Έπειτα από ένα καλοκαίρι που χώρεσε ένα bachelorette, ένα γάμο, μία πρόταση γάμου και πολλές συζητήσεις για εργένικες ή πρώην εργένικες ζωές, δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω με τη Βάσια Βασιλείου, σκηνοθέτιδα της παράστασης Bachelors and Bachelorettes του Hanoch Levin που ανεβαίνει στο Theatre of The No – φυσικά στα αγγλικά.
Για όσους δεν το ξέρουν, η Αθήνα, στέγη 300 και πλέον θεάτρων, απέκτησε την πρώτη αγγλόφωνη σκηνή εδώ και περίπου 1 χρόνο. Το Theatre of the No αρχίζει να δημιουργεί μια πολυπολιτισμική κοινότητα όπου όλοι μπορούν να παρακολουθήσουν, όχι πια με υπέρτιτλους, αλλά σε μια, σχεδόν για όλους, κοινή γλώσσα.
Ανάμεσα στο ενδιαφέρον πρόγραμμα του θεάτρου, ο τίτλος Bachelors and Bachelorettes δεν μπορούσε παρά να μου τραβήξει την προσοχή. Ο δραματουργός και συγγραφέας Hanock Levin, ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Ισραηλινούς δραματουργούς και συγγραφείς, έγραψε αυτό το έργο με κεντρικό θέμα την ανάγκη της συντροφικότητας και τον φόβο της μοναξιάς κατά τρόπο σαρκαστικό και σπιρτόζικο.
Ο Ζ. πρόκειται να παντρευτεί την Φ την οποία δηλώνει κατηγορηματικά στο κοινό, ότι δεν την αγαπά. Η Φ. παρατάει τον Ζ. και συνδέεται με τον Χ. ο οποίος συνδέονταν με την Μ. η οποία συνδέεται με τον Ο., ο οποίος γνωρίζει ότι συνδέεται με τον Χ. και αργότερα με τον Ζ. αλλά επιμένει να συνδέεται μαζί της. Ο Ζ. παρατάει την Μ. και επιστρέφει στην Φ. για λίγο αφού η Φ. επιστρέφει στον Χ, και ο Ζ. στην Μ. πάντα με την παρουσία του Ο. Και ο λαβύρινθος των επιθυμιών, των φόβων, της ανασφάλειας δεν τελειώνει ποτέ.
Ακούγεται σαν το τραγούδι του Λουκιανού ή το «Γαϊτανάκι του Έρωτα» του Σνίτσλερ και η σκηνοθέτις Βάσια Βασιλείου μου απαντά γελώντας: «Πραγματικά μοιάζει με το δελτίο τύπου που έγραψα. Όσο για το “Γαϊτανάκι”, δεν έχει καμία σχέση. Στο “Γαϊτανάκι” οι ήρωες τολμούν να υποταχτούν και να αφουγκραστούν τις προκλήσεις της σεξουαλικότητας τους και να πειραματιστούν με τα όρια αυτής. Στο “Bachelors and Bachelorrettes” οι ήρωες δεν είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους πρωτίστως. Οι εργένηδες και οι εργένισσες του έργου έχουν πείσει τους εαυτούς τους, ή τους έχουν πείσει, για ένα μέλλον που περιλαμβάνει στο μενού του το γάμο, όμως οι πράξεις, οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές τους χαρακτηρίζονται από υστερία, ανωριμότητα, αβρότητα. Το ότι δηλώνει κανείς κάτι δε σημαίνει τίποτα. Οι πράξεις μας μαρτυρούν τα πραγματικά μας θέλω».
Μέσα από το τρελό πινγκ πονγκ ανταλλαγής συντρόφων και συναισθημάτων στο έργο, ρώτησα τη Βάσια αν τελικά ο γάμος είναι κοινωνική σύμβαση και έδωσε μία νέα διάσταση: «Ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση, ασφαλώς. Αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι κοινωνικές συμβάσεις είναι απαραίτητα αρνητικές για τον άνθρωπο και προφανώς για να υφίσταται αυτός ο θεσμός τόσους αιώνες, πάει να πει πως οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν πιο ασφαλείς μέσα στις κοινωνικές συμβάσεις, που κατά καιρούς δαιμονοποιούν».
Τελικά αναρωτήθηκα εάν είναι «συμβιβασμός» ο γάμος από την πλευρά των ηρώων ή ανθρώπινη ανάγκη. «Εάν κάποιος συνειδητά επιλέξει να μην παντρευτεί, δε σημαίνει απαραίτητα ότι καταδικάζει τον εαυτό του σε αιώνια μοναξιά, ούτε ότι αποκλείεται κοινωνικά, σωστά; Ή μήπως όχι; ΄Όλα μπορεί να ισχύουν όταν έχουμε να κάνουν με τον άνθρωπο και τα κοινωνικά του ταμπού. Ας μην γελιόμαστε εκεί είναι πάντα. Δεν βροντοφωνάζουν όπως σε άλλες εποχές, αλλά είναι εκεί. Κάποιος/α, νιώθει ότι αν παντρευτεί και μάλιστα νωρίς, θα δημιουργήσει οικογένεια και αυτή η οικογένεια θα λειτουργήσει σαν ομπρέλα προστασίας και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Κάποιος άλλος πείθεται από το προσωπικό του περιβάλλον και το τολμά, αλλά δεν πείθεται πραγματικά ποτέ. Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που κόβονται για ρομαντζάδα και ονειρεύονται τον dream wedding ή τον απορρίπτουν εντελώς. Στο Bachelors and Bachelorrettes υπάρχει μια εμμονική αγωνία από πλευράς των ηρώων η οποία τους κάνει να φαίνονται και να γίνονται γελοίοι, ακραία υποχωρητικοί και κατ’ επέκτασιν άδειοι».
Για όλους αυτούς τους λόγους, η Βάσια Βασιλείου καταπιάστηκε με αυτό το ανέβασμα: «Το έργο μού φάνηκε εξαρχής διαχρονικό και καυστικό. Από κει και πέρα είδα ότι μου παρείχε τη δυνατότητα να παρουσιάσω στο κοινό, μια διασκεδαστική ιστορία χρησιμοποιώντας μουσική, χορό, χρώμα και σαρκασμό». Και τι θα έλεγε σε κάποιον για να έρθει να δει την παράσταση; «Αν έχεις όρεξη να δεις την γελοιοποίηση της ανθρώπινης φύσης μέσα από μπόλικες δόσεις ροζ, μουσικής, ερωτισμού και αντιφάσεων, τότε έπρεπε ήδη να έχεις κλείσει εισιτήριο. Μετά την παράσταση υπάρχει και Q & A (ερωτήσεις και απαντήσεις), μεταξύ κοινού και συντελεστών και αυτό είναι συνήθως είναι trigger για ενδιαφέρουσες κουβεντούλες».
Η Βάσια δεν δυσκολεύτηκε να σκηνοθετήσει στα αγγλικά αφού το πρώτο μέρος των σπουδών της στο Τορόντο ήταν στην αγγλική γλώσσα. Παράλληλα, συνεργάζεται με το Theatre of the No από την πρώτη του παραγωγή, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ, που αποτέλεσε μία επιτυχημένη συνάντηση με Ιρλανδούς, Αμερικάνους, Άγγλους θεατές. Για το εγχείρημα της δημιουργίας του πρώτου αγγλόφωνου θεάτρου, σχολιάζει: «Κάθε πρωτεύουσα που σέβεται τον εαυτό της πολιτιστικά, διαθέτει ένα αγγλόφωνο θέατρο. Το Τheatre of the No είναι, πιστεύω, μια γέφυρα με το διεθνές θεατρικό τοπίο και το κοινό».
Κλείνοντας την κουβέντα μας της έθεσα το ερώτημα που η ίδια θέτει στο σκηνοθετικό της σημείωμα. Η ευτυχία μας εξαρτάται απλά από τις επιλογές μας; Είναι πιθανόν η ευρύτερη έννοια της ευτυχίας να μην πληροί τις προϋποθέσεις της προσωπικής μας ευτυχίας; «Δεν ξέρω αν μπορώ να σου απαντήσω. Η τέχνη θέτει τα ερωτήματα, δεν τα απαντά, τουλάχιστον με τον συμβατικό τρόπο. Ίσως και η έννοια της ευτυχίας να είναι μια παγίδα που δημιούργησε ο ίδιος ο άνθρωπος για να μπορεί να έχει ένα λόγο να συνεχίζει. Μήπως ο Σίσυφος θα μπορούσε να είναι ποτέ ευτυχισμένος; Ίσως για μια στιγμή, όταν ο βράχος έφτανε στην κορυφή, μέχρι να κατρακυλήσει πάλι».
H παράσταση Bachelors and Bachelorettes του Hanock Levin σε σκηνοθεσία Βάσιας Βασιλείου θα παρουσιάζεται έως τις 28 Οκτωβρίου στο Theatre of The No (Κων/νου Παλαιολόγου 3, Αθήνα) κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα στις 20.00.
Διάρκεια: 85’
Εισιτήρια: 15€ μέσω more.com ή στο τηλέφωνο 694 685 1001
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία, Επιμέλεια Κίνησης, Σχεδιασμός Σκηνικού και Φωτισμών, Art Direction: Βασιλείου Βάσια
Βοηθός Σκηνοθέτη: Efsta Sachla
Πάιζουν οι: Ανέστης Ισχνόπουλος, Κατερίνα Κλαυδιανού, Γιώργος Χουσάκος,
Γεωργία Γρίβα, Αδαμάντιος Τιρέλ
Πρωτότυπη Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης
Φωτογραφία/ Βίντεο: Νίκος Παγωνάκης
Βοηθός Παραγωγής: Γιάννης Τσουκάς
Βοηθός Κατασκευής Σκηνικών: Μαβιάνα Μαργουδή
Κατασκευή μασκών: Βασίλης Λαγγας
Αφίσα: Μαριλένα Γκιρλέμη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελευθερία Σακαρέλη
Παραγωγή: Fail Better Productions
Social Media & Website:
https://www.facebook.com/TheatreoftheNO
https://www.instagram.com/theatreoftheno/
https://theatreoftheno.com/
