Καραντίνα και παύση εργασιών για τους περισσότερους, όμως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν την Πόλη ζωντανή! Κι εμείς τους βρίσκουμε, τους ρωτάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις και δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλον.
Η Αναστασία δουλεύει σε φούρνο. Εκεί, πήγε κυρίως για να φτιάχνει τους καφέδες, αλλά λόγω της νέας κατάστασης και επειδή η διεύθυνση μείωσε τα άτομα στις βάρδιες, δίνει και προϊόντα στους πελάτες, ενώ κάνει και ταμείο. Μιλήσαμε το Σάββατο (21/3) στο τηλέφωνο, ακριβώς μετά τη δουλειά της (γύρω στις 19.00). Όπως μου είπε, ξυπνάει 4 το πρωί και πλέον, κάθεται στη δουλειά έως το απόγευμα.
Καθημερινά, χρησιμοποιεί τα μέσα και έρχεται σε επαφή με κόσμο. Πώς βλέπει τα πράγματα; «Άντα, ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος. Επικρατεί πανικός».
Πώς είναι η κατάσταση στα μέσα που χρησιμοποιεί για να πάει στο φούρνο; «Πηγαίνω με λεωφορείο. Υπάρχει ακόμη συνωστισμός. Και τουλάχιστον στη γραμμή που χρησιμοποιώ, βλέπω ανθρώπους μεγάλης ηλικίας».
Πιάνουμε την κουβέντα για την κατάσταση στο φούρνο, αν έρχεται κόσμος, τι γίνεται με την κατανάλωση: «Έρχεται πολύς κόσμος. Παίρνουν ψωμιά και κουλουράκια σε μεγάλες ποσότητες. Φοβούνται ότι θα κλείσουν και οι φούρνοι και δεν θα έχουν να φάνε. Ειδικά, άτομα σε μεγάλη ηλικία, που έχουν περάσει Κατοχή, έρχονται και παίρνουν 3-4 κιλά ψωμί. Δυσκολεύονται να τα κουβαλήσουν και τα βάζουν στην κατάψυξη. Αλλά την άλλη μέρα, έρχονται ξανά».
Αυτός ο πανικός, όπως μου λέει, οδηγεί και στη μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής, ενώ πολλές φορές, οδηγεί και σε αγένεια: «Εμείς ενημερώνουμε τον κόσμο να αφήνει αποστάσεις ασφαλείας ( 1 άτομα / 10 τ.μ. ), αλλά, ειδικά τα πρωινά που το ψωμί είναι φρέσκο, μπαίνει ο κόσμος μέσα και δεν το σκέφτεται. Και που τους λέμε να κρατήσουν αποστάσεις, απλά βιάζονται να πάρουν το φρέσκο ψωμί. Εμείς, δουλεύουμε με γάντια. Η μάσκα είναι προαιρετική, γιατί ενδείκνυται να τη φοράς μόνο αν έχεις συμπτώματα. Και φυσικά, τα αλλάζουμε συνέχεια. Άλλα για να πάρεις τα χρήματα, άλλα για να σερβίρεις, άλλα για να φτιάξεις καφέ. Και δεν υπάρχει ευγένεια. Μπορεί να σου φωνάξουν, επειδή σε βλέπουν χωρίς μάσκα. Βέβαια, οι πελάτες έρχονται με δικά τους μάσκα και δικά τους γάντια. Όμως, παρατηρούμε ότι δεν τα χρησιμοποιούν σωστά. Βλέπεις ότι είναι η ίδια μάσκα και τα ίδια γάντια με την προηγούμενη μέρα. Έχω δει ευφάνταστους τρόπους απολύμανσης πάντως! Έρχεται πελάτης με κουτί από βιταμίνες, το οποίο έχει γεμίσει με οινόπνευμα και εκεί μέσα, έχει βάλει τα ψιλά! Ένας άλλος ήρθε με καθαρό πετρέλαιο σε ταπεράκι! Και ο φίλος μου δουλεύει ακόμη. Κι αυτός μου λέει τα ίδια. Ότι υπάρχει απίστευτός φόβος και πανικός. Προσπαθούν να προστατευτούν, αλλά όχι με το σωστό τρόπο».
Εκείνη φοβάται που δουλεύει ενώ όλος ο κόσμος είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης; «Δεν πολυφοβάμαι για μένα, η αλήθεια είναι. Αν τηρείς τα μέτρα ασφαλείας, τις αποστάσεις και τους κανόνες υγιεινής, προφυλάσσεσαι. Όμως, σίγουρα υπάρχει ο φόβος ότι θα τον μεταδώσεις σε κάποιον μεγαλύτερο ή σε άτομο που ανήκει σε ευπαθείς ομάδες. Από εκεί και πέρα, ξέρω ότι δεν κολλάει από τον αέρα. Είμαι προσεκτική όμως. Τηρώ όσα προτείνει η πολιτεία. Όταν δεν δουλεύω, μένω σπίτι».
Συζητώντας και άλλα πράγματα στο τηλεφώνημα, της λέω τις σκέψεις μου, ότι για μένα ο κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα να πει ότι φοβάται και δεν θέλει να πάει στη δουλειά: «Συμφωνώ. Όμως, σε τέτοιες δουλειές (μπαρ, ντελίβερυ, μπουφέ, πωλήσεις), είσαι πολύ αναλώσιμος. Αν το πεις, την έχασες. Δεν θα σε ξαναπάρουν μετά. Αλλά τώρα, τα νέα μέτρα μάλλον θα βοηθήσουν σε αυτό, όπως δείχνουν τα πράγματα».
Πώς βιώνει εκείνη το «Μένουμε Σπίτι»; «Ειδικά στην Αθήνα, ο κόσμος έχει συνηθίσει να είναι στην τσίτα. Είναι πολύ δύσκολο να είμαστε σπίτι, σε καραντίνα. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι πρέπει να γίνει. Όταν πιάνω κουβέντα με πελάτη, συνέχεια μου λένε δεν μπορώ να είμαι στο σπίτι όλη μέρα. Κανείς δεν μπορεί. Αλλά κάπως πρέπει να προστατευτούμε»
Της ζήτησα να δώσει ένα δικό της μήνυμα στον κόσμο: «Να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Να μείνει σπίτι. Αυτό που ζούμε, είναι ένα είδος πολέμου, το παραδέχομαι. Αλλά πρέπει να ηρεμήσουμε με τις αγορές. Γίνεται υπερκατανάλωση. Τα προϊόντα χαλάνε και λήγουν. Επίσης, ταλαιπωρούν και τους εργαζόμενους. Εμάς, τους υπαλλήλους στα σούπερ μάρκετ, όλους. Ενώ, το μήνυμα που θέλει να περάσει η πολιτεία είναι ότι πρέπει να προστατευτούμε. Όχι να συμπεριφερόμαστε με πανικό και το μυαλό μας να τρέχει σε σενάρια πείνας»
*Ευχαριστώ πολύ την Αναστασία για τη σύντομη κουβέντα μας. Μην ξεχνάτε, όλα θα πάνε καλά!
