Η Χαραλαμπία Πνευματικού γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στο χωριό της, τη Δήμητρα Αρκαδίας. Είναι απόφοιτη Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταπτυχιακή φοιτήτρια Δημόσιας Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από νωρίς ακολούθησε την αγάπη της για τη μουσική και μυήθηκε στον κόσμο της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής πλάι στη διεθνώς διακεκριμένη ερμηνεύτρια Νεκταρία Καραντζή ενώ τα τελευταία χρόνια παρακολουθεί μαθήματα ορθοφωνίας και σύγχρονου τραγουδιού.
Από τα πρώτα της κιόλας χρόνια στον χώρο συμμετείχε σε συναυλίες παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής ενώ από το 2022 ξεκίνησε τη δική της πορεία με προσωπικές live εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας. Το 2023 κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό τραγούδι σε στίχους και μουσική της ίδιας με τίτλο «Στο πλάι σου», που αποτελεί και το πρώτο τραγούδι του επερχόμενου δίσκου της «Ξένα χέρια».
Πολυσχιδής κι ανήσυχη προσωπικότητα, πολύ σύντομα διοχέτευσε τη δημιουργικότητά της και στη γραφή. Το 2019 κυκλοφόρησε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Σε τρίτο ερωτικό-χαϊκού» από τις εκδόσεις Ιωλκός. Τον Ιούνιο του 2024 κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Κυβέρτι «Τα μανικετόκουμπα: μια ποιητική μεταγραφή του αλγεινού έρωτος». Πρόκειται για το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο της με το οποίο ουσιαστικά συστήνεται εκ νέου στο αναγνωστικό κοινό με την πραγματική ποιητική της ταυτότητα.
Αν η παιδική σας ηλικία ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;
Αν η παιδική μου ηλικία ήταν τραγούδι θα ήταν το ορχηστρικό «Ο σταθμός» της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που τον γνώρισα μέσα από την ταινία «Πολίτικη Κουζίνα».
Ποιο παιδικό τραγούδι ψιθυρίζετε µέχρι σήµερα;
Ένα παιδικό τραγούδι που συχνά μου έρχεται στον νου είναι το «Μια πατάτα χοντρούλα» του Γιώργου Χατζηπιερή.
Μπορείτε να θυµηθείτε ποιο βινύλιο ή cd αγοράσατε µε το πρώτο σας χαρτζιλίκι;
Το μόνο που θυμάμαι είναι ως παιδί να αγοράζω CD καλλιτεχνών της ξένης pop της εποχής μου. Τώρα, ποιο αγόρασα πρώτο είναι κάτι που μου διαφεύγει.
Ποιες µουσικές σηµάδεψαν την εφηβεία σας;
Στην εφηβεία μου ξεκίνησα να ανακαλύπτω περισσότερο τη μαγεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Θυμάμαι να μου αρέσουν ιδιαίτερα τα σμυρναίικα αλλά και τα καθιστικά τραγούδια. Επίσης, έχω έντονα στη μνήμη μου να με συνεπαίρνουν τραγούδια σε στίχους του Μιχάλη Γκανά. Το «Στο Σου Μι Τζου», σε μουσική Νίκου Ξυδάκη, είναι ένα από αυτά.
Έχετε κάνει µαθήµατα µουσικής;
Από τα 18 μου και εξής άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα παραδοσιακού τραγουδιού και βυζαντινής μουσικής. Ύστερα, συνέχισα για χρόνια με ιδιαίτερα μαθήματα στο κανονάκι. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ μαθήματα ορθοφωνίας και είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου.
Φτιάχνατε κασέτες για φίλους και για να φλερτάρετε ή συνήθως ήσασταν ο αποδέκτης τέτοιων συλλογών;
Δυστυχώς, τίποτα από τα δύο. Θυμάμαι να υπάρχουν στο σπίτι και στο αυτοκίνητο κασέτες, και αργότερα CD, αλλά ήμουν αρκετά μικρή ώστε να τα χρησιμοποιώ ως μέσο για φλερτ. Η γενιά μου γενικά δεν θυμάμαι να τα μεταχειριζόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν ωραία πάντως, μου ακούγεται πολύ ρομαντικό.
Συλλέγατε βινύλια ή cd; Τα έχετε κρατήσει;
Θυμάμαι να συλλέγω ορισμένα CD, όμως δεν ξέρω πια τι έχουν απογίνει. Νομίζω, βέβαια, ότι υπάρχουν ακόμη σε κάποια γωνιά του πατρικού μου.
Υπάρχει µια συναυλία που σας έµεινε αξέχαστη; Θυµάστε την παρέα σας εκεί;
Μια αξέχαστη για μένα συναυλία ήταν το αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη στο Ηρώδειο το 2017. Ήταν η πρώτη φορά, ούσα μόλις κάποιους μήνες στην Αθήνα, που επισκεπτόμουν αυτόν τον χώρο και θυμάμαι ότι ήμουν παρέα με μια παλιά μου συμφοιτήτρια. Ήταν μια ιδιαίτερα συγκινητική βραδιά για πολλούς λόγους.
Αν η εφηβεία σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Την εφηβεία μου σίγουρα θα απέδιδε μουσικά το τραγούδι «Του πόθου τ’ αγρίμι» των Γκανά-Παπαδημητρίου. Είναι ένα από τα τραγούδια που έπαιζε κατ’ επανάληψη στη διάρκεια της εφηβείας μου. Φυσικά, το ακούω μέχρι σήμερα και συνηθίζω να το τραγουδώ και στα live μου.
Όταν ακούτε µουσική λειτουργεί σαν «χαλί» σ’αυτό που κάνετε ή δίνετε χρόνο και προσοχή µέσα στη µέρα σας αποκλειστικά για µουσική;
Νιώθω την ανάγκη να δίνω καθημερινά χώρο και χρόνο στη μουσική. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Ενηµερωτικό ή µουσικό ραδιόφωνο;Τι ξεχωρίζετε σήµερα;
Ακούω ραδιόφωνο όταν βρίσκομαι στο αυτοκίνητο και θα έλεγα ότι σήμερα ξεχωρίζω το ενημερωτικό.
Όταν ακούτε ραδιόφωνο ψιθυρίζετε τους στίχους; Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που το κάνατε;
Το ραδιόφωνό μου βρίσκεται συνήθως σε κάποιον ενημερωτικό σταθμό, οπότε την παρούσα στιγμή δεν μπορώ να ανασύρω στη μνήμη μου τον οποιονδήποτε στίχο.
Όταν βρίσκεστε µε οικείους σας τραγουδάτε;
Πολύ συχνά. Και λόγω ιδιότητας μού το ζητάνε συνήθως.
Μπορείτε να µου αναφέρετε ένα τραγούδι που έχετε συνδέσει µε µία ξεχωριστή στιγµή της ζωής σας;
Μια ξεχωριστή στιγμή για μένα ήταν όταν κάποιο βράδυ, πριν από χρόνια, ο άνθρωπός μου μού αφιέρωσε ένα τραγούδι που ούτε καν γνώριζα, αλλά το αγάπησα και μου γεννά πάντα όμορφα συναισθήματα. Πρόκειται για το «Yeah! (That girl)» από το ελληνικό μουσικό ντουέτο The Big Nose Attack και την Έλενα Πιτούλη.
Ποια είναι η σχέση σας µε τα νυχτερινά µαγαζιά της Εθνικής; Έχετε πάει; Σας έχουν πάει;
Τα θρυλικά μαγαζιά της Εθνικής, και λόγω ηλικίας, τα γνωρίζω μόνο μέσα από αφηγήσεις. Θα ήθελα, όμως, να είχα μια πιο προσωπική εμπειρία από τον νυχτερινό κόσμο και την αισθητική εκείνης της εποχής.
Όταν βγαίνετε για ποτό ή φαγητό, το είδος της µουσικής που παίζει στο µαγαζί πόσο επηρεάζει την επιλογήσας;
Στις εξόδους μου για ποτό ή φαγητό συνήθως επιλέγω μαγαζιά με ένα σχετικά ήρεμο περιβάλλον, στο οποίο δεν έχει τον πρώτο λόγο η μουσική. Όταν θέλω να ακούσω μουσική θα επισκεφθώ αποκλειστικά κάποια μουσική σκηνή. Σε αυτήν την περίπτωση αλλάζει και ο χαρακτήρας της εξόδου μου.
Κάνατε δώρα βινύλια ή cd;Το κάνετε ακόµα;
Δεν έχω δωρίσει ποτέ κάποιο CD ή βινύλιο σε κάποιον. Κρίμα, γιατί, τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο δώρο.
Ποιοι είναι οι αγαπηµένοι σας συνθέτες και στιχουργοί;
Κάποιοι από τους πιο αγαπημένους μου συνθέτες είναι οι Γιώργος Καζαντζής, Απόστολος Καλδάρας, Νίκος Μαμαγκάκης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μανώλης Χιώτης. Από στίχους ξεχωρίζω αυτούς των Μιχάλη Γκάνα, Οδυσσέα Ιωάννου και, φυσικά, Μανώλη Ρασούλη.
Ξεχωρίζετε κάποιον ερµηνευτή; Υπάρχει κάποια φωνή που σας συγκινεί διαχρονικά;
Σε κάθε συνθήκη και περίσταση με συγκινεί το τραγούδισμα της Ελένης Βιτάλη.
Αν το παρόν σας ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν αυτό;
Για να αποδώσω τραγουδιστικά το παρόν μου θα επέλεγα δύο τραγούδια, που ακούω πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό: το ένα είναι το «Βροχή τα παράπονα» (στίχοι: Γιώργος Μίτσιγκας – μουσική: Τάκης Σούκας) και το άλλο το «Της ταβέρνας το ρολόι» (στίχοι – μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης).
Όταν σκέφτεστε ένα τραγούδι έχετε στο µυαλό σας πρώτα τη µελωδία ή τον στίχο;
Εξαρτάται το τραγούδι, αν και πάντα δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στους στίχους ενός τραγουδιού.
Σας κοίµιζε µε νανουρίσµατα η µητέρα σας; Το έχετε κάνει εσείς ποτέ; (σε παιδιά, σε ανίψια).
Η μητέρα μου, νομίζω, δεν συνήθιζε να μας τραγουδά νανουρίσματα. Προσωπικά δεν μου έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία, αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να νανουρίσω ένα παιδί.
Συµπληρώστε µου τη φράση: Μια µέρα χωρίς µουσική είναι…
Μια μέρα χωρίς μουσική είναι αδύνατο να υπάρξει στη δική μου ζωή. Σας ευχαριστώ!