν κουμάντο, υποθέτοντας τις απαντήσεις της σιωπής του αγνώστου.
Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;
Εκείνο που κάθε λέξη του, έχει ως ομοιοκαταληξία την βόλτα.
Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;
Τον Μεγάλο Ερωτικό του Μ. Χατζιδάκι.
Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;
Εκείνες που μου θύμιζαν τον γκρεμό. Όχι αυτόν που πέφτεις. Εκείνον που πετάς.
Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;
Όχι. Όμως φροντίζω να περπατώ με ρυθμό…
Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;
Την κασέτα την αγαπώ γιατί συμφιλιώθηκε με την μαύρη ταινία της κρατώντας τον ήχο χωρίς την εικόνα. Αυτή την άφησε ως δώρο για τη φαντασία του ακροατή. Καμιά φορά τις ακούω, τις κασέτες, να μονολογούν «Θα επιστέψουμε κάποτε ως επιστρέφουν οι νοσταλγοί ξενιτεμένοι». Κι εγώ τις ακούω…
Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;
Κρατάω πάντα ό,τι με συγκινεί. Η ιδιότητα του συλλέκτη προϋποθέτει τάξη κι εγώ ευτυχώς η δυστυχώς, ζω εν αταξία.
Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;
Ναι. Η συναυλία του Μάνου Χατζιδάκι στο χωριό μου στα Ανώγεια. Χρόνια εφηβικά. Ήθελα να πετάξω εκείνο το βράδυ. Κρατήθηκα ευτυχώς. Τρεις ώρες μετά τη συναυλία, μοιράστηκα μαζί του ένα γαλακτομπούρεκο.
Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Το Πρακτορείο του Νίκου Γκάτσου και του Σταύρου Ξαρχάκου.
Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’ αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;
Αυτός που ακούει τη μουσική σαν χαλί.. χαλιναγωγεί οτιδήποτε μέσα του είναι έτοιμο να ξυπνήσει. Συναίσθημα, επιθυμία, ανάγκη. Η μουσική αιώνες τώρα, αγωνιά να ερμηνεύσει και να συμπονέσει την ανθρώπινη μοναξιά.
Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο; Τι ξεχωρίζετε σήµερα;
Μουσικό εννοείται. Εξάλλου το ζω, στον αέρα του μέσα.
Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;
Η Αρχόντισσα του Τσιτσάνη. Η αρχόντισσα, θα μπορούσε να είναι πίνακας του Τσαρούχη, ταινία του Αλέξη Δαμιανού η βιβλίο του Καραγάτση. Επομένως, και ακούγεται και διαβάζεται…
Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;
Η φωνή μου είναι χάλια… Η σιωπή μου κάτι λέει.
Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;
Ναι, το Περαστικός κι Αμίλητος του Δημήτρη Λάγιου και του Μιχάλη Μπουρμπούλη. Όταν έφυγε ο πατέρας μου, αυτό με παρηγορούσε.
Ποια είναι η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;
Έχω πάει. Μεθυσμένος έφυγα. Θυμάμαι μορφές πονεμένων ανθρώπων.
Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογή σας;
Αν πας να ταυτίσεις αυτό που τρως με αυτό που θα ακούσεις, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα χάσεις σε ένα από τα δυο.
Κάνατε δώρα βινύλια ή cd; Το κάνετε ακόµα;
Τελευταία σκέφτομαι να κάνω ως δώρο σε γνωστούς και φίλους την συνδρομή στο Spotify. Είναι δώρο…
Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;
Τσιτσανης, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Σπανός, Λοΐζος, Κουγιουμτζής, Γκάτσος, Άκης Πανου, Μάνος Ελευθερίου, Παπαγιαννοπούλου, Πυθαγόρας, Ρασούλης και Αλκαίος. Να μην ξεχάσω τον Τάκη Σιμώτα.
Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;
Φλέρυ Νταντωνάκη. Δημήτρης Μητροπάνος.
Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
”Τα όνειρα που χτίζονται μονάχα με τη σκέψη κανείς μην τα πιστέψει’’. Του Άκη Πάνου είναι.
Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;
Ό,τι με κολλάει στον τοίχο…
Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…
Ίσως η παγκόσμια ημέρα σιωπής. Λείπει και είναι πολύτιμη.