Έφυγαν. Μας λείπουν; Τους λείπουμε; Ποιος ξέρει; Θα ξανάρθουν; Μήπως πάμε και εμείς; Τι σκέφτονται; Πώς περνούν; Πώς περνάμε; Δεν ξέρουμε… Αν πας μακριά, βλέπεις καλύτερα; Ξεθωριάσματα, αναμνήσεις, πληγώματα, κριτικές. Από το «τα βρόντηξα και έφυγα» στο «ποτέ δεν σε ξέχασα». Αυτό που μας νοιάζει είναι να επικοινωνούμε.

ΡΕΒΥΘΙΑ ΜΕ ΛΟΚΑΝΙΚΟ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ

…Μέσα στον ύπνο μου ήρθες Σουρή μου,
Κουβεντολόι να έχεις μαζί μου.
Τι θέλει λέει; Πληροφορίες;
Μπράβο ρε Γιώργο, ώρα που βρήκες για φλυαρίες!
(τα έχει πει ο Γιώργης, θα ‘ναι πάνω από έναν αιώνα τώρα θαρρώ)

…Τίποτα Γιώργο δεν έχει αλλάξει από υγεία είμαστε εντάξει,
όπως και τότε έτσι και τώρα ίδια ρουτίνα σε όλη την χώρα.

Ηλεία, Μάτι, Μήδεια, Μάνδρα, Αμαλία Γκινάκη, Γρηγορόπουλος, Ελπίδα;
Δεν θέλει πολύ για να καταλάβεις ότι κεντρικός πυρήνας όλων των προβλημάτων είναι ο ίδιος.
Από την ίδρυσή του.

Ο Τρόπος λειτουργίας του έχει διάφορα επίπεδα. Π.χ., πας, ας πούμε, στην πολεοδομία για να κάνεις μια δουλειά (χαχαχα) και χρειάζεται να βγάλεις φωτοτυπίες και ο τύπαρος σε στέλνει απέναντι σε φωτοτυπάδικο ιδιοκτησίας συζύγου, όπου εργάζεται και κόρη ή ανιψιά, επιδεικνύοντας τα πλούσια κάλλη της… Δεν αναφέρομαι ρε μαλάκες στην πολεοδομία Αιγάλεω. Τα σενάρια είναι φανταστικά, ωσάν το ελληνικό κράτος. ΜΑΤΡΙΞ φάση…
Ή, ας πούμε, εργάζεσαι σε εργολάβο που έχει αναλάβει κομμάτι κατασκευής δημοσίου έργου και την ίδια στιγμή φτιάχνονται και κάνα δύο βίλλες κάπου στο Σχοινιά… Είπαμε, τα σενάρια είναι φανταστικά, οποιαδήποτε ομοιότητα
κλπ, κλπ…

Υλικά: 2 χωριάτικα λοκάνικα (εκτός εάν είσαι μετανάστης, εγώ βάζω τσορίθος), 400γρ ντομάτα κονκασέ, 300γρ ρεβύθια, ελαιόλαδο, 2 κ.σ. πελτέ, 2 κρομμύδια, 2 πιπεριές φλωρίνης, καπνιστή πάπρικα, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι.

Παρακάμπτω το φούσκωμα των ρεβυθιώνε.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο.
Τηγάνι σε μέτρια φωτιά, τρία τεσσερα λεπτά το λοκάνικο (κομμένο σε φέτες). Μετά προσθέτουμε το ψιλοκομμένο κρομμύδι και τις πιπεριές και τα σωτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν.
Προσθέτουμε πελτέ, πάπρικα, ρίγανη και ανακατώνουμε και χώνουμε μέσα και την ντομάτα κονκασέ.
Λίγο νεράκι, αλάτι, πιπέρι.
Παίρνουμε πυρίμαχο σκεύος, πετσώνουμε μέσα τα ρεβίθια και τη σάλτσα από πάνω. Ανακατεύουμε, καπακώνουμε και το χώνουμε στον φούρνο τσι 180 του κελσίου.
Κανά 2ωρο θαρρώ, ιτ ντιπένς πόσο βραστερά είναι τα ροβύθια.
Και καλή όρεξη

…για να μην πιάσουμε το θέμα των φαρμακοβιομηχανιών.
Ναι, συμφωνώ, οι πολυεθνικές, οι αλήτες οι πολιτικοί, ο κακός καπιταλισμός, οι ευρωπαίοι κλπ, κλπ.
Αλλά όλες αυτές οι εταιρείες νταραβερίζονται με τους γιατρούς μας. Ντου γιου νόου Ιατρικός επισκέπτης; Κάποιοι έδιναν λεφτά σε μαύρες σακούλες και κάποιοι τα έπαιρναν για να υπερσυνταγογραφούν…
και κάπως έτσι έσκασε κάποια στιγμή η φούσκα…
Και, κάπως έτσι, πώς να φτιάξεις σοβαρό αποτέτοιο. Πού να περισσέψουν λεφτά για κανονικό σχολείο, νοσοκομείο, αστυνομία κλπ…
Αφού ο σκοπός που υπάρχει είναι το πλιάτσικο στο δημόσιο χρήμα και το να βολεύονται οι πασόκικοι κώλοι…
Οπότε, άμα και είσαι φτωχός, τον ήπιες.
σίγουρα υπάρχει και πολύς κόσμος που δεν έχει καμμιά σχέση με δαύτο, αλλά σιωπά και είναι πρόβλημα. Είναι σαν να ακούς κάθε μέρα φασαρίες στο απέναντι σπίτι, να βλέπεις κάθε πρωί μια γυναίκα να βγαίνει από εκεί τουμπανιασμένη και μετά να βγεις στα κανάλια και να λες ότι ακούγαμε φασαρίες κατά καιρούς, αλλά δεν είχαμε καταλάβει ότι ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα…

…ρίχνουμε και μια ματιά στα ρεβύθια. Εάν χρειαστεί νεράκι προσθέτουμε

…σήμερα και αύριο, βρέχει, ξεβρέχει,
αυτή η χώρα απ’ όλα έχει.
Δόξα σοι κύριε, δόξα σοι θεέ μου,
πίνω αμέριμνος και τον καφέ μου.

Και ένα μπλούζ αλλά γκρέκα

Καλοφάγωτα και καλή ακρόαση
Αγάπη μόνο

Toυ Κώστα Παπά
Έφυγε το 2014. Από το Μενίδι και μία φαρμακοβιομηχανία βρέθηκε στο Μπαθ, οδηγός στα λεωφορεία του Μπαθ. Πολεμική ιαχή. Πίσω γοριλα.