Μικροκαμωμένος, με έντονο βλέμμα και προσωπικότητα, πίνει καφέ μαζί μου σε εξαρχειώτικο στέκι και η ώρα κυλάει όπως μεταξύ παλιών γνώριμων. Δεν υπήρξε ερώτηση που δεν απαντήθηκε, δεν υπήρξε κενό ή κοιλιά στην κουβέντα. Τον Τζώρτζη ορισμένοι τον συμπαθούσαμε, ούτως ή άλλως και, ειδικά για μένα, δεν χρειάστηκε αυτή η συνάντηση για να καταλάβω ότι είναι ένα άτομο που δεν άξιζε τις χιλιάδες υβριστικά μηνύματα που έλαβε μετά τη συμμετοχή του στον τηλεοπτικό διαγωνισμό. Είναι οξύς, χιουμορίστας και άνετος. Δεν κατόρθωσα να καταλάβω αν είναι μια σκηνοθετημένη εκδοχή του εαυτού του ή ο εαυτός του 100%-πάντως το στιλ του στην επικοινωνία, στην παράθεση απόψεων και στον σχολιασμό της καθημερινότητας είναι μοναδικό. Μένει, τώρα, το επόμενο ραντεβού μας να ανανεωθεί πάνω από ένα γεμάτο τραπέζι με δημιουργίες δια χειρός του. 

• Εργάζομαι στο Cascara στα Μελίσσια, ένα εστιατόριο all day. Ξεκινάμε με brunch, μετά προσφέρουμε μεσημεριανές επιλογές για επαγγλεματικά lunches και όχι μόνο, ενώ το βράδυ ο κόσμος απολαμβάνει το δείπνο του παρέα με εκλεκτά cocktails. Το μενού έχει την υπογραφή μου. Ο κόσμος έρχεται για να με γνωρίσει και να δει έναν άλλο Τζώρτζη, όχι αυτόν που νόμιζε πως ήξερε από το MasterChef.
• Προσωπικά, δεν είχα ιδέα περί του προφίλ που μου έχτιζε η παραγωγή, με την απομόνωση φράσεων και εκφράσεών μου. Δεν είχα μπει καν στη διαδικασία να σκεφτώ να είμαι συνέχεια σε ένα ρόλο, ώστε, με πιάσουν δεν με πιάσουν οι κάμερες, να είμαι αυτό. Ήθελα να είμαι ο εαυτός μου, πήγα για να περάσω καλά και να είμαι εγώ, ο αυθόρμητος, λιγάκι καυστικός, ειλικρινής Τζώρτζης. Μες στο παιχνίδι, οι δημοσιογράφοι μου έλεγαν, προφανώς για να μην τυχόν και σταματήσω να είμαι ο εαυτός μου και να «πουλάω» φυσικά κι εγώ με τη σειρά μου, ότι είμαι ο πιο αγαπητός εκεί έξω, ότι ξέρω να τα λέω έξω από τα δόντια και τα λοιπά.

Ο κόσμος έρχεται για να με γνωρίσει και να δει έναν άλλο Τζώρτζη, όχι αυτόν που νόμιζε πως ήξερε από το MasterChef. Προσωπικά, δεν είχα ιδέα περί του προφίλ που μου έχτιζε η παραγωγή, με την απομόνωση φράσεων και εκφράσεών μου.

• Νόμιζα λοιπόν ότι θα έβγαινα και θα ήμουν… το παιδί του λαού! Βγαίνω και βλέπω κυριολεκτικά χιλιάδες μηνύματα να με βρίζουν! Κάποια ήταν πολύ χυδαία. Κόλλησα, έπαθα θέμα για λίγο καιρό. Δεν έβγαινα από το σπίτι, φοβόμουν. Η δουλειά, η ίδια η ζωή και οι ρυθμοί της, με βοήθησαν να το ξεπεράσω σχετικά γρήγορα.
• Πριν το παιχνίδι είχα δουλειά και καλές συνεργασίες, μάλιστα. Είχα μια καλή προϋπηρεσία. Όταν όμως κερδίζεις αναγνωρισιμότητα, πατάει καλύτερα ο λόγος σου και ο άλλος σε αφήνει να κάνεις αυτό που θες και που γνωρίζεις καλύτερα. Αυτό ισχύει γενικά στα ελληνικά δεδομένα και δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, πάντως έτσι είναι.
• Τις ώρες προβολής του φετινού διαγωνισμού εργάζομαι, όμως το έχω δει και παρακολουθήσει λίγο. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που κάναμε εμείς πέρσι. Το μαγειρικό επίπεδο μου φαίνεται πιο χαμηλό και οι προσωπικότητες των παικτών λιγότερο ενδιαφέρουσες. Παίζει πολύ φέτος η φάση «ποιο είναι το βάσανό σου, ο πόνος σου». Παίρναμε, πάντως, περισσότερα χρήματα από τα 600 ευρώ που παίρνουν οι φετινοί παίκτες.
• Πέρασα, όπως όλες και όλοι, από τέσσερα casting. Δεν σε παίρνουν έτσι σε ένα παιχνίδι που πρωτίστως είναι τηλεοπτικό… Υπάρχουν δημοσιογράφοι και ψυχολόγοι πίσω από τις κάμερες! Δεν μετάνιωσα που πήγα στο Masterchef, αλλά δεν θα ξαναπήγαινα. Αν ήξερα από πριν όλη τη διαδικασία εντός που βίωσα, δεν θα το έκανα, όχι. Και δεν μιλάω για το κράξιμο που έφαγα, αλλά για κάτι δεκαεφτάωρα γυρίσματα, για τον όλον εγκλεισμό που σου αφήνει κατάλοιπα, καθώς δεν έχεις σχεδόν καμία επικοινωνία με τους δικούς σου και τον έξω κόσμο.
• Στο Silver Award Week δεν πήγα επειδή δεν με καλέσανε. Κι αν με καλούσαν όμως, δεν πιστεύω πως θα πήγαινα. Δεν θέλω. Να το παίξω σεφ και μέντορας κάποιου διαγωνιζόμενου ενώ πριν λίγο καιρό κρινόμουν εγώ ο ίδιος; Μου φαίνεται κάπως.
• Από την αρχή το έλεγα, πάντως, και δεν με πιστεύανε. Στον διαγωνισμό πήγα για την εμπειρία, να δω πώς γυρίζεται, τι συμβαίνει εκεί μέσα. Έβλεπα και το αμερικάνικο και το ελληνικό. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα με πάρουνε. Κι όταν με πήρανε, πίστευα ότι θα φύγω από τους πρώτους, γιατί σκεφτόμουν ότι ίσως υπάρχουν άτομα που έχουν μέσο και τα λοιπά. Καμία σχέση, όμως.

Αν ήξερα από πριν όλη τη διαδικασία εντός που βίωσα, δεν θα το έκανα, όχι. Και δεν μιλάω για το κράξιμο που έφαγα, αλλά για κάτι δεκαεφτάωρα γυρίσματα, για τον όλον εγκλεισμό που σου αφήνει κατάλοιπα, καθώς δεν έχεις σχεδόν καμία επικοινωνία με τους δικούς σου και τον έξω κόσμο.

• Μπαίνοντας στο Masterchef , είδα ότι υπήρχε και άλλος Γιώργος. Όταν φτιάχναμε τις ποδιές, μου είπαν ότι θα υπάρχει ο Γιώργος Φ. (σ.σ: Φασιλής) και ο Γιώργος Π. Αυτό δεν μου άρεσε! Τι Γιώργος Π. είπα! Αποφάσισα σχεδόν σε μια στιγμή να το κάνω Τζώρτζης το όνομά μου και μου έμεινε. Πλέον, δεν γυρίζω στο Γιώργος.
• Μου αρέσει να μαγειρεύω στους ανθρώπους αυτό που τους αρέσει να τρώνε. Δηλαδή, δεν ξέρω αν θα μαγείρευα ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι για ένα τραπέζι με φίλους. Θα τους ρώταγα πρώτα. Αν και ξέρω ότι οι λίγοι, πολύ καλοί μου φίλοι αγαπούν συγκεκριμένα πράγματα.
• Αν υποθέσουμε πως θέλω να κάνω κάποια έκπληξη σε πρόσωπο, ας πούμε, για το οποίο ενδιαφέρομαι ερωτικά θα ήθελα να φτιάξω κάτι πιο αφροδισιακό. Ένα ριζότο με ένα μελάνι σουπιάς για παράδειγμα! Δεν είμαι του comfort food, αν και παίζει πολύ ως τάση, ξεκινώντας, θεωρώ κυρίως από τον ντόρο των social media. Εμένα, ως Τζώρτζη, μου αρέσει να στήνω ένα πιάτο.
• Αγαπώ τη μεσογειακή διατροφή, την Ελλάδα, την Ιταλία. Παίζω με fusion πιάτα, αλλά με υλικά, γεύσεις και συνταγές της Μεσογείου. Πλέον, λόγω της συνεργασίας μου με τη Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα, αρχίζω να εμβαθύνω στη γαλλική κουζίνα, που είναι η βάση της γαστρονομίας. Μέρος της δουλειάς μου είναι η αναζήτηση, η έρευνα, το ψάξιμο. Η δοκιμή. Αυτό μου το έμαθε και ο δάσκαλό μου, ο Λευτέρης ο Λαζάρου. Πηγαίνω, δηλαδή, σε μαγαζιά, τρώω, δοκιμάζω, παρακολουθώ.
• Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι πολύ των ταξιδιών, αν και σίγουρα χρειάζονται όταν κάνεις αυτήν τη δουλειά. Ίσως κάποια στιγμή πάω στη Μαδρίτη που, αυτή τη στιγμή, τη θεωρώ γαστρονομική μέκκα. Θα ήθελα πάντως ,σίγουρα, να εργαστώ στο εστιατόριο της Ντίνας Νικολάου στη Γαλλία.

Αν υποθέσουμε πως θέλω να κάνω κάποια έκπληξη σε πρόσωπο, ας πούμε, για το οποίο ενδιαφέρομαι ερωτικά θα ήθελα να φτιάξω κάτι πιο αφροδισιακό. Ένα ριζότο με ένα μελάνι σουπιάς για παράδειγμα! Δεν είμαι του comfort food, αν και παίζει πολύ ως τάση, ξεκινώντας, θεωρώ κυρίως από τον ντόρο των social media. Εμένα, ως Τζώρτζη, μου αρέσει να στήνω ένα πιάτο.

• Ένα πιάτο μου που αγαπιέται πολύ στο εστιατόριο που δουλεύω και λαμβάνει συνέχεια τις καλύτερες κριτικές είναι το κριθαρώτο γαρίδας με εστραγκόν. Ένα άλλο αγαπημένο μου, που το έχω βγάλει κυρίως σε νησιά, είναι το φαγκρί ποσέ με πουρέ σελινόριζας και τσιπς από πράσο.
• Σαν Τζώρτζης, πάντως, είμαι ολιγόφαγος. Μισό σουβλάκι και με το ζόρι το καταφέρνω! Και, νομίζω φαίνεται, δεν κάνω γουρουνιές. Στο δίλημμα γλυκό ή αλμυρό, προτιμώ τα αλμυρά. Μου αρέσει να φτιάχνω γλυκά, αλλά καθόλου να τα τρώω! Δεν τη μπορώ τη ζάχαρη, τη σοκολάτα και τα συναφή…
• Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω μάγειρας. Δεν ήθελα να σπουδάσω κάτι άσχετο με αυτό και να χάσω χρόνο. Σπούδασα την τέχνη μου σε ιδιωτική σχολή, παρά την αρνητική άποψη που είχαν και οι δύο μου γονείς. Θυμάμαι το σπίτι μου, κατά τα παιδικά μου χρόνια, να μυρίζει κοκκινιστό κατσαρόλας. Κανέλα, ντομάτα… Ποιος ξέρει; Μπορεί να επηρεάστηκα.
• Η τυπική μέρα ενός μάγειρα, ενός σεφ είναι δύσκολη. Πολλές οι ώρες, πολλές οι ευθύνες. Για να το κάνεις πρέπει να το αγαπάς πολύ, πάρα πολύ. Στο μεταξύ, πριν το παιχνίδι εγώ είχα μάθει να είμαι στην κουζίνα μου και να δουλεύω. Τώρα, αναπόφευκτα, έχω μπει στο τριπάκι του ότι θέλω να μάθω να πουλάω καλύτερα τον εαυτό μου. Ίσως να πρέπει κιόλας!
• Δεν θεωρώ ότι την έχω ψωνίσει. Με το που βγήκα από το Masterchef έπιασα κατευθείαν δουλειά. Αρκετά παιδιά βγήκαν, έχοντάς την ψωνίσει, έδιναν συνεντεύξεις και μόνο αυτό… Μου έγινε πρόταση από μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι για παρουσίαση τηλεοπτικής εκπομπής, δεν ήθελα όμως. Αλλά και για συμμετοχή σε πάνελ δέχθηκα προτάσεις. Ξέρω, όμως, ότι ήθελαν να με πλασάρουν σαν τον Κακό, τον ετοιμόλογο με την κακή έννοια, τον ατακαδόρο και λοιπά… Εγώ δεν είμαι αυτό. Εγώ μαγειρεύω.
• Κράτησα επαφές με ορισμένα άτομα. Με τον Τσίκιλη, τον Αργύρη, τον Χρήστο (ο οποίος Χρήστος ίσως και να ήταν η καλύτερη ψυχή εκεί μέσα), τον Σελίμ. Περί Τιμολέοντα, αφού με ρωτάς, θεωρώ ότι όσο δίκαια βγήκα εγώ ο κακός, τόσο δίκαια βγήκε αυτός ο νικητής. Με τηλεοπτικούς όρους ήταν η απόλυτη δικαιοσύνη να κερδίσει! Πάντως, σε θέμα δουλειάς, θεωρώ ότι, όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλα άτομα, είμαστε σήμερα σε πολύ καλύτερο επαγγελματικό επίπεδο από αυτόν.
• Θεωρώ ότι οι φετινοί διαγωνιζόμενοι που έχουν, μάλιστα, δει και τι έχει παιχτεί από τον περσινό διαγωνισμό, θα μπορούσαν να είναι πιο μετρημένοι, πιο προσεκτικοί. Η Σπυριδούλα, ας πούμε, μπορεί και να κατηγορείται αδίκως για κακιά. Να λέει τόσα και τόσα πράγματα που δεν τα βλέπουμε ποτέ, γιατί απομονώνονται επιλεκτικά ατάκες της. Αυτό δεν σημαίνει ότι την συμπαθώ.

Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω μάγειρας. Δεν ήθελα να σπουδάσω κάτι άσχετο με αυτό και να χάσω χρόνο. Σπούδασα την τέχνη μου σε ιδιωτική σχολή, παρά την αρνητική άποψη που είχαν και οι δύο μου γονείς. Θυμάμαι το σπίτι μου, κατά τα παιδικά μου χρόνια, να μυρίζει κοκκινιστό κατσαρόλας. Κανέλα, ντομάτα… Ποιος ξέρει; Μπορεί να επηρεάστηκα

• Αγαπώ πάρα πολύ τον Παντελή, τον νησιώτη. Μου αρέσει η προσωπικότητά του και οι μαγειρικές του. Επίσης, συμπαθώ και εκτιμώ Ασημίνα. Την Άλκηστη την Κρητικιά θα ήθελα πολύ, με αυτή τη συμπεριφορά που είχε, να την πέταγα έξω, αν διαγωνιζόμασταν μαζί. Απαράδεκτη. Για νικητή, θα ήθελα είτε Πάνο, που βρίσκεται σε ένα υψηλό επίπεδο και φαίνεται, είτε Μανώλη. Ο Χρήστος από τα Γιάννενα (βλέπε Κράτς!) δεν μου λέει τίποτα, προσωπικά. Νομίζω ότι έχει και εύνοια, γενικότερα…
• Από τους τρεις κριτές, συμπαθούσα και συμπαθώ περισσότερο τον Λεωνίδα Κουτσόπουλο. Είχε πάντα αυτό το μπρίο που αγαπώ να βλέπω σε έναν άνθρωπο! Και γαστρονομικά, όμως, ήμασταν κοντύτερα… Η αλήθεια είναι ότι οι κριτές αγαπούσαν τα πιάτα μου. Μόνο μια φορά βγήκα υποψήφιος προς αποχώρηση από τεστ δημιουργικότητας.
• Σε σχέση με το ότι είμαι gay κι έχω αυτήν την προσωπικότητα, δεν σκέφτηκα ποτέ να το καμουφλάρω ή να το «μαζέψω» ή οτιδήποτε. Πρέπει να πω ότι πέραν των γνωστών υβριστικών και προσβλητικών μηνυμάτων που δέχθηκα, έλαβα εκατοντάδες μηνύματα από άτομα που μου είπαν ότι βοηθήθηκαν από μένα στο να μιλήσουν, να ανοιχτούν. Πολύ σημαντικό πράγμα αυτό, θεωρώ. Ουσιαστικά, ήταν η καλύτερη αμοιβή που έλαβα από το παιχνίδι και την προβολή.
• Ξέρεις τι μουσική μου αρέσει; Η λαϊκή. Πολύ! Πεθαίνω για Πάολα, πάω και τη βλέπω τέσσερις φορές τον χρόνο. Και ανήκει στους ανθρώπους που θαυμάζω πολύ. Για διάφορους λόγους. Είδωλα, πάντως, δεν έχω και γενικά και, ειδικά, ως προς τη μαγειρική.

Αυτή τη στιγμή, αυτή την περίοδο ετοιμάζομαι να πάω για δεύτερη σεζόν στη Μύκονο, να δουλέψω σε ένα ξενοδοχείο. Θα ήθελα πάρα πολύ, όμως, πριν φύγω να μου δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια μαγειρική δράση με κοινωνικό πρόσημο, να μαγειρέψω για αστέγους, για ανθρώπους που έχουν ανάγκη και αντιμετωπίζουν δυσκολίες ζωής. Θα ήθελα να δω το Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ να οργανώνει κάτι τέτοιο! Εγώ, να ξέρετε, είμαι μέσα.

• Αρχίζω να βαριέμαι να μιλάω για το Masterchef, με ρωτούν ακόμα στον δρόμο, σε μαγαζιά που με πετυχαίνουν. Πάντως, είναι τιμή μου να μου ζητούν μια συνέντευξη όπως αυτή εδώ, γιατί πριν ένα χρόνο δεν με ήξερε η μάνα μου! Και στο πλαίσιο μιας συνέντευξης φυσικά και θα μιλήσω για το παιχνίδι.

• Ένα παιδί που ξεκινά σήμερα να ασχολείται με τη μαγειρική πρέπει να μελετήσει, να δουλέψει πολύ, να πειραματιστεί, αλλά και να μάθει να πουλάει σωστά τον εαυτό του. Ζούμε στην εποχή που μαγειρική και δημοσιότητα έχουν γίνει σχεδόν ένα. Σε αυτό το, αν θες, και εχθρικό, ώρες ώρες περιβάλλον, το έντονο, το απαιτητικό της σύγχρονης εποχής πιστεύω πως έχει μεγάλη σημασία ο σεφ να μην είναι ένα πλάσμα με ταλέντο και γνώση μεν, κλεισμένο στην κουζίνα του δε. Πρέπει να είναι οικείος, να βγαίνει ο κόσμος… Σε αυτό έχει παίξει βασικό ρόλο του Masterchef. Είσαι σεφ; Είσαι σταρ! Τέτοια φάση. Άσε που τώρα, έχουν γίνει όλες και όλοι κριτές. Αν δεν τους αρέσει κάτι στο πιάτο, θα καλέσουν τον σεφ, θα κάνουν λόγο για οξύτητες, αλατότητες και λοιπά… Εντάξει, σημεία των καιρών.
• Αυτή τη στιγμή, αυτή την περίοδο ετοιμάζομαι να πάω για δεύτερη σεζόν στη Μύκονο, να δουλέψω σε ένα ξενοδοχείο. Θα ήθελα πάρα πολύ, όμως, πριν φύγω να μου δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια μαγειρική δράση με κοινωνικό πρόσημο, να μαγειρέψω για αστέγους, για ανθρώπους που έχουν ανάγκη και αντιμετωπίζουν δυσκολίες ζωής. Θα ήθελα να δω το Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ να οργανώνει κάτι τέτοιο! Εγώ, να ξέρετε, είμαι μέσα.
• Επίσης, δέχτηκα πρόσφατα πρόταση για τηλεόραση, για συμμετοχή σε κάτι που ουδεμία σχέση έχει με τη μαγειρική και, ειλικρινά, στο σκέφτομαι σοβαρά γιατί θα έχει γούστο και πλάκα. Μόλις είναι κάτι ανακοινώσιμο, θα σας πω…