Όσο κι αν προσπαθήσεις να τις κατατάξεις μουσικά, δεν θα τα καταφέρεις. Όσο κι αν προσπαθήσεις να τις εξηγήσεις με έλλογα μέσα, θα αποτύχεις. Όσες φορές κι αν τις ακούσεις, δεν θα τις χορτάσεις. Αν προσπαθήσεις να τις χωρίσεις, μπορεί και να σε δείρουν.

Οι Σκιαδαρέσες είναι δύο και είναι δίδυμες. Έχουν καταφέρει μέσα από τα τραγούδια τους που ανεβάζουν στο YouTube να δημιουργήσουν ένα μεγάλο κοινό. Και όχι αδίκως, αφού οι φωνές, οι στίχοι τους και η χημεία τους κάνει το αποτέλεσμα απόλυτα φρέσκο, τρυφερό και συνάμα μελαγχολικό.

Η Όλγα έχει μία εσωτερικότητα που βγάζει έναν απίστευτο δυναμισμό και η Νίκη έναν δυναμισμό που καταλήγει σε μία εκπληκτική εσωτερικότητα. Αντιθέσεις, δηλαδή, και γοητεία ακατανίκητη. Ή, ακαταόλγατη, για να είμαι δίκαιη προς αμφότερες.

Οι θεματικές τους είναι παρμένες από τα απλά πράγματα της καθημερινότητας, δοσμένα όμως με μία λοξή ματιά γεμάτη χιούμορ και μικρές τρικλοποδιές. Απλές λέξεις, κοινές, χωρίς καμώματα και βερμπαλισμούς.

Συμπυκνώνουν τις ανησυχίες μιας γενιάς ―που ουσιαστικά είναι οι δικές τους― με τρυφερότητα, με κατανόηση στο λάθος, με κοφτό και ελλειπτικό πολλές φορές τρόπο.

Το πολύ δυνατό τους σημείο είναι ότι αφήνονται ελεύθερες να εκφραστούν χωρίς κόμπλεξ και σοβαροφάνεια και αυτό καταλήγει σε μία αμεσότητα, η οποία στην τέχνη είναι ζητούμενο.

Δηλώνουν την αμηχανία τους. Και στέκονται συγκινημένες, μα θαρραλέες απέναντι σε αυτό που ήταν, σε αυτό που είναι και στα ενδεχόμενα μελλοντικά εγώ τους· σαν το κάθε τραγούδι τους να είναι ένα ταξίδι ενηλικίωσης και ταυτόχρονα επιστροφής στο παιδικό δωμάτιο.

Πώς φτιάχτηκαν οι Σκιαδαρέσες;

Μια μελισσούλα κάθισε σε ένα λουλουδάκι, ή τουλάχιστον έτσι μας έχουν πει.

Πού μεγαλώσατε; Ποια η ισχυρότερη ανάμνησή σας;

Μεγαλώσαμε στα Σπάτα και η ισχυρότερη ανάμνηση είναι μια φορά που προσπαθούσα να πείσω την Όλγα να πηδήξει από τον έναν καναπέ στον άλλον και η Όλγα δεν ήθελε και την έπεισα ότι είναι πολύ γαμάτο και το έκανε και έπεσε πάνω στη σόμπα.

Με τι τραγούδια μεγαλώσατε;

Σούπα, το βράδυ έχουμε σούπα, το μεσημέρι σούπα, γιορτή και Κυριακή, χειμώνα καλοκαίρι. Σούπα πα σούπα σούπα πα σου πα σούπα πα σούπα σου παπα.

Με τι άλλο ασχολείται η καθεμιά σας, όταν σπάει το σούπερ δίδυμο;

Με αγόρια

Τι όνειρα είχατε, όταν ήσασταν μικρές, για όταν θα είστε λίγο λιγότερο μικρές;

Να γίνω θεατρικός συγγραφέας (Νίκη).
Να γίνω διάσημη ηθοποιός στο εξωτερικό και να κερδίσω Όσκαρ, αλλά δεν πάει καλά (Όλγα).

Ποια ανάγκη σας ικανοποιείται μέσα από τη μουσική;

Της έκφρασης.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Σούπα πα σούπα σούπα πα σούπα σούπα πα σούπα.

Πώς δουλεύετε τα κομμάτια σας; Ποια είναι η διαδικασία παραγωγής τους;

Τα γράφουμε, πάμε στον Στάμο, ο Στάμος λέει, «για παίξτε τα λίγο να τα ακούσω», μας βιντεοσκοπεί, του λέμε, «Έι! Όχι έτσι, να το κάνουμε καλά», λέει «Ναι, ναι» και τελικά τα ανεβάζει YouTube. Και μετά λέμε ψέματα στις συνεντεύξεις ότι κάποια στιγμή θα ηχογραφηθούν καλά και θα βγάλουμε δίσκο.

Η μουσική υπάρχει για το «ουφ» (ξαλάφρωμα), για τη σκέψη; Για τι;

Για τις βόλτες με το αμάξι.
Για όταν παίρνεις τα μέσα.
Για τους διαδρόμους στα σούπερ μάρκετ.
Για τις αμήχανες στιγμές στο ασανσέρ;
Για να έχουν κάτι να μας απαγορεύσουν εν μέσω πανδημίας.

Σε πολλά τραγούδια σας μπλέκεται το χιούμορ, με μία παιδική αφέλεια, αλλά ταυτόχρονα και μία μελαγχολία. Αυτό είναι σκοπός ή απλά τυχαίνει;

Νομίζω ότι είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Συνήθως τα τραγούδια μας περιγράφουν κάτι που μας συνέβη/νιώσαμε και πέρασε. Πρέπει να έχει ωριμάσει μέσα μας για να γράψουμε γι’ αυτό. Που σημαίνει ότι πλέον μπορούμε να κάνουμε και χιούμορ μ’ αυτό.

Ζούμε στην εποχή που η πολιτική ορθότητα έχει εισβάλει στα ζητήματα της τέχνης και του καθημερινού λόγου. Εσείς αυτολογοκρίνεστε ποτέ σε σχέση με τον στίχο;

Δεν νομίζω, εκτός αν λειτουργεί υποσυνείδητα. Δεν θεωρούμε ότι η τέχνη έχει πολίτικαλ κορέκτ. Έχεις τόσες ιστορίες να διηγηθείς, τόσων διαφορετικών ανθρώπων, που αν ήταν όλοι αψεγάδιαστοι και πολίτικαλ κορέκτ, θα λέγαμε την ίδια ιστορία.

Υπάρχει πλέον μία ρευστότητα στα είδη της μουσικής. Αυτό είναι δείγμα ελευθερίας ή μπορεί να θεωρηθεί και δυσκολία διαμόρφωσης ταυτότητας;

Ελευθερίας!

Ο σουρεαλισμός είναι επίσης έκδηλος σε πολλά κομμάτια σας. Βλέπετε έτσι την πραγματικότητα ή η τέχνη αφήνει το περιθώριο να την προτείνετε με ανορθόδοξο τρόπο;

Νομίζω ότι η περιγραφή συναισθημάτων είναι πολύ περίπλοκη. Τα συναισθήματα τα ίδια είναι περίπλοκα, πόσο μάλλον να τα επικοινωνήσεις. Αν για παράδειγμα νιώθω ανεπαρκής, θα πρέπει να συμπληρώσω ότι η ανεπάρκεια που νιώθω συνοδεύεται από λύπη, από νοσταλγία, από το ότι δεν είμαι εντελώς ανεπαρκής, αλλά ανεπαρκής σε σχέση με αυτό που θα ήθελα να είμαι ή σε σχέση με αυτό που εσύ θα ήθελες να είμαι και τόσα πολλά, που πολλές φορές είναι τόσο πιο απλό να πω, ότι είμαι το μπλε του καναπέ που έχουμε στο εξοχικό και είναι παλιός μα όχι βίντατζ, και να τελειώνω.

Βλέπετε αλλαγές στον εαυτό σας και στους ανθρώπους γύρω σας μέσα σε όλο αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια;

Πολλές, και καλές και κακές. Σίγουρα κάτι αλλάζει.

Αν μπορούσατε να κάνετε live οπουδήποτε, σε ποιο μέρος σας φαντάζεστε;

Στο σπίτι μας.

Ντύνεστε, λοιπόν, για το live στο σπίτι σας. Τι φοράτε;

Τις πιτζάμες μας! Kαλά σίγουρα θα κάναμε «και καλά» πιτζαμέ ντύσιμο για να το παίξουμε αραχτές, που βέβαια θα ήταν οργανωμένο να μας κολακεύει και να φαίνεται επιμελώς ατημέλητο, γιατί οι αληθινές πιτζάμες μας είναι λερωμένες με σάλτσα.

Αν ο έρωτας ήτανε ζώο, τι ζώο θα ήτανε;

Άνθρωπος.

Και αν η φιλία είχε χρώμα;

Ροζ (Όλγα).
Γαλάζιο (Νίκη).

Το πρώτο πράγμα που κάνετε το πρωί, όταν ξυπνάτε. Το τελευταίο πριν κοιμηθείτε.

Πρώτο: πίνω καφέ.
Τελευταίο: κάθομαι στο κινητό μου (Νίκη).
Πρώτο: ανοίγω τα μάτια μου.
Τελευταίο: κλείνω τα μάτια μου (Όλγα).

Τι φοβάστε περισσότερο;

Εμένα (Νίκη).
Τη Νίκη (Όλγα).

Ξυπνάτε μια μέρα και η μία έχει μεταμορφωθεί σε ιππόκαμπο και η άλλη σε κοάλα. Πώς θα συναντιόσασταν;

Οι ιππόκαμποι πεθαίνουν έξω από το νερό, άρα η μία θα ξυπνούσε νεκρή. Φαντάζομαι στην κηδεία της Όλγας; Θέλω να είμαι το κοάλα (Νίκη)!
Είναι άδικο που η Νίκη είδε πρώτη τις ερωτήσεις, γιατί πρόλαβε το κοάλα (Όλγα).

Ποιο χαρακτηριστικό η μίας της άλλης θαυμάζετε;

Τον αυτοέλεγχο της Όλγας –σε ορισμένα πράγματα– και την αυτοπεποίθησή
της (Νίκη).
Το ταλέντο της Νίκης (Όλγα).

Πώς φαντάζεται η καθεμία τον εαυτό της σε δέκα χρόνια από τώρα;

Δεν ξέρω (Νίκη).
Παντρεμένη με παιδιά και καλοδιατηρημένη (Όλγα).

Αν γράφατε ένα τραγούδι για την Αθήνα, ποιος θα ήταν ο τίτλος;

Αθήνα.

Ποια είναι τα επόμενα μουσικά σχέδιά σας;

Ό,τι προκύψει και λάιβ.

Μία ερώτηση στην οποία θα θέλατε να απαντήσετε;

Το τραγούδι του Βαγγέλη είναι από το POV του Βαγγέλη! Δεν το τραγουδάει γυναίκα στον Βαγγέλη, αυτός το τραγουδάει σε γυναίκα.

instagram: @skiadaresess | facebook: Σκιαδαρέσες | youtube: stamos semsis

Άκουσέ τα
Ηλέκτρας top 8

Το τραγούδι του Άρη
Προτιμούσα τον παλιό
Quelle catastrophe
Το μπλε του καναπέ
Δεν μένω μακριά
Ρεύμα
Πάμε Ναύπλιο
Μικρά κι όμορφα πράγματα