Του Εβραίου του ανατινάχτηκε η γυναίκα και το παιδί του σε μια αγορά από ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο. Τα μυαλά του μικρού του πιτσίλισαν το πρόσωπο. Το πλύναν βέβαια αλλά δεν έφυγε εύκολα. Της γυναίκας του το σώμα κάπως σώθηκε. Απλά είχε μια μεγάλη τρύπα στο στήθος.
Του Παλαιστίνιου η φαμίλια, τέσσερα παιδιά, γυναίκα και γονείς, τινάχτηκαν από βόμβα. Εκείνος γλίτωσε μιας και μόλις γυρνούσε από τη δουλειά. Προσπάθησε να μπει στα χαλάσματα. Λιποθύμησε όταν έβλεπε αλλού χέρια αλλού πόδια και μάντευε σε ποιον άνηκε τι από τα απομεινάρια των ρούχων και των παπουτσιών
Ένας παλιός που είχε πάρει μέρος στην μάχη της Αθήνας με τον εφεδρικό Ε.Λ.Α.Σ. και που έτυχε να έχω πολύ στενή σχέση μαζί του, ποτέ δεν πατούσε μια συγκεκριμένη πλατεία. Πήγαινε γύρω γύρω. Με τα πολλά κατάλαβα πως κάπου εκεί είχαν παραχώσει δυο τρεις εκτελεσμένους χίτες. Ποτέ δεν μιλούσε για τον εμφύλιο και κάπου κάπου το βλέμμα του χανόταν…
Εκτός από την πολιτική, τη γεωστρατηγική, τις χώρες και τα κράτη, υπάρχουν και οι άνθρωποι. Αυτοί που έτυχε να μυρίσουν αίμα, να δουν κεφάλια, να έχουν σκοτώσει κιόλας. Αυτοί που έχουν μυρίσει καμένη σάρκα, που έχουν ακούσει σειρήνες, που έχουν χάσει ανθρώπους τους. Κάποιοι είναι μετρημένοι γιατί ξέρουν. Κάποιοι είναι επιθετικοί γιατί έχουν σκληρό βίωμα. Τους καταλαβαίνω, τους συμπονώ και δεν θα ’θελα καθόλου να ήμουν στην θέση τους. Αλλά ποιος θέλει;
Ήταν λοιπόν ένας Εβραίος, ένας Παλαιστίνιος και ένας Νεοέλληνας…
Που το πιο δραματικό που του έχει συμβεί είναι να έχει αποκλειστεί στην Αττική Οδό… Να μην βρίσκει σκιά σε ένα κάμπινγκ. Που βέβαια περνάει δύσκολα με τα 800 ευρώ, που αν αρρωστήσει πρέπει να πληρώσει, που… που… Αλήθεια, καταλαβαίνουμε τη διαφορά; Δεν είμαι σίγουρος. Η κοινωνία μας έχει να νιώσει κίνδυνο δεκαετίες. Κάτι έγινε με τα κάπιταλ κοντρόλ και μετά – μέχρις εκεί.
Αυτός ο Νεοέλληνας, λοιπόν, πρωτοστατεί στην επιθετικότητα, στον σχολιασμό, στη λεκτική βία την ώρα που βρίσκεται τόσο μακριά(;) από τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία και τη Δαμασκό. Ένας «χουλιγκάνος», που επιλέγει στρατόπεδο με γενιτσαρισμό, που γίνεται πιο Μοσάντ και από τη Μοσάντ, πιο Χαμάς και από τη Χαμάς. Αυτό το πλαδαρό συνονθύλευμα, ανεξαρτήτως ιδεοληψιών, αργά ή γρήγορα μάλλον θα βρεθεί αντιμέτωπο με τον πραγματικό κίνδυνο. Και τότε θα μετρηθούμε, πολλά και πολλοί.
Και για να το πω διαφορετικά. Στην Ελλάδα κάποιος μπορεί να σκοτωθεί για μια θέση πάρκινγκ, για ένα λάικ στο fb, για… για… Αλλά, σιγά μην σκοτωθούμε για ένα κωλόνησο. Και για να το πω ξανά διαφορετικά: εκτός από τη Μύκονο και τη Γαύδο υπάρχει και το Καστελλόριζο.
Καλή μας τύχη.
