• Η Πόλη Ζει
  • Εμείς
  • Γράφουν
  • Επικοινωνία
Η Πόλη Ζει
No Result
View All Result
  • Σύνδεση

Έντυπο που διαβάζεται

Site που δεν βομβαρδίζει

  • Άποψη

    Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

    Αποχαιρετώντας τον Κώστα

    Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

    Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

    Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

    Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

    Μικρές διαδρομές σε μια μεγάλη πόλη | Ασ’τους να λένε

    Η ευθανασία είναι δικαίωμα | Ασ’τους να λένε

    Μία σύνθεση σημείων αποσύνθεσης

    Τα όρια της γλώσσας

    Μια ειδική ανάγκη της πολιτικής ορθότητας

    Κρίμα σε όλους μας

    Ένας αητός καθότανε

      Ο κος Αντετοκούνμπο και η αμηχανία

    Τι έφτιαξε ο άνθρωπος!

    Σε ποιον ανήκει ο Λεξ;

    Κοίτα κάτι σαγιονάρες με ήθος

  • Χαρτί
    • Όλα
    • Editorial
    • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
    • Ανεξήγητη πόλη
    • Αφιερώματα
    • Διάφορα
    • Έγκλημα στην κουζίνα
    • Η ψυχή της Πόλης
    • Καυστική ποτάσα
    • ΣΟΦΙΟλογίες
    • Στη Διαπασών
    • Συνεντεύξεις
    • Συνέργια Θηλέων
    • Τεύχη
    • Φώντας Λάδης

    Στάσεις Ζωής | Γραμμή 3: Στάση ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

    Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

    Τυχαία στον ηλεκτρικό, στάση Αγίου Νικολάου

    Oι χαζάδες του μήνα | τ.100

    Tι μπορεί να σημαίνει το «κάτω τα χέρια από τους μετανάστες»; | Editorial | Τεύχος #100

    «Πάρε το 100» – *Εκ της Διευθύνσεως

  • Θέμα

    “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

    Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

    Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

    Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

    Θαλασσάκι μου!

    Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

    HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

    Μπορούμε να το κάνουμε

    Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

    Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

    Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

    Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

    Η επανάσταση του Τουίστ

    Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

  • Μιλήσαμε

    Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

    Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

    Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

    Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

    Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

    Τι γυρεύει ένας τσολιάς στο ΚΥΤΤΑΡΟ;

    Η Δώρα Παρδάλη είναι αγόρι, κορίτσι και ηθοποιός. Και γαμάτη.

    Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

    Γιώργος Σκεύας: «Χωρίς κοινό δεν υπάρχει θέατρο»

    Η Creative Icon Films μάς αφυπνίζει κοινωνικά

    Η θηλυκή πλευρά της ΚΟΣΜΟΪΑΤΡΙΚΗΣ συνεχίζει την ιστορία

    Ελένη Φιλίνη: «Η εργασία σώζει τη γυναίκα από τον εξευτελισμό»

    Η Ήρα Κατσούδα βιώνει, δουλεύοντας, το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο

    Στο μυαλό του Γιάννη Σκαραγκά | Ο σεναριογράφος του «Κάνε ότι κοιμάσαι» αποκαλύπτεται

    Σωτήρης Καλυβάτσης: «Προτιμώ να υπηρετώ την κωμωδία και να κάνω τον κόσμο να γελά»

    Μωρά στη Φωτιά: O Στέλιος Σαλβαδόρ απάντησε σε 8 ερωτήσεις μας

  • Βιβλίο
    • Όλα
    • Άνθρωποι του βιβλίου
    • Αφιερώματα στο Βιβλίο
    • Βιβλιοκριτικές
    • Νέες εκδόσεις

    Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

    «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

    «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

    Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

    Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

    Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

    Κωνσταντίνος Μπούρας «Τα θεατρικά της καραντίνας» | Παρουσίαση βιβλίου

    «M’ ένα βιβλίο συζητώ» | “Ο Γλάρος Ιωνάθαν”

    fbt

    Αυτό το βιβλίο θα σε κάνει να λατρέψεις τη χημεία. Αλήθεια!

    Γιάννης Ευσταθιάδης | Παρουσίαση δίτομου έργου στον Ιανό της Αθήνας

    Νίκος Αρβανιτάκης – Ο λευκός φασίστας

    Θάνος Αλεξανδρής – Αυτή η νύχτα μένει

  • Πολιτισμός
    • Όλα
    • TV & Movies
    • Εικαστικά
    • Θέατρο
    • Μουσική
    • Πίνακες
    • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

    Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | H επιστροφή της τελετουργίας ως συστατικόν του βίου

    Ημερίδα με τίτλο: Το τραύμα της κακοποίησης και η επανόρθωση του. Φαντασίωση ή Πραγματικότητα;

    «Ο Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά προσγειώνεται στο θέατρο OLVIO

    Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

    Εικαστική έκθεση με κολάζ του Χρήστου Δημούλα στο θέατρο «Άλφα»

    Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων | Πρόγραμμα Φεβρουαρίου 2023

    Ο Μποτιτσέλι στην Πυρά | Θέατρο Vault

    Διαβάστηκε… | Μια μουσικοθεατρική κωμωδία στο Red Jasper Cabaret Theatre

    Opening | ΤΡΑΝΣ – Konstantinos Berdeklis | 10 Φεβρουαρίου

    «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ στο Χοροχρόνο

    HUMAN Party με τους TRIART στο Χορoστάσιο | Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

    Untold Φιλμ Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών | Κινηματογράφος Τριανόν

    26ο Παζάρι Βιβλίου 2023 | Πλατεία Κλαυθμώνος

    Variete Show στο Red Jasper | Πέμπτη 26 Ιανουαρίου

    Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | Από 20 Ιανουαρίου στο BIOS exploring urban culture

  • Έξοδος
    • Όλα
    • Explore Athens
    • Βολτάροντας στην Αθήνα
    • Δρομο-Λόγια
    • Πόλη Αφιέρωμα
    • Πρόταση Εβδομάδας

    Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

    Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

    FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

    Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

    Winter spirits με υπογραφή

    Φrίdda με άρωμα κρασιού

    Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

    Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

    Ήρθε η ώρα για απόδραση με το Escapepolis

    Στον αριθμό 27 της Ερατοσθένους σε οδηγεί η μυρωδιά λυκίσκου

    Η οδός Κερκύρας πάνω κάτω

    Χριστουγεννιάτικο χωριό στα Ξύλινα Καισαριανής

    Kυβέλη: Σημαίνει Κυψέλη. Και το ανάποδο

    Για brunch στο Φrídda Γκρίκ Μπιστρό

    Το TraMe φέρνει ιταλικό άρωμα στο αθηναϊκό street brunch

    Το Στόρι επιμένει στο μπραντς αλά ελληνικά

  • Άνθρωποι
    • Όλα
    • Faces
    • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
    • Άλφα
    • Και όμως συνέβη
    • Κλίκ
    • Σλάλομ
    • Στιγμές
    • Συναντηθήκαμε
    • Σύνθημα
    • Τι 'πες τώρα!

    Bonsai – Memories | 11. Eπτά

    Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

    Το παράδοξο της Αχιλλέως

    Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

    Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

    Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

    Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

    O Φοίβος Δεληβοριάς και το “ANIME” ζωντανά στην Τεχνόπολη

    Bonsai – Memories | Γκολ

  • Εκδόσεις Λογότυπο

    Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

    Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

    Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

    Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

    rodos_cover_book

    Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

    1821_book_cover

    1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

    mesaiwnas-cover

    Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

    ekklisakia-parousiasi

    Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

    nestoraskanonas

    Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

  • #Breaktime

    Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

    Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

    Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

    Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

    Πλοϊκό Εξπρές

    Η Σειρά

    Απολογισμός;

    Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

    Let the creepy Xmas begin

    5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

    Τούτο το φθινόπωρο, μίλα μου με χρώματα!

    Ημιμάθεια κάτω απ’ την Ακρόπολη

    Χριστόφορε; Ξαναγύρισες, ε;

    Πέρασμα Ρ9 [Ρέικιαβικ] – εναπόθεση [του ξάρχειου]

    Και η σόουμπιζ έχει δικαίωμα στη μητρότητα

    Καιλοκαιρινή σιέστα μέχρι που χτύπησε ένα Tweet

    Αναγνώσματα Καλοκαιριού

  • Well Being
    • Όλα
    • Shopping
    • Γεύση
    • Κατοικίδια
    • Μαγείρεψε το!
    • Σπίτι
    • Υγεία

    OlaGiaToEpiplo: Έπιπλα με προσωπικότητα και ιδιαίτερο στυλ

    Stalking – Όταν η εμμονή βαφτίζεται έρωτας

    Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής σου σε 4 βήματα!

    To Mandala Clothing κλείνει 7 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει

    Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

    Ψητοπωλείο ο Γιώργος | Παραδοσιακό ελληνικό σουβλάκι και πλούσιες γεύσεις

    Vrettos Antiques | Το παλαιοπωλείο που ταξιδεύει απ’ την Πλατεία Αβησσυνίας μέχρι τα Χανιά

    Κλείσε το 2022 με τον πιο θετικό τρόπο!

    1Η ΗΜΕΡΙΔΑ | Το τραύμα της κακοποίησης & η επανόρθωσή του.

    Μία… bookla για τις σελίδες σου

    Trending Tags

    • 10 χρόνια ΗΠΖ
    • ΔΙΑΝΟΜΗ
    No Result
    View All Result
    • Άποψη

      Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

      Αποχαιρετώντας τον Κώστα

      Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

      Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

      Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

      Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

      Μικρές διαδρομές σε μια μεγάλη πόλη | Ασ’τους να λένε

      Η ευθανασία είναι δικαίωμα | Ασ’τους να λένε

      Μία σύνθεση σημείων αποσύνθεσης

      Τα όρια της γλώσσας

      Μια ειδική ανάγκη της πολιτικής ορθότητας

      Κρίμα σε όλους μας

      Ένας αητός καθότανε

        Ο κος Αντετοκούνμπο και η αμηχανία

      Τι έφτιαξε ο άνθρωπος!

      Σε ποιον ανήκει ο Λεξ;

      Κοίτα κάτι σαγιονάρες με ήθος

    • Χαρτί
      • Όλα
      • Editorial
      • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Έγκλημα στην κουζίνα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • ΣΟΦΙΟλογίες
      • Στη Διαπασών
      • Συνεντεύξεις
      • Συνέργια Θηλέων
      • Τεύχη
      • Φώντας Λάδης

      Στάσεις Ζωής | Γραμμή 3: Στάση ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

      Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

      Τυχαία στον ηλεκτρικό, στάση Αγίου Νικολάου

      Oι χαζάδες του μήνα | τ.100

      Tι μπορεί να σημαίνει το «κάτω τα χέρια από τους μετανάστες»; | Editorial | Τεύχος #100

      «Πάρε το 100» – *Εκ της Διευθύνσεως

    • Θέμα

      “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

      Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

      Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

      Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

      Θαλασσάκι μου!

      Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

      HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

      Μπορούμε να το κάνουμε

      Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

      Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

      Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

      Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

      Η επανάσταση του Τουίστ

      Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

    • Μιλήσαμε

      Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

      Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

      Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

      Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

      Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

      Τι γυρεύει ένας τσολιάς στο ΚΥΤΤΑΡΟ;

      Η Δώρα Παρδάλη είναι αγόρι, κορίτσι και ηθοποιός. Και γαμάτη.

      Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

      Γιώργος Σκεύας: «Χωρίς κοινό δεν υπάρχει θέατρο»

      Η Creative Icon Films μάς αφυπνίζει κοινωνικά

      Η θηλυκή πλευρά της ΚΟΣΜΟΪΑΤΡΙΚΗΣ συνεχίζει την ιστορία

      Ελένη Φιλίνη: «Η εργασία σώζει τη γυναίκα από τον εξευτελισμό»

      Η Ήρα Κατσούδα βιώνει, δουλεύοντας, το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο

      Στο μυαλό του Γιάννη Σκαραγκά | Ο σεναριογράφος του «Κάνε ότι κοιμάσαι» αποκαλύπτεται

      Σωτήρης Καλυβάτσης: «Προτιμώ να υπηρετώ την κωμωδία και να κάνω τον κόσμο να γελά»

      Μωρά στη Φωτιά: O Στέλιος Σαλβαδόρ απάντησε σε 8 ερωτήσεις μας

    • Βιβλίο
      • Όλα
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις

      Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

      «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

      «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

      Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

      Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

      Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

      Κωνσταντίνος Μπούρας «Τα θεατρικά της καραντίνας» | Παρουσίαση βιβλίου

      «M’ ένα βιβλίο συζητώ» | “Ο Γλάρος Ιωνάθαν”

      fbt

      Αυτό το βιβλίο θα σε κάνει να λατρέψεις τη χημεία. Αλήθεια!

      Γιάννης Ευσταθιάδης | Παρουσίαση δίτομου έργου στον Ιανό της Αθήνας

      Νίκος Αρβανιτάκης – Ο λευκός φασίστας

      Θάνος Αλεξανδρής – Αυτή η νύχτα μένει

    • Πολιτισμός
      • Όλα
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Μουσική
      • Πίνακες
      • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

      Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | H επιστροφή της τελετουργίας ως συστατικόν του βίου

      Ημερίδα με τίτλο: Το τραύμα της κακοποίησης και η επανόρθωση του. Φαντασίωση ή Πραγματικότητα;

      «Ο Τόρνος» του Γιάννη Κεντρωτά προσγειώνεται στο θέατρο OLVIO

      Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

      Εικαστική έκθεση με κολάζ του Χρήστου Δημούλα στο θέατρο «Άλφα»

      Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων | Πρόγραμμα Φεβρουαρίου 2023

      Ο Μποτιτσέλι στην Πυρά | Θέατρο Vault

      Διαβάστηκε… | Μια μουσικοθεατρική κωμωδία στο Red Jasper Cabaret Theatre

      Opening | ΤΡΑΝΣ – Konstantinos Berdeklis | 10 Φεβρουαρίου

      «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ στο Χοροχρόνο

      HUMAN Party με τους TRIART στο Χορoστάσιο | Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

      Untold Φιλμ Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών | Κινηματογράφος Τριανόν

      26ο Παζάρι Βιβλίου 2023 | Πλατεία Κλαυθμώνος

      Variete Show στο Red Jasper | Πέμπτη 26 Ιανουαρίου

      Axis Mundi – Το τελευταίο δέντρο | Από 20 Ιανουαρίου στο BIOS exploring urban culture

    • Έξοδος
      • Όλα
      • Explore Athens
      • Βολτάροντας στην Αθήνα
      • Δρομο-Λόγια
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Πρόταση Εβδομάδας

      Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

      Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

      FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

      Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

      Winter spirits με υπογραφή

      Φrίdda με άρωμα κρασιού

      Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

      Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

      Ήρθε η ώρα για απόδραση με το Escapepolis

      Στον αριθμό 27 της Ερατοσθένους σε οδηγεί η μυρωδιά λυκίσκου

      Η οδός Κερκύρας πάνω κάτω

      Χριστουγεννιάτικο χωριό στα Ξύλινα Καισαριανής

      Kυβέλη: Σημαίνει Κυψέλη. Και το ανάποδο

      Για brunch στο Φrídda Γκρίκ Μπιστρό

      Το TraMe φέρνει ιταλικό άρωμα στο αθηναϊκό street brunch

      Το Στόρι επιμένει στο μπραντς αλά ελληνικά

    • Άνθρωποι
      • Όλα
      • Faces
      • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
      • Άλφα
      • Και όμως συνέβη
      • Κλίκ
      • Σλάλομ
      • Στιγμές
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι 'πες τώρα!

      Bonsai – Memories | 11. Eπτά

      Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

      Το παράδοξο της Αχιλλέως

      Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

      Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

      Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

      Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

      O Φοίβος Δεληβοριάς και το “ANIME” ζωντανά στην Τεχνόπολη

      Bonsai – Memories | Γκολ

    • Εκδόσεις Λογότυπο

      Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

      Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

      Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

      Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

      rodos_cover_book

      Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

      1821_book_cover

      1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

      mesaiwnas-cover

      Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

      ekklisakia-parousiasi

      Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

      nestoraskanonas

      Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

    • #Breaktime

      Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

      Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

      Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

      Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

      Πλοϊκό Εξπρές

      Η Σειρά

      Απολογισμός;

      Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

      Let the creepy Xmas begin

      5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

      Τούτο το φθινόπωρο, μίλα μου με χρώματα!

      Ημιμάθεια κάτω απ’ την Ακρόπολη

      Χριστόφορε; Ξαναγύρισες, ε;

      Πέρασμα Ρ9 [Ρέικιαβικ] – εναπόθεση [του ξάρχειου]

      Και η σόουμπιζ έχει δικαίωμα στη μητρότητα

      Καιλοκαιρινή σιέστα μέχρι που χτύπησε ένα Tweet

      Αναγνώσματα Καλοκαιριού

    • Well Being
      • Όλα
      • Shopping
      • Γεύση
      • Κατοικίδια
      • Μαγείρεψε το!
      • Σπίτι
      • Υγεία

      OlaGiaToEpiplo: Έπιπλα με προσωπικότητα και ιδιαίτερο στυλ

      Stalking – Όταν η εμμονή βαφτίζεται έρωτας

      Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής σου σε 4 βήματα!

      To Mandala Clothing κλείνει 7 χρόνια παρουσίας και το γιορτάζει

      Το Blue Swimming Center άνοιξε τις πόρτες του στην Κυψέλη

      Ψητοπωλείο ο Γιώργος | Παραδοσιακό ελληνικό σουβλάκι και πλούσιες γεύσεις

      Vrettos Antiques | Το παλαιοπωλείο που ταξιδεύει απ’ την Πλατεία Αβησσυνίας μέχρι τα Χανιά

      Κλείσε το 2022 με τον πιο θετικό τρόπο!

      1Η ΗΜΕΡΙΔΑ | Το τραύμα της κακοποίησης & η επανόρθωσή του.

      Μία… bookla για τις σελίδες σου

      Trending Tags

      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      No Result
      View All Result
      No Result
      View All Result
      Ζουγκός Ζαχαρακης

      Αριστερά: Κώστας Ζαχαράκης Δεξιά: Δημήτρης Ζουγκός

      Συζήτηση με τον Δημήτρη Ζουγκό

      από Κώστας Ζαχαράκης
      2 έτη ago
      στην κατηγορία Main Slider, Μιλήσαμε
      371
      SHARES
      2.9k
      Προβολές
      Share on FacebookShare on Twitter
      Με έναν τόσο ταλαντούχο άνθρωπο μόνο απρόβλεπτες συζητήσεις αξίζει να κάνεις. Στο τηλεφώνημα που προηγήθηκε της συνέντευξης μου ζήτησε να έρθω δίχως προκάτ ερωτήσεις. Το έκανα και προέκυψε μια κουβέντα-ποταμός η οποία δεν γίνεται να καταγραφεί εξ ολοκλήρου. Είπε κι άλλα εκτός από αυτά που θα διαβάσετε. Όταν τον ρώτησα που θα ήθελε να δίνονται τα έσοδα από τα έργα του σε περίπτωση που πεθάνει απάντησε «στη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη». Και φαινόταν ειλικρινής.
      Δημήτρη βρισκόμαστε για καφέ στην Κυψέλη -στο μέσον ενός πολύ δύσκολου καλοκαιριού- κι απ` ότι ξέρω τα τελευταία χρόνια συνηθίζεις να μένεις σε περιοχές όπως Πατήσια, Κυψέλη κτλ. Τι σ` αρέσει στην από δω πλευρά της Αθήνας;

      Δεν έχει σημασία η περιοχή, σημασία έχει που μπορείς να ζήσεις, τίποτα περισσότερο.

      Απλά είναι για σένα πιο εύκολο να επιβιώσεις εδώ;

      Προφανώς. Επίσης είναι κέντρο οπότε έχεις αρκετά εύκολη πρόσβαση σε διάφορα μέρη.

      Η ελληνική Βικιπαίδεια έδωσε ως ημερομηνία θανάτου σου τις 16 Ιούλη του `20. Εγώ μάλιστα έσπευσα την άλλη μέρα να σου κάνω έναν μίνι επικήδειο στο facebook. Το έκανε κάποιος για να σε πειράξει; Τι παίχτηκε;

      Η τυχαιότητα έχει έναν μοναδικό τρόπο να επαναλαμβάνεται και καμιά φορά να επιβεβαιώνεται κιόλας.

      Μα γιατί σου αρέσει να μιλάς αινιγματικά; Διαβάζοντας κανείς συνεντεύξεις σου νομίζει πως μιλά με έναν καταραμένο ποιητή…

      Αυτό είναι κάτι το οποίο μόνο οι άλλοι μπορούν να στο αποδώσουν.

      Γιατί όμως τόσος μηδενισμός;

      Ο μηδενισμός δεν προέρχεται μέσα από σένα αλλά από αυτό που υπάρχει γύρω σου. Στη δική μου περίπτωση ό,τι βλέπουν τα μάτια μου γύρω μου αγγίζει το μηδέν.

      Η αλήθεια είναι πως ζούμε μια απίστευτα δύσκολη εποχή. Συμπληρώνουμε μια δεκαετία κρίσης, εδώ και μήνες παλεύουμε με τον κορονοιό, τώρα τα ελληνοτουρκικά… Το καλοκαίρι του `20 το λες φρίκη.

      Γενικά είναι δύσκολο να επιβιώσεις οπουδήποτε το καλοκαίρι. Σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη.

      Γιατί ειδικά το καλοκαίρι;

      Γιατί το καλοκαίρι είναι η εποχή που αν είσαι δημιουργός δεν γίνεται και δεν συμβαίνει τίποτα.

      Η πιο καλή σου εποχή για να γράφεις ποια είναι;

      Ήταν -γιατί πλέον δεν γράφω- τυχαίες εποχές, πάντως όχι καλοκαίρι.

      Πως γράφει ο Ζουγκός; Μας δίνεις ένα θεατρικό έργο ας πούμε. Πως ξεκινάει αυτή η διαδικασία και πως διεκπεραιώνεται; Μου έχεις πει πως για όσο γράφεις ένα συγκεκριμένο έργο ακούς το ίδιο τραγούδι.

      Μπορεί να είναι ένα τραγούδι ή μια μελωδία. Διαρκεί όσο διαρκεί και το έργο που γράφω είτε πρόκειται για μυθιστόρημα είτε για θεατρικό έργο κτλ. Διασφαλίζει πως συντηρείς την ίδια ψυχική διάθεση, το ίδιο συναίσθημα.

      Δηλαδή αν ένα θεατρικό έργο το γράφεις 5 ώρες τη μέρα για 5 μήνες;

      Ακούω 5 ώρες τη μέρα για 5 μήνες το ίδιο τραγούδι.

      Πλάκα κάνεις!

      Μπορεί και όλη τη μέρα να το ακούω. Η συγγραφή δεν είναι αυτές οι 5 ώρες, η συγγραφή δεν σημαίνει «γράφω». Σημαίνει σκέφτομαι ακόμα κι όταν κοιμάμαι. Οι ώρες της κατάθεσης στο χαρτί είναι μια απλή χειρωνακτική εργασία.

      Είναι σα να μου λες πως γράφεις «24 ώρες το 24ωρο».

      Δεν υπάρχει καν ύπνος, κοιμάσαι με ανοιχτά τα μάτια. Συνεχίζει το έργο και δουλεύει.

      Όταν ξεκινάς να γράφεις το έχεις ήδη το έργο μέσα σου;

      Ναι, απόλυτα.

      Ξέρεις τι θα γράψεις;

      Απόλυτα. Το έργο δεν με κατευθύνει. Η συγγραφή δεν είναι μια δημιουργική διεργασία που ξεκινά με το που αρχίζεις να γράφεις. Όταν αρχίζεις να γράφεις ξεκινά μια κουραστική, πολλές φορές αηδιαστική εργασία, γιατί έχει τελειώσει αυτό μέσα σου και συ απλά πρέπει να το καταθέσεις. Είναι σαν να `χεις ζήσει μια ιστορία και να πρέπει να τη λες σε έναν τρίτο, μετά σε έναν τέταρτο, σε έναν πέμπτο κ.ό.κ. Κι ενώ θέλω να πάω παρακάτω, να δημιουργήσω κάτι άλλο, είμαι υποχρεωμένος να σταματάω το χρόνο και να επαναλαμβάνομαι.

      Πόσα θεατρικά έργα έχεις έτοιμα στο συρτάρι σου;

      Γύρω στα 10 τα οποία είναι καλά.

      Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη δημιουργική σου στιγμή; Σε ποιο έργο σου -θεατρικό, ποίημα, πεζό- κατέθεσες το απόλυτο του εαυτού σου;

      Το απόλυτο του εαυτού μου δεν το έχω καταθέσει ποτέ μέχρι σήμερα. Τη μεγαλύτερή μου στιγμή άλλοι θα την κρίνουν, όχι εγώ. Είναι σαν να ρωτάς τον Κάφκα αν η Δίκη ή ο Πύργος είναι το κορυφαίο του έργο, δεν θα μπορούσε να απαντήσει.

      Έγραψες για πρώτη φορά γύρω στα 25. Κάποιος θα έλεγε «μεγάλος» για να γίνεις συγγραφέας και μάλιστα τόσο καλός.

      Δεν υπάρχει μεγάλος και μικρός.

      Θες να μιλήσουμε για τη ¨στιγμή¨ που γίνεσαι συγγραφέας;

      Έχει ειπωθεί παλιότερα, έχει καταγραφεί. Δεν αφορά κανέναν πλέον, δεν υπάρχει λόγος, ένα βιογραφικό στοιχείο είναι.

      Θα χώριζες τη ζωή σου όμως σε προ και μετά εκείνης της στιγμής;

      Θα χώριζα τη ζωή μου μέχρι πριν από 2 χρόνια και μετά.

      Μιλάς για την γνωστή ιστορία του εγκλεισμού στο ψυχιατρείο.

      Αυτό το οποίο δεν έχει γραφτεί ποτέ και δεν έχει ειπωθεί ποτέ είναι το τι συνέβη μετά το 2018 και δεν εννοώ κοινωνικά. Μέσα μου.

      Κοινωνικά ανοίξανε ή κλείσανε πόρτες από τότε;

      Προφανώς και κλείσανε. Προσωπικά όμως αυτό που συνέβη είναι ότι κατάλαβα ότι η γραφή δεν αποδίδει, η Τέχνη η ίδια δεν αποδίδει, δεν μπορεί να επηρεάσει κανέναν. Αυτό βεβαίως έχει ειπωθεί και στο παρελθόν, σε διάφορες εποχές από διάφορους ανθρώπους που διαπίστωσαν πως δεν μπορούν να επηρεάσουν τα πράγματα. Δυστυχώς εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για τη δική μου εμπειρία στη δική μου εποχή. Βλέποντας ότι κάτι στο οποίο έχεις αφιερώσει τη ζωή σου δεν αποδίδει φτάνεις στο άγωστο. Αμέσως προσπαθείς να δώσεις εκ νέου νόημα στα πράγματα. Ψάχνεις ποια είναι η θέση σου, σταματάς να είσαι ο συγγραφέας, προσπαθείς να ανακαλύψεις κάποια άλλη ιδιότητα και που μπορεί αυτή η ιδιότητα να είναι χρήσιμη. Αν δεν τα καταφέρεις καταλήγεις να θεωρείς τον εαυτό σου βάρος επι της γης.

      Δημήτρη πως θα ήθελες την ελληνική κοινωνία;

      Θα ήθελα κάτι ουτοπικό, να αντιμετωπίζεται η αδικία που γίνεται ακόμα και μέσα στο κάθε σπίτι. Η οποιαδήποτε ατομική αδικία, η αδικία που γίνεται ας πούμε σε έναν άνθρωπο που τον δικάζει το κράτος για μια μικροποσότητα ναρκωτικών.

      Ερώτηση-παγίδα. Θα μπορούσε ενας δικτάτορας να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο;

      Θα σου πω κάτι που αφορά τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ σκότωσε όσα εκατομμύρια σκότωσε αλλά παράλληλα συγκέντρωσε όλους τους επιστήμονες γύρω του κι αυτούς τους επιστήμονες πήρε τελικά η Αμερική κι έφτασε εκεί που έφτασε. Οπότε μπαίνουν σε μια σφαίρα ζυγίσματος αυτά τα πράγματα.

      Αυτό θα το κόψω γιατί θα καταστραφείς.

      Μου είναι αδιάφορο αν θα κοπεί ή όχι γιατί είναι μια πραγματικότητα άσχετα με το ποιος διαφωνεί. Το αν εννοεί κάποιος κάτι φασιστικό ή όχι εξαρτάται από το ποιόν του. Πρέπει να εξετάζουμε ποιος λέει τι. Εγώ είμαι με το μέρος του ανθρώπου, είμαι ένας άνθρωπος αν θες μετανάστης μέσα στην ίδια του τη χώρα. Καταλαβαίνω όσο κανένας τους μετανάστες και τους αστέγους και μάλιστα αρνούμαι να χρησιμοποιήσω τις δομές που υπάρχουν ή τα επιδόματα που παίρνουν αυτοί.

      Δηλαδή αρνείσαι να πάρεις τα επιδόματα που δικαιούσαι;

      Δεν τα ψάχνω καν. Ο καλλιτέχνης βρίσκεται εκ των πραγμάτων απέναντι σε κάθε εξουσία, για να ισχύει κάτι τέτοιο δεν μπορεί να θρέφεται από αυτήν. Μπορεί να είναι απέναντι και στο λαό ακόμα ο καλλιτέχνης αν ο λαός δεν αντιδρά στην εξουσία ή στην εκμετάλλευση που υφίσταται.

      Έχουμε δει καλλιτέχνες να γίνονται σύμβολα συγκεκριμένων κομμάτων. Τον Λαζόπουλο όταν ταυτίστηκε με τον Σύριζα, τον Κραουνάκη κτλ. Εσύ πως το κρίνεις αυτό; Θα έμπαινες σε μια αντίστοιχη διαδικασία για να προωθήσεις το έργο σου ή για να υπηρετήσεις έναν υψηλότερο σκοπό;

      Δεν υπάρχει κανένας λόγος, το πολύ-πολύ να σε ανεβάσουν στο Εθνικό όπου θα πάρεις 1 ή 2 χιλιάρικα. Είναι αστείο. Αυτός ο οποίος αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την εξουσία για να προωθήσει το έργο του πρέπει να είναι έτοιμος αν πάσα ώρα και στιγμή να κριθεί, να δικαστεί ή να πάει εξορία. Τότε ας το κάνει. Εκφράσεις όπως «πολεμάω το σύστημα εκ των έσω» είναι χαζές για να μην πω αηδιαστικές. Ο κόσμος δεν τους παρακολουθεί πλεόν, δεν μας παρακολουθεί, δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη κι αυτοί το ξέρουν τόσο αυτό όσο και το ότι κανείς δεν θα κληθεί σε απολογία για οτιδήποτε. Κάθε φορά που τα «ναι» γίνονται «όχι» πρέπει να υπάρχει ποινική ευθύνη.

      Ψήφισες τότε;

      Όχι.

      Συνήθως ψηφίζεις;

      Όχι, δεν με ενδιαφέρει.

      Πιστεύεις στην Δημοκρατία Δημήτρη;

      Με τον ίδιο τρόπο που πιστεύω και στον Θεό, απλά θα ήθελα να υπάρχει. Τίποτα περισσότερο.

      Θεωρείς τον εαυτό σου ευνοημένο από την κριτική; Αδικημένο; Σου είναι αδιάφορη η κριτική;

      Η κριτική είναι απαραίτητη σε όλες τις τέχνες, δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ανθρώπους κατάλληλους, εκπαιδευμένους, που η κριτική τους να επηρεάζει το λαό.

      Και γιατί να το κάνει αυτό θα πει κάποιος.

      Γιατί όταν ο κόσμος δίνει 20 και 30 ευρώ για να πάει να δει μια παράσταση παρακινούμενος από όσα γράφει ένας πληρωμένος κονδυλοφόρος τότε στην ουσία συντελείται ένα οικονομικό έγκλημα.

      Ο κόσμος έχει δικαίωμα να γιουχάρει μια παράσταση;

      Ασφαλώς.

      Ακόμα κι αν δίνεται στον ¨ιερό¨ χώρο της Επιδαύρου;

      Παντού έχει δικαίωμα να αντιδράσει ο κόσμος.

      Εσύ πως ένιωσες ως θεατής βλέποντας πριν χρόνια έναν επώνυμο Αθηναίο να διαμαρτύρεται έντονα μέσα στην Επίδαυρο;

      Δεν αισθάνθηκα απολύτως τίποτα. Δεν περιμένα από ένα έργο να αλλάξει τον κόσμο ούτε από συμπεριφορές θεατών ή συντελεστών να αναβαθμιστεί ή να απαξιωθεί το σύστημα. Μεμονωμένα περιστατικά που αναλόγως το άτομο μπορεί να μαρτυρούν από εγωισμό μέχρι μεγαλομανία δεν λένε τίποτα. Αν μπορούσε να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο σε κάθε παράσταση και ο θεατής είχε το δικαίωνα έως και να ζητήσει τα λεφτά του πίσω όπως το κάνει όταν ένα μαγαζί του πουλάει σκάρτο πράμα τότε ναι, θα έλεγε κάτι.

      Δηλαδή αν έρθει κάποιος σε δικό σου έργο και πει «Δημήτρη Ζουγκό δεν πήρα αυτό που ήθελα» και ζητήσει τα λεφτά του πίσω;

      Θα ήθελα να μπορεί να το κάνει.

      Ποια θέση πιστεύεις πως θα έχουν τα έργα σου σε 30 χρόνια από σήμερα;

      Ουδεμία, δεν θα υπάρχουν καν.

      Συμφωνείς πως η Αθήνα οργιάζει θεατρικά;

      Καθόλου.

      Μα, πως μπορείς να το λες αυτό με τόσες παραστάσεις που ανεβαίνουν κάθε χρόνο; Και σκέψου πως ανεβάζουμε έργα γαλλικά, λατινοαμερικάνικα, θρίλερ, ηθογραφίες, μιούζικαλ, ακριβά και φτηνά, Ξενόπουλο και Τσέχωφ και αναλόγιο και μονόλογο και της Παναγιάς τα μάτια…

      Πρόκειται για ένα σώμα που πεθαίνει και εκλύει αδρεναλίνη, κάποιοι το περνάνε για ζωή. Δεν είναι δράση, είναι αντίδραση. Ένας ηθοποιός ή ένας σκηνοθέτης που είναι υποχρεωμένος να κάνει 5 και 6 παραγωγές για να επιβιώσει σε καμία από αυτές δεν θα δώσει το 100% του εαυτού του, άρα δίνει στον θεατή κάτι λιγότερο. Ο θεατής από την άλλη δεν μπορεί να πάει σε πολλές παραγωγές, θα παρακολουθήσει λίγες και δεν θα είναι αυτές που αξίζουν. Γιατί όπως είπα και πριν οι πληρωμένοι κοντυλοφόροι που εργάζονται για το τάδε site ή για την τάδε εφημερίδα θα τον επηρεάσουν προς την κατεύθυνση που επιθυμούν.

      Να πάμε κάπου αλλού; Προσφυγικό. Ακούμε από το ότι «δεν χωράνε άλλοι μετανάστες στην Ελλάδα» μέχρι το «ανοίξτε τα σύνορα, κανείς άνθρωπος δεν είναι παράνομος».

      Υπάρχει η λογική αντιμετώπιση των πραγμάτων υπάρχει και η συναισθηματική αντιμετώπισή τους. Ναι, όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τους άστεγους. Ναι, όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τους μετανάστες. Έχεις ένα ψυγείο σε ένα σπίτι και είσαι ελεύθερος να βάλεις όσα τρόφιμα θέλεις, θα χρησιμοποιήσω αυτό το παράδειγμα. Αν αγοράσω εκατομμύρια τρόφιμα δεν θα μπορέσω να τα βάλω όλα στο ψυγείο, επομένως κάποια θα χαλάσουν. Αν παρόλα αυτά εγώ τα θέλω μπορώ να τα αγοράσω – όμως θα είναι από τα πράγματα που γίνονται χωρίς μέθοδο και λογική. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες, πρέπει όμως να το κάνουμε με μια μέθοδο. Ποια είναι αυτή η μέθοδος; Δεν έχω ιδέα. Θα σου πω όμως κάτι που έχει άμεση σχέση με αυτό. Πολύ πριν το προσφυγικό… το 1995 στην Αθήνα υπήρχαν 15 με 20 χιλιάδες άστεγοι.

      Δεν υπήρχαν δομές αφού υποτίθεται πως ζούσαμε μέσα στην ευμάρεια. Όταν αυτός ο αριθμός άρχισε να αυξάνεται, ειδικά μετά το κραχ στο Χρηματιστήριο, δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο. Κι από ένα σημείο και μετά υπήρχε επίτηδες αυτή η εγκατάλειψη ώστε να παραδειγματιστεί ο κόσμος, να καταλάβει πως τον περιμένουν τα παγκάκια αν δεν συμμορφωθεί, αν δεν παραμείνει στις νόρμες, αν δεν συνεχίσει να τραβάει κουπί…. Κατάλαβες; Καμία μέριμνα, μόνο έτσι θα πάρει το μάθημά του και ο μη άνεργος. Μόνο όταν καταλάβει πως είναι υποψήφιος άνεργος.

      Δεν είναι καθόλου δύσκολο να πάρεις ένα παλιό στρατόπεδο να βάλεις 50, 100, 200 κρεβάτια μέσα κι ένα μαγειρείο και πλυντήρια να πλένουν τα ρούχα τους και να φροντίσεις τους ανθρώπους αυτούς ή οποιοδήποτε παλιό κτίριο και τα λοιπά. Κι όλοι εμείς αποδεχτήκαμε αυτή τη συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους μας και περιοριστήκαμε στα λόγια, τα λόγια είναι εύκολα. Εγώ το καλοκαίρι του `18 άφησα τα λόγια κι έκανα τη δική μου επανάσταση, ας την κάνουν και οι άλλοι. Δυο χρόνια μετά από `κείνο το καλοκαίρι δημιουργούνται κινήματα για να υπερασπιστούν την Τέχνη, αυτό δηλαδή που έκανα εγώ τότε…

      Ποιο κίνημα υπάρχει τώρα;

      Το Support Art Workers ας πούμε. Βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν τώρα είναι ότι προσπαθούν να συνεννοηθούν με την πιο ηλίθια υπουργό που έχει υπάρξει ποτέ!

      Μόνο αυτό είναι το πρόβλημα;

      Ζητάνε λεφτά και τίποτ` άλλο, ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Το θέμα δεν μπορεί να είναι μόνο στο «δώστε μας λεφτά» και να τελειώνει εκεί. Αρχίδια καλλιτέχνης είσαι άμα σκέφτεσαι έτσι, όσοι σκέφτονται έτσι θέλουν γιουχάισμα.

      Ξαναγυρίσαμε σ` αυτό που λέγαμε πριν για το γιουχάισμα…

      Γιουχάισμα στον άνθρωπο που σκύβει το κεφάλι του, παίρνει τα 5 φράγκα του και λέει «πηγαίνετε να γαμηθείτε όλοι οι υπόλοιποι». Και το κάνει αυτό μπροστά στα μούτρα σου καμιά φορά επικαλούμενος τα υψηλά ιδεώδη της Τέχνης. Δεν ενδιαφέρεται πλέον για την κοινωνία γύρω του που αργοπεθαίνει. Δεν μπορώ να σκάω ρε φίλε για την Τέχνη όταν γύρω μου οι άνθρωποι αυτοκτονούν και δεν τους μετράνε καν, τους καταγράφουν δήθεν ως θύματα του κορονοιού!

      Τι μπορείς να κάνεις για όλους αυτούς όταν αγωνίζεσαι την ίδια στιγμή για την καλλιτεχνική σου επιβίωση στην Αθήνα;

      Ας καεί η πόλη. Ας πηδήξουν όλοι ομαδικά από τα μπαλκόνια.

      Η πόλη κάηκε και τίποτα δεν έγινε.

      Όσο πας καθημερινά σε μια δουλειά που σε σκοτώνει για 600 και 700 ευρώ και δηλώνεις ευχαριστημένος τίποτα δεν θα γίνεται.

      Ποιος σου είπε πως οι άνθρωποι που το βιώνουν αυτό είναι ευχαριστημένοι; Μπορεί να δίνουν μάχη για να το αντέξουν, να καταστέλλουν κάθε εσωτερική αντίδραση.

      Όσο όμως αυτός καταστέλει με νύχια και με δόντια το θυμικό του κάποιοι πεθαίνουν εξαιτίας του επειδή δεν τους υπερασπίζεται.

      Πιστεύεις λοιπόν στην Ανυπακοή.

      Δεν πιστεύω στην Ανυπακοή, η κατάσταση απαιτεί Ανυπακοή. Μακάρι να ήταν διαφορετική η κατάσταση και όλοι να είμασταν υπάκουοι και ευνομούμενοι και όλα αυτά τα ωραία – όχι, είμαστε ένα μπουρδέλο και μισό!

      Ίσως ο καθένας προσπαθεί απλώς να επιβιώσει ο ίδιος. Και αν πάμε στους καλλιτέχνες, αυτοί προσπαθούν να επιβιώσουν καλλιτεχνικά.

      Χέστηκα για την Τέχνη και το Θέατρο όταν γύρω μου οι άνθρωποι πεθαίνουν! Από τη στιγμή που γίνεται ο Ισπανικός Εμφύλιος πρέπει να πας στον Ισπανικό Εμφύλιο!

      Έχεις ζηλέψει ποτέ τη ζωή άλλου συγγραφέα; Aς πούμε τον Χέμινγουαίη, αφού ανέφερες τον Ισπανικό Εμφύλιο.

      Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις με πρώτη και καλύτερη τον Βιγιόν. Μια χαρούλα ζωή είχε και ο Μπάροουζ.

      Tags: Δημήτρης Ζουγκόςσυνέντευξη
      Previous Post

      Με ποιους να πάω διακοπές;

      Next Post

      Ζαχαροπλαστείο Αθηναία: Παγωμένος πειρασμός

      Next Post
      ζαχαροπλαστείο Αθηναία

      Ζαχαροπλαστείο Αθηναία: Παγωμένος πειρασμός

      No Result
      View All Result

      Δημοφιλή

      • Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

        Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

        350 shares
        Share 140 Tweet 88
      • Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

        447 shares
        Share 179 Tweet 112
      • Τα στέκια είναι οι άνθρωποι | Μια βόλτα στη δεξιά και στην αριστερή όχθη της Ιεράς Οδού

        347 shares
        Share 139 Tweet 87
      • Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

        367 shares
        Share 147 Tweet 92
      • Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» και «Το Τρίκυκλο» παρουσιάζουν το «Tango Bar»

        341 shares
        Share 136 Tweet 85

      Πόλεις μέσα στην Πόλη | Άνθρωποι, γεγονότα, καταστάσεις | Street Press ΗΠΖ | Χαρτί - διαδίκτυο

      • Άποψη
      • Χαρτί
      • Editorial
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • Συνεντεύξεις
      • Φώντας Λάδης
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις
      • Πολιτισμός
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Κλίκ
      • Μουσική
      • Έξοδος
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Explore Athens
      • Πρόταση Εβδομάδας
      • #Breaktime
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Υγεία
      • Free Athens
      • Articles
      • Explore Athens
      • Άνθρωποι
      • Faces
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι ‘πες τώρα!
      • Μαγείρεψε το!
      • The Saucha Life
      • Γεύσεις Κατοχής
      • Η ψυχολογική διάσταση του μαγειρέματος
      • Ζώδια
      • Κατοικίδια
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Ακολούθησε μας

      • #ipolizei #streetpress #patisionmood
      • cheek to cheek 
Ζήτω τα οπωροφόρα της Αθήνας!

#patisionmood
      • Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα.

Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, 
που χτυπάει στον απέναντι τοίχο…

[ Γ. Ρίτσος ]

#patisionmood
      • #patisionmood
      • >> 💯 τεύχη ΗΠΖ παράλληλα με τα δέκατα γενέθλια. 

Στην εποχή του διαδικτύου, των σόσιαλ και της εικόνας «το έντυπο ζει», γιατί είναι ένα πολιτιστικό γεγονός, πρόταγμα και κατεύθυνση.

Από αύριο λοιπόν, στους δρόμους της Πόλης, "πάρτε το 100" - είναι για καλό!

*Ξεφυλλίστε το έντυπο, όπως ακριβώς τύπωνεται, στο ISSUU (link in bio).

#ipolizei #freepress #streetpress #januaryissue #100issues
      • Ψυρρή - Βαβυλώνα : Χ 

#patisionmood
      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"
      No Result
      View All Result
      • Αρχική
      • Άποψη
      • Χαρτί
        • Editorial
        • Ανεξήγητη πόλη
        • Αφιερώματα
        • Διάφορα
        • Η ψυχή της Πόλης
        • Καυστική ποτάσα
        • Παράξενες ιστορίες
        • Συνεντεύξεις
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
        • Βιβλιοκριτικές
        • Νέες εκδόσεις
        • Άνθρωποι του βιβλίου
        • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Πολιτισμός
        • TV & Movies
        • Εικαστικά
        • Θέατρο
        • Κλίκ
        • Μουσική
        • Πίνακες
        • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
      • Έξοδος
        • Δρομο-Λόγια
        • Πόλη Αφιέρωμα
        • Πρόταση Εβδομάδας
        • Explore Athens
      • ΑΝΘΡΩΠΟΙ
      • #Breaktime
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      • Άνθρωποι
        • Faces
        • Συναντηθήκαμε
        • Σύνθημα
        • Τι ‘πες τώρα!
        • Και όμως συνέβη
      • Well Being
        • Shopping
        • Υγεία
        • Μαγείρεψε το!
        • Κατοικίδια
      • Ζώδια
      • Εκδόσεις Λογότυπο
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"

      Welcome Back!

      Login to your account below

      Forgotten Password?

      Retrieve your password

      Please enter your username or email address to reset your password.

      Log In

      Add New Playlist

      Αυτό το Website χρησιμοποιεί cookies. Συνεχίζοντας να περιηγείστε στον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.Πολιτική Απορρήτου.