Νέα, όμορφη, αποδεδειγμένα ταλαντούχα, επιλέγει να κρατά χαμηλούς τόνους και ουδέτερο προφίλ, κάτι που φαίνεται ακόμα και από τον διακριτικό και σεμνό τρόπο με τον οποίο επέλεξε να απαντήσει τις δέκα ερωτήσεις που της έθεσα. Η Ναταλία Δήμου είναι μόλις 27 χρονών και έχει ήδη κάνει σημαντικές συνεργασίες και παρουσίες σε αξιοσημείωτες παραγωγές, θεατρικές και τηλεοπτικές. Το κλισέ «περιμένουμε πολλά από αυτήν» στην περίπτωσή της δεν είναι κλισέ, αλλά γεγονός. Το λαμπερό της βλέμμα προδίδει το όραμα που έχει στο κεφάλι της για την συνέχιση της πορείας της κι ας μην επιτρέπει στις λέξεις της να το αποκαλύψουν.
Πότε πρωτοονειρεύτηκες να γίνεις ηθοποιός και πώς κινήθηκες προς το όνειρο αυτό;
Η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός ήταν όταν ήμουν 15 χρόνων. Στο μάθημα της θεατρολογίας καθώς διάβαζα Σαίξπηρ, για την ακρίβεια Ρωμαίο και Ιουλιέτα. Τότε θυμάμαι έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται και να αναρωτιέται πως θα μπορούσε να ενσαρκώνει κάποιον ρόλο! Στα 18 λοιπόν, πριν ακόμα περάσω στην Νομική Αθηνών, είχα αποφασίσει πως θα δώσω εξετάσεις για να μπω σε δραματική σχολή.
Ποιους ανθρώπους θεωρείς δασκάλους, μέντορες σου και συνεργάτες καρδιάς; Μιλώ για ανθρώπους που συντέλεσαν σημαντικά αυτά τα χρόνια στο να συμμετέχεις σε καλές δουλειές στο θέατρο και στην τηλεόραση, έχοντας φυσικά εντοπίσει το ταλέντο και την δυναμική σου ως ηθοποιού.
Η αλήθεια είναι ότι εκτιμώ ανθρώπους γύρω μου, είτε γνωρίζοντάς τους από την σχολή είτε στις δουλειές που έχω κάνει. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα πρόσωπα, διότι σίγουρα θα αδικήσω μερικούς, που δεν θα μιλήσω γι αυτούς !
Τι είδους παράσταση ήταν, τελικά, οι Κούκλες; Ξεκίνησαν από πέρσι και πραγματικά έδωσαν κάτι διαφορετικό…
Οι Κούκλες είναι μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση. Μας μίλησαν για την χειραφέτηση της γυναίκας στην κοινωνία που ζούμε. Η καθεμία ” κούκλα ” έχει το δικό της τρόπο για να μας αφυπνίσει, συγκινήσει, μας κάνει να θυμώσουμε για ο, τι αφήνουμε να συμβεί που δεν μας ευχαριστεί.
Θέλω μια κουβέντα για την “Άμι Γιάμι” και άλλη μία για την Ειρήνη Καζαριάν ως συμπαίκτριες, ως συνεργάτιδες, αλλά και ως ηθοποιούς. Κάποιοι αντιδρούν, χλευάζουν ή απορούν με την συμμετοχή τους σε ένα καλλιτεχνικό project σαν αυτό.
Δεν υπήρχε λόγος να γίνει όλος αυτός ο χαμός, ιδίως για την Άννα Μαρία η οποία είναι ηθοποιός. Είναι εξαιρετικες κοπέλες και οι δύο, η Άννα Μαρία είναι μια πολύ καλή ηθοποιός και κάθε φορά προσπαθεί για το καλύτερο καθώς επίσης και η Ειρήνη. Ναι, δεν είναι ηθοποιός, όμως της δόθηκε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και την υποστήριξε εξίσου πολύ καλά!
Τελείωσες την σχολή Κουν. Τι συμβουλεύεις τα παιδιά που έδωσαν φέτος εξετάσεις και σε αυτήν, αλλά και σε άλλες δραματικές, όμως δεν πέρασαν πουθενά; Αξίζει, τελικά, όλο αυτό το άγχος και η αναμονή πριν να μπεις σε μια σχολή ή την δουλειά του ηθοποιού την μαθαίνεις στην πράξη;
Κάθε σπουδή και έπειτα δουλειά, χρειάζεται υπομονή και πάνω από όλα να αγαπάς αυτό που κάνεις. Τότε μπορείς να είσαι ευτυχισμένος και να πεις δεν θα τα παρατήσω, θα τα καταφέρω. Φυσικά και το πιο ιδανικό είναι να επιμείνεις εάν δεν περάσεις την πρώτη χρονιά ,χωρίς άγχος, δίχως καμία στενοχώρια-δεν είναι πάντα εύκολα τα πράγματα- αλλά αξίζει. Χρειάζεται να έχουμε στοιχειώδεις γνώσεις, ώστε να πούμε ότι είμαστε ηθοποιοί. Δεν είναι καθόλου απλό!
Πού σε βλέπουμε φέτος, τουλάχιστον προς το παρόν; Συγκέντρωσε σε μία φράση τις συνεργασίες σου.
Με είδατε στο φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, στις Κούκλες, του Νικόλα Ανδρουλάκη. Συνεχίζετε να με βλέπετε στο Γυναίκα χωρίς όνομα, σε σκηνοθεσία Βίκυς Μανώλη και Λίνο Χριστοδούλου, στον Αντ1!
Θα σε ενδιέφερε το κομμάτι της σκηνοθεσίας κάποια στιγμή;
Είναι ένας κόσμος διαφορετικός, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον και το ανακαλύπτω το τελευταίο διάστημα. Πιάνω τον εαυτό μου να παρακολουθεί ταινίες και παραστάσεις και σκέφτομαι τι θα έκανα εάν το σκηνοθετούσα. Δεν ξέρω όμως εάν είμαι ικανή να μπω στα λημέρια αυτά μελλοντικά!
Ποιες παραστάσεις πρόλαβες να δεις το καλοκαίρι ή τώρα, που έχει μόλις ξεκινήσει η σεζόν, και μας τις προτείνεις;
Παρακολούθησα το καλοκαίρι στην μικρή Επίδαυρο την παράσταση Δάφνις και Χλόη, η οποία ήταν εξαιρετική, προς το παρόν όμως δεν έχω καταφέρει να δω κάποια άλλη, διότι ο χρόνος ήταν περιορισμένος.
Πού κυκλοφορείς στην πόλη και τι σου αρέσει να κάνεις στον ελάχιστο, φαντάζομαι, ελεύθερο χρόνο σου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν κυκλοφορώ, εάν φανταστείς ότι κοιμάμαι συνήθως μέχρι τις 10 και ξυπνάω σε καθημερινή βάση στις 6! Αν και στην ηλικία μου θα έπρεπε να είναι πιο νυχτερινό πνεύμα! Συνήθως θα βγω για φαγητό, το απολαμβάνω περισσότερο!
Τι θα σήμαινε για εσένα η φράση “Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ”;
Η πόλη που ζούμε είναι γεμάτη ενέργεια, με πολλές δραστηριότητες, μαγαζιά γεμάτα από κόσμο και χρώμα! Μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ… Σε ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη!
