Αριβισμός, ωχαδερφισμός, ανατολίτικη ραθυμία, μεσογειακή ραστώνη, νεοελληνική φθονερή προχειρότητα, μακιαβελική δυσπραγία, έλλειψη νοήματος, ανοργασμική ερωτομανία, αδίστακτος αποκεφαλισμός, οριζόντια ισοπέδωση, απαξίωση των αρίστων, μετριοκρατία αθεράπευτη, παθογένειες τής νεοελληνικής κοινωνίας που παραπαίει μεταξύ ρωμαϊκής αρένας και επιδεικτικής παρελάσεως καρναβαλικού τύπου (όλο το έτος).
Αυτή η κακάσχημη, αντιαισθητική, απαστράπτουσα παραίτηση από κάθε τι πνευματικό, ουσιαστικό, «υψηλόν» ξεκίνησε ήδη από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και κατέληξε στην αλλεπάλληλη πολλαπλή υποδούλωση τού Ελληνικού τρόπου σκέπτεσθαι στις ανερμάτιστες επιταγές τής όποιας μόδας εισάγεται από την Εσπερία και υπακούει στις επιταγές μιας κοντόθωρης υπερκαταναλωτικής «Κοινωνίας της Αφθονίας».
Κι επειδή το θέατρο είναι «ο καθρέφτης της κοινωνίας», η νεοελληνική δραματουργία ήδη από τις απαρχές του εικοστού αιώνα μέχρι και το πολύπαθο σήμερα εστιάζει ορθότατα σε παθογένειες που οδηγούν σε καθημερινές ακρότητες οι οποίες περνούν απαρατήρητες κάτω από της συνήθειας το βάρος.
Μπερδεύουν το νομότυπο με το νόμιμο, ξεπουλάνε ανύπαρκτες αρχές και ηθικές αξίες που ουδέποτε είχαν ενστερνιστεί, προδίδουν και την μάνα τους ακόμη, τον καλύτερό τους φίλο, τον ευεργέτη τους (ειδικά αυτόν τον ταλαίπωρο αφελή)… κι όλα αυτά στον βωμό τής «επιτυχίας», της κοινωνικής ανόδου, της υλικής παραισθητικής «ευτυχίας», της υλιστικής ευδαιμονίας.
Σκληρό έργο, βαθιά ρεαλιστικό, γνήσια πολιτικό, σαφώς ανατρεπτικό σατιρίζει εκ των έσω τον αμοραλισμό των ανερχόμενων σε μια κοινωνική κλίμακα σαθρή εκ θεμελίων.
Ο αμοραλισμός στο ακρότατο όριό του!!!
Ο φιλοξενούμενος εκδικείται τον καλοπροαίρετο οικοδεσπότη του, όχι γιατί συνουσιάστηκε με την δική του τη γυναίκα, αλλά γιατί στέκεται εμπόδιο στα δικά του μεγαλεπήβολα σχέδια για Φήμη και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Στην θανάσιμη απόφασή του «να πιάσει την καλή» πάση (μα πάση) θυσία εισπράττει το κενό και παντρεύεται τη Νεύρωση. Η Νέμεσις δεν έχει χτυπήσει μέχρι το τέλος τού έργου. Εξάλλου, δεν είναι τραγωδία, δεν ανήκει σε αυτό το είδος τής αναζητήσεως και διαπραγματεύσεως των Μεγάλων και Υψηλών Ιδεών.
Τα χαμερπή όντα σέρνονται νομίζοντας πως πετάνε. Και προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους (σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά, στον περίφημο μύθο τού Αίσωπου) πως είναι, λέει, τα ωραιότερα πτηνά (σαν τα παγόνια). Πολύ ωραία η παραβολή, γέμουσα συμβολισμών.
Ταχύρρυθμη παράσταση που σου κόβει την ανάσα, καταιγιστικός ρυθμός, διαρκώς επαυξανόμενη ισχύς, η ένταση χτυπάει κόκκινο.
Εκπληκτικοί και οι τρεις ηθοποιοί, θαυμάσιο το σκηνικό, τηλεοπτικοί οι φωτισμοί, διεξοδική η διδασκαλία των ρόλων από τον επινοητικό σκηνοθέτη.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης Σκηνικά/κοστούμια: Ελίνα Δράκου. Σχεδιασμός φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση. Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τσαούσης. Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Προκοπίου. Βοηθός σκηνογράφου: Στέφανος Σιμιτσής. Φροντιστήριο: Βασιλική Τσιλιγκρού. Νομικός σύμβουλος: Δημήτρης Καλοχαιρέτης. Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης. Κατασκευή Σκηνικού: Διονύσης Ισλάμ. Ζωγράφος Σκηνικού: Γιάννης Αθανασιάδης. Make up- hair: Ηλίας Μπερτσάτος
Παίζουν: Γιώργος Παπαπαύλου, Φιόνα Γεωργιάδη, Πέτρος Σκαρμέας
Αξίζει να το δείτε, με το χέρι στην καρδιά. Η Αλήθεια πονάει, αλλά θεραπεύει το Φως, πάντα.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Info:
https://www.xo.gr/theatro/theatrikes-parastaseis/pagonia-tis-stellas-zafeiropoulou-sto-bios/
”ΠΑΓΩΝΙΑ” ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ BIOS
Σύγχρονο έργο | 22/02/2024 έως 17/03/2024
BIOS
Λεωφόρος Τσαλδάρη Παναγή (Πειραιώς) 84, Κεραμεικός, 104 35 Αθήνα Αττικής ( Δρομολόγηση)
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (ΥΠΟΘΕΣΗ – ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ)
“Τι είναι πιο μεγάλο. Να κάνεις κάτι που όλοι θα είναι περήφανοι για σένα ή κάτι που θα είσαι εσύ περήφανος για τον εαυτό σου;”
Τα “Παγώνια” της Στέλλας Ζαφειροπούλου, ένα έργο γραμμένο το 2022 που μιλά για το σήμερα με χιούμορ, αγωνία κι ανατροπές, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη από τις 22 Φεβρουαρίου στην κεντρική σκηνή του Bios.
Τρεις φίλοι (Φιόνα Γεωργιάδη, Γιώργος Παπαπαύλου, Πέτρος Σκαρμέας), που οι συνθήκες της ζωής τους τούς έκαναν συγκάτοικους προσπαθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να την ρουφήξουν μέχρι το μεδούλι της. Ο Παναγιώτης, ηθοποιός, θέλει να ξεφύγει από τη μιζέρια της μέχρι τώρα ζωής του και να πετύχει στο χώρο της σόου μπιζ. Η Φανή, η κοπέλα του, ηθοποιός και αυτή δεν θέλει να γίνει διάσημη αλλά αποδεκτή. Ο Μπίλυ, μουσικός, στον οποίο ανήκει και το σπίτι, για να μπορεί να πληρώνει τα έξοδα τα δικά του, αλλά και τα περισσότερα των φίλων του, εργάζεται ως οδηγός σε φορτηγά, μεταφέροντας φορτία αγνώστου προελεύσεως και ειδών. Όλα θα ανατραπούν μια νύχτα που ο Μπίλυ θα αντιληφθεί πως το φορτίο του είναι γυναίκες και ανήλικα αγόρια και συμμετέχει εν αγνοία του σε κύκλωμα trafficking.
Τρία νέα παιδιά προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα θέλω τους και στα πρέπει, στο σωστό και το λάθος, το δίκαιο και το άδικο. Ένα θεατρικό έργο που αποτυπώνει με γλαφυρότητα τις σκληρές συνθήκες που οι νέοι άνθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους. Σε μια εποχή που οι ήρωες είναι αφανείς και η εικόνα του άλλου παραπλανά τελικά τί είναι καλύτερο; Να είναι περήφανοι οι άλλοι για σένα ή εσύ για τον εαυτό σου;
